توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت علایم حتمی دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت علایم حتمی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت علایم حتمی :

علائم حتمی ظهور

نشانه‌های حتمی‌ ظهور حضرت مهدی (علیه‌السّلام) یعنی، نشانه‌هایی که قطعاً واقع خواهند شد و ارتباطی شدید با ظهور داشته و بسیار نزدیک ظهورند، پنج نشانه می‌باشند خروج یمانی، سفیانی، نداکننده‌ای که از آسمان ندا درمی‌دهد، فرو برده شدن در بیداء، کشته شدن نفس زکیه، اینک برخی از احادیثی را که به صورتی مختصر بیانگر این نشانه‌ها هستند ذکر نموده آن‌گاه هر علامت را با تفصیل وارد در احادیث و توضیحات مناسبی که به ذهن می‌آید متذکر می‌گردیم.

فهرست مندرجات

۱ – صدای آسمانی
۱.۱ – جبرئیل و نداء آسمانی
۱.۲ – فهمیدن همه مردم
۱.۳ – نداء آسمانی در ماه رمضان
۱.۴ – برخی از احادیث صیحه آسمانی
۲ – سفیانی
۲.۱ – نام و نسب سفیانی
۲.۲ – خروج سفیانی از وادی یابس
۲.۳ – سفیانی در خطبه بیان امام علی
۲.۳.۱ – نشانه خروج سفیانی
۲.۳.۲ – بلعیدن زمین
۲.۳.۳ – ساخت پایگاه‌های نظامی
۲.۳.۴ – ندای آسمانی
۲.۴ – سفیانی و امر به شیعه کشی
۲.۵ – زمان و مدت خروج سفیانی
۲.۶ – سفیانی در منابع اهل سنت
۳ – فرو برده شدن در بیْداء
۴ – نفس زکیّه
۴.۱ – نسب نفس زکیه
۴.۲ – زمان شهادت نفس زکیه
۴.۳ – احادیث وارده در نفس زکیه
۵ – عناوین مرتبط
۶ – پانویس
۷ – منبع

صدای آسمانی

نشانه‌های حتمی‌ ظهور حضرت مهدی (علیه‌السّلام) یعنی، نشانه‌هایی که قطعاً واقع خواهند شد و ارتباطی شدید با ظهور داشته و بسیار نزدیک ظهورند، پنج نشانه می‌باشند:
برخی از این نشانه‌های پنج‌گانه چند روز قبل از ظهور واقع می‌شوند؛ بعضی چند ماه بعد از ظهور و بعضی قبل از قیام حضرت و در آغاز نهضت آن بزرگوار رخ می‌دهند.
اینک برخی از احادیثی را که به صورتی مختصر بیانگر این نشانه‌ها هستند ذکر نموده آن‌گاه هر علامت را (ا تفصیل وارد در احادیث و توضیحات مناسبی که به ذهن می‌آید) متذکر می‌گردیم.
حضرت صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: «پنج علامت قبل از قیام قائم (علیه‌السّلام) است: یمانی، سفیانی، نداکننده‌ای که از آسمان ندا درمی‌دهد، فرو برده شدن در بیداء، کشته شدن نفس زکیه.»

[۱] شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۶۴۹.

[۲] شیخ طوسی، محمد بن حسن، غیبت، ص۴۳۷.

صیحه آسمانی و یا نداء آسمانی، از بارزترین نشانه‌ها و واضح‌ترین علائم و قوی‌ترین برهان‌ها بر ظهور حضرت مهدی (علیه‌السّلام) محسوب می‌شود.
مانعی ندارد که بگوئیم صدای آسمانی به منزله اعتراف آسمان به مشروعیت قیام حضرت مهدی قائم (علیه‌السّلام) و اثبات حقیقتی است که قرآن کریم و پیامبر بزرگوار و خاندان آن سرور ‌(علیهم‌السّلام) به آن خبر داده‌اند.

جبرئیل و نداء آسمانی

احادیث صراحت دارند در اینکه نداء آسمانی از جبرئیل است و اوست که در آسمان ندا در می‌دهد.
بدیهی است که مراد از نداء آسمانی صدای رعد و توپ و موشک (که ساخته دست بشر است) نمی‌باشد؛ بلکه سخنی است که معنایش واضح و نزد همه مردم قابل فهم است.

