توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کمال‌الدین خاطری رازی دارای ۳۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کمال‌الدین خاطری رازی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کمال‌الدین خاطری رازی :

بندار رازی

بُندار رازی، کمال الدّین ابوالفتح بُنداربن ابی نصر خاطری رازی، از شاعران معروف قرن چهارم و معاصر آل بویه (نظامی، ص۲۸).

فهرست مندرجات

۱ – شاعر سخنور
۲ – ضبط نام بندار
۳ – جایگاه ادبی
۳.۱ – خاقانی و فاریابی
۳.۲ – اصفهانی
۴ – مذهب
۵ – آثار
۵.۱ – قصاید و قطعات
۵.۲ – دو بیتی‌ها
۵.۳ – چموش نامه
۵.۴ – منتخب الفرس
۶ – درگذشت
۷ – فهرست منابع
۸ – پانویس
۹ – منبع

شاعر سخنور

دولتشاه سمرقندی

[۱] دولتشاه سمرقندی، تذکره الشعراء، ج۱، ص۴۲، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱.

او را شاعر مجدالدّوله دیلمی (حک: ۳۸۷ـ۴۲۰) و از قهستانِ ری دانسته است که به سه زبان عربی ، فارسی و دیلمی سخنوری کرده و صاحب بن عبّاد (متوفی ۳۸۵) به وی توجه داشته و در تربیتش کوشیده است.

ضبط نام بندار

نام او در بیش‌تر مآخذ، بُندار به ضمّ بای تازی، به معنای خانه دار و صاحب تجمّل و کالا و ثروت، و عمده فروش آمده است.
نویسنده برهان قاطع ذیل کلمه بندار بر وزن گلزار به معنای کیسه دار و خانه دار و صاحب تجمّل و مکنت، اضافه کرده که «نام یکی از شعرای قدیم است».
با اینهمه در بعضی از تذکره‌های قدیم از جمله تذکره الشعراء دولتشاه سمرقندی،

[۲] دولتشاه سمرقندی، تذکره الشعراء، ج۱، ص۱۶، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱.

[۳] دولتشاه سمرقندی، تذکره الشعراء، ج۱، ص۴۲ـ۴۳، چاپ ادوارد براون، لیدن ۱۹۰۱.

و تذکره روضه السّلاطین فخری هروی،

[۴] محمدبن امیری فخری هروی، تذکره روضه السلاطین، ج۱، ص۱۰، چاپ عبدالرسول خیامپور، تبریز ۱۳۴۵ ش.

«پندار» به بای فارسی مکسور ضبط شده است، اما بُندار به ضمّ بای تازی مشهورتر و معمول‌تر است.

جایگاه ادبی

بندار رازی نزد شاعران قرن ششم و هفتم شهرت داشت و غالباً از او نام برده و خود را با او مقایسه کرده‌اند.

خاقانی و فاریابی

خاقانی شروانی (متوفی ۵۹۵) خود را برتر از بندار دانسته

[۵] بدیل بن علی خاقانی، دیوان، ج۱، ص۷۹۶، چاپ ضیاءالدین سجادی، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۳۸ ش).

و ظهیر فاریابی (متوفی ۵۹۸) بندار رازی را ستوده و نام او در دیوانش پندار ضبط شده است.

[۶] طاهربن محمد ظهیرفاریابی، دیوان ظهیرفاریابی، ج۱، ص۲۶۲، چاپ تقی بینش، مشهد ۱۳۳۸ ش.

اصفهانی

کمال الدّین اسماعیل اصفهانی (متوفی ۶۳۵) نیز بندار را برتر از خود شمرده است.

[۷] اسماعیل بن جمال الدین کمال اسماعیل، دیوان، ج۱، ص۱۹۹، چاپ حسین بحرالعلومی، تهران ۱۳۴۸ ش.

مذهب

بندار شیعی مذهب بود و یک رباعی از او نقل شده که به این موضوع دلالت دارد.

[۸] نورالله بن شریف الدین شوشتری، مجالس المؤمنین، ج۲، ص۶۱۴، تهران ۱۳۵۴ ش.

