توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت عبدالغنی الجماعیلی‌ دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت عبدالغنی الجماعیلی‌،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت عبدالغنی الجماعیلی‌ :

عبدالغنی بن عبدالواحد جماعیلی

ابومحمد عبدالغنی بن عبدالواحد جَمّاعیلی، ملقب به تقی الدین، حافظ حدیث و رجال شناس حنبلی سده ششم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – تولد
۲ – اشتهار
۳ – هجرت به دمشق
۴ – سفرهای علمی
۵ – مسلک فقهی
۶ – حفظ احادیث
۷ – کسانیکه از او نقل کرده اند
۸ – پایبندی به ظواهر سنت
۸.۱ – جدیت در نهی از منکر
۹ – عاقبت بی پروایی در نقد
۹.۱ – نقد آثار شافعی
۹.۲ – نقد آثار حنفی
۹.۳ – عقیده به خلق قرآن
۹.۴ – تبعید از دمشق
۱۰ – وفات و محل دفن
۱۱ – آثار
۱۱.۱ – الکمال فی اسماء الرجال
۱۱.۲ – الاحکام الکبری
۱۱.۲.۱ – چاپ الاحکام الکبری
۱۱.۲.۲ – شروح الاحکام الکبری
۱۱.۳ – الدرّه المضیئه فی السیره النبویه
۱۱.۴ – سایر آثار
۱۲ – منبع تفصیلی زندگینامه
۱۳ – فهرست‌منابع
۱۴ – پانویس
۱۵ – منبع

تولد

او در ۵۴۱ در روستای جمّاعیل نابلس متولد شد.

[۱] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۴۴، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

[۲] سبط ابن جوزی، مرآه الزمان فی تاریخ الاعیان، ج ۸، قسم ۲، حیدرآباد دکن ۱۳۷۰/۱۹۵۱.

[۳] عبدالعظیم بن عبدالقوی منذری، التکمله لوفیات النقله، ج۲، ص۱۸ سال تولد او را ۵۴۴ ذکر کرده است، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

اشتهار

وی به مَقدِسی شهرت یافته، زیرا نابلس از توابع بیت المقدس بوده است.

[۴] یاقوت حموی، معجم البلدان، ذیل «جمّاعیل».

هجرت به دمشق

در کودکی همراه خانواده اش به دمشق مهاجرت کرد

[۵] محمدبن احمد ذهبی، العبر فی خبر من غبر، ج۴، ص۳۱۳، چاپ صلاح الدین منجد، کویت ۱۹۸۴.

[۶] الموسوعه الفلسطینیه، دمشق: هیئه الموسوعه الفلسطینیه، ذیل «عبدالغنی بن عبدالواحد الجمّاعیلی»، ۱۹۸۴.

و از استادان آنجا، از جمله از «ابوالمکارم بن هِلال»، بهره برد.

سفرهای علمی

در ۵۶۰ یا ۵۶۱ به همراه پسردایی خود، «موفق الدین بن قدامه»، برای کسب دانش به بغداد رفت.

[۷] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۴۵، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

[۸] ابن دمیاطی، المستفاد من ذیل تاریخ بغداد، ج۲۱، ص۱۲۶، در خطیب بغدادی.

آن دو پس از چهار سال به دمشق بازگشتند.

[۹] ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱۳، ص۳۸، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

جمّاعیلی برای فراگرفتن حدیث به سرزمین های بسیاری سفر کرد، از جمله به مصر ، اسکندریه ، الجزیره ، اصفهان ، همدان و موصل رفت

[۱۰] ابن دمیاطی، المستفاد من ذیل تاریخ بغداد، ج۲۱، ص۱۲۶، در خطیب بغدادی.

[۱۱] سبط ابن جوزی، مرآه الزمان فی تاریخ الاعیان، ج۸، قسم ۲، ص۵۲۱، حیدرآباد دکن ۱۳۷۰/۱۹۵۱.

و از دانش کسانی چون «ابوطاهر سِلَفی» (متوفی ۵۷۶)، «ابوموسی مَدْینی» (متوفی ۵۸۱)، «ابوالفضل طوسی» (متوفی ۵۶۸)، «ابوسعید صائغ» و «عبداللّه بن بَرّی» بهره مند شد.

