توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت محمد ابراهیم کلباسی هروی اصفهانی دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت محمد ابراهیم کلباسی هروی اصفهانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت محمد ابراهیم کلباسی هروی اصفهانی :

محمدابراهیم کلباسی هروی اصفهانی

حاج محمّدابراهیم کلباسی، از مشاهیر فقهاء و مجتهدین اصفهانی در قرن سیزده هجری بوده است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۲ – پدر و اجداد
۳ – تولد و کودکی
۴ – تحصیل و تهذیب
۵ – هجرت به عراق و بازگشت
۶ – پرورش شاگردان برجسته
۷ – آثار و تالیفات
۸ – حالات روحی و اقدامات اجتماعی
۸.۱ – عبادت
۸.۲ – اقامه نماز باران
۸.۳ – وعظ و خطابه
۸.۴ – حمایت از علما
۸.۵ – تقوا و احتیاط
۹ – رحلت و محلّ دفن
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

معرفی اجمالی

حاج محمّدابراهیم کلباسی فرزند حاج محمّدحسن کلباسی هروی خراسانی اصفهانی، از مشاهیر فقهاء و مجتهدین و اکابر علماء و محقّقین است.

[۱] زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۵، ص۳۰۵.

عالم زاهد عابد ورعِ تقی، بلکه ازهد و اعبد و اورع و اتقای علمای زمان بوده، وی در سال ۱۱۸۰ ق، در اصفهان دیده به جهان گشود. در سنین نوجوانی پدر را از دست داده، و پس از پدر تحت تربیت ملا محمدرفیع گیلانی مشهور به بیدآبادی اصفهانی، قرار گرفت. وی همچنین به درس میرزا محمّدعلی بن میرزا مظفّر، شیخ محمّد خاتون آبادی، ملاّمحراب گیلانی و ملاّعلی نوری حاضر شد. سپس به سفر حج مشرّف شده، پس از بازگشت، چندی در عتبات عالیات متوطّن شده، و از علمای اعلام همچون شیخ جعفر نجفی (کاشف الغطاء)، سیّدعلی طباطبایی حائری صاحب ریاض، سیّدمحمّدمهدی بحرالعلوم، آقاسیّدمحسن اعرجی کاظمینی و سیّدمحمّدباقر وحید بهبهانی کسب فیض نموده و سپس به ایران بازگشت، و در قم و کاشان نزد میرزا ابوالقاسم قمی و ملاّاحمد نراقی تلمّذ نموده، به درجات عالی علم و اجتهاد نائل آمده، در اصفهان ساکن شد، و به تدریس و افتاء و اقامه جماعت و ارشاد خلق مشغول گردید. عدّه‌ای کثیر از علماء در خدمت او درس خوانده‌اند.

[۲] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۴۳.

[۳] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلّفین، ج۸، ص۲۱۶.

پدر و اجداد

حاج محمدقاسم کاخکی در زمره افرادی است که نسب آنان به سردار بزرگ اسلام و صحابی وارسته، جناب مالک اشتر نخعی می‌رسد و از این جهت با نامورانی چون ورّام بن ابی فراس مؤلف «مجموعه ورّام» و نواده دختری او یعنی سید بن طاووس، اسکندر بن دربیس خرقانی، شیخ محمدحسن بن شیخ محمدابراهیم یزدی اصفهانی (متوفّای ۱۲۶۸ هـ . ق) جدّ خاندان اشتری اصفهانی و نیز مرحوم شیخ جعفر نجفی کاشف الغطاء اشتراک نسب دارد.

[۴] قمی، شیخ عباس، تحفه الاحباب، ص۴۲۸.

[۵] مهدوی، سیدمصلح‌الدین، تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر، ج۱، ص۴۳.

[۶] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۴۲.

فرزند حاج محمّدقاسم، حاج محمّدحسن، در یکی از محلات هرات‌ (از توابع افغانستان کنونی) محله‌ای شیعه‌نشین معروف به‌ «حوض کرباس» روزگار می‌گذرانید.

[۷] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۴۴.

محمّدحسن که شخصی فاضل، پارسا و متدیّن بود، از این محل به گناباد (از توابع استان خراسان) مهاجرت نمود و در آبادی «کاخک» (کاخک گناباد) اقامت گزید. محمّدحسن به موازات تلاش‌های علمی و تحصیل معارف قرآنی و روایی، با رعایت موازین شرعی به کسب و کار هم مشغول بود و چون از راه حلال اندوخته‌ای به دست آورد، به منظور رفاه حال طلاب علوم دینی، در جوار بارگاه حضرت امام رضا (علیه‌السّلام) و در بست بالای مشهد رضوی مدرسه‌ای بنیان نهاد که به مدرسه «حاج حسن» موسوم است.

