اثر تجویز عصاره آبی گیاه بادرنجبویه (Mellissa officinalis) بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت مغز میانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر تجویز عصاره آبی گیاه بادرنجبویه (Mellissa officinalis) بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت مغز میانی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر تجویز عصاره آبی گیاه بادرنجبویه (Mellissa officinalis) بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت مغز میانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر تجویز عصاره آبی گیاه بادرنجبویه (Mellissa officinalis) بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت مغز میانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر تجویز عصاره آبی گیاه بادرنجبویه (Mellissa officinalis) بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت مغز میانی :

تعداد صفحات : ۹

سابقه و هدف: بیماری پارکینسون یک اختلال نوروپاتولوژیک شایع است که به علت دژنراسیون نورون های دوپامینرژیک بخش متراکمجسم سیاه ایجاد شده و افزایش سطح استرس اکسیداتیو در آن منجربه دژنرهشدن سلول های جسم سیاه میشود. با توجه به اثرات آنتیاکسیدانی گیاه بادرنجبویه این مطالعه به منظور ارزیابی اثر تجویز عصاره آبی گیاه مذکور بر عاملهای استرس اکسیداتیو بافت مغز میانی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی تعداد ۴۸ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن تقریبی ۲۵۰-۳۰۰ گرم به ۴ گروه شاهد، شاهد تحت تیمار با عصاره، ضایعه دیده و ضایعه دیده تحت تیمار با عصاره تقسیم شدند. در این بررسی، مدل اولیه بیماری پارکینسون توسطتزریق ۱۲/۵ میکروگرم ۶-هیدروکسی دوپامین (OHDA6) به داخل استریاتوم طرف چپ ایجاد گردید. دو گروه شاهد و ضایعه دیده تحت تیمار، ۳ مرتبه با فاصله زمانی ۲۴ ساعت مورد گاواژ عصاره بادرنجبویه یکبار در روز به میزان ۱۰۰ میلی گرم به ازاء هر کیلوگرموزن بدن قرار گرفتند. در هفته دوم پس از جراحی سطح مالوندی آلدیید، نیتریت و فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در بافت مغز میانیبررسی گردید.نتایج: افزایش معنیدار سطح مالوندی آلدیید در موش های پارکینسونی مشاهده شد و پیش تیمار با عصاره میزان آن را به طور معنی داریکاهش داد. به علاوه، سطح فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در گروه ضایعه دیده از گروه شاهد کمتر بود. عصاره بادرنجبویه تاثیری رویفعالیت سوپراکسید دیسموتاز و سطح پلاسمایی نیتریت نداشت.نتیجه گیری: تجویز خوراکی عصاره آبی بادرنجبویه به میزان ۱۰۰ میلی گرم به ازاء کیلوگرم وزن بدن باعث کاهش شاخص های استرساکسیداتیو در بافت مغز میانی می شود.