توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت محمد بن هبه الله اصفهانی دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت محمد بن هبه الله اصفهانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت محمد بن هبه الله اصفهانی :

شرف‌الدین عبدالمؤمن

شرف‌الدین عبدالمؤمن، محمد بن هبه‌الله ‌بن محمد بن هبه‌الله بن حمزه شغروه اصفهانی، از عالمان و شاعران قرن ششم است.

فهرست مندرجات

۱ – نام
۲ – وجه تسمیه
۲.۱ – طریقه تلفظ
۳ – خاندان
۴ – تولد
۵ – ممدوحان
۶ – مذهب
۷ – دیوان
۸ – اطباق
۹ – وفات
۱۰ – فهرست منابع
۱۱ – پانویس
۱۲ – منبع

نام

در منابع، نام شغروه به شکلهای متفاوت آمده است: شمروه،

[۱] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۳، ص۵۶۸، ۱۹۷۸.

شغروه،

[۲] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج ۲، ‌ص ۱۱۳، ۱۹۷۸.

سغرویه،

[۳] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۲۰۲، ۱۹۷۸.

شروه،

[۴] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۴۷۷، ۱۹۷۸.

شوروه،

[۵] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۳، ص۵۶۸، ۱۹۷۸.

شغروه،

[۶] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۵۰۷، ۱۹۷۸.

شقروه،

[۷] حاجی‌خلیفه، کشف‌الظنون، ج۱، ص۱۱۶، ۱۴۰۲.

[۸] میرزا محمدعلی مدرس، ریحانه‌الادب، ج۱، ص۳۰۷، تهران ۱۳۴۶.

و شغرده‌ای.

[۹] علی قلی خان واله داغستانی، ریاض‌الشعرا، ج۱، ص۳۲۸، مقدمه، تصحیح و ترتیب پرفسور شریف حسین قاسمی، کتابخان رضا رامپور، ۲۰۰۱.

در بیش‌تر منابع، نام وی به صورت شغروه آمده است.

[۱۰] محمد عوفی، لباب‌الباب، ج۱، ص۲۶۸، از روی چاپ براون و قزوینی، به کوشش سعید نفیسی، تهران۱۳۳۵.

[۱۱] دولتشاه سمرقندی، تذکرهالشعرا، ج۱، ص۱۵۴، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱.

[۱۲] شمس قیس رازی، المعجم فی معاییر اشعارالعجم، ص۱۵۳، تصحیح علامه قزوینی با تصحیح مجدد مدرس رضوی، تهران، بی‌تا.

[۱۳] شمس قیس رازی، المعجم فی معاییر اشعارالعجم، ص۳۷۴، تصحیح علامه قزوینی با تصحیح مجدد مدرس رضوی، تهران، بی‌تا.

[۱۴] شمس قیس رازی، المعجم فی معاییر اشعارالعجم، ص ۴۲۶، تصحیح علامه قزوینی با تصحیح مجدد مدرس رضوی، تهران، بی‌تا.

[۱۵] حمدلله مستوفی، تاریخ گزیده، ج۱، ص۱۵۴، به اهتمام دکتر عبدالحسین نوایی، تهران۱۳۶۴.

[۱۶] امیر علیشیر نوایی، مجالس‌النفائس، ج۱، ص۳۳۹، به کوشش علی اصغر حکمت، تهران ۱۳۲۳.

[۱۷] تقی‌الدین محمد بلیانی، عرفات العاشقین و عرصات ‌العارفین، ج۳، ص۱۷۹۰، توضیح و تصحیح سیدمحسن ناجی نصرآبادی، تهران۱۳۸۸.

وجه تسمیه

در توجیه شغرده‌ای گفته شده که شرف اهل شغر است و شفر، دهی است از اضافات اصفهان که به آن پژوه می‌گویند.

[۱۸] علی قلی خان واله داغستانی، ریاض‌الشعرا، ج۱، ص۳۲۸، مقدمه، تصحیح و ترتیب پرفسور شریف حسین قاسمی، کتابخان رضا رامپور، ۲۰۰۱.

این توجیه درست نمی‌نماید و گویا نسبت شفرده‌ای برساخت ذهن متأخران است.

[۱۹] محمد قزوینی، تعلیقات لباب‌الالباب، ج۱، ص۳۵۹، لیدن ۱۲۸۱.

به احتمال بسیار، همان صورت شغروه درست است، چون خاندان شغروه از خاندانهای سرشناس اصفهان در سد ششم بوده‌اند و شرف نیز از همان خاندان است.