[۱۲] عبدالعظیم بن عبدالقوی منذری، التکمله لوفیات النقله، ج۲، ص۱۸ـ۱۹، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

[۱۳] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۴۵، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

مسلک فقهی

وی در فقه پیرو « احمدبن حنبل » بود

[۱۴] عبدالعظیم بن عبدالقوی منذری، التکمله لوفیات النقله، ج۲، ص۱۸، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

و در ایجاد مرکز علمی ـ فقهی حنبلی در « صالحیه »، محله ای در دمشق، سهم عمده ای داشت و از ارکان علمی این مرکز به شمار می‌رفت.

[۱۵] الموسوعه الفلسطینیه، دمشق: هیئه الموسوعه الفلسطینیه، ذیل «عبدالغنی بن عبدالواحد الجمّاعیلی»، ۱۹۸۴.

حفظ احادیث

حافظه و تبحر او را در حدیث ستوده اند. خود وی تعداد احادیثی را که از حفظ داشت بیش از صد هزار بر شمرده است.

[۱۶] محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکره الحفاظ، ج۱، ص۱۳۷۵، حیدرآباد دکن ۱۳۷۶ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۶ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.

[۱۷] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۴۸ـ۴۴۹، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

او را امیرالمومنین در حدیث

[۱۸] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۴۸، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

[۱۹] صفدی، الوافی بالوفیات، ج۱۹، ص.

[۲۰] مجیرالدین عبدالرحمان بن محمد حنبلی، المنهج الاحمد فی تراجم اصحاب الامام احمد، ج۴، ص۵۴، چاپ ریاض عبدالحمید مراد، بیروت ۱۹۹۷.

و از جمله حافظان موثق حدیث دانسته‌اند که به تمام مراتب و جنبه های گوناگون حدیث مانند صحیح و ضعیف ، ناسخ و منسوخ ، غریب و مشکل ، و ضبط اسماء راویان و معرفت بر احوال آنان کاملاً واقف بود.

[۲۱] مجیرالدین عبدالرحمان بن محمد حنبلی، المنهج الاحمد فی تراجم اصحاب الامام احمد، ج۴، ص۵۵، چاپ ریاض عبدالحمید مراد، بیروت ۱۹۹۷.

[۲۲] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۴۹، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

وی مجالس حدیث بسیاری در بغداد و دمشق و مصر داشت.

[۲۳] عبدالعظیم بن عبدالقوی منذری، التکمله لوفیات النقله، ج۲، ص۱۹، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.

[۲۴] مجیرالدین عبدالرحمان بن محمد حنبلی، المنهج الاحمد فی تراجم اصحاب الامام احمد، ج۴، ص۵۶، چاپ ریاض عبدالحمید مراد، بیروت ۱۹۹۷.

کسانیکه از او نقل کرده اند

عده بسیاری از او حدیث نقل کرده اند، مانند فرزندانش ، «محمد و عبداللّه و عبدالرحمان»،

[۲۵] عبدالرحمان بن اسماعیل ابوشامه، تراجم رجال القرنین السادس و السابع، ج۱، ص۹۹، المعروف بالذیل علی الروضتین، چاپ محمد زاهد بن حسن کوثری و عزت عطار حسینی، بیروت ۱۹۷۴.

[۲۶] عبدالرحمان بن اسماعیل ابوشامه، تراجم رجال القرنین السادس و السابع، ج۱، ص۱۷۶، المعروف بالذیل علی الروضتین، چاپ محمد زاهد بن حسن کوثری و عزت عطار حسینی، بیروت ۱۹۷۴.

[۲۷] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۶۸، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

و نیز « موفق الدین ابن قدامه »، «ضیاءالدین مَقدِسی»، «شیخ محمد یونِینی فقیه»، و « عبد العزیز قَلانِسی ».

[۲۸] محمدبن احمد ذهبی، کتاب تذکره الحفاظ، ج۱، ص۱۳۷۳، حیدرآباد دکن ۱۳۷۶ـ۱۳۷۷/ ۱۹۵۶ـ ۱۹۵۸، چاپ افست بیروت.

[۲۹] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۴۶، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

پایبندی به ظواهر سنت

جمّاعیلی متعبد و پایبند به ظواهر سنّت بود و مخفیانه به فقیران کمک می‌کرد. از او به پارسایی و زهد و امر به معروف و نهی از منکر یاد کرده اند.

