توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کسب و کار در سیره نبوی دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کسب و کار در سیره نبوی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کسب و کار در سیره نبوی :

پاورپوینت کسب و کار در سیره نبوی

اقتصاد یکی از ابعاد مهم زندگی بشر و از پایه‌هایی است که جامعه‌ انسانی بر آن شکل گرفته است. این مقوله و اهمیت آن در سامان یافتن جامعه‌ مسلمان مدینه، از نظر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دور نماند و از نخستین روزهای استقرار در این شهر آن را مورد توجه قرار داد.

فهرست مندرجات

۱ – مقدمه
۲ – ترغیب مسلمانان به کسب و کار
۳ – منع مسلمانان از مفاسد اقتصادی
۴ – اقدامات پیامبر در جهت اشتغال
۵ – فعالیت‌های اقتصادی پیامبر
۵.۱ – چوپانی
۵.۲ – تجارت
۶ – پانویس
۷ – منبع

مقدمه

اقتصاد یکی از ابعاد مهم زندگی بشر و از پایه‌هایی است که جامعه‌ انسانی بر آن شکل گرفته است. فعالیت‌های اقتصادی و اشتغال مفید افراد یک جامعه از مهم‌ ترین عوامل شکل‌ گیری یک جامعه‌ سالم و کارآمد محسوب می‌شود.
این مقوله و اهمیت آن در سامان یافتن جامعه‌ مسلمان مدینه، از نظر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دور نماند و از نخستین روزهای استقرار در این شهر آن را مورد توجه قرار داد. پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در جهت ساماندهی به وضعیت اقتصادی مدینه، در کنار دیگر اقدامات، در جهت بالا بردن اهمیت کار و کسب درآمد، نیز اقداماتی انجام داد.
نوشته‌ حاضر در پی‌یافتن جایگاه کار و کسب در دیدگاه و سیره‌ عملی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است. این موضوع در چند بخش مورد بررسی قرار گرفته است:
۱- ترغیب مسلمانان به کسب و کار از سوی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم).
۲- منع مسلمین از مفاسد اقتصادی، چون ربا، احتکار و غش در معامله.
۳ – اهتمام در جهت اشتغال مسلمین.
۴- فعالیت‌های اقتصادی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم).

ترغیب مسلمانان به کسب و کار

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از فرصت‌های مناسب برای نشان دادن اهمیت کسب معاش، استفاده کرده و همواره این مسئله را متذکر می‌شد که «کُلُوا مِنْ کَدِّ اَیْدِیکُم»،

[۱] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، ج۶۳، ص۳۱۴، تهران، انتشارات الاسلامیه، ۱۱۱۱ق.

(از دسترنج خود بخورید) و پاکیزه‌ترین کسب را کار با دست، و خرید و فروش مشروع دانست.

[۲] محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۳، ص۲۴، مؤسسه آل البیت (علیه‌السّلام)، قم، ۱۴۰۸ قمری.

ایشان با این بیان که داود پیامبر (علیه‌السلام) از دست رنج خود امرار معاش می‌کرد، مردم را از استفاده از دست رنج دیگران منع نمود.

[۳] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۳، ص۵۷، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۴ ق.

عده‌ای از اصحاب رسول ‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پس از نزول آیه‌های دو و سه سوره‌ طلاق که خداوند رزق و روزی بندگان با تقوا را ضمانت کرده است، درهای خانه‌های خود را بسته و برای عبادت به سوی مسجد آمدند و گفتند خدای تعالی روزی ما را کفالت کرده است. این خبر به رسول‌ خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) رسید، آنان را احضار کرده و فرمود: «بدانید که اگر چنین کنید هرگز دعایتان مستجاب نخواهد شد و روزی به شما نخواهد رسید؛ مگر آن که خودتان در طلب برآیید و تلاش کنید.»

[۴] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، ج۶۷، ص۲۸۱، تهران، انتشارات الاسلامیه، ۱۱۱۱ق.

زمانی که فردی برای طلب کمک نزد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمد، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به او مقداری پول داده و دستور داد تا ریسمانی بخرد و به هیزم کشی همت گمارد تا از دست رنج خود استفاده کند و افزود: «اگر یک نفر از شما بر دوش خویش هیزم کشی کند، بهتر از آن است که از کسی چیزی بخواهد.

[۵] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۳، ص۵۷، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۴ ق.

هنگامی‌ که باخبر شد، دستان سعد بن معاذ از شدت کار پینه بسته است، دستانش را بوسید و فرمود: آتش جهنم هیچ گاه این دست را نخواهد سوزاند، این دستی است که خدا و پیامبرش آن را دوست دارند. هر کس از دست رنج خود استفاده کند، خداوند با نظر رحمت به آن نگاه می‌کند.

[۶] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، ج۱۰۰، ص۹، تهران، انتشارات الاسلامیه، ۱۱۱۱ق.

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) کاشتن نهال و بذر را؛ حتی اگر پس از رویش، غذای پرندگان و چرندگان را تامین کند، دارای اجر و پاداش و صدقه‌ گناهانش می‌داند،

[۷] ممدوح عربی، محمد، دوله الرسول فی المدینه، ص۲۱۶، قاهره، الهیئه المصریه العامه للکتاب، ۱۹۸۸.

همچنین تاکید می‌کند اگر فردی زمینی دارد که توان کشت و زرع بر آن را ندارد، باید آن را به برادر خود واگذار کند، تا وی به زراعت بپردازد.

[۸] نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۵، ص۱۹، بیروت، دارالفکر.

