دنیای فایل |
یک سایت خوب برای یافتن مطالب مورد نیازتان پاورپوینت محمد بن الحنفیه
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت محمد بن الحنفیه دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت محمد بن الحنفیه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت محمد بن الحنفیه :
محمد بن حنفیه
محمد بن حنفیه فرزند امام علی (علیه‌السلام) وی در نبردها کنار پدرشان بودند و بعد ایشان کنار امام حسن (علیه‌السلام) و در نهایت ظاهرا به علت بیماری نتوانست امام حسین (علیه‌السلام) را یاری کند.
فهرست مندرجات
۱ – معرفی اجمالی
۲ – اختلاف در مادر محمد
۳ – فرزندان وی
۴ – محمد بن حنفیه و خلفا
۵ – ابن حنفیه در کنار امام علی
۶ – شهادت امام علی
۷ – در بالین امام حسن
۸ – شاهد وصیت امام حسین
۹ – دوران حکومت یزید
۱۰ – قیام مختار
۱۱ – اعتقاد به امامت وی
۱۲ – دوران حکومت عبدالملک
۱۳ – بازگشت به مدینه
۱۴ – وفات
۱۵ – پانویس
۱۶ – منبع
معرفی اجمالی
محمد اکبر کنیه‌اش ابوالقاسم،
[۱] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۶۸، تحقیق محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
مردی بسیار عالم و پارسا بود.
[۲] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۶۸، تحقیق محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
پدرش علی بن ابی‌طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصیّ، مادرش خوله دختر جعفر بن قیس بن مسلمه بن ثعلبه بن یربوع بن ثعلبه بن دول بن حنفیه بن لجیم بن صعب بن علی بن بکر بن وائل است. گفته‌اند: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، علی (علیه‌السّلام) را به سوی یمن فرستاد که برخی قبایل آن از جمله بنی زبید، مرتد شده بودند. پس خوله از بنی‌زبید در سهم علی (علیه‌السّلام) قرار گرفت. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به علی (علیه‌السّلام) فرمود: پس از من صاحب پسری خواهی شد، پس نام و کنیه مرا بر او بگذار و محمد حنفیه در سال ۱۶ یا ۱۷ هجری «با توجه به وفات محمد حنفیه در سال ۸۱ و سن ۶۵-۶۳ سالگی، ولادت ایشان در سال ۱۶- ۱۷ق بوده است.»
[۳] ابن کثیر الدمشقی، ابو الفداء اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۱۰، ص۵، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۷/۱۹۸۶.
[۴] قمی، حسن بن محمد بن حسن، تاریخ قم، ترجمه حسن بن علی بن حسن عبد الملک قمی (در ۸۰۵)، تحقیق سید جلال الدین تهرانی، تهران، توس، ۱۳۶۱ش.
از خوله متولد گردید.
[۵] بلاذری، احمد بن یحیی بن جابر، انساب‌الاشراف، ج۲، ص۲۰۰، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، ط الاولی، ۱۴۱۷/۱۹۹۶.
اختلاف در مادر محمد
برخی نیز گفته‌اند که مادرش زنی سیاه از اسیران یمامه بود و از این روی او را محمد بن حنفیه می‌خوانند که مادرش را خالد بن ولید در جنگ‌های ردّه از میان بنی‌حنیفه اسیر گرفت و در سهم علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) قرار داد.
[۶] مقدسی، مطهر بن طاهر، البدء و التاریخ، ج۵، ص۷۴، بور سعید، مکتبه الثقافه الدینیه.
به روایتی دیگر، خالد بن ولید پس از حمله به سند به آن شرط که کنیزان و بردگان خود را تسلیم کنند با آنان صلح کرد و ابوبکر، مادر محمد بن حنفیه را که کنیز خاندان حنفیه بود. به علی (علیه‌السّلام) بخشید.
[۷] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۶۷، تحقیق محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
با توجه به تاریخ ولادت محمد حنفیه این رای درست‌تر به نظر می‌رسد.
فرزندان وی
فرزندان محمد حنفیه عبارتند از: عبدالله با کنیه‌ی ابوهاشم، حمزه، علی، جعفر و اکبر که مادرشان کنیز بود و حسن که مادرش جمال دختر قیس بن مخرمه بن مطلب بن عبدمناف بن قصی است، از اشخاص ظریف و خردمند بنی‌هاشم بود و از او فرزندی نماند. ابراهیم بن محمد که مادرش مسرعه دختر عباد بن شیبان بن… قیس بن عیلان بن مضر هم‌پیمان بنی‌هاشم بود.
