قوانین و مقررات بازی تنیس

۱- زمین بازی انفرادی
۲- اجزاء ثابت زمین
۳- توپ تنیس
۴- راکت تنیس
۵- زننده سرویس و دریافت کننده سرویس
۶- انتخاب زمین و سرویس
۷- سرویس
۸- خطای پا
۹- اجرای ضربه سرویس
۱۰- خطای سرویس
۱۱- سرویس دوم
۱۲- زمان اجرای سرویس
۱۳- قانون بجا
۱۴- قانون بجا در سرویس
۱۵- ترتیب اجرای سرویس
۱۶- زمان تعویض زمین
۱۷- توپ در گردش
۱۸- ثبت امتیاز به نفع زننده سرویس
۱۹- ثبت امتیاز به نفع دریافت کننده سرویس
۲۰- مواردی که سبب از دست رفتن امتیاز می‏گردد
۲۱- بازیکن مانع حریف می‏شود
۲۲- اصابت توپ به خط
۲۳- برخورد توپ به اجزاء ثابت زمین
۲۴- برگشت دادن صحیح توپ
۲۵- زمانیکه بازیکن از بازی بازداشته شود
۲۶- حساب امتیازات در «گیم»
۲۷- حساب امتیازات در «ست»
۲۸- حداکثر تعداد «ستها»
۲۹- شرح وظایف مسئولان
۳۰- حفظ تداوم بازی و زمانهای استراحت
۳۱- راهنمائی بازیکن (توسط مربی و یا غیره)
۳۲- تعویض توپ
۳۳- بازی دوبل
۳۴- زمین بازی دوبل
۳۵- ترتیب سرویس در بازی دوبل
۳۶- ترتیب دریافت سرویس در بازی دوبل
۳۷- سرویس خارج از نوبت در بازی دوبل
۳۸- دریافت سرویس خارج از نوبت در بازی دوبل
۳۹- خطای سرویس در بازی دوبل
۴۰- گردش توپ در بازی دوبل
ضمیمه۱:مقررات لازم جهت انجام آزمایشات ماده۳
ضمیمه۲: قوانین بازی با صندلی چرخدار

ماده ۱ زمین بازی انفرادی
زمین بازی مستطیلی است بطول ۷۷/۲۳ متر به عرض ۲۳/۸ متر. زمین توسط توری که از یک سیم با طناب به قطر حداکثر ۸/۰ سانتیمتر آویزان است، به دو نیمه تقسیم می‏گردد. انتهای این سیم با طناب باید به بالای دو پایه در دو سوی تور متصل گردد یا از روی آن گردانیده شود. قطر مقطع پایه استوانه‏ای یا اصلاح مقطع پایه مکعب مستطیل شکل نباید بیش از ۱۵ سانتیمتر بیشتر باشد. مرکز مقطع پایه ها می‏باید در فاصله ۹۱۴/۰ متری از زمین بازی واقع شود و ارتفاع پایه ها باید به گونه‏ای تنظیم گردد که قسمت بالای سیم نگهدارنده تور در ارتفاع ۰۷/۱ متری از سطح زمین واقع شود در صورتی که از زمین مشترک برای «دوبل» (به ماده ۳۴ رجوع شود) وانفرادی استفاده شود باید تور را توسط دو پایه که پایه های بازی انفرادی نامیده می‏شوند، در ارتفاع ۰۷/۱ متری نگاهداشت. مرکز مقطع این پایه ها که قطر و به اصلاح مقطع آنها نباید بیش از ۵/۷ سانتیمتر باشد در هر طرف در فاصله ۹۱۴/۰ متری از زمین انفرادی واقع می‏گردد. تور بازی را باید چنان کشید که فضای مابین دو پایه را کاملاً پر کند و شبکه‏ های تور به اندازه‏ای کوچکتر در نظر گرفته می‏شوند که مانع عبور توپ شود. ارتفاع تور در وسط پایه ۹۱۴/۰ متر باشد لذا تور در این قسمت توسط کمربندی کاملاً سفید که عرض آن بیش از ۵ سانتیمتر نباشد محکم در ارتفاع مورد نظر نگاهداشته می‏شود. نواری کاملاً سفید که عرض آن بیش از ۵ سانتیمتر و در فاصله مساوی در بین دو خط کناری و به موازات آنها کشیده می‏شود. خط انتهائی در طرف داخلی زمین توسط علامت مرکزی به طول ۱۰ سانتیمتر و عرض ۵ سانتیمتر در امتداد فرضی خط مرکزی سرویس است و به دو بخش تقسیم می‏شود. علامت مرکزی در هر طرف زمین بر خطوط انتهائی عمود ومتصل است. از کلیه خطوط دیگر نباید از ۵/۲ سانتیمتر کمتر و از ۵ سانتیمتر بیشتر باشد، به استثناء خط انتهائی که نباید بیشتر از ۱۰ سانتیمتر عرض داشته باشد. در تمام اندازه‏گیریها باید لبه خارجی خطوط را در نظر گرفت. رنگ تمام خطوط باید یکنواخت باشد. استفاده از رنگهای سفید و یا زرد و نشانه‏های تبلیغاتی یا هر چیز دیگری که در دو انتهای زمین قرار داده شده، غیر مجاز است. استفاده از رنگهای روشن تنها در صورتی مجاز است که در این امر در دید بازیکنان اختلالی ایجاد نکند.
