شناسایی مولکولی ژن های ویرولانس در سویه های بالینی سالمونلا تیفی موریوم به روش Multiplex-PCR و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 شناسایی مولکولی ژن های ویرولانس در سویه های بالینی سالمونلا تیفی موریوم به روش Multiplex-PCR و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد شناسایی مولکولی ژن های ویرولانس در سویه های بالینی سالمونلا تیفی موریوم به روش Multiplex-PCR و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی شناسایی مولکولی ژن های ویرولانس در سویه های بالینی سالمونلا تیفی موریوم به روش Multiplex-PCR و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن شناسایی مولکولی ژن های ویرولانس در سویه های بالینی سالمونلا تیفی موریوم به روش Multiplex-PCR و تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی آنها :

تعداد صفحات : ۹

سابقه و هدف: سالمونلا یک ارگانیسم رودهای گرم منفی است که عامل ایجاد بیماری و بروز مسمومیت های غذایی در انسان می باشد.هدف از مطالعه حاضر شناسایی ژن های spvc ،slyA ،sopB ،Stn و Phop/Q در سویه های سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از نمونه های بالینی به روش Multiplex PCR , تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی -مقطعی و در یک بازه زمانی ۱۲ ماهه از ابتدای فروردین لغایت پایان اسفند ۱۳۹۴ ، تعداد ۶۰جدایه بالینی سالمونلا تیفی موریوم از بیمارستان شریعتی تهران جمع آوری شد. پس از تایید سویه ها با استفاده از تست های استانداردبیوشیمیایی و میکروبیولوژیکی، آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی روی محیط مولر هینتون آگار و بر اساس استاندارد (CLSI) انجام گردید. آزمون multiplex-PCR جهت تشخیص ژن های حدت با استفاده از آغازگرهای اختصاصی انجام شد. نتایج: نتایج آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که تمامی ایزوله ها دارای حساسیت به ایمی پنم، جنتامایسین و تری متوپریم بودند.همچنین، یافته های مولکولی در خصوص فراوانی ژن های Phop/Q ،sopB ،Stn ،slyA به ترتیب برابر ۲۳/۳، ۳۰، ۳/۳۳ و ۴۳/۳ درصد گزارش گردید، درحالیکه ژن spvC در جدایه های سالمونلا تیفی موریوم مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر حاکی از شیوع ژن های ویرولانس در سویه های بالینی سالمونلا تیفی موریوم می باشد که می تواند به-عنوان زنگ خطری برای انتشار این ژن ها به دیگر سروتیپ های سالمونلا باشد. ازآنجاییکه ژن های ویرولانس سالمونلاها روی جزایرقرار دارند، شیوع بالای این ژن ها می تواند به انتشار این جزایر در بین سویه های سالمونلا کمک کند.