فهمیدن همه مردم

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: «آن را هر قومی‌ به زبان خود خواهند شنید.»

[۳] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۰۵.

[۴] شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۶۵۰.

دقیقاً نمی‌دانیم که چگونه این صدا به همه بشر خواهد رسید. در این مورد دو احتمال وجود دارد:
نخست آن صدای آسمانی فقط به زبان عربی فصیح باشد و در عرض چند ثانیه واکنش آن صدا در سراسر جهان پخش شود. پس آنها که زبان عربی را نیکو می‌دانند. این صدا را شنیده معنای آن را همان وقت می‌فهمند اما آنان که زبان عربی را نمی‌دانند، صدا را می‌شنوند ولی معنی آن را در همان وقت نمی‌فهمند؛ لذا درباره معنی صحیح آن تحقیق می‌نمایند. بعید نیست که خبرگزاری‌های دنیا این خبر را گرفته به تمام اقطار عالم (با همه اختلافاتشان در زبان و دین) پخش نمایند و در چند لحظه صدای آسمانی ترجمه شده هر قومی‌ آن را از تلویزیون و یا رادیوی خود و یا از کسی که آن را شنیده است بشنوند.
و نیز واضح است که پیامبر و ائمه طاهرین (سلام‌الله‌علیهم) سطح عقول مردم را (به هنگامی‌ که با آنان سخن می‌گویند) رعایت نمایند، عقل مردم در آن روز نمی‌توانست وسائل ارتباط جمعی و رسانه‌های گروهی را (که امروزه با حداکثر سرعت ممکن اخبار را پخش می‌نمایند) و نقش آنها را (که با بیشترین سرعت ممکن خبر را می‌رسانند) بشناسند. بر همین اساس (و بر مبنای احتمال اول) حضرت صادق (علیه‌السّلام) به این بیان اکتفا کرده فرمودند:
«آن را هر قومی‌به زبان خود می‌شنوند.» و به کیفیت آن بیش از این مقدار نپرداخته‌اند… و خدا داناست.
احتمال دوم اینکه، هر قوم صدا را به زبان خود بشنوند به نحوی اعجاز آمیز اتفاق می‌افتد؛ به گونه‌ای که همگان ندا را در همان وقت و به زبان خود بشنوند، بدون آنکه مترجمان و خبرگزاری‌ها آن صدا را ترجمه کنند. این احتمال، احتمال بعیدی نیست؛ زیرا خدا بر همه چیز قدرت دارد و ظهور حضرت مهدی (علیه‌السّلام) از این معجزات و خوارق عادات برخوردار است.
به اضافه که این احتمال از جهت مادّی هم محال به نظر نمی‌رسد، چرا که امروزه می‌بینیم انسانی مخلوق و ناتوان وسائلی ساخته که هر سخنی را ظرف چند ثانیه به زبانهای مختلف ترجمه می‌کند و این وسائل را در اجتماعات بین المللی استخدام نموده است، به نحوی که نماینده هر دولتی گوشی خاصی روی گوش‌ها گذارده ترجمه هر سخن را به زبان خود از آن گوشی می‌شنود.

نداء آسمانی در ماه رمضان

آنچه در احادیث ظهور دارد این است که ندایی که بیشترین اهمیت را داشته از نشانه‌های حتمی‌ محسوب می‌گردد، همان ندایی است که در ماه رمضان شنیده می‌شود. این صیحه و یا ندا برترین بشارتی است که از آسمان به اهل زمین می‌رسد و بزرگترین تهدید و انذار برای طغیان‌گران ستمگر، یعنی کسانی که در برابر حق هر چه باشد خضوع نمی‌نمایند.
ما را قدرت و توان آن نیست که میزان تاثیر آن ندا را در اجتماعات بشری در آن روز تصور نمائیم. در آن روز شادی و سرور در چهره‌های مؤمنان هویداست و ترس و وحشت و اضطراب و هراس بر قلوب مجرمان استیلا می‌یابد، خصوصاً وقتی بدانند که آنان را توان گریختن از سلطه آن حاکم قدرتمندی که در یاری او اهل آسمان پیش از اهل زمین شرکت داشته نیست و در برابر حکم وی تمام جنبه‌های طبیعت خاضعند، بلکه در ماوراء الطبیعه هم می‌تواند تصرف کند.
سلام خدا بر پیامبر او و ائمه طاهرین ‌(علیهم‌السّلام)! آنانکه دقیقاً مسائل را روشن نموده آنچه را که مربوط به صیحه آسمانی از مجموعه نشانه‌های ظهور است (به مقداری که عقل‌ها در آن زمان می‌توانستند دریابند) بیان فرمودند.

