اثر مصرف کافئین بر ساختار هیستومورفومتریک سمینال وزیکول و اپیدیدیم نوزادان موش صحرایی: یک مطالعه تجربی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر مصرف کافئین بر ساختار هیستومورفومتریک سمینال وزیکول و اپیدیدیم نوزادان موش صحرایی: یک مطالعه تجربی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر مصرف کافئین بر ساختار هیستومورفومتریک سمینال وزیکول و اپیدیدیم نوزادان موش صحرایی: یک مطالعه تجربی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر مصرف کافئین بر ساختار هیستومورفومتریک سمینال وزیکول و اپیدیدیم نوزادان موش صحرایی: یک مطالعه تجربی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر مصرف کافئین بر ساختار هیستومورفومتریک سمینال وزیکول و اپیدیدیم نوزادان موش صحرایی: یک مطالعه تجربی :

چکیده
زمینه و هدف: از آنجایی‌که کافئین می تواند باعث کاهش حجم بیضه شده و تعداد سلول های زایای بیضه موش صحرایی را کاهش می دهد. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر مصرف کافئین در دوره بارداری و شیردهی موش صحرایی بر بافت وزیکول سمینال و اپیدیدیم و هم‌چنین میزان موالید آن ها بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی۲۱ موش صحرایی ماده باردار به گروه های کنترل و تجربی (دو گروه) تقسیم شدند. کافئین محلول در آب، طی دوران بارداری و شیردهی به گروه‌های تجربی ۱ و ۲ داده شد (به ترتیب ۲۶ و ۴۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن روزانه). در روز ۱۲۰ پس از تولد، پنج سر از موالید نر هر گروه به صورت تصادفی انتخاب شدند و سمینال وزیکول و اپیدیدیم نوزادان خارج و پس از توزین، تثبیت و آماده‌سازی مقاطع بافتی، تغییرات ساختاری بافتی بررسی گردید. برای مقایسه‌ داده ‌های گروه‌ها با یکدیگر از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukeyاستفاده شد.
یافته ها: دوز بالای کافئین، میانگین ارتفاع اپی تلیوم سمینال وزیکول را نسبت به گروه کنترل کاهش داد ولی این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود (۹۰۹/۰=P). افزایش ضخامت جدار عضلانی توبول ها در گروه کافئین با دوز بالا نسبت به گروه کنترل دیده شد (۰۰۱/0P). ارتفاع اپی تلیوم اپیدیدیم در گروه کافئین با دوز بالا در مقایسه با گروه کنترل کاهش نشان داد (۰۴۷/0P=) و قطرتوبول های اپیدیدیم در گروه کافئین با دوز بالا در مقایسه با گروه کنترل کاهش نشان داد (۰۰۱/0P).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد کافئین با دوز بالا می تواند موجب تغییرات بافتی در ساختار سمینال وزیکول و اپیدیدیم موش صحرایی شود.
واژه های کلیدی: کافئین، سمینال وزیکول، اپیدیدیم، موش صحرایی