توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت قبیله بنو تمیم در عصر جاهلی دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت قبیله بنو تمیم در عصر جاهلی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت قبیله بنو تمیم در عصر جاهلی :

تمیم در عصر جاهلی

غالب گزارش‌هایی که در منابع درباره بنی‌تمیم در عصر جاهلی آمده، صرف نظر از اشاراتی که به اعتقادات مذهبی این قبیله دارد، بیش‌تر مشتمل بر مناسبات بنی‌تمیم و جنگ‌های متعدد این قبیله با قبایل رقیب، به‌ویژه بنی‌بکر است.

فهرست مندرجات

۱ – تاریخچه جنگ‌ها
۲ – عوامل
۳ – نبرد بارق
۴ – نبرد شعب جَبَلَه
۴.۱ – علل اهمیت جنگ
۵ – جنگ طِخْفَه
۶ – نِسار
۶.۱ – علت نام‌گذاری به یوم‌الصَّیْلم
۶.۲ – انگیزه جنگ
۷ – صَفْقه و شَیِّطَین
۸ – عقاید بنی‌تمیم
۸.۱ – پرستش بت
۸.۲ – گرایش به دین مسیح
۸.۲.۱ – علل گرایش
۸.۳ – مذهب یهود
۸.۴ – گرایش به دین مجوس
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

تاریخچه جنگ‌ها

در منابع قدیم، از بیش از چهل جنگ (بدون ذکر تاریخ وقوع) میان بنی‌تمیم و قبایل دیگر یاد شده است.
تقدم و تأخر زمانی و ابهام تاریخیِ برخی جنگ‌ها با قرائنی برطرف می‌شود؛ از جمله به کمک نام تیره‌های تمیمیِ درگیر در هر جنگ و شرکت اشخاصی که تا حدودی تاریخ زندگی آن‌ها روشن است، یا هم‌زمانی آن جنگ‌ها با برخی حوادث شناخته‌شده تاریخی است.
بر این اساس می‌توان با اطمینان گفت که بین یازده تا چهارده جنگ در فاصله قرن ششم میلادی تا چند سال پیش از ظهور اسلام رخ داده است.

عوامل

تصاحب چشمه‌ها و مراتع، غارتگری و غنیمت‌ستانی، دست‌یابی به شتران و انتقام‌کشی از شکست‌های پیشین، از عوامل اصلی بروز اغلب این جنگ‌ها بود.
بیش‌تر جنگ‌های تمیمیان با بنی‌بکربن وائل (همسایه شمالی)، به‌ویژه تیره بنی‌شیبان رخ داده است.

نبرد بارق

یکی از این جنگ‌ها که تاریخ وقوع آن روشن نیست، نبرد بارق است که میان بنی‌تمیم و بنی‌نمربن قاسط و بنی تغلب روی داد و دامنه آن تا سرزمین بارق در حوالی کوفه کشیده شد.
بنی‌شیبان که ظاهراً جنگ رقبا را در قلمرو خود نمی‌پسندیدند، به گروه‌های درگیر حمله آوردند و در بنی‌تمیم کشتار بسیار کردند.

[۱] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۶۴۸.

در جنگ اِیاد دسته‌هایی از بنی‌بکر، که از کمک‌های ساسانیان بهره‌مند بودند، به قبیله بنی‌یربوع حمله کردند، گروهی از سواران مشهور دو طرف کشته و اسیر شدند که از معروف‌ترینِ اسیران، بسطام بن قیس [بسطام بن قیس شیبانی [شیبانی]]، از شجاعان عرب جاهلی، بود.

[۲] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۶۴۸.

نبرد شعب جَبَلَه

یکی از مهم‌ترین جنگ‌ها که از بزرگ‌ترینِ ایام العرب نیز خوانده شد، نبرد شعب جَبَلَه بود که از سر انتقام‌کشی یا بر سر تصاحب مراتع روی داد و بلاذری

[۳] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۱۶۸، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق، ۱۹۹۶۲۰۰۱.

[۴] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۲، ص۱۲۳، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق ۱۹۹۶۲۰۰۱.

[۵] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۱۱، ص۲۰، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق، ۱۹۹۶ـ۲۰۰۱.

زمان وقوع آن را هفده سال قبل از تولد پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) دانسته است.
بنا به روایت ابن اثیر،

[۶] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۵۸۳ ۵۸۵.

در این جنگ تمام تیره‌های تمیمی، به جز بنی‌سعد، با بنی غَطَفان و بنی‌اسد از اعراب جنوبی، علیه بنی‌عامر و بنی‌عبس هم پیمان شدند.
خبر آمادگی و تصمیم بنی‌تمیم را جاسوسی‌ به‌طور رمزی به آگاهی بنی‌عامر رساند و آنان به راهنمایی قیس بن زهیر، که رمز را گشوده بود، ستوران و دام‌های خود را به دره جبله بردند و تا چند روز تشنه نگاه داشتند.
چون سپاهیان مهاجم به دهانه دره رسیدند و مشغول آشامیدن آب شدند، عامریان دام‌های تشنه خود را زخم زدند و به سوی دشمن رماندند و در حالی که بسیاری از افراد دشمن زیر سم ستوران لگدمال می‌شدند، با شمشیر به ایشان حمله آوردند.
در این نبرد بسیاری از تمیمیان، از جمله عمروبن جَون و لقیط بن زراره فرمانده بنی‌تمیم، به قتل رسیدند.

[۷] بغدادی، محمد بن حبیب، المحبّر، ج۱، ص۲۴۷، چاپ ایلزه لیشتن شت‌تر، حیدرآباد دکن ۱۳۶۱/۱۹۴۲، چاپ افست، بیروت (بی‌تا).

