توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت عهد و پیمان در سیره پیامبر دارای ۷۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت عهد و پیمان در سیره پیامبر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت عهد و پیمان در سیره پیامبر :

پیمان در سیره نبوی

مهمترین سرمایه یک جامعه، اعتماد متقابل افراد اجتماع نسبت به یکدیگر است، اصولا آنچه جامعه را از صورت آحاد پراکنده بیرون می‌آورد و همچون رشته‌های زنجیر به هم پیوند می‌دهد، همین اصل اعتماد متقابل است که پشتوانه فعالیت‌های هماهنگ اجتماعی و همکاری در سطح وسیع می‌باشد. ‌عهد و پیمان، تاکیدی بر حفظ این همبستگی و اعتماد و متقابل است. ‌

[۱] مکارم‌شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه (تهران:دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۲)، ج۱۱، ص۳۸۲. ‌

که راستگویی و همسویی سخن و عمل از لوازم پای‌بندی به عهد و پیمان بر شمرده شده است.

فهرست مندرجات

۱ – پایبندی رسول‌خدا به عهد
۱.۱ – توصیف پیامبر
۲ – لوازم پای‌بندی به عهد و پیمان
۲.۱ – راستگویی
۲.۲ – همسویی سخن و عمل
۲.۳ – نفی خیانت و بی‌وفایی
۲.۳.۱ – پیمان‌شکنی یهود بنی‌قینقاع
۲.۳.۲ – پیمان‌شکنی یهود بنی‌نضیر
۳ – پانویس
۴ – منبع

پایبندی رسول‌خدا به عهد

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که پیام‌آور وحی و فرمان الهی بود، خود الگو و آینه تمام نمای عمل به دستورات و فرامین خداوند است؛ پس پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) سخت پایبند، به عهد و پیمان بودند و به آن توصیه و سفارش می‌فرمودند و از بد‌قولی و پیمان‌شکنی به شدت منع می‌کردند. ‌
پیش از بعثت، قریش پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را امین می‌نامیدند. ‌

[۲] طبری، محمد بن جریر، تاریخ امم و الملوک،ترجمه ابوالقاسم پاینده، (انتشارات اساطیر، چاپ دوم، ۱۳۶۲)، ج۳، ص۸۴. ‌

[۳] اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه فی معرفه الائمه، ترجمه علی بن حسین زوا ئی، (قم: نشر ادب الحوزه و کتابفروشی اسلامیه، چاپ دوم، ۶۴) ج۱، ص۱۴. ‌

راستگویی و امانت و خوش‌خلقی رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که زبانزد همگان شده بود، به گوش خدیجه نیز رسید و همین موجب شد که خدیجه به نزد آن حضرت فرستاد و به او پیشنهاد تجارت به شام داد. ‌

[۴] ابن هشام، عبدالملک، سیره النبویّه، ترجمه سید‌هاشم رسولی محلاتی (تهران: انتشارات کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۸۰) ص۱۲۰. ‌

از عمار یاسرروایت شده که می‌گوید: «من گوسفندهای خاندانم را در بیابان می‌چراندم، محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیز گوسفندان مردم مکه را می‌چرانید، به محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) گفتم: آیا می‌خواهی گوسفندان را به بیابان فخ ببریم که آن را علفزار خوبی یافتم؟ فرمود: آری حاضرم. ‌فردای آن روز گوسفندان خود را به بیابان فخ روانه ساختیم، دیدم محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از من پیشی گرفته؛ ولی جلو گوسفندان ایستاده آنها را از چریدن در آن علفزار رد می‌کند. ‌گفتم: چرا آنها را باز می‌داری؟ فرمود: من با تو وعده کردم که گوسفندان را با هم به این چراگاه بیاوریم، از این رو نپسندیدم که قبل از تو گوسفندانم را وارد این علفزار کنم». ‌

[۵] قمی، شیخ عباس، کحل البصر، ترجمه محمد محمدی اشتهاردی، (قم: انتشارات ناصر، چاپ اول، ۷۰) ص۱۷۹. ‌

از پیامبراکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده که فرمودند: «آن کسی که حرمت پیمان را نگاه ندارد، دین درستی ندارد». ‌

[۶] کرمی فریدنی، علی، برگردانی از نهج الفصاحه، (قم: انتشارات حلم، چاپ اول، ۱۳۸۴)، ص۴۶۴. ‌

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: «رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با مردی قرار گذاشت که در کنار صخره معینی در انتظار او بماند، تا او بر گردد. ‌امام (علیه‌السّلام) فرمود: حرارت شدید آفتاب باعث رنج پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در کنار آن صخره شده بود، یاران پیامبر به او گفتند: چه اتفاقی می‌افتد؛ اگر به سایه بروی؟ پیامبرخدا فرمود: میعادگاه ما در همین نقطه است، من اینجا منتظر خواهم ماند و اگر نیامد، خلف وعده از او سرزده است». ‌