[۸] بداونی، عبدالقادر بن ملوکشاه، منتخب التواریخ، ص۶۴۱.

«این مدرسه بین مدرسه نوّاب و حرم مقدس رضوی قرار داشت که اکنون در طرح توسعه حرم مطهر خراب شده است.» آن مرد شریف به احداث این بنای آموزشی و علمی اکتفا نکرد و نسبت به تعمیر برخی مدارس مشهد همت گماشت و اموال منقولی را وقف آنها ساخت؛ در اصفهان نیز از عمران و آبادانی مراکز علوم دینی غافل نبود.

[۹] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۶، ص۱۷۶.

[۱۰] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلّفین، ج۸، ص۲۱۶.

تولد و کودکی

حاج محمّدابراهیم کلباسی در روز ۱۹ ربیع الثّانی سال ۱۱۸۰ق در اصفهان متولّد شد. پدرش، نخست، در محله «حوض کرباس» شهر هرات اقامت داشت و به همین جهت ملقب به کرباسی گردید. محمّدحسن به دلایلی که مورّخان و شرح حال نگاران بدان‌ها اشاره نکرده‌اند، کاخک گناباد را به مقصد اصفهان ترک نمود و در این شهر رحل اقامت افکند. مدتی از سکونت وی در این دیار سپری نشده بود که در نوزدهم ربیع الثانی سال ۱۱۸۰ هـ . ق صاحب فرزندی گردید که او را «محمّد ابراهیم» نامید. این کودک دوران شکوفایی خویش را تحت تربیت پدری فاضل، پارسا و اهل تقوا و مادری نیکوسرشت سپری کرد و اولین استاد او، پدرش بود. مدت ده بهار که از سن او گذشت ابرهای تیره و تاری سپهر زندگی او را تحت تأثیر قرار داد و مربّی عالی‌قدر، دلسوز و نخستین استاد خود؛ یعنی پدری رئوف را در سال ۱۱۹۰ هـ . ق از دست داد و این ضایعه اسف انگیز در ذهن تازه شکفته‌اش اثر گذاشت و بعدها آن را به عنوان خاطره‌ای رنج آور از ذهن می‌گذرانید.

تحصیل و تهذیب

حاج محمّدابراهیم کرباسی بنا به سفارش پدر، تحت تربیت و مراقبت عارف و حکیم فرزانه آقامحمّد بیدآبادی قرار گرفت. مرحوم بیدآبادی، که از بزرگان عرصه حکمت و از شاگردان میرزا محمدتقی الماسی و معاصر وحید بهبهانی محسوب می‌شده است نقش مهمی در تربیت وی عهده دار بود. کرباسی در بیاناتی، به ساده زیستی و قناعت وی اشاره کرده است. مرحوم بیدآبادی، به سال ۱۱۹۷ ق، در حالی که کرباسی هفده سالگی را طی می‌کرد، به دار بقا شتافت. او در سنین نوجوانی فضایل و مکارم اخلاقی را از او آموخت و در زمره شاگردان این عارف عرش آشنا در سیر و سلوک معنوی قلمداد گردید.

[۱۱] آشتیانی، محمدحسن، معارف الرجال، ج۲، ص۱۷۶.

[۱۲] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۶، ص۶۹۵.

محمّد ابراهیم کرباسی به نخستین مربیان خود اشاره کرد و خاطر نشان ساخته است: «اولین کسی که دانش را از او فرا گرفتم، مرحوم والد ماجد، صاحب نفس قدسی و پس از او، مرحوم آقا سیدمحمد گیلانی بیدآبادی و بعد از او میرزا محمدعلی فرزند مظفّر بود … این افراد در طریق تزکیه و تقوا از اوتاد و ارکان بلاد بوده‌اند.»

[۱۳] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۶، ص۱۷۶.

کرباسی در جای دیگر به ساده زیستی و قناعت سیدمحمد بیدآبادی اشاره کرد و گفته است: «شش ماه متوالی خوراک ایشان و خانواده‌اش هویج بود و از شدت فروتنی و برای پیروی از سنت نبوی، بر الاغ برهنه‌ای سوار می‌گردید.»
کرباسی، در جوانی به محضر برخی مشاهیر و معاریف حکمت و کلام در اصفهان راه یافت. در میان این دانشوران، از اندیشه‌های ملاعلی بن جمشید نوری، بیش از همه بهره برد. او، در اصفهان به مکتب درس میرزا محمدعلی فرزند مظفر اصفهانی، ملا محراب گیلانی، شیخ محمد علی هرندی و شیخ محمد فرزند شیخ زین الدین نیز راه پیدا کرد و از محضر آنان محظوظ گشت. وی، در رساله فارسی که در جواب سؤال یکی از فرزندان فتحعلی شاه قاجار نوشته، نام این بزرگان را ذکر کرده است.

