توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کمیت بن زید کوفی دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کمیت بن زید کوفی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کمیت بن زید کوفی :

کمیت بن زید اسدی کوفی

کمیت بن زید بن خیس اسدی کوفی از شاعران برجسته شیعه که سروده‌هایش درباره اهل‌بیت و مرثیه امام حسین (علیه‌السلام) معروف است. کنیه او «ابوالمستهل» و اهل کوفه بود.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – معرفی اجمالی
۳ – ابعاد اشعار کمیت
۳.۱ – قصیده هاشمیات
۴ – قول شهید مطهری
۵ – در خط اهل بیت
۶ – ویژگی‌های دیگر
۷ – قول سید امین
۸ – قول یکی از محققین
۹ – فرجام پرافتخار
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

مقدمه

آشنایی با چهره‌های پرفروغ مدافعان اهل‌بیت و پیروان فضیلت، الهام‌بخش زندگی بر مدار پاکی‌هاست. آن چه در این بخش از «اسوه‌ها» می‌خوانید، گذری بر زندگی یکی از شاعران مکتبی و مدافعان خاندان رسالت است که پیوسته با مشعل هنر و ادب و شعر خویش، «راه حق» را نشان می‌داد و از عقیده و ایمان راستین دفاع می‌کرد و با باطل می‌جنگید و سلاحش شعرش بود؛ یعنی «کمیت اسدی».

معرفی اجمالی

کمیت در سال ۶۰ هجری در قبیله «بنی‌اسد» از قبایل معروف، شجاع، مؤمن و پیش‌تاز در اسلام و تشیع بودند که در اطراف کوفه سکونت داشتند. به دنیا آمد.

[۱] تهرانی، آقا بزرگ، الذریعه، چاپ سوم، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳، ج۲۵، ص۱۵۶.

کمیت، از کودکی دارای نبوغ و تیزهوشی و روحیه بزرگ و جسور بود و به مسائل ادبی و ذوقی و شعر علاقه داشت و در دوران جوانی به سبب سروده‌هایش میان مردم و در محفل بزرگان ادب مطرح بود و با علاقه در مجالس ادبی شاعران آن روزگار شرکت می‌کرد و ادب می‌آموخت و با ظرایف شعری آشنا می‌شد و با شاعران بزرگی هم چون «فرزدق» در ارتباط بود. او خطیبی فقیه و ادیبی شجاع بود. برخی گفته‌اند بیش از ۵۰۰۰ بیت شعر سروده است و دیوان شعری هم از او باقی است.

[۲] تهرانی، آقا بزرگ، الذریعه، چاپ سوم، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳، ج۹، ص۹۲۲.

کمیت از شعرائی بود که به مدح ائمه اطهار (علیهم‌السلام) می‌پرداخت و از مشهور‌ترین اشعار او به «هاشمیات» می‌توان اشاره کرد.

[۳] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۳۵، ص۲۰۴.

هاشمیات قصائدی بوده است که در مدح اهل‌بیت و‌ هاشمیین سروده شده است.

ابعاد اشعار کمیت

از ابعاد گوناگونی می‌توان به حیات پربار کمیت اسدی نگریست، اما بارزترین جنبه شخصیت او، بُعد ادبی و شعر مکتبی اوست. وی شعر را ابزاری برای تبیین حقایق و دفاع از خطّ ولایت و مبارزه با ستم‌گران و افشای ظلم حاکمان به کار می‌برد و «عقیده مکتبی» و «باورهای شیعی» در سروده‌های او موج می‌زد.
«کمیت»، دوران سه امام معصوم را درک کرد؛ امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم‌السّلام) و دل و جان و زبان خود را وقف ترویج مکتب ائمه و نشر فضایل خاندان پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) کرد.

[۴] تهرانی، آقا بزرگ، الذریعه، چاپ سوم، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۰۳، ج۲۵، ص۱۵۶.

امامان نیز عنایت خاصی به او داشتند و از او حمایت و ستایش می‌کردند. وقتی قصیده معروفش «من لقلب متیم مستهام» را در محضر امام سجاد (علیه‌السّلام) خواند، حضرت فرمود: «ما از پاداش خدمت تو ناتوانیم، اما خداوند از اجر سروده تو ناتوان نیست. خدایا! کمیت را از کرم خویش محروم مگردان». آن‌گاه دستور داد تا مبلغی به عنوان صله و تشویق به او دادند، همراه با لباسی که با بدن مطهّر امام متبرّک شده و امام در آن نماز خوانده بود.

[۵] امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۲، ص۱۸۹.

قصیده هاشمیات

یکی از سروده‌های معروف او قصیده «هاشمیات» است. این شعر بلند، خیلی سریع در زمان خود شاعر پخش شد و همه‌جا مطرح گشت، چرا که ستم‌ها و زشتی‌های امویان را برملا ساخته بود و به سبب آن از سوی حاکمان اموی تحت تعقیب بود و برای سر او جایزه تعیین کرده بودند.
در جایی از این قصیده معروف، با اشاره به گرایش اعتقادی خود به اهل بیت، می‌گوید:
«در عشق‌ورزی به آل‌محمد، انگشت‌نما شده‌ام
گروهی مرا به سبب دوستی با خاندان رسول، تکفیر می‌کنند.
اما تکفیر و عیب‌جویی آنان در نظرم هیچ است.»

