بررسی مقدماتی رابطه بین مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث با معیار بیومکانیکی در ارزیابی اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو در بیماران مبتلا به همی پارزی بعد از سکته مغزی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی مقدماتی رابطه بین مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث با معیار بیومکانیکی در ارزیابی اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو در بیماران مبتلا به همی پارزی بعد از سکته مغزی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی مقدماتی رابطه بین مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث با معیار بیومکانیکی در ارزیابی اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو در بیماران مبتلا به همی پارزی بعد از سکته مغزی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی مقدماتی رابطه بین مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث با معیار بیومکانیکی در ارزیابی اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو در بیماران مبتلا به همی پارزی بعد از سکته مغزی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی مقدماتی رابطه بین مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث با معیار بیومکانیکی در ارزیابی اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو در بیماران مبتلا به همی پارزی بعد از سکته مغزی :

تعداد صفحات : ۸

مقدمه و هدف: مقیاس اصلاح شده اصلاح شده اشورث یک معیار کلینیکی است که اخیرا برای ارزیابی اسپاستیسیته عضلانی ارائهشده است. تحقیقات بسیار اندکی در باره اعتبار این مقیاس وجود دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین رابطه بین مقیاس اصلاح شدهاصلاح شده اشورث (Modified Modified Ashworth Scale; MMAS) با معیار بیومکانیکی شیب کار – سرعت درارزیابی اسپاستیسیته عضلات اکستانسور زانوی بیماران مبتلا به همی پارزی می باشد.روش کار : چهارده بیمار مبتلا به همی پارزی به دنبال سکته مغزی وارد این مطالعه مقطعی شدند. اسپاستیسیته عضلات اکستانسورزانو با مقیاس MMAS ارزیابی شد. از دینامومتر ایزوکینتیک برای خم کردن غیرفعال زانو با سرعت های ۱۰، ۳۰، ۶۰ و ۹۰ درجه/ثانیه برای اندازه گیری داده های گشتاور – زاویه استفاده شد . کار (ژول) در هر سرعت برای تعیین شیب منحنی های کار- سرعت به عنوان معیار بیومکانیکی اسپاستیسیته محاسبه گردید. نتایج: میانگین کار با افزایش سرعت، کاهش یافت اما از لحاظ آماری معنی دار نبود (P=0.07). می انگین شیب کار – سرعت [(J/(°/Sec]؛۰/۳۵- بود. بین مقیاس MMAS و شیب کار- سرعت همبستگی معنی داری وجود نداشت (r=0.31, P=0.28). نتیجه نهایی : بین مقیاس MMAS و شیب کار- سرعت به عنوان معیار بیومکانیکی اسپاستیسیته رابطه معنی داری وجود نداشت. تحقیقات بیشتر با تعداد بیماران بیشتر پیشنهاد می شود.تحقیقات بیشتر با تعداد بیماران بیشتر پیشنهاد می شود