بررسی میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش QEC در خاتم کاران شهرکرد

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش QEC در خاتم کاران شهرکرد دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش QEC در خاتم کاران شهرکرد  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش QEC در خاتم کاران شهرکرد،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی میزان شیوع علایم اختلالات اسکلتی- عضلانی به روش QEC در خاتم کاران شهرکرد :

سال انتشار : ۱۳۹۹

تعداد صفحات : ۲۱

خاتم سازی یکی از مهمترین هنرهای دستی ایران است. این صنعت ارزش هنری فوق العاده زیادی دارد. سابقه خاتم سازی در ایران قدمتی طولانی دارد. از جمله افرادی که در کشور ما از اختلالات اسکلتی-عضلانی رنج می برند، هنرمندان صنایع دستی می باشند. یکی از هنرهای سنتی و اصیل ایرانی، خاتم کاری می باشد که بی شک پرداختن به آن در طولانی مدت می تواند سبب وارد آمدن فشار و آسیب به دستگاه اسکلتی عضلانی شود. از این رو لازم دانستیم که به بررسی شیوع علائم اختلالات اسکلتی عضلانی در بین خاتم کاران شهرکرد بپردازیم. در این پژوهش از روش ارزیابی سریع مواجه ه (QEC) و پرسشنامه نوردیک به منظور بررسی این اختلالات استفاده شد. تعداد افراد شرکت کننده در مطالعه ۳۵۰ نفر بوده اند، که شامل کلیه خاتم کاران شهرکرد می باشد. روش (QEC)در دو فاز قبل و بعد از انجام اقدامات اصلاحی به انجام رسید. طبق نتایج بدست آمده بیشترین میزان درد و ناراحتی دراندام ها، مربوط به کمر (۹۰,۶%) ، گردن(%(۷۶,۴ ، مچ و دست(%(۶۰,۹ می باشند و کمترین میزان درد مربوط به آرنج(%(۶ ، قوزک پا(%(۱۴,۶، باسن – ران(%(۱۹,۷ گزارش گردید. بین متغیر های سن، سابقه کارو میزان احساس درد و ناراحتی در اندام ها ارتباط معنا داری مشاهده گردید. ضمن اینکه امتیاز مواجهه کل بدن به روش QEC قبل از انجام اقدامات اصلاحی %۵۲ و بعد از اقدامات اصلاحی به ۹%.۴۶ محاسبه گردید، لذا سطح اولویت اقدام اصلاحی از عدد ۳ به عدد ۲ کاهش پیدا کرد. براساس نتایج حاصل از این پژوهش، برای کاهش شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در گروه مورد مطالعه می توان به انجام اقدامات اصلاحی در ایستگاه های کاری ، کاهش مدت زمان کار ،آموزش پوسچر مناسب کار ،ایجاد چرخه کار- استراحت و فعالیت های ورزشی منظم در طول روز اشاره کرد.