هجرت به عراق و بازگشت

محمّدابراهیم بعد از آن که در حوزه اصفهان به تکمیل تحصیلات پرداخت، به منظور ارتقای دانسته‌های خویش در سطوح عالی معارف اسلامی به ویژه فقه و اصول و رسیدن به قلّه اجتهاد و بهره‌مندی از محضرمشاهیر اصفهان، به سوی عتبات عراق رهسپار گردید. عالم بلند آوازه این زمان در دیار مذکور سید محمدمهدی بحر العلوم (۱۲۱۲ ـ ۱۱۵۵ هـ . ق) بود که به اصلاحات گسترده در اداره حوزه‌ها و تقسیم کار میان عالمان شیعه دست زد. محمدابراهیم کرباسی در کتاب معروف خود (اشارات الاصول) می‌نویسد: «مدت نسبتا زیادی در خدمت آقا سیدمهدی بحر العلوم و نیز آقا محمدباقر وحید بهبهانی شاگردی نمودم؛ ولی از این دو بزرگوار تقاضای اجازه ننمودم و اگر از این بزرگواران اجازه می‌خواستم، می‌دادند.»

[۱۴] تنکابنی، محمد بن سلیمان، تذکره العلماء، ص۲۱۶.

[۱۵] تنکابنی، محمد بن سلیمان، قصص العلماء، ص۱۱۷.

میرزا محمد تنکابنی که از درس محمدابراهیم کرباسی استفاده کرده، می‌نویسد: «او از شاگردان وحید بهبهانی و بحر العلوم بوده است.»
آیت الله کرباسی در عتبات و در حوزه درسی این بزرگواران با آقا سیدمحمد باقر شفتی آشنا شد که این ارتباط، علاقه و دوستی میان آن‌ها را به تدریج آن چنان افزایش داد که آن دو عالم عامل در درس و بحث با هم شرکت کرده و صفا و صمیمیتی ویژه بینشان حکم فرما گردید. این دوستی و انس حاجی کرباسی با سید شفتی بر محبوبیت و عزت و احترام وی افزود؛ زیرا آن فقیه فرزانه با همه فضل و فقاهتی که به دست آورد همواره سید حجت الاسلام (شفتی) را بر خود مقدم می‌داشت و از هرگونه احترام و تکریم وی مضایقه نمی‌کرد. حاجی کرباسی در عتبات عراق نزد استادانی بزرگ به قله اجتهاد رسید، اما عطشی درونی روانش را تحت الشعاع قرار داده بود، موجب گردید که حوزه درس برخی مشاهیر را در قم و کاشان مغتنم بشمارد.

پرورش شاگردان برجسته

آیت الله کرباسی که در چندین رشته از علوم اسلامی صاحب نظر بود و همگام با کسب معرفت خود را با مکارمی والا آراسته بود؛ با احراز مقام والای مرجعیت از کاشان به اصفهان آمد و رسالت سترگ فرهنگی اجتماعی و تکلیف دینی خویش را با برنامه‌ریزی خاص و رعایت مقتضیات جامعه آغاز کرد. او طی مباحثه و مناظره‌های علمی با رعایت فروتنی قدرت تحمل عقاید دیگران و نیز بلند نظری و وسعت مشرب را مد نظر قرار داد و در مسجد حکیم اصفهان به تدریس فقه و اصول پرداخت و در این عرصه، شاگردان زیادی پرورش داد که ذیلا به برخی از آنان اشاره می‌گردد:
• حاج ملا هادی سبزواری؛
• میرزای شیرازی؛
• محمد بن سلیمان تنکابنی؛
• آقا میر سیدحسن مدرس‌اصفهانی (۱۲۱۰ـ۱۲۷۳ هـ . ق)؛
• میر سیدمحمد شهشهانی، (۱۲۸۷ هـ . ق)؛
• ملا حمزه قائنی؛
• سید محمدحسن مجتهد اصفهانی، (۱۲۶۳ ـ ۱۲۰۷ هـ . ق)؛
• مهدی قمشه‌ای که در سال ۱۲۸۱ هـ . ق رحلت نموده است.

[۱۶] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۵، ص۸۱-۸۲.

[۱۷] معلم حبیب آبادی، میرزا محمدعلی، مکارم الآثار، ج۷، ص۲۴۰۶.

آثار و تالیفات

آیت الله کرباسی همگام با تلاش‌های آموزشی، تربیتی و تبلیغی به تألیف و تحقیق مشغول بود و آثاری در عرصه فقه، اصول و سایر معارف دینی به رشته تحریر درآورده که عبارتند از:
• اشارات الاصول؛

[۱۸] زرکلی، خیر الدین، الاعلام، ج۵، ص۳۰۵.

