برآورد هتروزیس و قابلیت توارث پذیری تحمل به خشکی در ژنوتیپ های تست کراس چغندرقند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 برآورد هتروزیس و قابلیت توارث پذیری تحمل به خشکی در ژنوتیپ های تست کراس چغندرقند دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد برآورد هتروزیس و قابلیت توارث پذیری تحمل به خشکی در ژنوتیپ های تست کراس چغندرقند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی برآورد هتروزیس و قابلیت توارث پذیری تحمل به خشکی در ژنوتیپ های تست کراس چغندرقند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن برآورد هتروزیس و قابلیت توارث پذیری تحمل به خشکی در ژنوتیپ های تست کراس چغندرقند :

تعداد صفحات : ۱۸

این آزمایش به منظور ارزیابی ژنوتیپ­های تست کراس چغندرقند (۱۲ هیبرید به همراه دو رقم شاهد) در شرایط تنش رطوبتی مزرعه (۲۰۰ میلی متر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A) در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی با استفاده از طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در سال ۱۳۹۴ انجام شد. در این تحقیق صفاتی از قبیل عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص، درصد قند ریشه، تعداد برگ، اختلاف دمای برگ و محیط، شاخص شادابی، محتوی آب نسبی برگ، وزن ویژه برگ، نمره رنگ برگ، نمره رشد برگ، طرز قرارگیری برگ، نمره رشد ریشه و نسبت طول به عرض ریشه اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که ازنظر کلیه صفات موردمطالعه به استثنای اختلاف دمای برگ و محیط، طرز قرارگیری برگ، نمره رشد ریشه و نسبت طول به عرض ریشه بین ژنوتیپ­های موردبررسی تفاوت معنی­داری در سطح یک درصد وجود دارد. ژنوتیپ Multi s5 نیز ازنظر صفات عملکرد ریشه، شاخص شادابی، محتوی آب نسبی برگ، وزن ویژه برگ، نمره رشد برگ و نمره رشد ریشه نسبت به سایر ژنوتیپ­ها برتری نشان داد. بیشترین میزان توارث پذیری در بین صفات موردمطالعه مربوط به تعداد برگ با توارث ۸۹.۴۰ درصد بود که حاکی از تاثیرپذیری کم این صفت از عوامل محیطی است. بیشترین میزان هتروزیس استاندارد در هیبرید Multi s5 برای اکثر صفات موردمطالعه به دست آمد. در این تحقیق، عملکرد ریشه، همبستگی مثبت و بسیار معنی­داری با عملکرد قند ناخالص داشت. بین عملکرد ریشه و صفت نمره رشد ریشه نیز همبستگی مثبت و معنی­داری مشاهده شد. درحالی که همبستگی منفی و معنی­داری بین عملکرد ریشه و صفات درصد قند ریشه و تعداد برگ وجود داشت. با توجه به دندروگرام حاصل از تجزیه کلاستر می­توان ژنوتیپ­ها را برای صفت عملکرد قند ناخالص در سه گروه عمده قرار داد. تجزیه به عامل­ها منجر به شناسایی پنج عامل گردید که درمجموع ۹۱.۳ درصد تغییرات کل را توجیه کردند.