تاثیر ترانکسامیک اسید بر توانایی مهاجرت و سطح ماتریس متالوپروتئینازهای ۲ و ۹ سلول‌های T98G و HUVEC در شرایط همکشتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر ترانکسامیک اسید بر توانایی مهاجرت و سطح ماتریس متالوپروتئینازهای ۲ و ۹ سلول‌های T98G و HUVEC در شرایط همکشتی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر ترانکسامیک اسید بر توانایی مهاجرت و سطح ماتریس متالوپروتئینازهای ۲ و ۹ سلول‌های T98G و HUVEC در شرایط همکشتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر ترانکسامیک اسید بر توانایی مهاجرت و سطح ماتریس متالوپروتئینازهای ۲ و ۹ سلول‌های T98G و HUVEC در شرایط همکشتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر ترانکسامیک اسید بر توانایی مهاجرت و سطح ماتریس متالوپروتئینازهای ۲ و ۹ سلول‌های T98G و HUVEC در شرایط همکشتی :

سابقه و هدف: ارتشاح بالای سلول‌های گلیوما به بافت‌های مغزی اطراف عامل شکست درمان در گلیوبلاستوما است. تعاملات گلیوبلاستوما با سلول‌های اندوتلیال، مهاجرت سلول‌های سرطانی را افزایش می‌دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ترانکسامیک اسید (TXA) در کاهش مهاجرت سلول‌های گلیوبلاستوما و اندوتلیال و سطح متالوپروئینازهای ۲ و ۹ (MMP-2/9) در شرایط همکشتی انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، سلول‌ها پس از تهیه از انستیتو پاستور، در شرایط کشت منفرد و همکشتی با غلظت‌های مختلف TXA تیمار شدند. بقای سلولی به روش MTT مشخص شد. میزان مهاجرت از طریق ایجاد شیار در ظروف کشت و مقایسه مساحت شیار در بازه‌های زمانی مختلف در گروه کنترل و تیمار شده با غلطت‌های ۶ و ۲۴ میلی مولار TXA ارزیابی شد. سطح آنزیم‌های MMP-2/9 در گروه کنترل و سلول‌های تیمار شده با غلظت ۶ میلی مولار TXA از طریق زیموگرافی بررسی شد.
یافته ها: کاهش بقای سلول‌های T98G و HUVECs در کشت منفرد و همکشتی از غلظت ۶۰ میلی مولار TXA به بالا مشاهده شد (۰/۰۰۰۱=p). مساحت شیار در گروه HUVECs تیمار شده با غلظت‌های ۶ و ۲۴ میلی مولار TXA به ترتیب ۰/۰۵±۰/۲۷ و ۰/۰۴±۰/۳۶ مساحت اولیه شیار بودند که در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بودند (۰/۰۳۴=p و ۰/۰۰۵=p). تفاوتی در اندازه شیار در سلول‌های T98G دیده نشد. در گروه همکشتی، اندازه شیار ۳۶ ساعت پس از شروع مطالعه برای گروه کنترل برابر با ۰/۰۱±۰/۱۲ به دست آمد که به طور معنی داری از گروه‌های T98G+HUVECs تیمار شده با دوز‌های ۶ (۰/۰۶±۰/۲۸) و ۲۴ (۰/۰۷±۰/۳۹) میلی مولار TXA کمتر بود ۰/۰۱=p و ۰/۰۰۲=p). TXA به صورت معنی داری سطح MMP-2 (0/0001=p) و MMP-9 (0/0001=p) را در شرایط همکشتی کاهش داد.
نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که TXA می‌تواند مهاجرت سلول‌های گلیوبلاستوما و اندوتلیال و همچنین میزان MMP-2/9 را در شرایط همکشتی کاهش دهد.