اثر تعاملی تمرین‌های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن‌های PGC-1?و UCP1 بافت قلب رت‌های نر دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تعاملی تمرین‌های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن‌های PGC-1?و UCP1 بافت قلب رت‌های نر دیابتی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تعاملی تمرین‌های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن‌های PGC-1?و UCP1 بافت قلب رت‌های نر دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تعاملی تمرین‌های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن‌های PGC-1?و UCP1 بافت قلب رت‌های نر دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تعاملی تمرین‌های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن‌های PGC-1?و UCP1 بافت قلب رت‌های نر دیابتی :

سابقه و هدف: دیابت نوعی بیماری سوخت و سازی است که مبتلایان به آن همواره در معرض ابتلا به بیماری های قلبی عروقی هستند. با توجه به اینکه فعالیت ورزشی و رژیم غذایی دو عامل مهم در مدیریت این بیماری هستند، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تعاملی تمرین های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن های PGC-1α و UCP1 بافت قلب رت های دیابتی است.
سابقه و هدف: دیابت نوعی بیماری سوخت و سازی است که مبتلایان به آن همواره در معرض ابتلا به بیماری های قلبی عروقی هستند. با توجه به اینکه فعالیت ورزشی و رژیم غذایی دو عامل مهم در مدیریت این بیماری هستند، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تعاملی تمرین های تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت و مصرف کروسین بر بیان ژن های PGC-1α و UCP1 بافت قلب رت های دیابتی است.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۵۶ سر رت نر دیابتی (القا شده با رژیم غذایی پرچرب و تزریق استروپتوزتوسین) انتخاب و در ۷ گروه ۸ سری ۱) تمرین تناوبی خیلی شدید، ۲) تمرین تناوبی خیلی شدید و مصرف کروسین، ۳) تمرین تداومی کم شدت، ۴) تمرین تداومی کم شدت و مصرف کروسین، ۵) شم، ۶) مصرف کروسین و ۷) کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرین تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته به ترتیب با شدت ۸۰ تا ۸۵ و ۵۰ تا ۵۵ درصد حداکثر سرعت دویدن به تمرین روی نوارگردان ویژه جوندگان پرداختند و گروه های مصرف کروسین به مدت هشت هفته روزانه mg/kg 25 کروسین را به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های t همبسته، تحلیل واریانس دوراهه و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد (۰۵/۰≥p).
یافته ها: تمرین تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت (۰۰۱/۰=p) و مصرف کروسین (۰۰۱/۰=p) اثر معناداری بر افزایش بیان ژنی αPGC-1 و UCP1 داشت. همچنین تمرین همراه با مصرف کروسین دارای آثار تعاملی در افزایش بیان ژنی αPGC-1 (001/0=p) و UCP1 (001/0=p) بود و تمرین تناوبی خیلی شدید و تداومی کم شدت آثار یکسانی بر افزایش بیان ژنی UCP1 دارند (۰۲/۰=p).
نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین های خیلی شدید و تداومی کم شدت همراه با مصرف کروسین دارای آثار تعاملی در بهبود مقادیر بیان ژنی PGC-1α و UCP1 در بافت قلب رت های دیابتی هستند.