[۸] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۶۸، تحقیق محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
از دیگر فرزندان او قاسم، عبدالرحمان و امّ ابیها است که مادرشان ام عبدالرحمان، برّه دختر عبدالرحمان بن حارث بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب بن‌هاشم است و جعفر، اصغر، عون و عبدالله اصغر که مادرشان ام‌جعفر دختر محمد بن جعفر بن ابی‌طالب بن عبدالمطلب است. همچنین عبدالله و رقیه که مادرشان کنیز بود.
[۹] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۶۸، تحقیق محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
محمد بن حنفیه و خلفا
تولد محمد حنفیه چند سال پس از مرگ ابوبکر رخ داد. او علم و پارسایی را از محضر پدرش علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) آموخت. دوران کودکی‌اش همزمان با خلافت عمر سپری شد. جوانی و نوجوانی او مصادف با روزگار خلافت عثمان بود. در جنگ جمل (۳۶هجری) که حدود ۲۱ سال داشت، پرچمدار پدرش، علی (علیه‌السّلام) بود و با رشادت جنگید.
[۱۰] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۵۱۴، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
ابن حنفیه در کنار امام علی
در جنگ صفیّن نیز وی پرچمدار سپاه علی (علیه‌السّلام) بود و شاهد سستی و تردید عراقیان در نبرد با معاویه و شامیان و ناخرسندی پدرش از آنان بود تا آن جا که علی (علیه‌السّلام) از آنان به تنگ آمده، درباره اهل عراق چنین دعا کرد. «پروردگارا من از ایشان ملول و ایشان از من ملول شده‌اند. به جای آن‌ها چیزی بهتر از ایشان به من ارزانی فرمای و به جای من بدتر از من برای آنان قرار ده.»
[۱۱] ابن سعد، محمد، الطبقات الکبری، ج۵، ص۶۸-۶۹، تحقیق محمد عبد القادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
شهادت امام علی
سرانجام روز جمعه، ۱۹ رمضان سال چهل هجری، شاهد فرق شکافته علی (علیه‌السّلام) در محراب عبادت توسط شمشیر زهر آگین یکی از خوارج، به نام ابن ملجم مرادی شد
[۱۲] ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الامامه و السیاسه المعروف بتاریخ الخلفاء، ج۱، ص۱۸۰، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
که پس از دو روز به لقای معبود شتافت. امام حسن (علیه‌السّلام)، امام حسین (علیه‌السّلام)، محمد حنفیه و عبدالله بن جعفر ایشان را غسل دادند. امام حسن (علیه‌السّلام) بر ایشان نماز گذارد و آن حضرت را در نجف اشرف از حوالی کوفه، به طور ناشناخته دفن کردند
[۱۳] ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الامامه و السیاسه المعروف بتاریخ الخلفاء، ج۱، ص۱۸۱، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
تا مبادا خوارج قبر وی را بشکافند.
[۱۴] ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الامامه و السیاسه المعروف بتاریخ الخلفاء، ج۱، ص۱۸۰-۱۸۱، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
این نخستین تجربه تلخ او در مواجه با نابسامانی‌های فکری- سیاسی مردم معاصرش بود و از آن پس شاهد محبوب‌ترین چهره‌های روزگارش بود که یکی پس از دیگری در پاسداشت حریم انسانیّت به شهادت رسیدند.
در بالین امام حسن
هنگامی که امام حسن (علیه‌السّلام) در مدینه (سال ۴۹ق) در سن پنجاه و یک سالگی بر اثر سمی که همسرش جعده دختر اشعث به نیرنگ معاویه به او خورانید در بستر بیماری افتاد،
[۱۵] ابن خلدون، عبد الرحمن بن محمد، دیوان المبتدا و الخبر فی تاریخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوی الشان الاکبر، ج۲، ص۶۴۹، تحقیق خلیل شحاده، بیروت، دار الفکر، ط الثانیه، ۱۴۰۸ ق.
محمد بن حنفیه در مزرعه‌اش مشغول کار بود که پس از اطلاع بر بالین برادرش حاضر شد. در حالی‌که امام حسین (علیه‌السّلام) بر سمت راست بسترش نشسته بود. امام حسن (علیه‌السّلام) به امام حسین (علیه‌السّلام) فرمود‌ای برادر! ترا در مورد برادرت محمد سفارش به خیر و نیکی می‌کنم که او هم‌چون پوست و پرده میان دو چشم است و سپس فرمود ای محمد ترا هم به ملازمت حسین (علیه‌السّلام) سفارش می‌کنم همواره همراه و یاور او باش.
[۱۶] دینوری، احمد بن داود، اخبار الطوال، ص۲۲۱-۲۲۲.