برخی از احادیث صیحه آسمانی

امام صادق (علیه‌السّلام) فرمودند: «صیحه‌ای که در ماه رمضان شنیده می‌شود در شب جمعه بیست و سوم این ماه است.»

[۵] شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۶۵۰.

در این هنگام باطل روندگان به شک می‌افتند.

[۶] شیخ طوسی، محمد بن حسن، غیبت، ص۴۳۵.

[۷] شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۶۵۲.

حضرت امام محمد باقر (علیه‌السّلام) فرمودند: «ندا دهنده‌ای از آسمان به نام قائم، ندا در می‌دهد و هر که در مشرق و در مغرب است آن را می‌شنود. خوابیده‌ای باقی نمی‌ماند مگر آنکه بیدار می‌شود و ایستاده‌ای نیست، مگر اینکه می‌نشیند و نشسته‌ای نیست، مگر آنکه (از شدت ترسی که از شنیدن این صدا بر آنان مستولی می‌شود) بر روی دو پای خود می‌ایستد. پس خدا رحمت کند آن کس را که از این صدا عبرت گیرد و جواب دهد (یعنی همت گمارد و به حضرت مهدی (علیه‌السّلام) ملحق گردد.) ! صدای اول صدای جبرئیل است.»
سپس فرمودند: «صدا در ماه رمضان در شب جمعه و درشب بیست و سوم خواهد بود. پس در آن شک نکنید. آن را بشنوید و اطاعت کنید. در پایان روز صدای ابلیس ملعون است که ندا در می‌دهد آگاه باشید! فلان کس مظلوم کشته شد. (ممکن است مراد از این کلمه فلان کس عثمان باشد آنگونه که در برخی از احادیث آمده است.) می‌خواهد با این صدا مردم را به تردید افکنده و آزمایش‌شان کند.
چه بسیار افراد مردّد و متحیّری که جنهمی‌ می‌شوند! پس اگر صدا را در ماه رمضان شنیدید در آن تردید نکنید، زیرا که صدای جبرئیل است و نشانه آن این است که او به نام قائم و پدرش ندا درمی‌دهد؛ به نوعی که دوشیزه در خانه نیز در پشت پرده آن صدا را می‌شنود و پدر و برادرش را به بیرون رفتن تشویق می‌کند (یعنی به خارج شدن از منزل و ملحق شدن به حضرت مهدی (علیه‌السّلام) است.) »
آنگاه فرمودند: «و این دو صدا قبل از خروج قائم حتماً شنیده خواهد شد.»

[۸] نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبت نُعمانی، ص۲۵۴، باب ۱۴، حدیث۱۳.

[۹] شافعی سلیمی، یوسف بن یحیی، عقدالدُّرر، ص۱۷۱.

و نیز از وجود مقدس حضرت باقر (علیه‌السّلام) نقل شده است که فرمودند: «صدا در ماه رمضان در شب بیست و سوم است پس هیچ خلقِ جانداری باقی نمی‌ماند؛ مگر آنکه این صدا را می‌شنود. صدا چنان است که خوابیده را بیدار می‌کند و به صحن منزلش می‌آید و دوشیزه نیز از پرده‌اش بیرون می‌آید.»

[۱۰] نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبت نُعمانی، ص۲۵۴.

امام صادق (علیه‌السّلام) می‌فرمایند: «اولین کسی که با قائم (علیه‌السّلام) بیعت می‌کند جبرئیل است که به صورت پرنده‌ای سفید فرود آمده با او بیعت می‌نماید یک پای خود را بر کعبه می‌نهد و پای دیگر خود را بر بیت المقدس آن گاه با صدایی فصیح و بلیغ آن چنان صدا می‌کند که همه خلائق می‌شنوند. می‌گوید امر خدا آمد. بر آن مشتابید.

[۱۱] نحل/سوره۱۶، آیه۲.

»

[۱۲] شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۶۷۱.

[۱۳] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۸۶.

