پیش‌بینی پرخاشگری دانشجویان بر اساس هوش، خلق‌وخو و دلبستگی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 پیش‌بینی پرخاشگری دانشجویان بر اساس هوش، خلق‌وخو و دلبستگی دارای ۲۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پیش‌بینی پرخاشگری دانشجویان بر اساس هوش، خلق‌وخو و دلبستگی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پیش‌بینی پرخاشگری دانشجویان بر اساس هوش، خلق‌وخو و دلبستگی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پیش‌بینی پرخاشگری دانشجویان بر اساس هوش، خلق‌وخو و دلبستگی :

تعداد صفحات : ۲۹

مقدمه: علی‌رغم تأثیر متغیرهای موقعیتی و بی‌ثبات بر پرخاشگری، ثبات نسبی این متغیر در طول زندگی نیز در برخی پژوهش‌ها تأئید شده است. هدف پژوهش حاضر پیش‌بینی پرخاشگری دانشجویان بر اساس متغیرهای فردی باثبات هوش، ابعاد خلق‌و‌خو و سبک‌های دلبستگی بود. روش: جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل دانشجویان کارشناسی دانشگاه سلمان فارسی کازرون بود که ۲۶۶ نفر از آن‌ها به روش نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌ پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، پرسش‌نامه‌ سرشت و منش (کلونینجر و همکاران، ۱۹۹۴)، پرسش‌نامه دلبستگی بزرگسالان بشارت (۲۰۱۱)، مقیاس آزمون هوش نابسته به فرهنگ کتل (۱۹۵۷) و همچنین پرسش‌نامه مقبول‌نمایی اجتماعی کران و مارلو (۱۹۶۰) استفاده شد. پس از مهار اثر مقبول‌نمایی اجتماعی از طریق ضریب همبستگی تفکیکی، متغیرهای دارای رابطه‌ی معنی‌دار با پرخاشگری کلی بعنوان متغیر پیش‌بین پرخاشگری وارد تحلیل رگرسیون به روش گام‌به‌گام شدند. یافته‌ها: ضرایب همبستگی نشان داد که پرخاشگری با متغیرهای نوجویی، آسیب‌پرهیزی، پشتکار، دلبستگی اجتنابی و دلبستگی دوسوگرا دارای رابطه‌ مثبت معنی‌دار است. همچنین براساس خروجی رگرسیون دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا، متغیر خلق‌وخویی آسیب‌پرهیزی در کنار مقبول‌نمایی اجتماعی توانستند به میزان ۴۷ درصد پرخاشگری را پیش‌بینی کنند که البته از این میزان ۱۶ درصد مربوط به سبک پاسخدهی مقبول‌نمایانه‌ی اجتماعی بود. نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که در جمعیت بهنجار دانشجویی وزن متغیرهای با ثبات شخصیتی در پیش‌بینی پرخاشگری چندان هم زیاد نیست و شاید بقیه‌ پراکنش پرخاشگری را بتوان با عوامل موقعیتی و اکتسابی‌تر تبیین نمود. با توجه به سهم کم متغیرهای دیرپای شخصیتی، انتظار از اصلاح پذیری و درمان پرخاشگری دانشجویان با مداخله افزایش می‌یابد.