شاهد وصیت امام حسین
یازده سال بعد نوبت امام حسین بن علی (علیه‌السّلام) بود تا قبل از خارج شدن از مدینه به برادرش محمد حنفیه وصیّت کند و او را گواه گیرد که برای اصلاح امّت جدّش، محمّد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و امر به معروف و نهی از منکر، خود و برترین شاه‌کار‌های آفرینش را آماده جان باختن کرده است.
[۱۷] ابن اعثم کوفی، احمد، الفتوح، ج۵، ص۲۱، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۱/۱۹۹۱.
دوران حکومت یزید
هنگام شهادت امام حسین (علیه‌السّلام) در کربلا، محمد حنفیه در مکّه بود.
[۱۸] بلعمی، محمد بن محمد، تاریخ‌نامه طبری، ج۴، ص۷۰۹، تحقیق محمد روشن، تهران، ج۱و۲، سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش، ج۳، ۴، ۵ البرز، چاپ ۳، ۱۳۷۳ش.
پس از مرگ یزید (اوّل ربیع الاخر ۶۴ هجری)،
[۱۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۴۹، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
ابن زبیر در مکّه از مردم برای خود بیعت گرفت و اعلام خودمختاری کرد. او خواست به زور از محمد حنفیه نیز که در مکّه به سر می‌برد بیعت بگیرد، چون وی امتناع ورزید، او و افرادی از خاندانش را که با وی بودند و نیز ۱۷ تن از سران کوفه را که از بیعت با او سرباز زده و به حرم گریخته بودند، در زمزم زندانی کرد و سوگند خورد اگر بیعت نکنند، آن‌ها را بسوزاند.
[۲۰] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۶، ص۷۶، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
محمد حنفیه سه تن از مردم کوفه را با نامه‌ای نزد مختار فرستاد، مختار، تعداد بسیاری را به یاری او فرستاد. آنان محمد و همراهانشان را آزاد کردند و خواستند بر ابن زبیر بتازند، امّا محمد بن حنفیه که جنگ در حرم خدا را روا نمی‌داشت، مانع شد. سپس محمد حنفیه همراه چهار هزار تن به دره علی (علیه‌السّلام) رفتند.
[۲۱] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۶، ص۷۷-۷۸، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
قیام مختار
وقتی که مختار قیام خود را به خون‌خواهی امام حسین (علیه‌السّلام) آغاز کرد، محمد حنفیه قیام او را تایید و شیعیان را به یاری‌اش فرا خواند
[۲۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۶، ص۱۴، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
و مختار توانست بیشتر کسانی را که در واقعه کربلا و کشتن امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش شرکت داشتند، از میان بردارد.
اعتقاد به امامت وی
برخی بر این پندارند که محمد حنفیه با وجود امام سجّاد (علیه‌السّلام) ادعای امامت و مهدویت کرد.
[۲۳] مسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۳، ص۷۷-۷۸، تحقیق اسعد داغر، قم، دار الهجره، چاپ دوم، ۱۴۰۹.
با دقّت در منابع تاریخی
[۲۴] یعقوبی، احمد بن ابی یعقوب، تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۲۵۹، بیروت، دار صادر.
و نیز روایات منقول از محدثین شیعی
[۲۵] کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۳۴۸.
[۲۶] خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۵۶.
می‌توان دریافت که نه محمد حنفیه نسبت به امامت امام سجاد (علیه‌السّلام) که خود معترف آن بود، ادعایی داشت و نه مختار درباره‌ی محمد بن حنفیه یا خودش عقیده‌ای نادرست مطرح کرد، بلکه وجود حاکمان زمام گسیخته‌ای که هیچ حرمت و قداستی را پاس نداشتند و خاندان اهل بیت (علیهم‌السّلام) را به فجیع‌ترین شکل ممکن کشتند «واقعه‌ی دهم محرّم سال ۶۱ (ه. ق).»
[۲۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، ج۵، ص۴۰۰، تحقیق محمد ابو الفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ط الثانیه، ۱۳۸۷/۱۹۶۷.
و سپس واقعه حرّه را آفریدند،
[۲۸] ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم، الامامه و السیاسه المعروف بتاریخ الخلفاء، ج۲، ص۵، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالاضواء، ط الاولی، ۱۴۱۰/۱۹۹۰.
موجب شد چهارمین پیشوای شیعیان، امام سجّاد (علیه‌السّلام) از هر گونه فعالیّت آشکار سیاسی کناره‌گیری کند و شیعیان عراق که در تب و تاب انقلاب و جست و جوی رهبری بودند که آشکارا رهبری قیام را هدایت کند، به سوی محمد حنفیه متمایل گردند. زیرا طبق روایات تنها
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