[۳۰] سبط ابن جوزی، مرآه الزمان فی تاریخ الاعیان، ج۸، قسم ۲، ص۵۲۱، حیدرآباد دکن ۱۳۷۰/۱۹۵۱.

[۳۱] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۵۵، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

جدیت در نهی از منکر

از خصوصیات او صراحت و بی پروایی اش در بر خورد با چیزهایی بود که آن‌ها را منکر می‌دانست، به طوری که بارها آلات غنا را شکست

[۳۲] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۵۴ـ۴۵۵، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

[۳۳] مجیرالدین عبدالرحمان بن محمد حنبلی، المنهج الاحمد فی تراجم اصحاب الامام احمد، ج۴، ص۵۶، چاپ ریاض عبدالحمید مراد، بیروت ۱۹۹۷.

و در این باره حتی گزارشی از مواجهه صریح او با حکمران دولت ایوبی ، «ملک عادل اول» (متوفی ۶۱۵)، نقل شده است.

[۳۴] مجیرالدین عبدالرحمان بن محمد حنبلی، المنهج الاحمد فی تراجم اصحاب الامام احمد، ج۴، ص۵۷، چاپ ریاض عبدالحمید مراد، بیروت ۱۹۹۷.

عاقبت بی پروایی در نقد

نقد آثار شافعی

وی در اصفهان بر «معرفه الصحابه ابونُعَیم اصفهانی» (متوفی ۴۳۰) اشکالاتی وارد کرد. این کار خشم خاندان خجندی (از خاندان های بزرگ شافعی مذهب اصفهان) را بر انگیخت، به طوری که قصد هلاک او را کردند، از این رو جمّاعیلی از اصفهان گریخت.

[۳۵] سبط ابن جوزی، مرآه الزمان فی تاریخ الاعیان، ج۸، قسم ۲، ص۵۲۱، حیدرآباد دکن ۱۳۷۰/۱۹۵۱.

[۳۶] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۵۸ـ۴۵۹، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

نقد آثار حنفی

در موصل نیز به جُرم مطالعه کتاب «الضعفاء عُقیلی»، که در آن نقدهایی بر ابوحنیفه وجود داشت، به زندان افتاد.

[۳۷] سبط ابن جوزی، مرآه الزمان فی تاریخ الاعیان، ج۸، قسم ۲، ص۵۲۱، حیدرآباد دکن ۱۳۷۰/۱۹۵۱.

[۳۸] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۵۹، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

عقیده به خلق قرآن

بر اساس گزارش های تاریخی،

[۳۹] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۵۹ـ۴۶۱، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

[۴۰] ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱۳، ص۳۹، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

در دمشق نیز شافعیان به عقیده او در باره تجسیم و خلق قرآن ایراد گرفتند و در نهایت او را به گمراه کردن مردم متهم کردند و از او به والی شهر شکایت بردند.

تبعید از دمشق

سرانجام، جلسه ای برای بررسی عقاید وی تشکیل شد که جمّاعیلی در آن، ضمن توضیح و توجیه اندیشه های خود، بر عقایدش پافشاری کرد و از این رو، حاکم دمشق دستور تبعید او را داد.
جمّاعیلی ابتدا از دمشق به بعلبکِ لبنان و پس از مدتی به مصر رفت و تا زمان مرگ در مصر بود.

[۴۱] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۶۳، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

وفات و محل دفن

او در ۲۴ ربیع الاول ۶۰۰ درگذشت

[۴۲] ابن نقطه، التّقیید لمعرفه رواه السنن و المسانید، ج۱، چاپ کمال یوسف حوت، بیروت ۱۴۰۸/۱۹۸۸.

و در قَرافه، ناحیه ای در فسطاط مصر،

[۴۳] یاقوت حموی، معجم البلدان، ذیل «قرافه».

کنار قبر «ابوعمروبن مَرزوق»، محدّث بصری (متوفی ۲۲۴)، به خاک سپرده شد.

[۴۴] ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۱۳، ص۳۹، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

آثار

آثار موجود جمّاعیلی را بیش از چهل عنوان دانسته اند.

[۴۵] محمدبن احمد ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۲۱، ص۴۴۶ـ ۴۴۸، چاپ بشار عواد معروف و محیی هلال سرحان، بیروت ۱۴۰۶/ ۱۹۸۶.

