بررسی اثرات محافظتی بروملین در برابر تغییرات مارکرهای التهابی ناشی از مسمومیت ریوی با کادمیوم در موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثرات محافظتی بروملین در برابر تغییرات مارکرهای التهابی ناشی از مسمومیت ریوی با کادمیوم در موش صحرایی دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثرات محافظتی بروملین در برابر تغییرات مارکرهای التهابی ناشی از مسمومیت ریوی با کادمیوم در موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثرات محافظتی بروملین در برابر تغییرات مارکرهای التهابی ناشی از مسمومیت ریوی با کادمیوم در موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثرات محافظتی بروملین در برابر تغییرات مارکرهای التهابی ناشی از مسمومیت ریوی با کادمیوم در موش صحرایی :

تعداد صفحات : ۱۸

اثرات محافظتی احتمالی بروملین، به عنوان یک داروی گیاهی با خواص ضدالتهابی، در مقابل مسمومیت حاد ریوی ناشی از کادمیوم مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد ۶۶ سر موش صحرایی آلبینو نژاد ویستار به ترتیب در ۱۱ گروه تحت درمان قرار گرفتند: گروه ۱ (کنترل منفی)؛ گروه ۲ و ۳: کلریدکادمیوم با دوز ۴۰۰ میکروگرم به ازای هر موش صحرایی به صورت داخل نایی دریافت کرده و به ترتیب پس از ۵ و ۱۰ روز مورد نمونه­گیری قرار گرفتند؛ گروه ۴ و ۵: بروملین با دوز ۲۰ میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت خوراکی از ۱۴ روز قبل تا به ترتیب ۵ و ۱۰ روز پس از تجویز کلریدکادمیوم دریافت کردند؛ گروه ۶ و ۷: بروملین با دوز ۴۰ میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت خوراکی از ۱۴ روز قبل تا به ترتیب ۵ و ۱۰ روز پس از تجویز کلریدکادمیوم دریافت کردند؛ گروه ۸: بروملین با دوز ۴۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم به مدت ۲۴ روز دریافت کردند؛ گروه ۹ و ۱۰: سلکوکسیب با دوز ۲۵ میلی­گرم به ازای هر کیلوگرم به صورت خوراکی از یک روز قبل تا به ترتیب ۵ و ۱۰ روز پس از تجویز کلریدکادمیوم دریافت کردند؛ گروه ۱۱: سلکوکسیب را به مدت ۱۱ روز دریافت کردند. ارزیابی پروتئین سرم نشان داد تجویز داخل نایی کادمیوم منجر به افزایش تمامی فراکسیون­های گلبولین­ها در روز ۵ و ۱۰ پس از تزریق گردید. درمان با دوز پایین بروملین برای ۲۴ روز در موش­های صحرایی مواجه شده با کلریدکادمیوم کاهش معنی­داری در پروتئین تام سرم و تمامی فراکسیون­های گلبولین­ها ایجاد نمود. با این وجود تجویز کلریدکادمیوم به همراه دوز بالای بروملین به مدت ۲۴ روز، تمامی شاخص­های یاد شده را به طور معنی­داری افزایش داد. غلظت گاماگلوبولین مایع لاواژ برونکوآلوئولار در کلیه گروه­های درمان شده با کلریدکادمیوم و/یا بروملین کاهش یافته بود. با این حال، این تغییرات در مقایسه با گروه کنترل معنی­دار نبود. فعالیت لاکتات­دهیدروژناز سرم، ۵ روز پس از مسمومیت با کادمیوم افزایش یافته بود در حالی که تجویز همزمان بروملین یا سلکوکسیب منجر به کاهش جزئی فعالیت آنزیم گردید. در بررسی هیستوپاتولوژیک پنومونی بینابینی شدید و برونکوپنومونی فیبرینی در موش­های مواجه شده با کادمیوم مشاهده شد و تجویز دوز پایین بروملین برای ۲۴ روز منجر به کاهش این عوارض در بافت ریه گردید. در مجموع تجویز بروملین می­تواند به عنوان یک درمان حمایتی یا جایگزین برای کاهش تغییرات التهابی برونکوآلوئولار و سیستمیک ناشی از کلرید کادمیوم در نظر گرفته شود. با این وجود تحقیقات بیش­تری در جهت شناسایی ابعاد مختلف و مکانیسم اثرات محافظتی بروملین در برابر سمیت کادمیوم ضروری است.