توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت عبدالله بن اباض اباضی دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت عبدالله بن اباض اباضی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت عبدالله بن اباض اباضی :

عبدالله بن اباض

از چهره‌ها و شخصیت‌های بارز و معروف قرن اول هجری که باعث ایجاد اتفاقات و انشعاباتی در پیکره اسلام شد، عبدالله بن اباض است که بسیاری از بزرگان هم چون شهرستانی فرقه اباضیه را به او نسبت می‌دهد. وی که فردی فقیه و دانشمند بود یکی از سران خوارج به شمار می‌رود که توانست با بیان دیدگاه‌ها و عقاید خود بسیاری را به دور خود جذب کند. در این مقاله سعی شده است تا به زندگی و عمل کرد عبدالله بن اباض پرداخته شود.

فهرست مندرجات

۱ – عبدالله بن اباض و فرقه اباضیه
۲ – نسب و حیات عبدالله بن اباض
۲.۱ – عبدالله بن اباض جز تابعین اولی
۲.۲ – سال تولد عبدالله بن اباض
۲.۳ – ابن اباض شاگرد جابر بن زید
۲.۴ – اعلام اصول عقاید اباضی
۳ – تحصیلات عبدالله بن اباض
۳.۱ – صدور فتوا طبق نظر جابر
۳.۲ – مناظره‌های متعدد با هشام
۴ – عملکرد سیاسی عبدالله بن اباض
۴.۱ – بیعت با ابن زبیر
۴.۲ – ایجاد فرقه اباضیه
۴.۳ – ایجاد فرقه‌های گوناگون خوارج
۵ – مرگ عبدالله
۵.۱ – سال هشتاد هجری
۵.۲ – سال صد هجری
۵.۳ – جبل نفوسه محل دفن ابن اباض
۵.۴ – طریقه مرگ ابن اباض
۶ – عناوین مرتبط
۷ – پانویس
۸ – منبع

عبدالله بن اباض و فرقه اباضیه

از چهره‌ها و شخصیت‌های بارز و معروف قرن اول هجری که باعث ایجاد اتفاقات و انشعاباتی در پیکره اسلام شد، عبدالله بن اباض است که بسیاری از بزرگان هم چون شهرستانی فرقه اباضیه را به او نسبت می‌دهد. وی که فردی فقیه و دانشمند بود یکی از سران خوارج به شمار می‌رود که توانست با بیان دیدگاه‌ها و عقاید خود بسیاری را به دور خود جذب کند.

نسب و حیات عبدالله بن اباض

در باب نام و نسب او اقوال مختلفی ذکر شده است که به برخی اشاره می‌شود. عبدالله بن اباض از بنی مره بن عبید بن مقاعس از بنی کعب بن سعد از بنی سعد بن بنی تمیم رهط (قوم) احنف بن قیس بود.

[۱] ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم، معارف، تحقیق دکتر ثروت عکاشه، ص۶۲۲، مصر، دارالمعارف، ۱۳۸۸ق.

ابن حزم درباره او قائل است که او عبدالله بن یزید اباضی فرازی کوفی است. البته قول ابن حزم اشتباه به نظر می‌رسد، چون عبدالله بن یزید فقط یکی از متکلمین بزرگ اباضی و صاحب آثاری چون کتاب التوحید، کتاب (الرد) علی المعتزله، کتاب الاستطاعه و کتاب الرد علی الرافضه است.

[۲] ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۸۲.

ابن خلدون نیز عبدالله را از بنی صریم بن مقاعس می‌داند.

[۳] ابن خلدون، عبدالرحمن، العبر تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۳۷۸.

عبدالله بن اباض جز تابعین اولی

طبق آن چه از تواریخ به دست می‌آید، وی جزء تابعین اولی بوده است و هم صحبتی با صحابه را درک نموده است. او هم عصر معاویه بن ابوسفیان بود و به یقین تا زمان خلافت عبدالملک بن مروان می‌زیسته است،

[۴] زرکلی، خیر الدین، الاعلام قاموس تراجم لاشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، ج۴، ص۶۱ – ۶۲، بیروت، انتشارات دارالعلم للملایین، ۱۹۸۹م.

چرا که بیشتر فعالیت او در دوره این خلیفه اموی بوده است و او با عبدالملک مکاتباتی داشته است و حتی برخی قائلند که جدایی او از خوارج افراطی ممکن است به سبب امیدواری وی به سازش با این خلیفه بوده باشد و نامه‌هایی که به او نوشته نیز حکایت از وجود روابطی بین آن دو دارد. با این وجود سبب قعود و اعتدال عبدالله بن اباض، ظاهرا سازش او با عبدالملک بن مروان اموی و همراهی با وی بر ضد عبدالله بن زبیر بود.