حضرت امام رضا (علیه‌السّلام) فرمودند: «در رجب سه ندا از آسمان شنیده می‌شود:
صدای اول این است: آگاه باشید که لعنت خدا بر ستمگران است!
صدای دوم این است: ‌ای گروه مؤ‌منان نزدیک شونده نزدیک شد!
صدای سوم این است: خدا فلان کس را برانگیخت سخن او را بشنوید و اطاعتش نمایید.»

[۱۴] شیخ طوسی، محمد بن حسن، غیبت، ص۲۶۸.

(مراد از فلان حضرت مهدی (علیه‌السّلام) است. شاید نام نبردن حضرت از جهت تقیّه و یا ازشدت واضح بودن باشد.)
زراره گوید: از حضرت امام صادق (علیه‌السّلام) چنین شنیدم که می‌فرمودند: «… و ندا دهنده‌ای ندا در می‌دهد: علی و شیعه او رستگارانند.» عرض کردم: پس چه کسی بعد از آن با مهدی می‌جنگد؟
فرمودند: «شیطان ندا می‌دهد: فلان کس و شیعه او رستگارانند؛ یعنی مردی از بنی امیّه.» (ظاهراَ عثمان‌بن‌ عفان یا عثمان‌بن عنبسه سفیانی است.) عرض کردم: چه کسی راستگو را از دروغگو باز می‌شناسد؟
فرمودند: «وی را کسانی می‌شناسند که حدیث ما را روایت می‌کنند و گویند: وی خواهد آمد قبل از آنکه قیامت آید، (یعنی قبل از وقوع صیحه آسمانی اطلاع دارند که چنین صیحه واقع خواهدشد) و می‌دانند که آنان ذی‌ حقند و راستگو.»

[۱۵] نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبت نُعمانی، ص۲۶۴، باب چهاردهم حدیث ۲۸.

امیرمؤمنان علی (علیه‌السّلام) فرمودند: «جبرئیل در صیحه خویش گوید: ‌ای بندگان خدا! آنچه را که می‌گوییم بشنوید، این مهدی آل محمد است که از مکه قیام می‌کند، او را اجابت کنید.»

[۱۶] یزدی حائری، علی، الزام النّاصب، ج۲، ص۱۶۴، خطبه البیان.

سفیانی

ذکر سفیانی در احادیث فراوانی آمده است.

نام و نسب سفیانی

گروهی از احادیث گفته‌اند که: «نام وی، عثمان بن عنبسه است.» بنابراین وی فردی از افراد بشر است، نه آنکه برخی گمان برده‌اند، مراد از سفیانی، سوفیاتی یعنی اتحاد جماهیر شوروی است، خروج این فرد طغیان‌گر از نشانه‌های حتمی‌ ظهور حضرت مهدی (علیه‌السّلام) است.
او یکی از سنگدل‌ترین افراد بشر است که معنای عاطفه و رحم را نشناخته در پیشگاه خداوند مرتکب بیشترین جنایت و جرم می‌گردد و در قساوت قلب و سنگدلی مرتبه ویژه‌ای را داراست!! نسبتش به امویان می‌رسد. خون‌ریز است. انسان‌ها را به سادگی حشرات می‌کشد.
بدون واهمه‌ای پرده‌های عفت زنان مسلمان را در نهایت دریدگی و وقاحت پاره می‌کند. حرامی‌ باقی نمی‌ماند مگر آنکه حلالش می‌کند. جرمی‌ نیست مگر آن که مرتکب می‌شود.
دل‌های او و یارانش از نهایت کینه و غیظ و بغض و دشمنی نسبت به آل محمد(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آکنده است، زیرا او وارث پدران اموی خویش است، یعنی کسانی که دستشان تا آرنج به خون آل رسول الله و شیعیان‌شان آلوده است؛ پس در صدد است که آن جرائم پی در پی و جنایاتی را که عرش خداوند را به لرزه در آورده و اهل آسمان‌ها را از فجایع و رسوائیش به مویه می‌آورد تکمیل نماید.
درباره چنین کنیه توز و پلید و همه کاره‌ای که خود را بر شهرها تحمیل نموده قدرت خویش را (در آنچه که نفس حیوانی بدکاره‌اش بدون ترس و حیا و خجالت عاطفه‌ای می‌خواهد) به کار می‌گیرد چه فکر می‌کنید؟!
حق آن است، زمانی که سفیانی حکومت می‌کند از بدترین روزگاران در تاریخ اسلام به شمار رفته ایام حکومت طغیان‌گرانه و بی‌پروائی او از بدترین روزهای دنیاست. وی به هرجا می‌رود همراه خود ظلم را منتشر می‌کند و بذر فجائع و رخدادهای تاثر انگیز و تاسف بار می‌پاشد و قتل و آدم‌کشی را درمیان مردان و زنان و کودکان برپای می‌کند. آن چنان که در دوران حکومت وی، زندگانی بشر بدون کرامت و بی‌قیمت است.
وی بلائی بزرگ و محنتی عظیم برای خاورمیانه یعنی کشورهای سوریه و عراق و مدینه منوره و مناطق مجاور آن کشورهاست، لذا اخبار فراوان از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) و ائمه یازده گانه (سلام‌الله‌علیهم) (درباره این بلا و نقمتی که مردم را در برخواهد گرفت) در منابع مذهبی می‌یابیم.

