توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت محمدحسین بن عبدالرحیم نائینی اصفهانی دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت محمدحسین بن عبدالرحیم نائینی اصفهانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت محمدحسین بن عبدالرحیم نائینی اصفهانی :

محمدحسین غروی نائینی

میرزا محمدحسین نائینی مشهور به میرزای نائینی، از فقهای بزرگ قرن سیزدهم و از علمای طرفدار نهضت مشروطه بود.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – تحصیل علوم دینی
۳ – شاگردان
۴ – خصوصیات اخلاقی
۴.۱ – مناجات با خدا
۴.۲ – شرط شرکت در درس
۴.۳ – نوآوری در اصول
۵ – نقش میرزا در نهضت مشروطیت
۶ – مبارزه با استعمارگران
۷ – تألیفات
۸ – سخن شهید مطهری
۹ – وفات
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

معرفی اجمالی

محمدحسین نائینی در سال ۱۲۴۰ ش. / ۱۲۷۷ یا ۱۲۷۶ ق. در شهر نایین و در خاندانی فاضل و محیطی روحانی و خانه‌ای پر مهر و عطوفت، قدم به عرصه گیتی نهاد و با قدوم مبارک خود آن خانه را رونق و صفایی افزون بخشید.

[۱] اعیان الشیعه، سید محسن امین عاملی، ج ۶، ص ۵۴.

پدر او شیخ الاسلام میرزا عبدالرحیم، از خاندان بزرگ منوچهری بود که در شهر اصفهان پدرانش – پشت به پشت – لقب شیخ الاسلامی داشتند. خاندان نایینی در اصفهان به بهره‌مندی از خوبیها شهره عام و خاص و از نظر علم و دینداری زبانزد همگان بودند و خانه ایشان در زمان بروز مشکلات پناه مستمندان بود.
او تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود، نائین اصفهان ، در محضر پدرش حاج میرزا عبد الرحیم آغاز کرد.
پس از فراگیری مقدمات علوم و برای تحصیل سطوح عالیه و خارج، به حوزه نجف رهسپار گردید و در ردیف شاگردان نامدار آیت‌الله حاج میرزا محمد حسن شیرازی بزرگ و مرحوم آیت‌الله سید محمد اصفهانی قرار گرفت و در درس آیت‌الله آخوند ملا محمد کاظم خراسانی به عنوان ادب و احترام حضور به هم رساند.
آیت‌الله نائینی، یکی از بزرگترین و نامورترین مراجع عصر خویش و یکی از محققین نامی در اصول و فقه است. او را مجدد علم اصول و نوآور آن نامیده‌اند و اغلب مراجع و فضلای معاصر از افاضات علمی و رشحات فکری این مرد فضیلت و دانش، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم بهره برده‌اند.
میرزای نائینی در اثر اطلاعات وسیع در علومی همچون ریاضی ، حکمت ، فلسفه و عرفان و احاطه به کلیات فقه ، امتیازات خاصی میان علمای نجف اشرف داشت.
ایشان علم اصول را با دقت و جدیت خاص، طوری منظم کرد و پیچیدگی‌های آن را بر طرف نمود و آن را تهذیب و تنقیح کرد که همگان وی را در این امر ستوده و استادی او را در این فن تایید کرده‌اند.

تحصیل علوم دینی

میرزا محمدحسین تحصیلات ابتدایی حوزوی خود را در زادگاه خویش گذراند و پس از آن بار سفر بست و در هفده سالگی (۱۲۹۳ ق) به شهر اصفهان هجرت کرد و در آن حوزه علمی بزرگ تحصیل علوم دینی را ادامه داد و دروس عالی فقه، اصول، فلسفه و حکمت را از اساتید فرهیخته ذیل آموخت.
۱. ابوالمعالی فرزند حاج محمد ابراهیم کلباسی (۱۲۴۷ – ۱۳۱۵ ق).
۲. شیخ محمد باقر ایوانکی فرزند شیخ محمد تقی اصفهانی (۱۲۳۵ – ۱۳۰۱ ق)
۳. جهانگیر خان قشقایی (۱۲۴۳ – ۱۳۲۸ ق.)

