دنیای فایل |
یک سایت خوب برای یافتن مطالب مورد نیازتان پاورپوینت عبداللّه بن سلیمان سجستانی
در حال بارگذاری
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت عبداللّه بن سلیمان سجستانی دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت عبداللّه بن سلیمان سجستانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت عبداللّه بن سلیمان سجستانی :
ابن‌ابی‌داوود ابوبکر عبدالله بن سلیمان ازدی سجستانى
اِبْن‌ِ اَبى داوود، ابوبکر عبدالله بن سلیمان بن اشعث بن اسحاق ابن بشیربن شداد بن عمرو (یحیى) بن عمران ازدی سجستانى (۲۳۰- ۳۱۶ق/۸۴۴ – ۹۲۸م)، قاری، فقیه و از حافظان بنام حدیث بوده است.
فهرست مندرجات
۱ – زادگاه و تحصیلات
۲ – جایگاه علمی
۳ – شاگردان
۴ – ویژگی‌های شخصی
۵ – وثاقت
۶ – آثار
۷ – مذهب
۸ – وفات
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع
زادگاه و تحصیلات
ابن‌ابی‌داوود در سیستان
[۱] یاقوت، بلدان، ج ۳، ص۱۹۲، بیروت، ۱۹۵۷م.
یا شهری در اطراف کابل
[۲] سمعانى، عبدالکریم، الانساب، ج ۷، ص۸۴، به کوشش عبدالرحمان بن یحیى معلمى، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق.
یا دهى در بصره
[۳] ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۴۰۵، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۶۹م.
زاده شد و در کودکى همراه پدرش ابو داوود سلیمان (۲۰۲- ۲۷۵ق/۸۲۰ – ۸۸۸م)، نویسنده سنن، از زادگاه خویش کوچ کرد و به گفته ابن عماد در نیشابور و دیگر شهر‌ها زندگی کرد
[۴] ابن عماد، عبدالحى، شذرات الذهب، ج۲، ص۲۷۳، قاهره، ۱۳۵۰ق.
و از شیوخ پدرش در مصر و شام سود جست .
[۵] ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۴۰۵، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۶۹م.
با اینکه ابن ابى داوود زمانى دراز زیسته است، اطلاع زیادی از احوال او در دست نیست. همین اندازه گفته شده که وی به شهرهای بسیاری در شرق و غرب سفر کرده و از محدّثان و دانشمندان در این سرزمین‌ها دانش و حدیث آموخته است: در بغداد از احمد بن منیع، در بصره از محمد بن بشار، در مصر از احمد بن صالح طبری، در شام از محمد عون حمصى، در نیشابور از محمدبن یحیى ذُهلى و در مرو از ابوداوود سلمیان بن معبد سنجى.
[۶] سمعانى، عبدالکریم، الانساب، ج ۷، ص۸۵، به کوشش عبدالرحمان بن یحیى معلمى، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق.
افزون بر این، ابن ابى داوود به خراسان ، جبال، اصفهان، فارس، بصره ، کوفه ، مدینه ، مکه ، جزیره و ثغور سفر کرده و از این محدّثان و فقیهان نیز حدیث آموخته و نقل کرده است: عیسى بن حمّاد، ابوطاهر بن سَرْح، محمد بن اسلم، على بن خشْرَم مَروزی، مُسیب بن واضح، ابوسعید اشج‌ّ، سَلَمه بن شَبِیب، احمد بن ازهر نیشابوری، اسحاق بن منصور کوسج، محمد ابن مثنى، عمروبن على بصری، نصر بن على بصری، اسحاق بن ابراهیم نهشلى، زیاد بن ایوب، محمد بن عبدالله مخرمى، یعقوب دورَقى، یوسف بن موسى قطّان، محمد بن عبدالرحیم صاعقه
[۷] سبکى، عبدالوهاب، طبقات الشافعیه الکبری، ج ۳، ص۳۰۸، به کوشش محمود طناجى و عبدالفتاح محمد حلو، قاهره، ۱۹۶۵م.
[۸] علیمى، عبدالرحمان، المنهج الاحمد، ص ۱۵-۱۶، به کوشش محمد محیى الدین عبدالحمید، بیروت، ۱۹۸۴م.
، محمد بن سلمه مرادی
[۹] داوودی، محمد، طبقات المفسرین، ج ۱، ص۲۳۰، به کوشش على محمد عمر، قاهره، ۱۹۷۲م.
، عیسى بن زغبه
[۱۰] ذهبى، العبر، ج ۱، ص۴۷۲، به کوشش ابوهاجر محمد، بیروت، ۱۴۰۵ق.
، سلیمان خلاد، حسن بن ابح، ابوزید عمربن شبه، یونس بن حبیب اصفهانى، موسى بن حزام ترمذی، یعقوب بن سفیان فسوی
[۱۱] ابن جزری، محمد، غایه النهایه، ج ۱، ص۴۲۰- ۴۲۱، قاهره، ۱۳۵۱ق.
