مقاله تغییرات بیان ژن PGC-1? و UCP1 بافت چربی اپیکاردی و اورکسین-A سرمی متعاقب تمرینات هوازی در رت‌های نر ویستار چاق شده با رژیم غذایی پرچرب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تغییرات بیان ژن PGC-1? و UCP1 بافت چربی اپیکاردی و اورکسین-A سرمی متعاقب تمرینات هوازی در رت‌های نر ویستار چاق شده با رژیم غذایی پرچرب دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تغییرات بیان ژن PGC-1? و UCP1 بافت چربی اپیکاردی و اورکسین-A سرمی متعاقب تمرینات هوازی در رت‌های نر ویستار چاق شده با رژیم غذایی پرچرب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تغییرات بیان ژن PGC-1? و UCP1 بافت چربی اپیکاردی و اورکسین-A سرمی متعاقب تمرینات هوازی در رت‌های نر ویستار چاق شده با رژیم غذایی پرچرب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تغییرات بیان ژن PGC-1? و UCP1 بافت چربی اپیکاردی و اورکسین-A سرمی متعاقب تمرینات هوازی در رت‌های نر ویستار چاق شده با رژیم غذایی پرچرب :

سابقه و هدف: به دلیل مجاورت بافت چربی اپیکاردی (EAT) با میوکارد، به نظر می رسد که این بافت نسبت به بافت چربی زیرجلدی خاصیت بیماری زایی بیشتری داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات در بیان ژن PGC-1α وUCP1 در EAT و سطوح اورکسین A سرمی (OXA) در رت های ویستار چاق و القایی با رژیم غذایی پرچرب (HFD) متعاقب یک دوره تمرینات هوازی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی۳۲ سر رت نر ویستار۶ هفته ای با میانگین وزن ۲۰۰-۱۸۰ گرم به چهار گروه تغذیه طبیعی (NFD)، چاق شده با رژیم غذایی پرچرب (HFDO)، تغذیه طبیعی بعد از القاء چاقی (HFDO-NFD) و تمرین هوازی و تغذیه طبیعی بعد از القاء چاقی (HFDO-AEX) تقسیم شدند. سطوح OXA، شاخص لی، پروفایل چربی های خون و بیان ژن PGC-1α و UCP1 در EAT در گروهHFDO پس از القای چاقی ۸ هفته ای با رژیم غذایی حاوی۶۰% چربی و در دیگر گروه ها ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی با شدت ۶۰% حداکثر ظرفیت تمرینی و ۴ روز در هفته اندازه گیری شد.
یافته ها: نتایج نشان داد HFD باعث کاهش معنی دار OXA، HDL-c، بیان ژن های PGC-1α و UCP1 و افزایش معنی داری در شاخص لی، پروفایل چربی و وزنEAT شد (۰/۰۰۱p≤)، اما تمرین هوازی موجب بهبود سطوح اورکسین A (34/74%)، HDL-c (23/65%)، بیان ژن های PGC-1αو UCP1(61/28% و ۸۲/۶۷%)، پروفایل چربی، وزن تودهEAT (76/19%) و شاخص لی (۱۸/۳۴%) شد (۰/۰۰۱≥p).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تمرینات هوازی با تاثیر روی سطوح oxa و بیان ژن های PGC-1α و UCP1 در بافت چربی اپیکاردی احتمالاً موجب کاهش عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی ناشی از رژیم غذایی پرچرب می شود.