توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت محمدبرهان‌الدین نسفی دارای ۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت محمدبرهان‌الدین نسفی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت محمدبرهان‌الدین نسفی :

برهان‌الدین نسفی

برهان الدّین نَسَفی، ابوالفضائل محمدبن محمد عبداللّه (متوفی ۶۸۷) متکلّم حنفی، منطق دان و متبحّر در مسائل فقهیِ علم خلاف و جدل در قرن هفتم است.

فهرست مندرجات

۱ – مشخصات
۲ – اساتید و شاگردان
۳ – علمیت
۳.۱ – در علم جدل
۳.۲ – آثار
۴ – فهرست منابع
۵ – پانویس
۶ – منابع

مشخصات

به گفته شاگردش، ابن فُوَطی،

[۱] خلیل بن ایبک صفدی، الوافی بالوفیات، ج۱، ص۲۸۲، ج ۱، چاپ هلموت ریتر، استانبول ۱۹۳۱.

حدود ۶۰۰ احتمالاً در نَسَفِ ماوراءالنهر به دنیا آمد و در ۶۷۵ پس از سفر حج و زیارت مکه به بغداد رفت، و از آن زمان به بعد در آن‌جا مقیم شد و تا هنگام مرگ به تدریس اشتغال داشت.

جَسد وی را در زیر قبّه آرامگاه ابوحنیفه در خیزُرانیه به خاک سپردند.

اساتید و شاگردان

دانسته نیست که استادان او چه کسانی بوده اند.

از میان شاگردانش در بغداد می‌توان از علامه حلّی عالم امامی مذهب نام برد که از وی اجازه روایت همه آثارش را دریافت کرد.

[۲] محمدباقربن محمدتقی مجلسی، بحارالانوار، ج۱۰۴، ص۶۶ـ ۶۷، بیروت ۱۴۰۳/ ۱۹۸۳.

علمیت

ظاهراً آوازه برهان الدین نسفی در اواخر عمر، به سرزمینهای دیگر نیز رسیده بود، زیرا علم الدین برزالی، محدث و مورخ سوری، در ۶۸۴ از دمشق نامه ای به او در بغداد نوشت تا از برهان الدین اجازه ای به دستخط خود او دریافت دارد.
ابن فوطی نحوه زندگی او را زاهدانه خوانده است.

در علم جدل

سهم عمده برهان الدین در پیشبرد علم در زمینه جدل بود.
جدل رشته ای است که با جنبه های منطقی آرای فقهیِ مورد اختلاف سر و کار دارد.
اصحاب مکتب رضی الدین نیشابوری، بویژه رکن الدین عمیدی (متوفی ۶۱۵ در [ بخارا ])، این علم را بر مبنای تازه ای قرار داده بودند.
کتاب موجز او به نام مقدمه فی الجدل و الخلافِ و النظر، که به المقدمه البرهانیه یا الفصول البرهانیه نیز معروف است، به رغم پیچیدگی آن، متن درسی متداولی گردید که طلاب آن را از بر می کردند.
گذشته از حاشیه ای که خود مؤلف بر این کتاب نوشته، دست کم چهار شرح دیگر آن نیز شناخته شده است.
به نوشته حاجی خلیفه،

[۳] ج۲، ستون ۱۸۰، مصطفی بن عبدالله حاجی خلیفه، کشف الظنون، بیروت ۱۴۱۰/ ۱۹۹۰، ج ۱، ستون ۹۵، ۸۶۵، ج ۲، ستون ۱۰۳۲، ۱۲۷۲، ۱۲۹۶، ۱۷۲۰، ۱۷۵۶، ۱۷۹۸ـ۱۷۹۹، ۱۸۰۳، ۱۸۶۱.

یکی از بهترین این شرحها به قلم شمس الدین سمرقندی بود که در ۶۹۰ در ماردین به انجام رسید.
شرح دیگری از شارحی گمنام موسوم به نُعمان خوارزمی موجود است.

آثار

رسایل دیگر او که در زمینه خلاف و جدل در دسترس است عبارت‌اند از: منشأ النظر فی علم الخلاف (که خود مؤلف و اکمل الدین بابَرتی (متوفی ۷۸۶) شروحی بر آن نوشته اند)؛ دفع النصوص و النقوض؛ التراجیح؛ تعارضات (یا المختصر فی التراجیح)؛ القوادح الجدلیه.
برهان الدین در رساله اخیر ادعا می‌کند که خطای بسیاری از مطالبی را که جدلیّون متأخّر مطرح کرده‌اند به اثبات رسانده است.
ابن خلدون از او به عنوان یکی از مدرسانی نام برده که تا حدی از مشرب عمیدی پیروی کرده اند،

[۴] ابن خلدون، مقدمه ابن خلدون، ج