[۷] علامه طباطبایی، محمد حسین، سنن النبی، (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، عباس عزیزی، (انتشارات صلاه، چاپ دهم، ۱۳۸۵)، ص۱۰۵. ‌

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) پیمان‌های زیادی با افراد و قبایل و طوایف گوناگون می‌بست که بعضی از آنها بسیار مهم و دارای تاثیرات بزرگی بودند؛ از جمله دو پیمان «عقبه» که شالوده حکومت اسلامی را تشکیل دادند و بعدها ‌تاثیری بزرگ بر جای نهادند. ‌این پیمانها که به روابط مسلمانان با مردم مدینه مربوط می‌شد، سرانجام به هجرت مسلمانان و تدوین قانون اساسی انجامید. ‌

[۸] حمید الله، محمد، نامه‌ها و پیمانهای سیاسی حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و اسناد صدر اسلام، ترجمه دکتر سید محمّد حسینی، (تهران: سروش، چاپ دوم، ۱۳۷۷) ص۷۵. ‌

رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از همه مردمان در پایبندی به عهد و پیمان و وفاداری جدی‌تر و برتر بود و هرگز خلاف قرار و پیمان و آنچه لازمه وفاداری است، عملی نکرد.

توصیف پیامبر

‌امام علی‌ (علیه‌السّلام) در توصیف آن حضرت‌ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود:
«کان اوفی الناس بذمه. ‌»
{رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) } از همه مردم نسبت به آنجه {پیمان بسته و} تعهد کرده بود، با وفادارتر بود. ‌

[۹] دلشاد تهرانی، مصطفی، سیره نبوی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، (تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، چاپ اول، ۱۳۷۳)، ج۳، ص۴۴۷. ‌

سیره مدیریتی پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بر پایبندی به عهد و پیمان استوار بود و آن حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هرگز خلاف آن نکرد، چنانکه در «عمره القضا» طبق پیمانی که بسته بود، عمل کرد و قدمی از آن تجاوز ننمود. ‌

[۱۰] دلشاد تهرانی، مصطفی، سیره نبوی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، (تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، چاپ اول، ۱۳۷۳)، ج۳، ص۴۴۸.

مورخان و مفسران می‌گویند: از جمله اموری که در صدر اسلام سبب شد، گروه‌های زیادی، اسلام – آئین بزرگ الهی – را پذیرا گردند، پای‌بند بودن مسلمین به عهد و پیمانشان و مراعات سوگندهایشان بود. ‌

[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه (تهران:دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۲)، ج۱۱، ص۳۸۲- ۳۸۳ .

اینها همه در اثر تلاش و رفتار متناسب با گفتار پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) حاصل شده بود؛ زیرا حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) خود پیش از همه به دستورات الهی عمل می‌کردند و به اصحاب خود نیز توصیه می‌فرمودند. ‌

لوازم پای‌بندی به عهد و پیمان

برای اینکه بتوان به عهد و پیمان، پای بند بود و از عهده این مهم به درستی بر آمد، باید لوازم آن را شناخت و در صدد عمل کردن هر چه بیشتر و بهتر بدانها بود. ‌از جمله لوازم پای بندی به عهد و پیمان می‌توان به این موارد اشاره کرد: ۱- راستگویی ۲- همسویی سخن و عمل. ‌۳- نفی خیانت و بی‌وفایی. ‌

راستگویی

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) هنگام اعزام معاذ بن جبل به یمن به او فرمودند: « {ای معاذ! } من به تو سفارش می‌کنم که تقوی را پیشه خود سازی، راستگو باشی، وفای به عهد نمایی، در ادای امانت کوتاهی نکنی، از خیانت کردن دوری نمایی. ‌. ‌. ‌»

[۱۲] حرّانی، ابو محمد، تحف العقول، ترجمه صادق حسن زاده (قم: انتشارات آل علی (علیه‌السّلام)، چاپ ششم، ۱۳۸۵)، ص۴۵. ‌

مسلما انسان دروغگو نمی‌تواند به وعده‌ای که داده، عمل کند؛ زیرا از لوازم پای‌بندی به عهد و پیمان، راستگویی است. ‌در روایات اسلامی بسیار بر صداقت و راستگویی تاکید شده و از دروغ و دروغگویی به شدت منع شده و مورد نکوهش قرار گرفته و احادیث فراوانی در این رابطه بیان شده که پرداختن به آن، هدف این نوشتار نیست و تنها به چند مورد در خصوص این بحث (راستگویی) اکتفا می‌شود. ‌
رسول‌خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده‌اند‌: «اما علامه الصادق فاربعه: یصدق فی قوله و یصدق و عدا. ‌. ‌. ‌و وعیده و یوفی بالعهد و یجتنب الغدر». ‌
«نشانه شخص صادق چهار چیز است: سخن به راستی گوید، به بیم و نوید الهی ایمان دارد، به عهد و پیمان خویش وفادار است و از حیله و خیانت پرهیز کند». ‌

[۱۳] حرّانی، ابو محمد، تحف العقول، ترجمه صادق حسن زاده (قم: انتشارات آل علی (علیه‌السّلام)، چاپ ششم، ۱۳۸۵)، ص۳۴- ۳۵