خروج سفیانی از وادی یابس

اینک برخی از این روایات درباره سفیانی:
از حذیفه‌بن یمان روایت شده که رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فتنه‌ای را (که در میان اهل مشرق و مغرب خواهد بود) ذکر کردند آن حضرت فرمودند: «هنگامی‌که آنان این چنین‌اند سفیانی از وادی یابس (وادی یابس منطقه‌ای است در اطراف دمشق.) بر آنان خروج می‌کند در زمانی که آنان در اوج فتنه‌ای که به آن اشاره رفت قرار دارند تا آنکه در دمشق فرود می‌آید و دو لشکر بسیج می‌کند، لشکری را به سوی مشرق (ممکن است مراد از مشرق در این جا شهر کوفه باشد، زیرا کوفه در عراق یعنی مشرق سوریه واقع است از این حدیث استفاده می‌شود که لشکر سفیانی در هنگام رفتن به سوی کوفه از بابل می‌گذرد. بابل منطقه‌ای است که بین بغداد و شهر حلّه واقع شده است.) می‌فرستد و دیگری را به سوی مدینه تا به سرزمین بابل از شهر لعنت شده فرود می‌آید. (شهر لعنت شده یعنی بغداد، شهر لعنت شده، بابل است، زیرا اهالی آن گرفتار عذاب شدند و وقتی حضرت امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) با لشکریانش بر آنجا گذشت در آن شهر نماز نخواندند. اما این که در توضیح شهر لعنت شده بغداد آمده نمی‌دانم که گوینده این تفسیر کیست؟ شاید که از خود راوی باشد، خلاصه آن که عبارت: یعنی بغداد در بسیاری از مصادر این حدیث وارد نشده است.)
آن لشکر بیش از سه هزار نفر را کشته، بیش از صد زن را بی‌سرپرست کند و سیصد نفر از بزرگ قوم از بنی‌عباس را درآنجا می‌کشند.
سپس به سوی کوفه سرازیر می‌شوند و آن چه را که در اطراف آن شهر است خراب می‌کنند. سپس بیرون آمده به سوی شام می‌روند. در این هنگام پرچم هدایت از کوفه خارج شده به این لشکر برخورد می‌کند و آنان را می‌کشد. هیچ خبر دهنده‌ای از آنان باقی نمی‌ماند آن‌گاه لشکر حق، آنچه اسیر و غنیمت در دست لشکر سفیانی است، بیرون می‌آورند.
لشکر دوم سفیانی وارد مدینه می‌شوند و آن شهر به مدت سه شبانه روز غارت می‌کنند سپس بیرون آمده به سوی مکه می‌روند تا به بیداء می‌رسند. در این هنگام خدای متعال جبرئیل را فرستاده و می‌فرماید: «ای جبرئیل! برو و آنها را نابود کن جبرئیل با پای خویش به زمین ضربه‌ای می‌زند که خدای متعال آنان را در زمین فرو می‌برد. از آن لشکر جز دو نفر از جُهینه باقی نمی‌ماند…»

[۱۷] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۸۶-۱۸۷.

[۱۸] طبری، أبو جعفر، تفسیر الطبری، ج۲۰، ص۴۲۲.

[۱۹] شافعی سلیمی، یوسف بن یحیی، عقدالدُّرر، ص ۱۴۵.

