اثر پارامترهای جوشکاری بر ریزساختار و عیوب اتصال آلیاژ آلومینیم ۲۰۲۴ مورد استفاده در بدنه هواپیمای مسافربری به روش اصطکاکی اغتشاشی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر پارامترهای جوشکاری بر ریزساختار و عیوب اتصال آلیاژ آلومینیم ۲۰۲۴ مورد استفاده در بدنه هواپیمای مسافربری به روش اصطکاکی اغتشاشی دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر پارامترهای جوشکاری بر ریزساختار و عیوب اتصال آلیاژ آلومینیم ۲۰۲۴ مورد استفاده در بدنه هواپیمای مسافربری به روش اصطکاکی اغتشاشی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر پارامترهای جوشکاری بر ریزساختار و عیوب اتصال آلیاژ آلومینیم ۲۰۲۴ مورد استفاده در بدنه هواپیمای مسافربری به روش اصطکاکی اغتشاشی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر پارامترهای جوشکاری بر ریزساختار و عیوب اتصال آلیاژ آلومینیم ۲۰۲۴ مورد استفاده در بدنه هواپیمای مسافربری به روش اصطکاکی اغتشاشی :

تعداد صفحات : ۶

با توجه به افزایش مصرف آلیاژهای آلومینیم پیشرفت هی سری ۲۰۰۰ در بدنه و بال هواپیما، دس تیابی به اتصالات مطلوب این آلیاژها که توسط روشهای جوشکاری معمول ذوبی امکان پذیر نبود، با استفاده از روشهای نوین، ضروری است. در این پژوهش اتصالات حاصل از روش جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی (Friction Stir Welding-FSW) از لحاظ برخی خواص مکانیکی توسط آزمایش های ریزسختی بررسی شدند وریزساختار اتصالات، هم در سطح و هم در راستای عرضی خط جوش اتوسط میکروسکوپهای نوری و الکترونی روبشی (SEM) مشاهده گردید. با تغییر در نسبت پارامترهای سرعت گردش ابزار و سرعت جوشکاری و تغییر در هندسه ی ابزار جوشکاری، سعی شد تا در ابتدا به اتصالی مناسب از نظر ظاهری به دست آید و عیب تونلی معمول ایجاد شده در ریشه ی جوش کاملا حذف شود. سپس تأثیر این متغیرها بر روی خواص نهایی اتصال بررسی شد. بررسی ریزساختار نشان داد که اتصالات دارای ریزساختار نواری شامل نوارهای غنی و فقیر از ذرات فاز ثانوی میباشند و فواصل این نوارها متناسب با مقدار پیشروی ابزار جوشکاری در هر گردش، تغییر می کند. آزمایش های ریزسختی سنجی در سطح و در جهت عرضی اتصال انجام شد و نتایج آن با ریزساختار ایجاد شده مطابقت خوبی از خود نشان داد و مشاهده شد که با افزایش نسبت سرعت گردشی به سرعت پیشروی در عملیات جوشکاری، مقدار میانگین سختی کاهش می یابد. در نهایت اتصال بدون عیب و دارای تغییرات سختی یکنواخت تر در راستای عرض اتصالات موفق حاصل شد و با بررسی ریزساختار و داده های حاصل از آزمایش های سختی سنجی، ارتباط میان خواص نهایی اتصال و ربزساختار از نظر متالورژیکی مشخص گردید.