توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت عبدالعلی حویزی دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت عبدالعلی حویزی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت عبدالعلی حویزی :

عبدعلی بن جمعه حویزی

عبدعلی بن جمعه حویزی، محدّث و مفسر امامی قرن یازدهم می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی
۲ – حویزی در سخن بزرگان
۲.۱ – عبد علی بن جمعه عروسی
۲.۲ – صاحب «ریحانه الأدب»
۲.۳ – شیخ عباس محدث قمی
۲.۴ – شیخ حر عاملی
۲.۵ – صاحب «ریاض العلماء»
۳ – انتساب حویزی به اخباری
۴ – اساتید و شاگردان
۵ – محدث بودن ایشان
۶ – وفات
۷ – آثار حویزی
۷.۱ – نورالثقلین
۷.۱.۱ – شیوه نگارش
۷.۱.۲ – هدف از نگارش
۷.۱.۳ – منابع روایی این تفسیر
۷.۱.۴ – چاپ و انتشار
۷.۱.۵ – اقتباس کنزالحقائق از نورالثقلین
۷.۱.۶ – مقایسه نورالثقلین و البرهان
۷.۲ – سایر آثار
۸ – فهرست منابع
۹ – پانویس
۱۰ – منبع

معرفی

علامه حویزی در زمان حکومت مشعشعیان دیده به جهان گشود و با توجه به این که حکومت مشعشعیان بر حویزه حدود پانصد سال بوده است، در زمان ایشان نیز دیده از جهان فرو بست.
نوری

[۱] حسین بن محمدتقی نوری، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۲، ص۱۵۹، قم ۱۴۱۵۱۴۲۰.

نام وی را علی ثبت کرده که ظاهرآ نادرست است. دوران تولد شیخ عبدالعلی به طور احتمالی، مصادف با حکومت «سید علی خان» فرزند «سید خلف» می باشد؛ زیرا «سید علی خان» در حدد ۱۰۵۸ ق. از دنیای رحلت نموده است،

[۲] الانوار النعمانیه، سید نعمت الله جزائری، تبریز، ۱۳۸۲ ق، ج۳، ص ۱۷۰.

و در این سال ها علامه حویزی در قید حیات بوده است. و شاید وی حکومت پدر ایشان، یعنی «سید خلف» را نیز درک کرده باشد. زیرا شاگرد پاورپوینت عبدالعلی حویزی، سید نعمت الله جزایری در «انوار النعمانیه» تصریح دارد به این که اوایل حکومت سید علی خان بوده است.

[۳] انوار النعمانیه، ج۳، ص ۳۳۸.

از تاریخ ولادتش اطلاع دقیقی در دست نیست. وی، به گفته خودش، در حویزه خوزستان به دنیا آمده

[۴] خوانساری، ج۴، ص۲۱۸.

و از تبار عروسی است.

[۵] امین، ج۸، ص۲۹.

تاریخ‌نگاران درباره عروسی اطلاعی به دست نداده‌اند. حویزی در شیراز سکونت داشته است.

[۶] محمد بن حسن حرّ عاملی، امل الآمل، ج۱، ص۱۵۴، چاپ احمد حسینی، بغداد (۱۳۸۵)، چاپ افست قم ۱۳۶۲ش.

[۷] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاضالعلماء و حیاض الفضلاء، ج۳، ص۱۴۷، چاپ احمدحسینی، قم ۱۴۰۱.

وی شاگرد علینقی فراهانی شیرازی، که سالها منصب قضای فارس را به عهده داشت،

[۸] حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۱۴۷، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ش.

بود و از وی اجازه روایت داشت.

[۹] حسین بن محمدتقی نوری، خاتمه مستدرک الوسائل، ج۲، ص۱۵۹، قم ۱۴۱۵۱۴۲۰.

حویزی در سخن بزرگان

عبد علی بن جمعه عروسی

حویزی، یکی از اعلام و اعیان شیعه در قرن یازدهم هجری، در شهری که بازار علم وشعر بسیاری را به خود مشغول کرده بود، یعنی «حویزه» دیده به جهان بگشود، و سال های بعد از زندگی خود را در شیراز سپری نمود.
ایشان معاصر بزرگانی چون شیخ حر عاملی (م۱۱۰۴ ق)، مرحوم علامه مجلسی

[۱۰] ریحانه الأدب، محمد علی مدرسی، تهران، ۱۳۶۹، ج۴، ص ۱۲۴.

(م۱۱۱۱ق) و همشهری و همنام خود، عبد علی بن ناصر حویزی (م ۱۰۵۳ق) صاحب قطر الغمام فی الادب، حاشیه تفسیر بیضاوی، کتاب فی الحکمه، کتاب فی الموسیقی و … می باشد.

[۱۱] روضات الجنات، میرزا محمد باقر موسوی خوانساری، قم، ۱۳۹۱ق، ج۴، ص ۲۱۵.