[۲۰] عباس اقبال، «خاندان‌های مشهور»، ج۱، ص۱۰۸ـ۱۱۷، یادگار، سال ۵، شماره ۶ و ۷.

طریقه تلفظ

دربار نام این خاندان و وجه تسمی آن

[۲۱] محمد عوفی، لباب‌الباب، ج ۱، ص ۶۴۵، از روی چاپ براون و قزوینی، به کوشش سعید نفیسی، تهران۱۳۳۵.

[۲۲] عباس اقبال، «خاندان‌های مشهور»، ج۱، ص۱۰۸، یادگار، سال ۵، شماره ۶ و ۷.

و تلفظ دقیق شغروه بحثهایی وجود دارد و سه صورت شَغَروه، شُفْروه و شَفْروه را پیشنهاد کرده‌اند.

[۲۳] عصمت اسماعیلی، تصحیح انتقادی دیوان شرف‌الدین شغروه و تحقیق در زندگی و آثار و سبک شاعر (پایان‌نام دکتری دانشکد ادبیات دانشگاه تهران)، ج۱، ص۲۶، ۱۳۸۰.

رفیع‌الدین لبنانی، شاعر معاصر و همشهری شرف، بیتی دارد که تلفظ شفروه را تا حدودی آشکار می‌سازد: «کس ار ز آل شفروه بپرسدم باری به یک پیام ز سعد جناب بازآرد».

[۲۴] رفیع الدین لبنانی، دیوان، ج۱، ص۱۷۶، به اهتمام تقی بینش پژوه، تهران ۱۳۶۹.

با توجه به وزن بیت و قواعد عروض، «ر» در شغروه قطعاً ساکن است: شفرْوه.
اما، تلفظ «ش» و «ف» در شفرْوه هنوز‌ به‌طور دقیق مشخص نیست.

خاندان

خاندان شغروه در قرن ششم و هفتم پرچمدار علم و ادب بودند و در اصفهان و قزوین و شیراز شهرت داشتند.

[۲۵] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۱۱۳، ۱۹۷۸.

[۲۶] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۲۰۲، ۱۹۷۸.

[۲۷] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۴۷۷، ۱۹۷۸.

[۲۸] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۶۹۲، ۱۹۷۸.

[۲۹] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۱، ص۵۶۸، ۱۹۷۸.

[۳۰] عباس اقبال، «خاندان‌های مشهور»، ج۱، ص۱۰۸ـ ۱۱۷، یادگار، سال ۵، شماره ۶ و ۷.

شش تن از ایشان از وعاظ و قضاه و ادبا و محدثان معروف زمان خود به شمار می‌رفتند: هبه‌الله‌ بن محمد بن هبه‌الله ‌بن حمزه اصفهانی، فقیه و قاضی حنفیان اصفهان ( پدر شرف)؛ شرف‌الدین عبدالمؤمن ‌بن هبه‌الله ‌بن محمد هبه‌الله ‌بن حمزه، واعظ (شرف شغروه)؛ ابوالوفا عبیدالله‌ بن هبه‌الله ‌بن محمد بن هبه‌الله‌ بن حمزه، واعظ قزوینی معروف به ابن‌شغروه ( برادر شرف)؛ ابوالبرکات رزق‌الله ‌بن هبه‌الله‌ بن محمد قزوینی، معروف به ابن‌شغروه (برادر شرف)؛ فضل‌الله‌ بن هبه‌الله ‌بن محمد بن هبه‌الله‌ بن حمزه قزوینی، معروف به ابن‌شغروه (برادر شرف)؛ حسین ‌بن عبیدالله ‌بن هبه‌الله‌ بن محمد بن هبه‌الله ‌بن حمزه قزوینی، معروف به ابن شغروه (برادرزاد شرف و پسر ابوالوفا).

تولد

در تذکره‌ها به تاریخ تولد شرف اشاره‌ای نشده است.
اما تاریخ تولد دو برادر کوچکتر او مشخص است: عبیدالله در ۵۳۴ به دنیا آمده است

[۳۱] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۵۰۷، ۱۹۷۸.

و فضل‌الله در ۵۳۶.

[۳۲] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۲، ص۶۹۲، ۱۹۷۸.

با توجه به این‌که تمامی افراد خانواده به واسط شرف معرفی می‌شوند، او می‌بایست سالها پیش از ایشان به دنیا آمده باشد.
بر اساس حدس نفیسی، تاریخ تولد او را می‌توان ده اول قرن ششم در نظر گرفت.

