مقایسه تطبیقی دو شیوه ساختارشناسی فیلمنامه سید فیلد و جان تروبی (مطالعه موردی: فیلم نامه ابد و یک روز)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تطبیقی دو شیوه ساختارشناسی فیلمنامه سید فیلد و جان تروبی (مطالعه موردی: فیلم نامه ابد و یک روز) دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تطبیقی دو شیوه ساختارشناسی فیلمنامه سید فیلد و جان تروبی (مطالعه موردی: فیلم نامه ابد و یک روز)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تطبیقی دو شیوه ساختارشناسی فیلمنامه سید فیلد و جان تروبی (مطالعه موردی: فیلم نامه ابد و یک روز)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تطبیقی دو شیوه ساختارشناسی فیلمنامه سید فیلد و جان تروبی (مطالعه موردی: فیلم نامه ابد و یک روز) :

تعداد صفحات : ۱۴

چکیده مقاله:

نگرش ساختاری به عنوان یک رویکرد بسیار موفق در سینمای جهان در زمینه فیلمنامه نویسی شناخته شده است و بسیاری ازفیلم های مهم تاریخ سینما بر اساس این نگرش ساخت شده است. برای نمونه نزد اهالی فیلمنامه نویسی، روش ساختاری سه پرده اییک الگوی کارآمد است که در ژانرهای سینمایی متفاوتی استفاده شده است.اگر چه رویکرد ساختاری نگرشی نسبتا جدید در ادبیات سینما به شمار می آید اما ریشه های تاریخی این اصطلاح به دوران یونانباستان و به ویژه نظریه ارسطو برمی گردد که در بسیاری از اشکال داستانی غرب مورد توجه قرار گرفته است. (ولف و کاکس، ۱۳۸۴:۲۳) اولین پژوهش نظام مند و ساختاری در مورد کنش دراماتیک، بوطیقای ارسطو بود. ارسطو معتقد بود که درام باید آغاز، میانه و پایانداشته باشد. ارسطو در فن شعر می گوید: تمام داستان ها یک آغاز (پرده اول)، یک میانه (پرده دوم) و یک پایان (پرده سوم) دارند. به بیان دیگر قصه های مان دارای یک روند نمایشی هستند، یعنی روند وقایعی که روی خواهند داد. (ارسطو، ۱۲۵:۱۳۶۹) در تحلیلارسطو بخش هایی نظیر مقدمه، کنش صعودی، اوج، کنش نزولی، و گره گشایی یا فاجعه از اجزای مهم درام به شمار می آیند. (همان)در دیدگاه ارسطویی ساختار سنتی روایت عبارت است از داستانی که در چند پرده نقل می شود. این پرده ها در طول زمان تعدادشانتغییر یافته تا به شکل سه پرده ای امروزین دست یافته است. دانسیگر و راش معتقدند که شکل امروزی این ساختار از نمایشنامه نویس فرانسوی اوجین اسکریب در ۱۸۲۰ اخذ شده است. (دانسیگر و راش، ۱۴:۱۳۹۳).