صاحب «ریحانه الأدب»

عبد علی حویزی از اکابر علمای امامیه، عالم، فاضل، فقیه، محدث، ثقه، ادیب، شاعر، متقی، جامع علوم و فنون متداوله … بوده است.

[۱۲] ریحانه الأدب، ج۴، ص ۱۲۴.

شیخ عباس محدث قمی

صاحب تفسیر نور الثقلین، عالم جلیل، فاضل نبیل، فقیه محدث، مفسر ورع، شیخ عبد علی بن جمعه عروسی حویزی …

[۱۳] هدیه الاحباب، شیخ عباس قمی، تهران، ص ۱۷۱.

[۱۴] طبقات مفسران شیعه، عقیقی بخشایشی، قم، ۱۳۷۳ ش، ج۳، ص ۱۶۰.

شیخ حر عاملی

صاحب وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی نیز که از معاصرین وی بوده است، در «أمل الآمل» می گوید:
او عالم فاضل، فقیه محدث، ثقه، ورع، شاعر ادیب، جامع علوم و فنون و معاصر ما بوده است.

صاحب «ریاض العلماء»

شیخ جلیل عبد علی بن جمعه … فاضل، عالم و محدث معروف است.

[۱۵] ریاض العلماء، ج۳، ص ۱۴۷.

انتساب حویزی به اخباری

اصحاب تراحم ،عبد علی حویزی را از گروه اخباری ها می دانند. و معتقدند که ایشان پایبندی زیادی به احادیث و روایات وارد شده از معصومین ـ علیهم السلام ـ داشته است؛ به گونه ای که برخی قائلند که ایشان معتقد بود با رجوع به قرآن بدون استفاده از احادیث، حتی قادر به درک معنای آیات احکام قرآن نیز نمی باشیم.

[۱۶] ریاض العلماء، ج۳، ص ۱۴۸.

گروهی نیز در عین حال که به اخباری بودن عبد علی حویزی معتقدند، در صحت این انتساب تردید ایجاد می نمایند.

[۱۷] روضات الجنات، ج۴، ص ۲۱۸.

آن چه شایان توجه است، این که وجود احادیث مجعول و ضعیف در تفسیر عبد علی حویزی، نمی تواند مدرکی معتبر و مطمئن برای اخباری بودن او باشد؛ زیرا ـ چنان که خواهد آمد ـ ایشان در مقدمه بدین نکته اعتراف دارد که:
«هدف من از جمع روایات، مربوط به آیات مخصوص است و قصدم بیان عقیده ام نیست.»

اساتید و شاگردان

آن چه که در تاریخ از اساتید ایشان نقل شده است، این است که «ایشان مجاز از طرف ملا علی نقی، ظاهرا مراد، شیخ علی نقی بن شیخ ابی العلاء کمرئی باشد که دارای تألیفات متعدد می باشد؛ از جمله رساله ای در حرمت شرب توتون، که معروف است، و رساله ای در حرمت نماز جمعه در زمان غیبت امام زمان ـ عجل الله تعالی و فرجه الشریف ـ و…

[۱۸] ریاض العلماء، ج۴، ص ۲۷۱

[۱۹] روضات الجنات، ج۴، ص ۳۸۲

از استاد خویش شیخ بهایی می باشد.»

[۲۰] الذریعه التصانیف الشیعه، آقا بزرگ تهرانی، بیروت.

البته صاحب «طبقات اعلام الشیعه» وقتی مشایخ سید نعمت الله جزائری را بیان می کند، می گوید:
و منها عن الشیخ الجلیل عمده المفسرین عبد علی بن جمعه الحویزی عن شیخه الجلیل قاضی القضاه المولی علی نقی الشیرازی عن الشیخ الاجل بهاء الدین محمد العاملی.

[۲۱] طبقات اعلام الشیعه، آغا بزرگ تهرانی، ج۵، ص ۳۳۱.

سید نعمت اللّه جزایری

[۲۲] خوانساری، ج۴، ص۲۱۴.

و شیخ حسین دهدشتی از جمله شاگردان وی بودند.

[۲۳] امین، ج۱۰، ص۲۲۷.

[۲۴] احمد حسینی اشکوری، تراجم الرجال، ج۱، ص۱۶۴، قم ۱۴۱۴.

محدث بودن ایشان

بر طبق شواهد به دست آمده حویزی یکی از محدّثان دوره خویش بوده به گونه‌ای که در میان گروه محدّثان، چون او کم دیده شده است.

[۲۵] خوانساری، ج۴، ص۲۱۵.

از جمله آن‌که وی به برخی سخنان که به صورت «قیل» در منابع شیعه ذکر شده، عمل می‌کرده و معتقد بوده که این سخنان از آن صاحب ‌الزمان است که حضرت برای صیانت، آنها را در میان فقیهان، آن هم به گونه‌ای مبهم، گسترانده است.

[۲۶] خوانساری، ج۴، ص۲۱۵.

[۲۷] برای شاهد دیگر بر تصلب او در اخباریگری رجوع کنید به، خوانساری، ج۴، ص۲۱۵.

