صرف مجدد تک صیغه های دوره میانه در دوره نو (یک تحول تاریخی زبان فارسی)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 صرف مجدد تک صیغه های دوره میانه در دوره نو (یک تحول تاریخی زبان فارسی) دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد صرف مجدد تک صیغه های دوره میانه در دوره نو (یک تحول تاریخی زبان فارسی)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی صرف مجدد تک صیغه های دوره میانه در دوره نو (یک تحول تاریخی زبان فارسی)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن صرف مجدد تک صیغه های دوره میانه در دوره نو (یک تحول تاریخی زبان فارسی) :

تعداد صفحات : ۲۸

 در زبان فارسی، فرایندی وجود دارد که درآن تک صیغه های دوره میانه دیگر به عنوان صیغه فعل شناخته نمی شوند، بلکه به عنوان عنصری بسیط، نه مشتق، در دستگاه فعلی پذیرفته و دوباره صرف می شوند. دلیل فرایند مذکور این است که با از بین رفتن برخی امکانات فعلی زبان فارسی، مانند شناسه های فعلی، صیغه های مختلفی که با استفاده از آن امکانات ساخته شده اند و هنوز در زبان باقی مانده اند به صورت لغات بسیط و قالبی درمی آیند. زیرا امکاناتی که آن صیغه ها بر آن اساس ساخته شده اند، ناشناخته اند. از سوی دیگر تحت تاثیر قاعده قیاس نیز صیغه های بی قاعده، به تدریج به سوی قاعده مند شدن پیش می روند. این فرایند تاریخی را می توان در دو سطح مشاهده کرد: ۱/ سطح واژگانی ؛ ۲/ سطح ساختی. در سطح واژگانی دو تک صیغه سوم شخص مفرد و فعل امر مفرد از مصدر بودن در دوره نو ماده پنداشته و مجددا صرف شده اند: ۱/ هست؛ ۲/ باش. در سطح ساختی دو ساختمان فعلی به صورت کلی، نه از مصدری خاص، مجددا صرف شده اند: ۱/ صیغه سوم شخص مفرد فعل التزامی (فعل دعا)؛ ۲/ فعل تمنایی.