همچنین فرمودند: سه چیز است که در هر انسانی باشد، او دو رو و دو چهره است، اگر چه روزه بدارد و نماز بدارد و حج عمره بجا آورد و بگوید من مسلمان هستم. ‌نخست کسی که وقتی سخن گفت، دروغ بگوید و آنگاه که وعده داد، عهد خود را بشکند و زمانی که مورد اعتماد قرار گرفت و امانت به او سپرده شد به بیراهه خیانت گام سپارد. ‌

[۱۴] کرمی فریدنی، علی، برگردانی از نهج الفصاحه، (قم: انتشارات حلم، چاپ اول، ۱۳۸۴)، ص۲۴۷. ‌

همچنین فرمودند: بر شما باد که از دروغ بپرهیزید؛ چرا که دروغ – خواه جدی یا شوخی – کاری است نادرست و ناسازگار با ایمان. ‌انسان نباید به کودک خویش وعده بدهد و آنگاه به آن وفا نکند و بی‌گمان دروغ انسان را به بد کاری می‌کشد و بد کاری به آتش سوزان دوزخ و بی‌گمان راستی به نیکو کاری راه می‌نماید و نیکوکاری به بهشت پر طراوات و زیبای خدا. ‌

[۱۵] کرمی فریدنی، علی، برگردانی از نهج الفصاحه، (قم: انتشارات حلم، چاپ اول، ۱۳۸۴) ص۱۸۷. ‌

با دقت در این احادیث گهربار، متوجه می‌شویم که راستگویی و وفای به عهد در کنار هم آمده که این نشان دهنده اهمیت این موضوع است و نیز اینکه این دو مکمل یکدیگرند. ‌در حدیث اخیر، اهمیت به وفای به عهد تا آنجا بیان شده که حتی از خلف وعده نسبت به کودک هم منع شده است و این بیانگر اهمیت والای وفای به عهد و پیمان در نزد اسلام است. ‌
یکی از آفت‌های زبان، وعده دروغ است، زبان در وعده دادن، درنگ نمی‌کند و بسا که آدمی به وعده وفا نکند و خلف وعده شود که از نشانه‌های نفاق است. ‌پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمودند: «وعده دادن نوعی وام است» و نیز فرمودند: «وعده نوعی بخشش است». ‌

[۱۶] فیض کاشانی، محمد بن مرتضی، المحجه البیضاء فی تهذیب الاحیاء، ترجمه عبدالعلی صاحبی، (مشهد: انشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول، ۱۳۷۲) ج۵، ص۳۲۳. ‌

همسویی سخن و عمل

از لوازم حتمی مدیریت بر قلوب همسویی سخن و عمل و پرهیز از دوگانگی قول و فعل است. ‌رسول‌خدا‌ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که نیکوترین نمونه برای تاسّی است، چنان بود که هرگز به چیزی دعوت نکرد؛ مگر آنکه خود بدان عمل کرده بود و از چیزی نهی نکرد، جز آنکه خود از آن دوری کرده بود. ‌تربیت یافتگان سیره آن حضرت نیز چنین بوده‌اند. ‌

[۱۷] دلشاد تهرانی، مصطفی، سیره نبوی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، (تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، چاپ اول، ۱۳۷۳)، ج۳، ص۴۴۵. ‌

رسول‌خدا‌ (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرموده است: «من کان یومن بالله و الیوم الاخر فلیف اذا وعد». ‌«هر که ایمان به خدا و روز قیامت دارد باید به وعده‌ای که می‌دهد، وفا کند. ‌»

[۱۸] کلینی، یعقوب، برگزیده‌ای از اصول کافی، زیر نظر علامه سید انوار الکاظم حسنی، ترجمه سید جواد رضوی، (قم: انتشارات بنی الزهرا (سلام‌الله‌علیهم)، چاپ اول، ۱۳۸۶) ص۵۴۳. ‌

خداوند متعال در نکوهش و تهدید کسانی که سخن و کردارشان یکی نیست و وعده می‌دهند و عمل نمی‌کنند، می‌فرماید:
«یا ایها الذین امنوا لم تقولون ما لا تفعلون. ‌کبر مقتا عند ا. ‌. ‌. ‌ان تقولوا مالا تفعلون

[۱۹] صف/سوره۶۱، آیه۲.

[۲۰] صف/سوره۶۱، آیه۳.

؛ الا‌ ای کسانی که ایمان آورده‌اید؛ چرا چیزی به زبان می‌گوئید که در مقام عمل خلاف آن می‌کنید؟ این عمل که سخن بگوئید، خلاف آن کنید، بسیار سخت خدا را به خشم و غضب می‌آورد. ‌
در مورد عمل نکردن به وعده، یک وقت، انسان از ابتدا که وعده می‌دهد و سخن می‌گوید بنای عمل نکردن را دارد که این نفاق امت؛ اما گاهی نمی‌تواند به آنچه گفته و وعده دا