اگر نشانه‏های تبلیغاتی بروی صندلی خط نگهدارنده دو انتهای زمین نشسته‏اند، قرارداده شود، این نشانه‏ها باید فاقد رنگهای سفید و زرد باشند. از رنگهای روشن در صورتی مجاز است که اختلال در دید بازیکنان ایجاد نکند.
۱- basiline
۲- Side- line
۳- Service- line
۴- Centerservice- line
۵- Service courts
۶- Center mark
تبصره:
در مسابقات «جام دیویس» و یا دیگر مسابقات رسمی قهرمانی فدراسیون بین المللی تنیس باید فاصله‏ای در پشت خطوط انتهائی در نظر گرفت که کمتر از ۴/۶ متر نباشد و در طرف خارجی خطوط کنار هم باید فاصله‏ای در نظر گرفت که کمتر از ۶۶/۳ متر نباشد. می‏توان صندلی خط نگهداران را در صورتیکه بیشتر از ۹۱۴/۰ متر بداخل این فضاها پیشروی نکرده باشند. در فاصله ۴/۶ متر از خطوط انتهائی در فاصله ۶۶/۴ متر از خطوط کناری قرار دارد.
(ابتدای صفحه)
ماده ۲ اجزائ ثابت زمین
اجزاء ثابت زمین نه تنها در برگیرنده تور، پایه های زمین انفرادی طناب یا سیم نگهدارنده تور- نوار تور و کمربند نگهدارنده تور است، بلکه در صورت وجود، شامل موانع انتهائی و کناری جایگاهها، صندلیهای ثابت یا قابل نقل و انتقال پیرامون زمین بازی، افراد اشغال کننده صندلیها، کلیه دیگر اجزاء ثابت در پیرامون و یا بالای زمین بازی، داور، داور تور، داور خطای پا، خط نگهداران توپ جمع کنها البته در هنگامی که جای مقر خود حضور دارند، نیز می‏گردد.
تبصره:
در تأمین اهداف این ماده باید متذکر شد که مفهوم لغت داور در برگیرنده داور، افرادی که به آنها در بین بازی مکان مشخص اعطاء شد و کلیه افرادی می‏شود که جهت همکاری با داور در جریان مسابقه برگزیده شده باشند.
(ابتدای صفحه)
ماده ۳ توپ تنیس
سطح بیرونی توپ باید یکنواخت و برنگ سفید یا زرد باشد، اگر روی توپ درزی وجود داشته باشد، این محل نباید بصورت دوخته و به شکل بخیه باشد. قطر توپ باید بیش از ۳۵/۶ سانتیمتر و کمتر از ۶۷/۶ سانتیمتر باشد و وزن آن باید بیش از ۷/۵۶ گرم و کمتر از ۵/۵۸ گرم باشد و جهش توپ در صورت رها شدن از فاصله ۲۵۴ سانتیمتر بر روی یک سطح بتونی باید بیش از ۱۳۵ سانتیمتر و کمتر از ۱۴۷ سانتیمتر باشد تحت فشار ۱۶۵/۸ کیلو گرم توپ باید دچار فرورفتگی بداخل به میزان بیش از ۵۶/۰ سانتیمتر و کمتر از ۷۴/۰ سانتیمتر در قسمت جلوئی و فرورفتگی به میزان بیش از ۸۹/۰ سانتیمتر و کمتر از ۰۸/۱ سانتیمتر در قسمت پشتی شود. ارقام گفته شده در مورد این فرورفتگیها باید میانگین خواندن جدا از هم ارقام در هر یک از سه محور توپ باشد و در هر مورد اختلاف بین دو بار خواندن ارقام نباید بیش از ۰۸/۰ سانتیمتر گردد. برای بازی در ارتفاع بیش از ۱۲۱۹ متر از سطح دریا می‏توان از دو نوع دیگر توپ استفاده نمود. توپ اول تمام مشخصات پیش گفته را دارد جز آنکه جهش آن بیش از ۹۳/۱۲۱ سانتیمتر و کمتر از ۱۳۵ سانتیمتر است و فشار داخلی آن بیش از فشار خارج آن است. این نوع توپ مرسوم است به «توپ پر فشار» توپ نوع دوم تمام مشخصات پیش گفته را دارد جز آنکه جهش آن بیش از ۱۳۵ سانتیمتر و کمتر از ۱۴۷ سانتیمتر است و فشار داخلی تقریباً برابر فشار خارجی است این توپ به منظور تطبیق باید برای مدت ۶۰ روز یا بیشتر در همان ارتفاع مورد نظر جهت انجام مسابقه قرار گیرد. به این توپ معمولاً واژه توپ فشار صفر و یا توپ بدون فشار اطلاق می‏گیرد.
تمام آزمایشات در مورد جهش توپ اندازه و میزان فرورفتگی باید مطابق قوانین و ترتیبهای معین شده در ضمیمه ۱ صورت گیرد.
