شناسایی برخی از سیانوباکتری های هتروسیست دار مزارع برنج استان مازندران با تاکید بر رویکرد چند ژنی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 شناسایی برخی از سیانوباکتری های هتروسیست دار مزارع برنج استان مازندران با تاکید بر رویکرد چند ژنی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد شناسایی برخی از سیانوباکتری های هتروسیست دار مزارع برنج استان مازندران با تاکید بر رویکرد چند ژنی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی شناسایی برخی از سیانوباکتری های هتروسیست دار مزارع برنج استان مازندران با تاکید بر رویکرد چند ژنی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن شناسایی برخی از سیانوباکتری های هتروسیست دار مزارع برنج استان مازندران با تاکید بر رویکرد چند ژنی :

تعداد صفحات : ۲۱

سابقه و هدف: در گذشته طبقه‌بندی سیانوباکتری‌ها تنها بر اساس مورفولوژی انجام می گرفت. اما امروزه از شاخص‌های دقیق تر مولکولی استفاده می‌شود. هدف از این مطالعه شناسایی تعدادی از سیانوباکتری‌های هتروسیست‌دار به واسطه تاکسونومی پلی‌فازیک و بررسی رویکرد چند‌ژنی به منظور بالابردن صحت شناسایی می‌باشد. مواد و روش‌ها: پس از بررسی شاخص‌های ریخت‌شناختی و شناسایی اولیه، به منظور بررسی وضعیت تاکسونومی و یافتن روابط فیلوژنی از توالی ژن ۱۶S rRNA و ژن‌های کارکردی tufA، rbcL، psbA و rpoC1 استفاده شد. بدین منظور پس از استخراج DNA، تکثیر قطعات ژنی و توالی‌یابی آنها، با رسم درخت‌های فیلوژنی از ژن‌های مربوطه به کمک نرم افزار MEGA، جایگاه دقیق نمونه‌ها مشخص شد. یافته‌ها: در میان ژن‌های کارکردی مورد مطالعه، ژن rpoC1 توانایی تفکیک بسیار خوبی در سطح جنس نشان داد، به طوری که نتایج فیلوژنی ژن ۱۶S rRNA را کاملا تکمیل و تایید کرد و در نهایت بر اساس نتایج به دست آمده ۴ نمونه از جنس دسمونوستوک و ۲ نمونه از جنس کلوتریکس معرفی شدند. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق قدرت ژن rpoC1 در تفکیک درست جنس‌ها و تایید نتایج مورفولوژی و فیلوژنی ژن ۱۶S rRNA را نشان می‌دهد. مطالعه فیلوژنتیکی با استفاده مارکر ژنی rpoC1 به شفاف‌سازی ارتباطات فیلوژنتیکی میان سیانوباکتری‌ها کمک می‌کند و علاوه بر آن شاهدی بر منشا کلروپلاستی و حضور مسیرهای تکاملی متفاوت میان آن‌ها می‌باشد.