عباد بن یعقوب رواجنى، محمد بن مصفى حمصى، على بن حرب موصلى
[۱۲] خطیب بغدادی، احمد، تاریخ بغداد، ج ۹، ص۴۶۵، بیروت، دارالکتاب العربى.
و پدرش ابوداوود سجستانى.
[۱۳] عبدالحمید، محمد محیى الدین، مقدمه برسنن، ص ۸.
جایگاه علمی
ابن ابى داوود روزگاری در اصفهان اقامت گزید. به گفته ابن بدران برخى از عالمان این شهر بدو رشک بردند و نزد فرمانروای شهر از وی سعایت کردند و او را به دشمنى با امام علی (ع) و وابستگى به ناصبیان و خوارج متهم ساختند. فرمانروا قصد جان او کرد، اما او به یاری یکى از بزرگان به نام محمد بن عبدالله بن حسن از مرگ نجات یافت و اصفهان را ترک گفت.
[۱۴] ابن بدران، عبدالقادر، تهذیب تاریخ ابن عساکر، ج۷، ص۴۴۲، دمشق، مکتبه العربیه.
عبدالله در بغداد نیز جایگاهى ممتاز یافت. خلیفه منبری در مسجد به وی اختصاص داد که او از آن به مثابه کرسى تدریس و نقل حدیث بهره مى‌گرفت.
[۱۵] خطیب بغدادی، احمد، تاریخ بغداد، ج ۹، ص۴۶۵، بیروت، دارالکتاب العربى.
وی در روزگار خویش پیشوای محدّثان شمرده مى‌شد
[۱۶] سیوطى، جلال الدین، طبقات الحفاظ، ص ۳۲۵، بیروت، ۱۹۸۳م.
و بیشتر راویان حدیث آن سامان در سده ۳ق/۹م و نخستین دهه سده ۴ق از او حدیث آموخته‌اند.
شاگردان
عبدالرحمان بن ابى حاتم، ابوبکر بن مجاهد، دعلج ابن احمد، محمد بن مظفر ورّاق، دارقُطْنى، ابوعمر بن حیویه، ابوحفص ابن شاهین، ابوبکر وراق، ابوحسین بن سَمعون، ابواحمد حاکم، ابوطاهر مخلّص، عیسى بن جراح، محمد بن زُنبور، ابومسلم کاتب
[۱۷] سبکى، عبدالوهاب، طبقات الشافعیه الکبری، ج ۳، ص۳۰۸، به کوشش محمود طناجى و عبدالفتاح محمد حلو، قاهره، ۱۹۶۵م.
، عبدالباقى ابن قانع، ابوبکر شافعى، ابوالقاسم بن حبّابه، ابو عبدالله بطّه، عیسى بن وزیر
[۱۸] علیمى، عبدالرحمان، المنهج الاحمد، ص ۱۶، به کوشش محمد محیى الدین عبدالحمید، بیروت، ۱۹۸۴م.
، نقاش، عبدالواحد بن عمر، محمد بن احمد بن على بغدادی، زیدبن ابى بلال، محمد بن عبدالله بن شُخَیر و ابوبکر بن شاذان
[۱۹] خطیب بغدادی، احمد، تاریخ بغداد، ج ۹، ص۴۶۵، بیروت، دارالکتاب العربى.
از مؤلفین صحاح ، حافظ نشابوری و بن حمزه اصفهانى، به او استناد کرده‌اند.
[۲۰] ابن خلکان، وفیات، ج۲، ص۳۰۵، به کوشش احسان عباس، بیروت، ۱۹۶۹م.
ویژگی‌های شخصی
چنانکه از احوال ابى ابى داوود برمى‌آید او را حافظه‌ای نیرومند بود و بیش از پدرش حدیث از حفظ داشت. بن شاهین، یکى از شاگردانش، مى‌گوید که هرگز در دست او کتابى ندیدم، همه احادیث را از حفظ املاء مى‌کرد.
[۲۱] داوودی، محمد، طبقات المفسرین، ج ۱، ص۲۳۱، به کوشش على محمد عمر، قاهره، ۱۹۷۲م.
گویند که در اصفهان بى آنکه کتابى در دست داشته باشد، ۳۰ هزار حدیث برخواند،
[۲۲] سیوطى، جلال الدین، طبقات الحفاظ، ص ۳۲۵، بیروت، ۱۹۸۳م.
خود نیز ادعا کرده است که ۳۰ هزار حدیث به یاد دارد
[۲۳] علیمى، عبدالرحمان، المنهج الاحمد، ص ۱۶، به کوشش محمد محیى الدین عبدالحمید، بیروت، ۱۹۸۴م.
همچنین خود گفته: هرچه ابراهیم حربى از حفظ داشت، من نیز از حفظ دارم
[۲۴] سیوطى، جلال الدین، طبقات الحفاظ، ص ۳۲۵، بیروت، ۱۹۸۳م.
