بررسی چندشکلی ناحیه اگزون سوم ژن FABP4 در دو نژاد سیستانی ودشتیاری و ارتباط آن با صفات رشد در گاو های نژاد سیستانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی چندشکلی ناحیه اگزون سوم ژن FABP4 در دو نژاد سیستانی ودشتیاری و ارتباط آن با صفات رشد در گاو های نژاد سیستانی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی چندشکلی ناحیه اگزون سوم ژن FABP4 در دو نژاد سیستانی ودشتیاری و ارتباط آن با صفات رشد در گاو های نژاد سیستانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی چندشکلی ناحیه اگزون سوم ژن FABP4 در دو نژاد سیستانی ودشتیاری و ارتباط آن با صفات رشد در گاو های نژاد سیستانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی چندشکلی ناحیه اگزون سوم ژن FABP4 در دو نژاد سیستانی ودشتیاری و ارتباط آن با صفات رشد در گاو های نژاد سیستانی :

تعداد صفحات : ۱۴

چندشکلی ناحیه اگزون سوم جایگاه ژن FABP4 و ارتباط الگوهای ژنوتیپی شناسایی شده با صفات مرتبط با رشد با استفاده از ۴۵ راس گاو شامل نژاد سیستانی ۳۰ ) راس) و دشتیاری ۱۵) راس) بررسی شد. DNA از خون کامل استخراج و کیفیت آنها به کمک الکتروفورز ژل آگارز یک درصد بررسی شد. پس از تکثیر زنجیرهای پلیمرازی (PCR) و هضم آنزیمی آنها با NlaIII و الکتروفورز روی ژل آگارز ۲/۸ درصد، الگوهای ژنوتیپی دامها براساس اندازه و تعداد باند ها تعیین شد. فراوانی نسبی الگوهای باندی شناساییشده شامل ژنوتیپهای AA، AB ، و BB در دو نژاد سیستانی و دشتیاری بهترتیب ۶۷، ۳۰، و ۳ و نیز ۷۳، ۲۷، و صفر درصد بودند. فراوانی آللهای A و B در جایگاه مطالعهشده در جمعیت سیستانی و دشتیاری بهترتیب ۸۲، ۱۸، ۸۶/۵، و ۱۳/۵ درصد محاسبه شد. شاخص های هتروزایگوسیتی شامل شاخص شانون (I) ، شاخص نیی، هتروزایگوسیتی مشاهده شد و هتروزایگوسیتی مورد انتظار در جمعیت سیستانی و دشتیاری به ترتیب ۴۸، ۳۰، ۳۰ و ۳۰ و ۳۹، ۱۱، ۲۷ و ۲۴ درصد برآورد شد. الگو های ژنوتیپی در جایگاه ژن FABP4 در جمعیت گاو سیستانی همبستگی معنی داری با وزن های شش، نه ، و دوازده ماهگی نشان داد. بنابراین جایگاه مذکور میتواند به عنوان ژن کاندیدا در توصیف تنوع صفات مرتبط با رشد بعد از سن ازشیرگیری گوسالهها در برنامههای اصلاح نژادی استفاده شود