تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک سطحی در چغندرقند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک سطحی در چغندرقند دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک سطحی در چغندرقند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک سطحی در چغندرقند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تجزیه ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک سطحی در چغندرقند :

تعداد صفحات : ۲۴

با توجه به وسعت مناطق کشت چغندرقند در ایران و خسارت ناشی از بیماری سفیدک سطحی، تهیه ارقام مقاوم به این بیماری ضروری به نظر میرسد. بدین منظور، طی سالهای گذشته در منطقه کرمانشاه تعداد زیادی از ژنوتیپهای موجود برای این بیماری غربال گردیدند، که منجر به شناسائی و گزینش یک ژنوتیپ دیپلوئید مولتیژرم و مقاوم به بیماری سفیدک سطحی با صفات نسبتا مطلوب زراعی (ژنوتیپ ۱۴۴۴۲) گردید. در این ارزیابیها مشخص گردید که رگه منوژرم نرعقیم MS261 حساس و رگه منوژرم نرعقیم MS231 نیمه مقاوم به بیماری سفیدک سطحی است. به منظور تعیین تعداد ژنهای کنترل کننده بیماری سفیدک سطحی و نحوه توارث این ژنها بین ژنوتیپ مقاوم ۱۴۴۴۲ و دو رگه نرعقیم MS231  نیمه مقاوم  و نر عقیم MS261 حساس تلاقیهای لازم انجام گرفت. نسلهای F1, F2 , BC1 و BC2 از هر تلاقی تهیه گردید. والدین و نسلهای حاصل از هر تلاقی در مزرعه برای بیماری سفیدک سطحی بررسی شدند. نتایج نشان داد که نسل F2 حاصل از تلاقی والد مقاوم و حساس (۱۴۴۴۲*۲۶۱) و تلاقی والد مقاوم و نیمهحساس (۱۴۴۴۲*۲۳۱) به دو کلاس فنوتیپی با نسبت ۱ : ۳ تفکیک شد. الگوی تفکیک در بککراس ها نیز نتایج به دست آمده در نسل F2 را تائید نموده و نشان داد که بیماری سفیدک سطحی با یک ژن اصلی کنترل میگردد. اثر ژن کنترل کننده بیماری به صورت غالب میباشد.