ارزش‌گذاری مقایسه‌ای خدمات سلامت بیماران نورولوژی اطفال با استفاده از مدل‌های بهایابی بر مبنای فعالیت زمان‌گرای فازی و سنتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارزش‌گذاری مقایسه‌ای خدمات سلامت بیماران نورولوژی اطفال با استفاده از مدل‌های بهایابی بر مبنای فعالیت زمان‌گرای فازی و سنتی دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارزش‌گذاری مقایسه‌ای خدمات سلامت بیماران نورولوژی اطفال با استفاده از مدل‌های بهایابی بر مبنای فعالیت زمان‌گرای فازی و سنتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارزش‌گذاری مقایسه‌ای خدمات سلامت بیماران نورولوژی اطفال با استفاده از مدل‌های بهایابی بر مبنای فعالیت زمان‌گرای فازی و سنتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارزش‌گذاری مقایسه‌ای خدمات سلامت بیماران نورولوژی اطفال با استفاده از مدل‌های بهایابی بر مبنای فعالیت زمان‌گرای فازی و سنتی :

زمینه و هدف: اختلالات نورولوژی، شرایطی است که ناشی از اختلال در بخشی از مغز یا سیستم عصبی باشد. افزایش شیوع این اختلالات و بار اقتصادی بالایی که بر جامعه تحمیل می کند، لزوم بازنگری در سیاست های اصلاح مراقبت ‌های بهداشتی را بیش از پیش نمایان ساخته است. پژوهش حاضر با هدف محاسبه‌ ی بهای تمام شده‌ ی خدمات ارایه شده به بیماران نورولوژی اطفال درصدد است به کاهش هزینه ‌ها کمک نماید.
روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه ‌ی موردکاوی از نوع کمی است که به شیوه ‌ی توصیفی-تحلیلی به ‌صورت مقطعی به پیاده‌ سازی مدل بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرای فازی (FTDABC) در درمان بیماران نورولوژی اطفال در سال ۱۳۹۵ پرداخته است. به ‌منظور بررسی تفاوت معنی ‌داری بهای تمام شده خدمات در مدل بهایابی FTDABC و سنتی از آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون استفاده شد.
یافته ‌ها: یافته‌ های پژوهش، ضمن تایید معنی ‌داری بهای تمام شده‌ ی خدمات ارایه شده به بیماران به هر دو روش بهایابی، بهای تمام شده ‌ی خدمات درمانی بیماران با استفاده از مدل FTDABC را معادل ۵,۷۳۶,۸۴۳,۴۳۲ ریال برآورد کرد که از این مقدار ۴۱/۶۱% به سربار و ۹۴/۵% به هزینه ‌ی ظرفیت بی‌ استفاده ‌ی سربار اختصاص یافت. فعالیت ویزیت و مشاوره، کنترل علایم حیاتی و جابه ‌جایی بیمار به‌ ترتیب زمان برترین فعالیت ها در فرایند درمان شناسایی شد.
نتیجه ‌گیری: بر اساس یافته‌ های پژوهش، نیاز به اصلاح مدیریت منابع انسانی و کاهش ظرفیت بی‌ استفاده جهت افزایش اثربخشی منابع بیمارستان و بهبود فرایندهای درمانی ضروری به نظر می رسد. درصورتی که مدیر بتواند فعالیت جابجایی بیماران را ۲۰% کاهش دهد، منجر به کاهش ۲/۸۹% زمان و ۱/۸۶% بهای تمام شده فرایند درمان می ‌شود.