بررسی ارتباط بین شاخص‌های کمّی مسکن و سلامت‌روانی شهروندان مطالعه موردی: محله مرداویج- اصفهان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ارتباط بین شاخص‌های کمّی مسکن و سلامت‌روانی شهروندان مطالعه موردی: محله مرداویج- اصفهان دارای ۴۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ارتباط بین شاخص‌های کمّی مسکن و سلامت‌روانی شهروندان مطالعه موردی: محله مرداویج- اصفهان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ارتباط بین شاخص‌های کمّی مسکن و سلامت‌روانی شهروندان مطالعه موردی: محله مرداویج- اصفهان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ارتباط بین شاخص‌های کمّی مسکن و سلامت‌روانی شهروندان مطالعه موردی: محله مرداویج- اصفهان :

سال انتشار : ۱۳۹۹

تعداد صفحات : ۴۴

هدف اصلی از انجام این پژوهش، بررسی رابطه متقابل شاخص‌های کمّی مسکن و سلامت‌روانی شهروندان است. در این راستا متغیرهای مستقل ش۶۵ امل انواع الگوهای مسکن، تراکم ساختمانی، سرانه مسکن، تراکم خانوار در واحد مسکونی و تراکم نفر در اتاق است. افسردگی و استرس درک­ شده نیز متغیرهای وابسته پژوهش هستند. برای سنجش میزان استرس افراد، از پرسشنامه استرس ادراک ­شدهکوهن و همکاران (۱۹۸۳) و برای سنجش میزان افسردگی، از ویرایش دوم پرسشنامه افسردگی بک و همکاراناستفاده شده‌است. در این پژوهش جامعه آماری، خانوارهای ساکن در محله مرداویج کلانشهر اصفهان است. براساس آمارنامه جمعیتی کلانشهر اصفهان، در سال ۱۳۹۵ تعداد خانوارهای ساکن در این محله برابر با ۵۶۹۱ خانوار گزارش شده‌است. با استفاده از فرمول کوکران، اندازه نمونه در این تحقیق برابر با ۲۵۰ خانوار است. از این رو، تعداد ۲۵۰ پرسشنامه در بین خانوارها توزیع و نهایتاً ۲۳۱ پرسشنامه کامل و بدون خطا جمع‌آوری شد. نتایج تحلیل‌های آماری نشان داد، تمام متغیرهای مستقل پژوهش به عبارتی شاخص­های کمّی مسکن رابطه معناداری با شاخص­های سلامت‌روان یعنی افسردگی و استرس دارند. بنابراین این فرضیه در پژوهش حاضر در توافق با بسیاری از پژوهش­ها اثبات شد که میان شاخص­های کمّی مسکن و شاخص­های سلامت‌روان رابطه معنادار وجود دارد. نتایج در زمینه استرس درک‌شده نشان داد که برای تغییرات این شاخص، می­توان یک مدل براساس شاخص تراکم ساختمانی پیشنهاد داد. به این معنا که از میان چهار شاخص مستقل، شاخص تراکم ساختمانی بیشترین تأثیرگذاری بر استرس درک‌شده ­را دارد. در نهایت براساس مدل پیشنهادی، تراکم ساختمانی قادر است ۴۷ درصد از تغییرات استرس درک‌شده  را پیش­بینی کند. براساس مدل­های پیشنهادی، دو شاخص تراکم ساختمانی و تراکم نفر در اتاق به عنوان متغیرهای پیش‌بین برای شاخص افسردگی معرفی می‌شوند. در مدل اول تراکم ساختمانی تنها شاخص پیش‌بین است که ۹/۵۱ درصد از تغییرات افسردگی را پیش‌بینی می‌کند. در مدل دوم دو شاخص تراکم ساختمانی و تراکم نفر در اتاق به ترتیب قادر هستند ۶/۴۲ و ۷/۱۶ درصد از تغییرات افسردگی را پیش‌بینی نمایند. نتیجه نهایی پژوهش آن است که بیش از گذشته باید رابطه میان متخصصان برنامه­ریزی مسکن و روانشناسان تقویت شود تا تأثیر منفی افزایش تراکم بر شاخص­های سلامت‌روان کنترل شود.