توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت محب‌الله‌بن عبدالشکور بهاری دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت محب‌الله‌بن عبدالشکور بهاری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت محب‌الله‌بن عبدالشکور بهاری :

محب‌الله بن عبدالشکور بهاری

بهاری، محبّالله بن عبدالشّکور عثمانی صِدّیقی حنفی، فقیه و قاضی القضات هندی است.

فهرست مندرجات

۱ – مشخصات
۲ – وفات
۳ – تالیفات
۴ – فهرست منابع
۵ – پانویس
۶ – منبع

مشخصات

در کَرا، دهکده ای نزدیک مُحِبّ علیپور در ایالت بِهار (هند) به دنیا آمد.

او به جماعت مَلِک که بیگانه تبار بودند و تاکنون هم هویت آن‌ها روشن نشده است تعلق داشت.

اولین تعلیمات خود را در مکتب قطب الدین انصاری سِهالْوی دید و کتابهایی را نیز نزد قطب الدین حسینی شمس آبادی خواند و پس از طی مدارج تحصیلی در همان اوانی که اورنگ زیب با امیران محلی دکن مشغول جنگ بود به آن‌جا رفت.

اورنگ زیب به جهت مقام علمی وی و بخصوص تبحر و درایتش در مسائل فقهی، او را قاضی لکهنو، و پس از چند سال، یعنی بعد از شکست خوردن ابوالحسن تاناشاه، حاکم گُلکُنده، از اورنگ زیب در ۱۰۹۷، قاضی حیدرآباد کرد.

سپس معلم شاهزاده رفیع القدر یکی از فرزندان شاه عالم، پسر اورنگ زیب، شد و در ۱۱۰۹ هنگامی که شاه عالم والی ایالت کابل شد، همراه وی به آن‌جا رفت.

شاه عالم بهادرشاه اول پس از جلوس در ۱۱۱۸ به او مقام قاضی القضاتی قلمرو خود و لقب «فاضل خان» داد.

[۱] محمد حسین آزاد، تذکره علماء هند، لاهور ۱۹۱۴، ص۴۲.

[۲] میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، سُبحه المرجان فی آثار هندوستان، بمبئی ۱۳۰۳/۱۸۸۶، ص۷۶.

[۳] میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، مآثر الکرام، حیدرآباد دکن ۱۹۱۰، ص۲۱۱.

[۴] عبدالحی حسنی، نزهه الخواطر، حیدرآباد دکن ۱۳۷۶/۱۹۵۷، ج۶، ص۲۵۰ـ۲۵۲.

[۵] رحمان علی، تذکره علماء هند، لکهنو ۱۳۱۲/۱۸۹۴، ص۱۷۵.

[۶] صدیق حسن خان، ابجدالعلوم، بهوپال ۱۲۹۶/ ۱۸۷۸، ص۹۰۵.

[۷] فقیر محمد لاهوری، حدائق الحنفیه، لکهنو ۱۳۲۴/ ۱۹۰۶، ص۴۳۱.

وفات

بهاری اندکی بعد، در ۱۱۱۹، درگذشت.

تالیفات

سُلَّم العلوم، در منطق؛ مُسَلّم الثّبوت، در اصول فقه؛ الجوهرالفَرد، درباره جزء لایتجزی؛ سه اثر نخست، در مدارس دینی هند و پاکستان تدریس می‌شد، رساله فی المُغالطات العَامَّه الوُرود؛ رساله فی اثبات انّ مذهب الحنفیه اَبعَد عن الرّأی مِن مذهب الشافعیه.

[۸] محمد حسین آزاد، تذکره علماء هند، لاهور ۱۹۱۴، ص۴۲.

[۹] میرغلامعلی بن نوح آزاد بلگرامی، سُبحه المرجان فی آثار هندوستان، بمبئی ۱۳۰۳/۱۸۸۶، ص۷۶.

[۱۰] میرغلامع