قول شهید مطهری

شهید مطهری درباره کمیت اسدی چنین می‌نویسد: «کمیت اسدی را می‌دانید کیست؟ دلم می‌خواهد شما اشعار کمیت اسدی را با همین اشعار محتشم که هزار تا خواب برایش نقل می‌کنند مقایسه کنید و ببینید آن کجا و این کجا؟ کمیت اسدی دارد با اشعارش مکتب حسین (علیه‌السّلام) را نشان می‌دهد. کمیت اسدی با همان اشعارش از یک سپاه بیش‌تر برای بنی‌امیه ضرر داشت. این مرد، کی بود؟ یک روضه‌خوان بود، اما چه روضه‌خوانی؟ شعری می‌گفت که تکان می‌داد دنیا را، تکان می‌داد دستگاه خلافت وقت را… این مرد به خاطر همین اشعار و همین نوع مرثیه‌خوانی چه سختی‌ها کشید و چه روزگارها دید و به چه وضع او را کشتند.»

[۶] مطهری، مرتضی، ده گفتار، ص۲۱۵.

در خط اهل بیت

از ویژگی‌های بارز کمیت اسدی، حرکت او در خط اهل‌بیت بود. گرچه پیش از او هم شاعرانی بودند که در راستای فرهنگ اهل‌بیت، شعر را در خدمت عقیده ناب به ولایت به کار گرفته بودند، ولی برخی از ایشان سابقه خوبی نداشتند، یا سرانجام نیکی نیافتند و به راه‌های دیگر لغزیدند. اما «کمیت»، چه در سابقه و چه در لاحقه، پرونده‌ای روشن و شخصیتی بارز و قابل دفاع داشت و به همین دلیل امامان شیعه از او تقدیر می‌کردند. مرحوم علامه امینی (رحمه‌الله‌علیه) به‌طور مفصّل درباره او و اشعارش سخن گفته و از این که صله‌های شخصیت‌های بنی‌هاشم را برای شعرش قبول نمی‌کرد و سروده‌های خود را ادای دین به ساحت حق و عترت می‌دانست، یاد کرده و آن را نشانه علوّ همت، صدق در عقیده، خلوص در ولاء، قوّت در ایمان، سلامت در باور و رسوخ در دین و ثبات در راه اسلام می‌داند و نقل می‌کند که به امام سجاد (علیه‌السّلام) گفت: من تو را از این حیث مدح و ستایش کردم تا نزد پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برایم وسیله نجات باشد.

[۷] امینی، عبدالحسین، الغدیر، ج۲، ص۱۹۹.

یک بار در مدینه، خدمت امام محمدباقر (علیه‌السّلام) رسید و قصیده خود را که در ستایش اهل‌بیت و امامان و مرثیه‌ای در رثای امام حسین (علیه‌السّلام) بود برای حضرت خواند. حضرت او را مورد تفقّد و عنایت قرار داد و دعایش کرد و فرمود: «تا وقتی که از اهل‌بیت و حق دفاع می‌کنی، روح‌القدس پشتیبان و تاییدکننده تو باد!»

[۸] مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب، ج۳، ص۲۲۹.

این شاعر مورد توجه و عنایت خاص ائمه بوده است. از خود او روایت شده است که می‌گوید: بر امام صادق (علیه‌السّلام) وارد شدم، حضرت فرمود: به خدا‌ی کمیت اگر مالی نزدمان بود به تو می‌دادیم اما همان مطلبی را که رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) به حسان فرمود ما نیز همان را در مورد تو می‌گوئیم، آن حضرت فرمود: «پیوسته روح‌القدس با توست تا زمانی که با اشعارت از ما دفاع کنی» در نوبتی دیگر که شعری درباره امام صادق (علیه‌السّلام) و فضایل او سروده بود و برای امام خواند، حضرت خواست برای صله، چیزی به او عطا کند، ولی کمیت نپذیرفت و گفت: «به خدا سوگند، سروده من در مدح شما برای درهم و دینار نیست و در برابر آن مزدی نمی‌گیرم، چرا که برای رضای خدا و رسول گفته‌ام».

[۹] شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال، قم، مؤسسه آل‌البیت (علیهم‌السّلام)، سال ۱۴۰۴، ج۲، ص۴۶۶.

[۱۰] شبر، جواد، ادب الطّف، ج۱، ص۱۸۳.

این خط روشن و نورانی تا آخر حیات کمیت اسدی استمرار داشت. بارها در ستایش بزرگان‌ هاشمی و شهدای آل‌الله شعر سرود و همه خطرات آن را به جان خرید. حتی درباره «زید بن علی» فرزند امام سجاد (علیه‌السّلام) که بر ضدّ امویان قیام کرد و به شهادت رسید، شعر گفت، خوبی‌های آن شهید را ستود و از خباثت‌های آل‌امیه نکوهش کرد و به‌دلیل همین شعر هم از سوی حجّاج بن یوسف، مورد تعقیب و آزار قرار گرفت.

[۱۱] عطوی، علی نجیب، الکمیت بن زید الاسدی، ص۷۴.

یک بار در «منا» خدمت امام صادق (علی