[۵] مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، ص۶، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۶۸.

شهرستانی می‌گوید که در تمام احوال و اقوال ابن اباض، عبدالله بن یحیی اباضی با وی بود و او را همراهی می‌کرد. وی نیز بعد از عبدالله بن اباض در سال صد و سی هجری خروج کرد و کشته شد.

[۶] شهرستانی، محمد بن عبدالکریم، الملل و النحل، قاهره، ج۱، ص۱۵۶، مکتبه الحسین التجاریه، ۱۹۴۸م.

سال تولد عبدالله بن اباض

درباره تاریخ تولد وی چیزی در تاریخ ثبت نشده است که نشان می‌دهد که مورخین درباره تولد و مکان تولد او همانند تاریخ وفاتش اختلاف دارند. اما در کل می‌توان گفت که تاریخ تولد او بین سال‌های چهل تا شصت هجری بوده است. نام او تا قبل از تشکیل دولت اموی و در واقع تا زمان ابن زبیر در تاریخ نیامده است و نقشی از او ذکر نشده است. اولین حضور سیاسی او به دوران دولت اموی و در فتنه ابن زبیر برمی گردد.

[۷] خروضی، سالم بن هلال، الفکر السیاسی عند الاباضیه و الزیدیه، ص۴۰، قاهره، مکتبه مدبولی، ۲۰۰۶م.

ابن اباض شاگرد جابر بن زید

آن چه مسلم است وی امام اباضیان نبود، بلکه شاگرد جابر بن زید و قائل به امامت او بود. جابر از فقهای بصری بود که زبق قرآن ناطق و سنت فتوا می‌داد و بسیاری به سبب عالمیت او به فرقه اباضیه درآمدند.

[۸] ابن کثیر الدمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۹، ص۹۳ – ۹۵، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۷.

می‌توان گفت عبدالله بن اباض نفر دوم بعد از جابر در فرقه اباضیه شناخته می‌شود.

اعلام اصول عقاید اباضی

سبب معروفیت وی عقاید سیاسی و کلامی او درباره نظام دولت اسلامی، و همچنین بی پروائیش در اعلام اصول عقاید اباضی بود. او طی دو نامه به عبدالملک بن مروان و نافع بن ازرق، رهبر خوارج افراطی، نظریات و عقاید خود را به تفصیل بیان کرده است. وی در نامه اش به عبدالملک خود را از غلو در دین بری دانسته و از ابن ازرق و پیروانش که مرتکب کبیره را کافر و مشرک شمرده‌اند تبری جسته و آن‌ها را مرتد خوانده است. همچنین، در آن نامه از وقایع اواخر خلافت عثمان یاد کرده و بنی امیه را گمراه دانسته است.

تحصیلات عبدالله بن اباض

علمای اباضی برای عبدالله بن اباض جایگاه بالایی را قائلند و اوصاف بزرگی را به او نسبت می‌دهند. درجینی عالم نام آشنای اباضی، عبدالله بن اباض را با عنوان امام اهل الطریق یاد می‌کند که در اعتقادات، عمده و مبین طریق استدلال، بنیانگذار بناهایی برپایه مستندات اسلاف، ویران کننده معتمدات اهل خلاف و قدوه اهل فضل بود.

[۹] درجینی، ابوالعباس احمد بن سعید، کتاب طبقات المشایخ بالمغرب، تحقیق ابراهیم طلای، ج۲، ص۲۱۴، الجزایر، مطبعه البعث، ۱۳۹۴ق.

صدور فتوا طبق نظر جابر

در ابتدای کتاب خلیفات، که شرح حال ابن اباض آمده، نیز این اوصاف ذکر شده است.

[۱۰] خلیفات، عوض محمد، الاصول التاریخیه للفرقه الاباضیه، ص۱۱، عمان، وزاره التراث القومی والثقافه، چاپ دوم.

چرا که وی فردی فقیه بود و مورد قبول اباضیان بود. اما با این حال بسیاری از مورخین قائلند او طبق نظر جابر بن زید حکم صادر می‌کرد.

[۱۱] زرکلی، خیر الدین، الاعلام قاموس تراجم لاشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، ج۴، ص۶۲، بیروت، انتشارات دارالعلم للملایین، ۱۹۸۹م.

مناظره‌های متعدد با هشام

به هر صورت نمی‌توان قدرت علمی او را کتمان کرد، چرا که از مناظراتی که بین او و هشام بن حکم نقل شده، اجتهاد و صاحب رای بودن آن مشخص است.

