ایماژیسم در منظومه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» از فروغ فرخزاد و منظومه «هیو سلوین مابرلی» از عزرا پاوند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ایماژیسم در منظومه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» از فروغ فرخزاد و منظومه «هیو سلوین مابرلی» از عزرا پاوند دارای ۲۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ایماژیسم در منظومه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» از فروغ فرخزاد و منظومه «هیو سلوین مابرلی» از عزرا پاوند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ایماژیسم در منظومه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» از فروغ فرخزاد و منظومه «هیو سلوین مابرلی» از عزرا پاوند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ایماژیسم در منظومه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» از فروغ فرخزاد و منظومه «هیو سلوین مابرلی» از عزرا پاوند :

تعداد صفحات : ۲۶

ایماژیسم به معنای تصویرگرایی، مکتبی است که در مدت کوتاهی که از عمر آن گذشت تأثیرات به سزایی را در ادبیات و مکاتب بعد از خود بر جای گذاشت و عزرا پاوند به‌عنوان بنیان‌گذار این مکتب با تأثیرپذیری از شعر هایکو و ترکیب آن با مفاهیم برجسته اجتماعی، شعر و محتوای نوینی را در قرن بیستم خلق نمود. این اتفاق در ادبیات جهان در اشعار تی اس الیوت، ارنست هیوم و خود عزرا پاوند توانست زمین تحول شعر آزاد در جریان‌های رایج ادبی به وجود آورد. همان‌گونه که در غرب این تغییرات با سرعت به‌پیش می‌رفت، شاعران ایرانی نیز از این جریان غافل نشدند و با استعانت از ترجمه اشعار شاعران اروپایی و آمریکایی از این تأثیر الهام گرفتند و در اشعار خود از آن بهره جستند. یکی از این شاعران فروغ فرخزاد بود که در مجموعه آخر شعر خود با نگاه به تصویرگرایی در رسته شاعران ایماژیست جای گرفت. هدف از نگارش این مقاله بررسی ایماژیسم در شعر «هیو سلوین مابرلی» عزرا پاوند و منظومه «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» فروغ فرخزاد با خوانشی ایماژیستی است. این تحقیق که به روش تحلیلی –توصیفی انجام‌شده در پایان به این نتیجه رسیده است که هر دو شاعر در اشعار خود با تمرکز بر جوهره اصلی تصویر، شعر را نتیجه تجربیات زندگی خود می‌دانند و هردو از مسائل زمان خود به ستوه آمده و در جستجوی کمال روحانی هستند. شعر فروغ در تقابل با شعر عزرا پاوند معناگراتر است و این از چینش تصاویر اشعارشان در کنار یکدیگر قابل‌تشخیص است.