سفیانی در خطبه بیان امام علی

امیرمؤمنان (علیه‌السّلام) را نیز خطبه‌ای مشهور به نام خطبه بیان است که در آن خطبه مقداری از حوادث آینده ذکر گردیده است از جمله خروج سفیانی.
از این خطبه برخی از مسائل را که مربوط به این موضوع است ذکر می‌نمائیم. آن حضرت چنین می‌فرمایند: «…‌هان! وای بر این کوفه شما و آن چه که از سفیانی بر سر کوفه در آن زمان خواهد آمد! وی از ناحیه «هَجَر» با اسبانی تندرو (که فرماندهان‌شان شیران تنومندند) می‌آید. این لشکر متعلّق به کسی است که اول نامش «شین» است. (مصادری که نزد من موجودند، اول نام او را «شین» ذکر کرده‌اند. شاید صحیح «عین» باشد و «شین» از اشتباهات نسخه‌پردازان باشد؛ با توجّه به این که تشابه بین شین و عین زیاد است.)
وای بر کوفه شما از آمدن او به منزلهایتان! وی حریم شما را تصرف نموده فرزندانتان را خواهد کشت و زنانتان را هتک خواهد نمود. عمرش طولانی است و شترش فراوان و مردان او شیرانند.

نشانه خروج سفیانی

بدانید که سفیانی سه بار وارد بصره خواهد شد. در آن شهر عزیز را ذلیل کرده زنان را به اسارت خواهد برد.
نشانه خروج سفیانی اختلاف و درگیری بین سه گروه پرچمدار است؛ پرچمی‌ از مغرب؛ پس وای بر مصر و از آن چه بر آنان وارد خواهد آمد!
و پرچمی‌ از بحرین، از جزیره اوال از سرزمین فارس. (این اسم سابقاً به طور مطلق بر شهرهای بحرین اطلاق می‌گردید.)
و پرچمی‌ از شام. این فتنه یک سال به طول می‌انجامد. آنگاه مردی از فرزندان عباس خروج می‌نماید. اهل عراق گویند: به سوی شما مردم پا برهنه یا مردمی‌ بی‌ارزش و بی‌وجود و بی‌شخصیت می‌آیند. افرادی هستند که صاحب تمایلات مختلفند. اهل شام و فلسطین مضطرب گشته به سوی رؤسا شام و مصر روند و گویند: فرزند پادشاه (یعنی سفیانی) را جستجو کنید. او را جستجو می‌کنند و در غوطه (زمینی هموار و پست و فراخ و نیز نام سرزمین وسیعی که دمشق بخشی از آن است.

[۲۰] حموی، یاقوت، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۹.

[۲۱] دهخدا، لغت نامه فارسی دهخدا.

[۲۲] صفی پوری شیرازی، عبدالرحیم بن عبدالکریم، منتهی الارب.

)» دمشق می‌یابند؛ در محلی که به آن حرستا گفته می‌شود. وقتی که برآنان فرود می‌آید، دائی‌های خود را بنی کلب و بنی دهانه را بیرون می‌آورد. و در وادی یابس عده‌ای فراوان همراه‌ وی خواهند شد. سپس به آنان پاسخ مثبت داده در روز جمعه همراهشان خارج شود. آن گاه به بالای منبر دمشق می‌رود. این نخستین منبری است که صعود می‌کند. خطبه می‌خواند و آنان را به جهاد فرمان می‌دهد و با آنان به این شرط پیمان می‌بندد که (چه از فرمان‌روایی‌اش راضی باشند و چه ناراضی) حکمش را اطاعت کنند و فرمان برند. آنگاه به سوی غوطه می‌رود و در آن وارد نمی‌شود تا آن که مردم بر گردش اجتماع نمایند. در این هنگام است که سفیانی با گروه‌هائی از اهل شام، خروج می‌کند. سه گروه پرچم دار از هم جدا خواهد شد؛
پرچم ترک و عجم که سیاه خواهد بود.
و پرچم بیابانی@ها که سرکرده آنها از بنی العباس است و زرد خواهد بود.
و پرچم سفیانی.
در زمین ازرق (و در نسخه‌ای: اردن) جنگ سختی درگیر می‌شود و از آنان شصت هزار نفر کشته می‌شوند. سپس سفیانی بر آنان غلبه یافته افراد فراوانی از آنان را می‌کشد و بر قبایل آنان تملک می‌یابد