[۱۲] ابن شهر آشوب مازندرانی، المناقب، ج۱، ص۲۶۹، قم، علامه، ۱۳۷۹ش.

از جمله خصوصیات او این بود که با این که هشام بر خلاف عقاید او سخن می‌گفت وی اصلا ناراحت نمی‌شد، همان طور که هشام نیز این خصلت را داشت.

[۱۳] مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، ص۲۹۹، تهران، صدرا، ۱۳۸۳ش.

این دو از دوستان صمیمی هم بودند و با این که اختلافات اعتقادی زیادی با یکدیگر داشتند همکار و رفیق بودند و با هم مغازه خرازی داشتند و مناظرات بسیاری با هم انجام دادند؛ اما هیچ وقت بین شان مشاجره‌ای پیش نیامد و در همه حال احترام هم را نگه می‌داشتند.

[۱۴] مطهری، مرتضی، سیری در سیره ائمه اطهار، ص۲۹۸، تهران، صدرا، ۱۳۸۳ش.

مسعودی درباره دوستی این دو نفر می‌نویسد: «عبدالله بن یزید اباضی در کوفه اقامت داشت و یارانش برای استفاده پیش او می‌آمدند، وی دکان خرازی داشت و شریک هشام بن حکم بود. هشام قائل به تجسم بود و طرفدار امامت و پیرو مذهب قطیعیه بود و یارانش از فرقه رافضیه به استفاضه پیش او می‌آمدند و هر دو در یک دکان بودند و با وجود اختلاف مذهب خارجی و رافضی هرگز به همدیگر ناسزا نگفتند و از حدود مقتضیات علم و عقل و شرع و حکم نظر برون نرفتند. روزی عبدالله بن اباض به هشام بن حکم گفت: «با این دوستی و شرکت که ما داریم می‌خواهم دخترت فاطمه را به زنی به من بدهی» هشام گفت: «او مؤمنه است» عبدالله خاموش ماند و دیگر در این باب با او سخن نگفت تا مرگ میانشان جدائی انداخت.

[۱۵] مسعودی، ابوالحسن، مروج الذهب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ج۲، ص۱۹۷، نشر علمی و فرهنگی، چاپ چهارم، ۱۳۷۰ش.

عبدالله بن اباض در میان همه علمای زمان خود به هشام بیشتر احترام می‌گذاشت و هشام نیز احترام ویژه‌ای برای عبدالله قائل بود.

[۱۶] مجلسی، محمدباقر، زندگانی حضرت امام موسی کاظم علیه السلام، ترجمه بحار الانوار، ترجمه موسی خسروی، ص۱۷۶، تهران، اسلامیه، ۱۳۷۷ش.

عملکرد سیاسی عبدالله بن اباض

از روایات تاریخی چنین برمی آید که دو گروه میانه رو و محکمه اولی به عبدالله بن اباض اجازه داده بودند سخنگوی آن‌ها باشد و با مخالفان مناظره کند. علت این امر شرایط دشوار آن روز بود که خوارج را مجبور به فعالیت پنهانی و تقیه و کتمان ساخته بود. بدین ترتیب، عبدالله بن اباض از طرف دو گروه یاد شده سخن می‌گفت و عمل می‌نمود و از این رو، واژه اباضیه عنوانی مناسب برای توصیف خط میانه رو محکمه اولی گردید که تا به امروز باقی مانده است.

[۱۷] عرب، محمد، آشنایی با مذاهب اباضی، ص۵، تهران، علمی و فرهنگی، ۱۳۷۷.

بیعت با ابن زبیر

از حوادث مربوط به زندگی عبدالله بن اباض، دفاع از شهر مکه در برابر حملات امویان بوده است که در سال شصت و چهار هجری، به دست مسلم بن عقبه عامل یزید بن معاویه اتفاق افتاد. او یکی از سه رهبر خوارج بود که با عبدالله بن زبیر بیعت کرد؛ اما طولی نکشید که ابن زبیر ادعای خلافت کرد و آنان از زبیریان جدا شدند که از علل این جدایی، مسئله عثمان بن عفان و اختلاف نظر درباره عثمان ذکر شده است.

[۱۸] ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۸، ص۲۳۹، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۷.

او به همراه چند تن از خوارج هم چون نافع بن ازرق و عبدالله بن صفا به بصره آمد و این در حالی بود که ابن زیاد فرار کرده بود و خوارجی که در زندان بودند درها را شکسته و بیرون آمدند.

[۱۹] طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ج۷، ص۳۱۹۸، تهران، نشر اساطیر، ۱۳۷۵ش.

به همین خاطر لشکری نسبتا قوی و بزرگ از خوارج تشکیل شد.

ایجاد فرقه اباضیه