[۲] مجله حوزه، دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم، ش ۳۰، ص ۳۹-۴۰.

[۳] تذکره القبور اصفهان، مصلح الدین مهدوی، ص ۱۶۰.

نایینی این اسطوره تقوا، بعد از چندین سال کسب علم از محضر عالمان اصفهان در سال ۱۳۰۳ ق آن حوزه را ترک گفت و راهی نجف اشرف شد. او پس از زیارت بارگاه ملکوتی امیرمؤمنان علی ـ علیه السلام ـ به شهر سامرا رفت. زیرا آن دیار مقدس با حضور میرزا محمد حسن شیرازی و دیگر اساتید، رونق علمی یافته و دانش پژوهان بسیاری را به سوی خود جلب کرده بود.
نایینی در آغاز ورود به حوزه سامرا در درس دو استاد فرزانه ذیل شرکت جست:
۱. سید محمد طباطبایی فشارکی (متوفی ۱۳۱۶ ق.)
۲. سید اسماعیل صدر (۱۲۵۸ – ۱۳۳۸ ق.)
او سپس در محفل پربار درس میرزا محمد حسن شیرازی (۱۲۳۰ – ۱۳۱۲ ق.) حضور یافت و مدت نه سال از دانش سرشار استاد عالی مقام خویش بهره برد و علاوه بر آن، محرم خاص میرزا گردید.

[۴] اعیان الشیعه، سید محسن امین عاملی، ج ۶، ص ۵۴.

[۵] مجله حوزه، ش ۳۰، ص ۴۰.

میرزای نایینی همچنین با سفر به نجف اشرف از درس اخلاق سالک درگاه الهی آخوند ملا حسینقلی همدانی استفاده کرد.

[۶] مجله حوزه، ش ۳۰، ص ۴۰.

او پس از رحلت میرزای شیرازی به همراه استاد دیگر خویش سید اسماعیل صدر راهی کربلا شد و در جوار مرقد امام حسین ـ علیه السلام ـ از این استاد عزیز سود جست و اقامتش در آن شهر دو سال به طول انجامید و سپس با اندوخته‌ای ارزشمند و کوله‌باری گرانسنگ در سال ۱۳۱۶ ق راهی نجف شد و در آنجا اقامت گزید.

[۷] اعیان الشیعه، ج ۶، ص ۵۴.

[۸] نقباء البشر، آقا بزرگ تهرانی، ج ۲، ص ۵۹۳.

او در کنار تدریس، در جلسه علمی آخوند خراسانی حاضر می‌شد و در کمترین زمان از یاران و محرمان اسرار او گردید.

[۹] تشیّع و مشروطیت در ایران، عبدالهادی حائری، ص ۱۵۶.

آ قا بزرگ تهرانی می‌نویسد: «میرزای نایینی در جلسه درس عمومی آخوند شرکت نمی‌کرد. چون او غنی از آن بود. و اگر هم شرکت می‌نمود به خاطر احترام و ادب شرکت می‌کرد نه برای تعلیم و تلمّذ»

[۱۰] نقباء البشر، ج ۲، ۵۹۴.

شاگردان

میرزای نایینی با مقام والای علمی، سیاسی و معنوی خویش شاگردان فاضل و آگاهی را به عالم اسلام عرضه کرد که هر یک محور فکری و علمی در جامعه شدند. در مورد شاگردان برجسته این رادمرد بزرگ می‌توان به شخصیتهای ذیل اشاره کرد:
۱. شیخ محمد علی کاظمی خراسانی (۱۳۰۹ – ۱۳۶۵ ق.)
۲. سید محسن طباطبایی حکیم (۱۳۰۶ – ۱۳۹۰)
۳. سید جمال الدین گلپایگانی (۱۲۹۵ – ۱۳۷۹ ق.)
۴. سید محمود حسینی شاهرودی (۱۳۰۱ – ۱۳۹۴ ق.)
۵. سید محمد حجت کوه کمری (۱۳۱۰ – ۱۳۷۲ ق.)
۶. سید محمد هادی میلانی (متوفی ۱۳۹۵ق.)
۷. شیخ محمدتقی آملی (۱۳۰۴ – ۱۳۹۱ ق.)
۸. سید ابوالقاسم خویی (۱۳۱۷ – ۱۴۱۳ ق.)
۹. سید محمد حسین طباطبایی (۱۳۲۱ – ۱۴۰۲ ق.)
۱۰. میرزا هاشم آملی (۱۳۲۲ – ۱۴۱۳ ق.)