[۱۹] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلّفین، ج۸، ص۲۱۶.

[۲۰] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۴۳.

• ارشاد المسترشدین فی معرفه من احکام الدین یا رساله عملیه؛

[۲۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱، ص۵۲۰.

[۲۲] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلّفین، ج۸، ص۲۱۶.

• هدایه المسترشدین؛

[۲۳] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۵، ص۱۹۱.

• النخبه؛
• منهاج الهدایه الی احکام الشریعه و فروع الفقه، در فقه؛

[۲۴] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۴۳.

• السؤال و الجواب فی الفقه و الاحکام؛
• شوارع الهدایه فی شرح الکفایه المقتصد، شرح بخش طهارت و صلاه کفایه محقّق سبزواری؛

[۲۵] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۴۳.

[۲۶] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلّفین، ج۸، ص۲۱۶.

• تقلید المیّت؛
• الایقاضات، در اصول؛

[۲۷] مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، ج۵، ص۴۳.

[۲۸] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلّفین، ج۸، ص۲۱۶.

• رساله‌ای در صحیح و اعم؛ در علم اصول فقه؛

[۲۹] کحاله، عمر رضا، معجم المؤلّفین، ج۸، ص۲۱۶.

• نقد الاصول؛
• مناسک حج؛
• رساله‌ای در مفطر بودن قلیان یا توتون.

[۳۰] معلم حبیب آبادی، میرزا محمدعلی، مکارم الآثار، ج۲، ص۵۰۷.

حالات روحی و اقدامات اجتماعی

او، به لحاظ مقام فقهی و تسلط بر موازین شرعی و نیز رعایت حالات اخلاقی، به ورع دست یافته بود، اما این خصلتش هرگز سبب آن نگردید که گوشه‌ای را برگزیند و به ریاضت نفس بپردازد و کاری با جامعه نداشته باشد و از برخورد با ناروایی‌ها و منکرها خاموش بماند، هنر مهمش این بود که در متن جامعه عصر خویش زندگی می‌کرد و در عین حال، در صیانت از ارزش‌ها و عملی نمودن دستورهای دینی، لحظه‌ای آرام نبود و البته به لحاظ رعایت شئون تقوایی و مراتب اخلاصی که داشت، بسیار احتیاط می‌کرد. نسبت به دست گیری از فقرا، توجهی کامل و اهتمامی وافر داشت و به امور طلاب و شاگردان خود، به نحو احسن رسیدگی می‌نمود. مرحوم حاج میرزا زاهدی کرباسی که نواده او و خود دانشمندی توانا است، در کتابی به نام «بدر التمام» حالات روحی و اخلاقی جد خود را نگاشته و سجایای انسانی و مراتب اخلاقی او را ذکر نموده است. ایشان، با آن عزت، مناعت و استطاعتی که داشت، گامی از طریق قناعت بیرون نگذاشت و به استمرار این حالت که زینت اهل علم و نشانه ساده زیستی است، اصرار می‌ورزید.

[۳۱] آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، ج۶، ص۴۹۵.

عبادت

آیت الله محمّدابراهیم کرباسی حیات علمی خود را در این واقعیت می دانست که بر کردار و گفتار خود مراقب باشد و با عبادت و ارتباط با خداوند، نورانیتی قدسی را به اندرون خویش بفرستد و با آن ذکرهای شبانه، الحاح و التجا به درگاه حضرت احدیت، خویشتن را بسازد و توفیق پارسایی را از پروردگارش دریافت کند. او موفقیت‌های علمی، اجتماعی و فرهنگی خود را مدیون و مرهون همین نیایش‌های شبانه، توسل، توجّه و توکل به خداوند می‌دانست. در بندگی خداوند و هنگام نماز، ذکر و دعا، نهایت خضوع، خشوع و حضور قلب داشت.
یک سال شب تا به صبح مشغول دعا، نماز و تلاوت قرآن بود؛ برای این که شب قدر را درک کند و از چنین فیضی برخوردار گردد؛ تا آن که شب قدر را به نیکی درک نمود و مشاهده کرد که چگونه فرشتگان و روح از آسمان نازل می‌شوند و تا صبح مقدّرات و سرنوشت مردم را به زمین می‌آورند.

[۳۲] قمی، شیخ عباس، فوائد الرّضویه، ص۱۱.

[۳۳] تنکابنی، محمد بن سلیمان، تذکره العلماء، ص۲۱۶.

[۳۴] گلی‌زواره، غلامرضا، کاروان علم و عرفان، ج۱، ص۹۸.

اقامه نماز باران

یک سال