وی افزون بر حدیث و فقه در ستاره‌شناسی نیز دستى داشت که ابراهیم حربى از آن بى بهره بود.
[۲۵] داوودی، محمد، طبقات المفسرین، ج ۱، ص۲۳۲، به کوشش على محمد عمر، قاهره، ۱۹۷۲م.
وثاقت
وثاقت ابن ابى داوود در نقل و حدیث محل تردید است. بیشتر رجال شناسان و تاریخ نگاران وی را پارسا و موثق دانسته‌اند
[۲۶] ذهبى، المغنى، ج ۱، ص۳۴۱، به کوشش نورالدین ع‌تر، بیروت، ۱۹۷۱م.
[۲۷] سمعانى، عبدالکریم، الانساب، ج ۷، ص۸۵، به کوشش عبدالرحمان بن یحیى معلمى، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق.
[۲۸] ابن جزری، محمد، غایه النهایه، ج ۱، ص۴۲۰، قاهره، ۱۳۵۱ق.
[۲۹] ابن حجرعسقلانى، احمد، لسان المیزان، ج ۳، ص۲۹۳، حیدرآباد دکن، ۱۳۳۰ق.
، ولى پدرش او را کذّاب خوانده و از اینکه فرزندش بر مسند قضا نشیند، ابراز ناخشنودی کرده است.
[۳۰] ذهبى، میزان الاعتدال، ج ۲، ص۴۳۳، به کوشش على محمد بجاوی، بیروت، ۱۳۸۲ق.
این شهادت پدر در مورد فرزند سبب شده است که کسانى چون ابن صاعد، عبدالله را غیر قابل اعتماد بدانند. ولى ذهبى به دلیل دشمنى ابن صاعد با ابن ابى داوود این سخن را بى‌اعتبار شمرده است
[۳۱] ذهبى، میزان الاعتدال، ج ۲، ص۴۳۳، به کوشش على محمد بجاوی، بیروت، ۱۳۸۲ق.
و خود، او را موثق مى‌داند و بر این باور است که نسبت کذب از سوی پدر بدو در زمینه‌های دیگر جز حدیث بوده است
[۳۲] ذهبى، المغنى، ج ۱، ص۳۴۱، به کوشش نورالدین ع‌تر، بیروت، ۱۹۷۱م.
این سخن ذهبى با این شهادت دارقطنى، شاگرد ابن‌ابى‌داوود، که مى‌گوید: «او ثقه است ولى در بیان حدیث بسیار خطامى‌کند»
[۳۳] ذهبى، میزان الاعتدال، ج ۲، ص۴۳۳، به کوشش على محمد بجاوی، بیروت، ۱۳۸۲ق.
با روایتى دیگر از ابى داوود که در آن فقط از تمایل فرزندش به پذیرفتن مقام قضا اظهار ناخشنودی کرده، سازگار است.
آثار
با اینکه از برخى از روایت تاریخ برمى‌آید که ابن ابى داوود چندان دلبستگى به کتاب و کتابت نداشته، در عین حال قطعى است که چند کتاب و رساله در تفسیر ، کلام ، حدیث و علوم قرآنی نوشته است. تا آنجا که مى‌دانیم دو کتاب از وی در سالهای اخیر چاپ شده است: المصاحف، قاهره، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م ، البعث و النشور، قاهره، ۱۳۷۴ق/ ۱۹۵۴م. اثر دیگری نیز از او به نام رساله فى متشابه التعبیر باللفظ فى آیات القرآن، به صورت خطى در دمشق موجود است.
نوشته‌های دیگر ابن ابى داوود که در حال حاضر جز نام، اطلاعى از آن‌ها در دست نیست، اینهاست: المسند و السنن، هر دو در حدیث، الناسخ و المنسوخ،فضائل القرآن، شریعه القاری،شریعهالتفسیر،نظم القرآن،المصابیح، در حدیث، القراءات و التفسیر.
[۳۴] ابن ندیم، الفهرست، ص ۳۲۴، بیروت، ۱۳۹۸ق.
[۳۵] خطیب بغدادی، احمد، تاریخ بغداد، ج ۱، ص۴۴۴، بیروت، دارالکتاب العربى.
[۳۶] داوودی، محمد، طبقات المفسرین، ج ۱، ص۲۳۰، به کوشش على محمد عمر، قاهره، ۱۹۷۲م.
[۳۷] حاجى خلیفه، کشف الظنون، ج ۲، ص۱۷۰۲، استانبول، ۱۹۴۱م.
مذهب
مذهب ابن ابى داوود چندان روشن نیست. نیای بزرگ او عمروبن عمران از یاران امام علی (ع) بود و در پیکار صفین شهید شد
[۳۸] سمعانى، عبدالکریم، الانساب، ج ۷، ص۸۵، به کوشش عبدالرحمان بن یحیى معلمى، حیدرآباد دکن، ۱۳۹۶ق.
، اما ابن ابى داوود خود در اصفهان و بغداد به ناصبى بودن متهم گردید که از آن
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