[۱۱] اعیان الشیعه، ج ۶، ص ۵۵.

[۱۲] مجله حوزه، شماره ۳۰، ص ۴۲.

[۱۳] مجله نورعلم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، شماره ۱۰، ص ۸۹،

[۱۴] مجله نورعلم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، شماره ، شماره ۱۱ و شماره ۵۲ – ۵۳.

۱۱. شیخ محمد رضا طبسی نجفی (۱۳۲۲ – ۱۴۰۵ ق.)
۱۲. سید محمد حسینی همدانی (متولد ۱۳۲۲ ق.)

خصوصیات اخلاقی

از میان انبوه خصلتهای پسندیده و فضیلتهای آموزنده میرزا، تنها چند نمونه آن را مرور می‌کنیم:

مناجات با خدا

میرزا هنگام مناجات چنان گریه می‌کرد که قطرات اشک بر محاسن شریفشان جاری می‌شد و در قنوت نماز شب دعای ابوحمزه ثمالی را می‌خواند و در موقع نماز آشکارا رنگ رخسارش زرد می‌شد و لرزه بر اندامش می‌افتاد.

[۱۵] فقهای نامدار شیعه، عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، ص ۴۰۶.

آقای حسینی همدانی – شاگرد میرزا‌ – به نقل از پدر ارجمندش می‌گوید: گاهی یک ساعت به اذان صبح مانده می‌رفتیم به حرم، هنوز در حرم را باز نکرده بودند مرحوم نایینی در شب مشغول نماز و دعا بود. بعد از نماز و دعا به منزل برمی‌گشت تا به درس و بحث خود برسد.

[۱۶] مجله حوزه، ش ۳۰.

شرط شرکت در درس

استاد در هنگام بیان درس، توصیه‌های متعددی به شاگردان داشتند. از جمله اینکه اعتدال و خوشرویی را پیشه خود قرار دهند و پا را از اعتدال فراتر نگذارند. ایشان همچنین خواندن نماز شب و شب زنده‌داری کردن را شرطی برای حضور در درس قرار داده بود. او به شاگردان توصیه می‌کرد تا درسها را بنویسند و خود نیز به نوشته‌های آنان نظر کرده، میل داشتند هر روز یکی دو تا از نوشته‌های درس وی در کنارش باشد و بدانها نگاه بکند.

نوآوری در اصول

علم دانش اصول فقه که شیوه صحیح استنباط از منابع فقه را به ما می‌آموزد در طول تاریخ حوزه‌های علمی شیعه تحول، گسترش و نوآوریهای بسیاری داشته است از جمله دانشمندانی که در رونق و جلو رفتن اصول زحمت فوق العاده کشید،‌ آیه الله نایینی است، بدان حد که نوآور و مجددالاصول نام گرفت و به مقامی در این علم رسید که اکثر معاصران از نظریات وی پیروی می‌کنند و آن را هم سنگ با نظریات آخوند خراسانی در اصول به حساب می‌آورند.

[۱۷] اعیان الشیعه، ج ۶، ص ۵۴.

این مهم را می‌توان از تقریرات نوشته شده از سوی شاگردان ممتاز درس او به دست آورد.

نقش میرزا در نهضت مشروطیت

در عصر میرزا انقلابی مردمی به منظور مهار استبداد و تحصیل استقلال و امنیت به رهبری عالمان دین در ایران انجام شد که به نهضت مشروطه معروف شده است. در این نهضت آیه الله نایینی را می‌توان از پیشگامانی به شمار آورد که در کنار عالمانی دیگر چون آخوند خراسانی نقش مؤثری را در پیروزی آن ایفا کرد.
اهداف علما و رهبران روحانی نهضت مشروطه ایران از این قرار بود:
۱. برپایی حکومت خدا
۲. اجر