[۴۶] الموسوعه الفلسطینیه، دمشق: هیئه الموسوعه الفلسطینیه، ذیل «عبدالغنی بن عبدالواحد الجمّاعیلی»، ۱۹۸۴.

الکمال فی اسماء الرجال

«الکمال فی اسماء الرجال» او اولین اثری است که در آن نام راویان کتب صحاح سته ، از صحابه و تابعین و پیروان آن‌ها گرفته تا شیوخ روایی صاحبان این صحاح، گردآوری شده است.

[۴۷] یوسف بن عبدالرحمان مزّی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، ج۱، مقدمه معروف، ص۳۸، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

حافظ مِزّی (متوفی ۷۴۲) «تهذیب الکمال» را در تهذیب و اصلاح و تکمیل این کتاب نوشته است.

[۴۸] یوسف بن عبدالرحمان مزّی، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، ج۱، ص۱۴۸، چاپ بشار عواد معروف، بیروت ۱۴۲۲/۲۰۰۲.

الاحکام الکبری

کتاب دیگر جمّاعیلی « الاحکام الکبری » است که خود آن را با عنوان «عمده الاحکام» تلخیص کرده است.

[۴۹] کارل بروکلمان، تاریخ ادبیات عربی، ج۲، ص۶۰۵، ذیل «جماعیلی»، لیدن ۱۹۴۳-۱۹۴۹، دوره تکمیلی، ۱۹۳۷-۱۹۴۲.

حنبلی

[۵۰] مجیرالدین عبدالرحمان بن محمد حنبلی، المنهج الاحمد فی تراجم اصحاب الامام احمد، ج۴، ص، چاپ ریاض عبدالحمید مراد، بیروت ۱۹۹۷.

از این کتاب با نام «العمده فی الاحکام مما اتّفق علیه البخاری و مُسلم» یاد کرده که در دو جزء است.

چاپ الاحکام الکبری

عمده الاحکام اولین بار به همراه «الاربعون» از « یحیی بن شرف نَوَوی » در ۱۳۱۳/۱۸۹۵ در دهلی به چاپ رسید.

[۵۱] کارل بروکلمان، تاریخ ادبیات عربی، ج۲، ص۶۰۵، ذیل «جماعیلی»، لیدن ۱۹۴۳-۱۹۴۹، دوره تکمیلی، ۱۹۳۷-۱۹۴۲.

چاپ دیگر آن با تحقیق «احمد محمد شاکر» در ۱۴۱۱ در بیروت صورت گرفته است.
بر این کتاب شرح های فراوانی نوشته شده است.

[۵۲] حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۱۶۴ـ ۱۱۶۵.

[۵۳] کارل بروکلمان، تاریخ ادبیات عربی، ج۲، ص۶۰۵ـ ۶۰۷، ذیل «جماعیلی»، لیدن ۱۹۴۳-۱۹۴۹، دوره تکمیلی، ۱۹۳۷-۱۹۴۲.

شروح الاحکام الکبری

از شروح این کتاب، «احکام الاحکام شرح عمده الاحکام» (قاهره ۱۳۷۲/ ۱۹۵۳) و «المنتقی من احکام الاحکام شرح عمده الاحکام»، هر دو از «تقی الدین ابن دقیق العید» (متوفی ۷۰۲)، «النکت علی العمده فی الاحکام» از « بدرالدین زرکشی » (متوفی ۷۹۴) و «عُده الاحکام فی شرح عمده الاحکام» از «مجدالدین فیروزآبادی» (متوفی ۸۱۷) است.

[۵۴] حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج ۲، ستون ۱۱۶۵.

[۵۵] اسماعیل بغدادی، هدیه العارفین، در حاجی خلیفهج ۱، ستون ۵۸۹، این کتاب را از خود جمّاعیلی دانسته است.

الدرّه المضیئه فی السیره النبویه

اثر دیگر او «الدرّه المضیئه فی السیره النبویه» است که «عبدالکریم بن عبدالنور»، معروف به « قطب الدین حلبی » (متوفی ۷۳۵)، «المَوْرِدُ العَذبُ الهَنی» را در شرح آن نگاشته است.

[۵۶] محمد عبدالحی بن عبدالکبیر کتانی، فهرس الفهارس و الاثبات، ج۲، ص۹۶۲، چاپ احسان عباس، بیروت ۱۴۰۲/۱۹۸۲.

سایر آثار

برخی دیگر از