بررسی سرمی بیماری اسهال ویروسی گاوان در استان چهارمحال و بختیاری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی سرمی بیماری اسهال ویروسی گاوان در استان چهارمحال و بختیاری دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی سرمی بیماری اسهال ویروسی گاوان در استان چهارمحال و بختیاری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی سرمی بیماری اسهال ویروسی گاوان در استان چهارمحال و بختیاری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی سرمی بیماری اسهال ویروسی گاوان در استان چهارمحال و بختیاری :

تعداد صفحات : ۱۰

بیماری اسهال ویروسی گاوان/ بیماری مخاطی دو چهره بالینی، پاتولوژیک و اپیدمیولوژیک متفاوت ناشی از ابتلای گاو به ویروس BVD می باشند که به بروز عوارض مختلفی از قبیل، سقط جنین، ناهنجاریهای مادرزادی، تأخیر رشد، اسهال و ایجاد زمینه برای ابتلا به بیماریهای تنفسی و نهایتاً اشکال حاد و کشنده بالینی در گاوها منجر می گردند. بیماری BVD-MD یکی از شایعترین بیماریهای ویروسی جمعیت گاوها و جزو معضلات صنعت گاودای در جهان به شمار می رود. این تحقیق با هدف تعیین میزان شیوع آلودگی و میزان تدخل متغیرهایی از قبیل سن، جنس، مدیریت دامپروری و سایر فاکتورها در میزان شیوع این بیماری در فاصله زمانی بهار ۱۳۷۷ تا زمستان ۱۳۷۸ بر روی ۱۳۵۷ نمونه سرمی تهیه شده از شهرستانهای مختلف استان چهارمحال و بختیاری به روش آزمون خنثی سازی سرم (SN) با استفاده از سویه استاندارد NADL از ویروس BVD انجام گرفت. میزان شیوع آلودگی در شهرستان شهرکرد ۱۵/۶۶ درصد و در شهرستان بروجن ۳۲/۲۹ درصد و در شهرستان فارسان ۲۷/۸۸ درصد و در شهرستان لردگان ۳۷/۷۷ درصد و در شهرستان اردل ۱۴/۹۸ درصد و در کل استان چهارمحال و بختیاری ۲۳/۳۶ درصد به دست آمد. در بین گروه های سنی، گروه سنی ۱-۰ سال کمترین میزان آلودگی (۱۲/۵ درصد) و گروه سنی ۸ سال به بالا بیشترین میزان آلودگی (۴۷/۳۶ درصد) را نشان دادند. به طوری که با افزایش سن میزان آلودگی افزایش می یابد. در بین فصول مختلف سال کمترین آلودگی در فصل بهار با ۱۲/۲۴ درصد و بیشترین آلودگی در فصل پاییز با ۲۶/۵۴ درصد محاسبه گردید. میزان آلودگی در گاوهایی که در گاوداریهای تحت نظارت دکتر دامپزشک به عنوان مدیر بهداشتی بودند ۱۶/۱۹ درصد و موارد عدم حضور دامپزشک ناظر ۲۹/۵۷ درصد برآورد گردید. ۲۰/۶۲ درصد گاوهایی که سابقه واکسیناسیون منظم داشتند واجد عیار پادتنی ضد ویروس BVD بودند. در حالی که میزان آلودگی در گاوهای فاقد برنامه منظم واکسیناسیون ۳۴/۰۵ درصد آلودگی را از خود نشان دادند. میزان آلودگی در گاوهای نر ۱۹/۱۷ درصد و در گاوهای ماده ۲۳/۵۹ درصد و میزان آلودگی در گاوهایی که در مجاورت با گوسفند نگهداری می شدند ۳۷/۸۳ درصد و در گاوهایی که سابقه مجاورت با گوسفند را نداشتند ۱۶/۹۸ درصد بود. میزان آلودگی در گاوهایی که دارای سابقه سقط جنین بودند ۲۹/۲۶ درصد و در گاوهایی که تاکنون سقط نداشتند ۲۳/۴۱ درصد برآورد گردید. تجزیه و تحلیل آماری یافته های حاصل، نشانگر عدم وجود اختلاف معنی دار بین آلودگی به ویروس با جنس، محل شهرستان، سابقه سقط جنین و حضور یا عدم حضور دکتر دامپزشک در دامپروری، سابقه واکسیناسیون منظم به ع نوان یکی از شاخص های مدیریت بهداشتی در دامپروری و وجود اختلاف معنی دار بین آلودگی به ویروس BVD با نگهداری توأم گوسفند در نار گاوها و همچنین افزایش آلودگی به موازات افزایش سن بود.