۱- Pressurised Ball
۲- Zero-Pressure
۳-Non-Pressrised
(ابتدای صفحه)
ماده ۴- راکت تنیس
راکتهائی که از مشخصات ذیل پیروی نکنند جهت بازی مطابق مقررات تنیس، مورد تأئید نمی‏باشند.
الف) قسمتی از راکت که در انجام ضربه مورد استفاده قرار می‏گیرد باید تخت باشد و از یک شبکه زه درهم شده متصل به قاب راکت تشکیل می‏گردد. زه‏ها در محل تلاقی بازه‏های مجاور به تناوب از رو و زیر به یکدیگر می‏پیوندند و به هم تافته می‏شوند. در مجموع این شبکه زه باید یکدست باشد و بخصوص تراکم این شبکه در قسمت مرکز نباید کمتر از سایر قسمتها باشد. زه‏ها باید عاری از هر گونه اضافات و اتصالات جنبی باشند مگر آنچه که جهت پیشگیری و محدود کردن فرسودگی و پارگی و یا لرزش بکار رود که باید اندازه و محل معقول و مناسب جهت تأمین اهداف فوق را داشته باشد.
ب) طول راکت که دسته را نیز شامل می‏شود باید عاری از هر گونه اضافات و اتصالات جنبی باشد مگر آنچه که جهت پیشگیری به محدود کردن فرسودگی، پارگی، لرزش و آنچه که جهت تقسیم وزن بکار رود که در این صورت باید اندازه و محل معقول و مناسب جهت تأمین اهداف فوق را داشته باشد.
و) قاب راکت که شامل دسته نیز می‏شود و زه‏ها باید عاری از هر گونه وسیله‏ای باشند که توانائی انجام تغییر عمده و مشخص و یا تغییر در تقسیم وزن در راکت: در هنگامی که توپ در گردش است را امکان پذیر نماید. فدراسیون بین المللی تنیس در این مورد که آیا راکت نمونه و مدل اولیه راکت از شرایط فوق‏الذکر تبعیت می‏کند و آیا راکت مورد تأئید است یا خیر تصمیم‏گیرنده است. چنین تصمیم‏گیری ممکن است بنا به ابتکار خود فدراسیون بین المللی تنیس و یا بدرخواست افراد ذینفع ماننذ بازیکن، کمپانی سازنده تجهیزات وسایل و یا سازمان ملی تنیس هر کشور و یا اعضای آنها صورت پذیرد. چنین تصمیم‏گیریها و درخواستها می‏بایست مطابق قواعد و ترتیبات مرسوم فدراسیون بین المللی تنیس برای بررسی درخواستها و جهت دادن پاسخ صورت پذیرد که نسخه‏هائی از روند اجرای کار را می‏توان از دفتر معاونت اداری دریافت نمود.
مورد اول- آیا می‏توان از بیش از یک شبکه زه در قسمت ضربه زننده راکت استفاده نمود؟
پاسخ: خیر- قانون به وضوح اشاره به یک شبکه می‏کند و نه شبکه‏هائی از رده‏های درهم تنیده.
مورد دوم- اگر زه‏ها در بیش از یک سطح قرار داشته باشد، آیا می‏توان شبکه زه در کل تخت و یکدست دانست؟
پاسخ: خیر
مورد سوم- آیا می‏توان از وسایلی که موجب کاهش لرزش می‏شوند در روی راکت و کجا باید قرار داد؟
پاسخ: بلی- اما این وسایل را فقط می‏توان در خارج از شبکه بهم تافته زه قرار داد.
مورد چهارم- در هنگامیکه توپ در گردش است. بطور اتفاقی زه راکت بازیکنی پاره می‏شود آیا بازیکن مجاز به ادامه بازی با چنین راکتی است؟
پاسخ: بلی.
(ابتدای صفحه)
ماده ۵- زننده سرویس و دریافت کننده سرویس
بازیکنان باید در دو سوی تور قرار بگیرند. بازیکنی که در ابتدا با ضربه خود توپ را به گردش در می‏آورد «زننده سرویس» و فرد دیگر «دریافت کننده سرویس» نامیده می‏شوند.
مورد اول- اگر بازیکنی در ضمن زدن ضربه از خط فرضی امتداد تور عبور کند، امتیاز از دست می‏دهد؟
الف) قبل از ضربه زدن به توپ
ب) پس از ضربه زدن به توپ
پاسخ: در صورتی که بازیکنی وارد محدوده خطوط احاطه کننده زمین حریف شود، در هیچیک از موارد فوق با عبور از خط فرضی امتیاز از دست خواهد داد (ماده بیست) در مورد مانع شدن از اجرای ضربه حریف می‏تواند خواستار تصمیم‏گیری داور مطابق ماده ۲۱ و ۲۵ شود.
مورد دوم- زننده سرویس ادعا می‏کند که دریافت کننده سرویس باید در محدوه خطوط زمین خود قرار بگیرد، آیا چنین امری ضروری است؟
پاسخ: خیر- دریافت کننده سرویس می‏تواند در هر جای دلخواه در زمین مربوطه قرار گیرد