منع مسلمانان از مفاسد اقتصادی

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) کسب درآمد از راه‌های مشروع را پسندیده دانسته و همواره مردم را از گرفتار شدن در مفاسد اقتصادی، هشدار می‌داد.
وی غشّ (اصطلاحی فقهی است که در مورد مخلوط نمودن جنس نامرغوب و مرغوب در معاملات، استفاده می‌شود.) در معامله را ناصحیح دانسته، از فروش شیر مخلوط با آب برحذر داشت

[۹] صدوق، محمد بن علی بن حسین، من لا یحضره الفقیه، ترجمه غفاری، ج۴، ص۳۶۸، تهران، نشر صدوق، ۱۳۷۶، چاپ اول.

و فرمود: «مَنْ غَشَّ مُسْلِماً فِی شِرَاءٍ اَوْ بَیْعٍ فَلَیْسَ مِنَّا»،

[۱۰] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، ج۷۳، ص۳۳۴، تهران، انتشارات الاسلامیه، ۱۱۱۱ق.

(هر کس در خرید و فروش غشّ کند، از ما نیست). ایشان احتکار را نیز منع کرده

[۱۱] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، ج۷۴، ص۲۵۸، تهران، انتشارات الاسلامیه، ۱۱۱۱ق.

و محتکر را ملعون دانست

[۱۲] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، ج۵۹، ص۲۹۲، تهران، انتشارات الاسلامیه، ۱۱۱۱ق.

و فرمود: «هر کس کالایی را چهل روز احتکار کند، تا به قیمت بالاتری بفروشد، اگر تمام پولی را که از این راه کسب کرده صدقه دهد، کفاره‌ گناهش نخواهد شد».

[۱۳] ابی فراس، ورام، مجموعه ورام، ج۲، ص۸۲، قم، مکتبه فقهیه، چاپ اول.

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) همچنین مردم را از ربا خواری اکیدا منع کرده

[۱۴] صدوق، محمد بن علی بن حسین، الخصال، ترجمه جعفری، ج۱، ص۴۱۷، قم، نسیم کوثر، ۱۳۸۲.

و ضمن این که گناه آن را بسیار بزرگ دانست،

[۱۵] نیشابوری، فتال، روضه الواعظین و بصیره المتعظین، ج۲، ص۴۶۵، قم، انتشارات رضی، چاپ اول.

فرمود: «شَرُّ الْکَسْبِ کَسْبُ الرِّبَا».

[۱۶] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۸، ص۸۲، تهران، اسلامیه، ۱۳۶۲، چاپ اول.

[۱۷] واقدی، محمد بن عمر، تاریخ جنگهای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ص۷۷۴، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹ش.

(بدترین کسب‌ها، رباست). او هشدار داد که خداوند درون رباخوار را از آتش جهنم مملو خواهد کرد و تا هنگامی‌که یک قیراط تقریبا معادل ۵/۷ مثقال.

[۱۸] مسعود، جبران، فرهنگ الفبایی الرائد، ترجمه رضا انزابی نژاد، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۷۳، چاپ پنجم.

از این پول نزد او باشد، پیوسته مورد لعنت خدا و ملائکه قرار می‌گیرد.

[۱۹] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، ج۷۳، ص۳۶۴، تهران، انتشارات الاسلامیه، ۱۱۱۱ق.

وی رباخواری را ساقط اعلام کرده

[۲۰] ابن اثیر، عزالدین علی، کامل تاریخ بزرگ اسلام و ایران، ترجمه ابو القاسم حالت و عباس خلیلی، ج۷، ص۳۷۳، تهران، مؤسسه مطبوعاتی علمی، ۱۳۷۱ش.

و هر جا می‌دید معامله‌ای بر اساس ربا صورت گرفته آن را به هم می‌زد.

[۲۱] واقدی، محمد بن عمر، تاریخ جنگهای پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، ص۵۲۰، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹ش.

او تاجر امین و راستگو را همراه پیامبران و شهیدان در روز قیامت اعلام کرد.

[۲۲] قزوینی، محمد بن یزید، سنن ابن ماجه، ج۲، ص۷۲۴، بیروت، دارالفکر.

اقدامات پیامبر در جهت اشتغال

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) علاوه بر تشویق مردم به اشتغال به کار و کسب، امکانات لازم را تا جایی که ممکن بود، برای این کار فراهم می‌کرد.
او برای از بین بردن فقر در مدینه و ایجاد اشتغال برای مهاجر و انصار، میان ایشان به منظور مساقات و مزارعه قرارداد می‌بست. تا مهاجران بدون زمین به کار گماشته شده و بازدهی زمین‌های انصار نیز بالاتر رود. همچنین لغو انحصار تجارت توسط پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) منجر شد، کشاورزان و پیشه‌وران در فعالیت‌های اقتصادی شرکت کرده و با عقد قرارداد مضاربه و تهیه‌ سرمایه به تجارت بپردازند.

[۲۳] ملک، نرگس، مدیریت اقتصادی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در فقر زدایی جامعه ی مدینه، مجموعه مقالات همایش بین المللی سیره شناختی پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) (۲۸ و ۲۹ آذر۱۳۸۵)، به اهتمام اصغر منتظر القائم، ج۲، ص۱۱۴۴، اصفهان، انتشارات اصفهان.

واگذاری املاک آباد و بایر به مردم به منظور آباد نگه‌داشتن یا آباد کردن، از دیگر اقدامات پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بود. این املاک که تحت شرایط خاص واگذار می‌شد، اقطاع نام داشت.

[۲۴] همدانی، اسحاق بن محمد، سیرت رسول الله، تحقیق اصغر مهدوی، ج۲، ص۱۰۲۸، تهران، خوارزمی، چاپ سوم، ۱۳۷۷ش.

[۲۵] بلاذری، احمد بن یحیی، فتوح البلدان، ترجمه محمد ت