[۳۳] محمد عوفی، لباب‌الباب، ج ۱، ص ۶۴۷، از روی چاپ براون و قزوینی، به کوشش سعید نفیسی، تهران۱۳۳۵.

ممدوحان

شرف از نزدیکان جمال‌الدین عبدالرزاق، مجید بیلقانی و رفیع‌الدین لبنانی بوده و وقتی مجیر به اصفهان آمده میان آن‌ها هجوهای رکیک رد و بدل شده است.

[۳۴] لطفعلی بیک آذر، آتشکده آذر، ج ۳، ص ۹۴۸، تصحیح و تحشیه و تعلیق حسن سادات ناصری، تهران ۱۳۳۹.

[۳۵] لطفعلی بیک آذر، آتشکده آذر، ج۳، ص۹۴۹، تصحیح و تحشیه و تعلیق حسن سادات ناصری، تهران ۱۳۳۹.

حجم عظیمی از دیوان شرف را مدایح تشکیل می‌دهد.
ازجمله ممدوحان او بوده‌اند: ابوالمظفر رکن‌الدین ارسلان سلجوقی، رکن‌الدین طغرل سلجوقی، اتابک شمس‌الدین ایلدگز، اتابک شیرگیر، فخرالزمان مجدالدین اسماعیل، ابوالفتح ملکشاه‌ بن محمود سلجوقی، علاءالدین تکش خوارزمشاه، ارسلان شاه، اتابک قزل ارسلان، آل صاعد، رکن‌الدین ابوالعلا صاعد بن مسعود (صدر اصفهان)، و ‌رکن مسعود بن صاعد (صدر جهان ).

مذهب

شرف‌الدین و خاندانش حنفی مذهب بودند.

[۳۶] ابن ابی‌الوفاء القرشی الحنفی، جواهرالفصیه، ج۱، ص۵۹۰، ۱۹۷۸.

شرف حنفی بودن خود را دربرخی از اشعار و مدایح خود بیان کرده است.

[۳۷] عصمت اسماعیلی، تصحیح انتقادی دیوان شرف‌الدین شغروه و تحقیق در زندگی و آثار و سبک شاعر (پایان‌نام دکتری دانشکد ادبیات دانشگاه تهران)، ج۱، ص۱۵، ۱۳۸۰.

دیوان

ازاو دیوانی در هشت هزار بیت باقی است، شامل قصیده، ترکیب بند، ملمّع، قطعه، غزل و رباعی.
قصاید عمده‌ترین بخش دیوان اوست.
در بخش کوچکی از دیوان ، وی در قالب قطعه به هجو و هزل پرداخته است.
دیوان شرف تاکنون به چاپ نرسیده است.
دو پایان‌نامه در دانشگاه تهران (یکی تالیف مرتضی جعفری در ۱۳۴۶ش و دیگری تالیف عصمت اسماعیلی در ۱۳۸۰ ش) نوشته شده که دربار زندگی شرف و تصحیح دیوان اشعار اوست.
دربار چگونگی شعر شرف در جنگها و تذکره‌ها سخن چندانی گفته نشده و همان مقدار اندک هم نقل جملات عوفی است که معاصر شغروه بوده است.

[۳۸] محمد عوفی، لباب‌الباب، ج۱، ص۲۶۸، از روی چاپ براون و قزوینی، به کوشش سعید نفیسی، تهران۱۳۳۵.

بسیاری از شعرهای شرف از نظر شکل و مضمون در مرز میان غزل و قصیده است.

[۳۹] عصمت اسماعیلی، تصحیح انتقادی دیوان شرف‌الدین شغروه و تحقیق در زندگی و آثار و سبک شاعر (پایان‌نام دکتری دانشکد ادبیات دانشگاه تهران)، ج۱، ص۹۰، ۱۳۸۰.

قصایدش عمدتاً مدحی است و به همراه انوری ، خاقانی ، سنایی و جمال‌الدین عبدالرزاق از بنیانگذاران استقلال غزلی است که از تغزل آغازین قصاید جدا شده است.

[۴۰] عصمت اسماعیلی، تصحیح انتقادی دیوان شرف‌الدین شغروه و تحقیق در زندگی و آثار و سبک شاعر (پایان‌نام دکتری دانشکد ادبیات دانشگاه تهران)، ج۱، ص۸۵، ۱۳۸۰.

غزلش سوز و گداز و رقت و لطافت ندارد.
معانی اختراعی و پرتکلف و پیچیده ، که تمایل او و تمام شاعران حوز لطفعلی بیک آذربایجان و عراق در آن دوره بوده، در شعرش زیاد است.