علل اهمیت جنگ

بروز نوعی‌ اندیشه نظامی و کاربرد حیله‌های جنگی متناسب با امکانات و شرایط زندگی اعراب بادیه‌نشین از وجوه اهمیت این جنگ به شمار می‌رود.

[۸] محمودحسین، عبدالله، قبیله تمیم عبرالعصور: النسب، ج۱، ص۱۶۸، الموطن، الاعلام، دمشق، ۲۰۰۰.

جنگ طِخْفَه

جنگ طِخْفَه را، که در اواخر قرن ششم میلادی روی داد، نیز می‌توان از پیکارهای مهم بنی‌تمیم به شمار آورد؛ زیرا از یک‌سو جنگی داخلی میان تیره‌های تمیمی (بنی‌یربوع و بنی‌دارم از تیره‌های بنی‌حنظله) بود و از سوی دیگر چگونگی مناسبات خارجی آن‌ها را تا حدی نمایان می‌کند.

نِسار

در جنگ مهم دیگری به نام نِسار، بنی‌تمیم علیه بنی‌اسد (هم‌پیمانشان در نبرد شعب جبله) با دشمن خود در‌ همان جنگ، یعنی بنی‌عامر، هم پیمان شدند.
فرمان‌دهی تمیمیان در این پیکار با حاجب بن زراره (متوفی سال سوم) بود.

[۹] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۶۱۸.

دو گروه هم‌پیمانِ تمیم و عامر سال بعد در نبرد جِفار در برابر هم صف کشیدند.

علت نام‌گذاری به یوم‌الصَّیْلم

این جنگ را، به علت کثرت کشتگان دو طرف، یوم‌الصَّیْلم (= بنیان کن) خواندند.

[۱۰] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۶۱۹.

در جنگ سُلّان نیز بنی‌تمیم و بنی‌عامر رویاروی هم قرار گرفتند.

انگیزه جنگ

در این جنگ که سبب آن، انتقام نعمان بن منذر از بنی‌عامر به دلیل غارت کاروان تجاری خسروپرویز بود، تمیمی‌ها در کنار هم‌پیمانان آل منذر جای گرفتند.

[۱۱] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۶۳۹ ۶۴۱.

این هم پیمانی گویای تداوم مناسبات خوب بنی‌تمیم با آل منذر و نیز اهمیت آن بود، تا حدی که تمیمیان را حتی به رویارویی با هم‌پیمان جنگی خود سوق می‌داد.

این ملاحظات البته متقابل بود؛ چنان‌که در حوادثِ منتهی به جنگ دوم اُواره، با آن‌که مردی از بنی‌دارم، پسرِ عمروبن منذر لخمی را که سپرده زُراره بن عُدُس تمیمی بود، کشت، تا زمانی که زراره زنده بود پادشاه آل‌منذر دست به انتقام‌کشی نزد اما از آن پس به سوگندی که خورده بود عمل کرد و یکصد تن از بنی‌دارم را کُشت.

[۱۲] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۵۵۳ ۵۵۵.

صَفْقه و شَیِّطَین

دو نبرد صَفْقه (المُشُقّر) و شَیِّطَین در زمان بعثت پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) روی داد.
این جنگ‌ها در کنار نبرد خونین و پرتلفات وَقیط، که میان بنی‌تمیم با اتحادیه لهازِم (قیس و عِجل و تَیْم اللات) روی داد،

[۱۳] فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۵، ص۲۰۰، چاپ مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی، قم، ۱۴۰۵.

[۱۴] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۶۲۸.

جایگاه تمیم را به نحو چشم‌گیری تضعیف کرد و ظاهراً زمینه روی آوردن آنان را به اسلام فراهم آورد.

در نبرد اول، به علت دستبرد تمیمی‌ها در نَطاعِ نجد، به کاروانی که باذان، عامل خسروپرویز، به نزد او فرستاده بود، شاه ایران، هوذه بن علی حنفی (والی یمامه) را همراه سپاهیانی به جنگ تمیمیان فرستاد.
هوذه چون از قدرت تمیمیان با خبر و هراسان بود، از سَرِ نیرنگ آنان را به مهمانی فرا خواند و سپس آن‌ها را در دسته‌های چند نفره به داخل قلعه مُشُقّر برد و سر برید.

[۱۵] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۴۶۸ ۴۶۹.

نبرد دوم در شَیِّطَیْن، از اقامتگاه‌های بنی‌بکر، روی داد.

بنی‌بکر پیش از آن‌که اسلام تا نجد و عراق گسترش یابد، از شیّطین به جانب سواد کوچیده بودند.
چندی بعد به علت بروزِ وبا قصد بازگشت کردند؛ اما چون باخبر شدند که بنی‌تمیم در سرزمین آن‌ها مستقر شده‌اند، ناگهان به شیّطین حمله کردند و حدود ششصد تن از افراد تمیم را کشتند.
در پی این واقعه، که در سال‌های آخر زندگی پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) روی داد، بنی‌تمیم وفدی را به مدینه فرستادند و از پیامبر خواستند تا بکریان را نفرین کند؛ اما آن حضرت نپذیرفت و حتی نامه‌ای به بنی‌بکر نوشت و تسلط آنان را بر نواحی شیّطین به رسمیت شناخت.

[۱۶] ابن عبدربّه، احمد بن محمد، کتاب العقد الفرید، ج۱۱، ص۳۹۲ ۳۹۳، ج۵، چاپ احمد امین، احمدزین، و ابراهیم ابیاری، قاهره