[۹] رضاقلی بن محمد هادی هدایت، مجمع الفصحا، ج۱، ص۴۴۰، چاپ مظاهر مصفا، تهران ۱۳۳۶ـ ۱۳۴۰ ش.

عبدالجلیل قزوینی، نویسنده کتاب نقض

[۱۰] عبدالجلیل قزوینی، نقض، ج۱، ص۲۱۹، چاپ جلال الدین محدث ارموی، تهران ۱۳۵۸ ش.

نیز از او نام برده و نوشته است که وی در مدح دو برادر شیعی وزیر، ۲۷ قصیده غرّا گفته است و در مدح چند تن از متکلّمان و سادات ری و قزوین نیز قصاید بسیار دارد.

[۱۱] عبدالجلیل قزوینی، نقض، ج۱، ص۲۲۵، چاپ جلال الدین محدث ارموی، تهران ۱۳۵۸ ش.

قاضی نوراللّه شوشتری

[۱۲] نورالله بن شریف الدین شوشتری، مجالس المؤمنین، ج۲، ص۶۱۳، تهران ۱۳۵۴ ش.

هم بندار را در ردیف شاعران شیعه آورده است.

آثار

قصاید و قطعات

از قصاید بندار رازی که در نقض به آن‌ها اشاره شده، چیزی در دست نیست و بیش‌تر اشعاری که از او به جا مانده به زبان رازی و به صورت دوبیتی یا قطعه است.
از وی یک قصیده نیز به زبان محلی، در وزن دوبیتی (بحر هزج مسدّس محذوف) در یکی از نسخه‌های خطی مونس الاحرار نقل شده است.

[۱۳] سعید نفیسی، احوال و اشعار ابوعبدالله جعفربن محمد رودکی سمرقندی، ج۳، ص۱۱۴۱ـ۱۱۴۲، ج ۳، تهران ۱۳۱۹ ش.

دو بیتی‌ها

شمس قیس رازی چند بیت به زبان رازی از بندار نقل کرده و نوشته است: بندار از اختلاف نظم، اجزا زیاد کرده و شعرش را نامطبوع گردانیده است.

[۱۴] محمدبن قیس شمس قیس، کتاب المعجم فی معاییر اشعارالعجم، ج۱، ص۹۴ـ ۹۵، تصحیح محمدبن عبدالوهاب قزوینی، چاپ مدرس رضوی، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۱۴ ش).

او دوبیتی‌های بندار را با عنوان «فهلویات» آورده و بر او خرده گرفته که در مصراع‌ها، بحور هَزَج و مُشاکِل را درهم آمیخته و از قاعده عروض خارج شده است.

[۱۵] محمدبن قیس شمس قیس، کتاب المعجم فی معاییر اشعارالعجم، ج۱، ص۱۳۰، تصحیح محمدبن عبدالوهاب قزوینی، چاپ مدرس رضوی، تهران (تاریخ مقدمه ۱۳۱۴ ش).

اما ظاهراً ایراد شمس قیس نابجا است، زیرا او صورتِ مکتوب فهلویات را درنظر گرفته و از صورت ملفوظ آن‌ها در زبان محلی غافل مانده و در تقطیع به اشتباه افتاده و این گونه اشعار را با اشعار فارسیِ دری سنجیده است.

[۱۶] عثمان بن عمر مختاری غزنوی، دیوان عثمان مختاری، ج۱، ص۵۷۲ حاشیه همائی، چاپ جلال الدین همائی، تهران ۱۳۴۱ ش.

[۱۷] جلال الدین همائی، «اشتباه صاحب المعجم در اوزان فهلویات و اورامنان»، ج۱، ص۵۰۰ ـ۵۰۴، در جشن نامه استاد مدرس رضوی، چاپ ضیاءالدین سجادی، تهران ۱۳۵۶ ش.

چموش نامه

برخی از نویسندگان، آثار دیگری نیز به بندار رازی نسبت داده‌اند؛ از جمله حمداللّ