[۲۸] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۱، ص۱۳۴، چاپ علینقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

وفات

درباره تاریخ درگذشت حویزی، اختلاف نظر وجود دارد. بیشتر منابع سال وفات وی را ۱۱۱۲ دانسته‌اند اما برخی بر این باورند که این تاریخ با تاریخ درگذشت شاگرد او، نعمت‌اللّه جزایری، اشتباه شده و تنها می‌توان گفت که حویزی در ۱۰۷۳ زنده بوده، زیرا در این تاریخ بر تفسیر او تقریظی نوشته شده است.

[۲۹] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلامالشیعه: الروضه النضره فی علماء الماه الحادیه عشره، ج۱، ص۳۲۰، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

[۳۰] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلامالشیعه: الروضه النضره فی علماء الماه الحادیه عشره، ج۱، ص۳۳۲، بیروت ۱۴۱۱/۱۹۹۰.

تاریخ مرگ او ۱۰۵۳ نیز ذکر شده که نادرست است.

[۳۱] عبدعلی بن جمعه حویزی، نورالثقلین، مقدمه علی عاشور، ج ۱، ص ۱۲، چاپ علی عاشور، بیروت ۱۴۲۲.

آثار حویزی

نزدیکترین منبع به روزگار وی، کتاب امل الآمل نگاشته حرّ عاملی (متوفی ۱۱۰۴) است که معاصر وی بوده است، از دو اثر وی به نام‌های نور الثقلین فی تفسیرالقرآن در چهار مجلد و شرح لامیهالعجم سروده حسین بن علی طغرایی (متوفی ۵۱۵) یاد کرده است. وی در ادامه با ستایش از تفسیر حویزی به این نکته اشاره کرده که از آن نسخه‌ای برای خویش نگاشته است. حرّ عاملی

[۳۲] محمد بن حسن حرّ عاملی، امل الآمل، ج۱، ص۱۵۴، چاپ احمد حسینی، بغداد (۱۳۸۵)، چاپ افست قم ۱۳۶۲ش.

نیز اثری دیگر به نام شرح شواهدالمغنی را از جمله تألیفات حویزی برشمرده است. برخی این کتاب را اثر ادیب و دانشمند معاصر و هم نام وی، عبدعلی فرزند ناصر حویزی، دانسته‌اند، ولی برخی دیگر گفته حرّ عاملی را که معاصر وی بوده قابل اعتمادتر می‌دانند.

[۳۳] عبداللّه بن عیسی افندی اصفهانی، ریاضالعلماء و حیاضالفضلاء، ج۳، ص۱۴۸، چاپ احمدحسینی، قم ۱۴۰۱.

[۳۴] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۴، ص۴۳، چاپ علینقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

[۳۵] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱۴، ص۷۴، چاپ علینقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

[۳۶] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۱، ص۲۷۲، چاپ علینقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

نورالثقلین

تفسیر نورالثقلین مشهورترین اثر حویزی است. برخی این تفسیر را نورالثقَلَین خوانده‌اند که در این صورت به معنای نور جنّ و انس خواهد بود اما به نظر می‌رسد که تلفظ صحیح آن نورالثقْلین باشد که مراد از آن قرآن و عترت است.

شیوه نگارش

حویزی در این تفسیر به شیوه‌ای روایی به گردآوری احادیث روایت شده از اهل بیت در ذیل سوره‌های قرآن پرداخته است

[۳۷] محمد بن حسن حرّ عاملی، امل الآمل، ج۱، ص۱۵۴، چاپ احمد حسینی، بغداد (۱۳۸۵)، چاپ افست قم ۱۳۶۲ش.

و به جز موارد نادری که در آن موارد نیز تنها متذکر تفصیل یا نقل مطالب در جایی دیگر شده،

[۳۸] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۲، ص۱۳۷۱۳۸، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

[۳۹] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۵، ص۶۴۲، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ـ ۱۳۸۵).

درباره محتوای روایات نقل شده اظهار نظری نکرده است.

[۴۰] خوانساری، ج۴، ص۲۱۴.

هدف از نگارش

وی در مقدمه کتاب

[۴۱] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۲۳، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

نوشته که هدفش از نگارش این تفسیر، فراهم آوردن مجموعه‌ای مدون از روایات اهل بیت در تفسیر قرآن بوده است. او سپس می‌افزاید که اگر در این زمینه روایتی نقل کرده که ظاهر آن مخالف اجماع امامیه (الطائفه المحقّه) است، مقصود از آن، بیان اعتقاد یا عمل نیست بلکه هدف عمده آن است تا ناظری آگاه بر چگونگی و منبع آن نقل مطّلع شود و در مقام رفع ناسازگاری آن روایت با اجماع برآید.

[۴۲] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۲، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

حویزی در این تفسیر به شرح و تبیین تمام آیات قرآن نپرداخته است.

[۴۳] محمدمحسن آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج۲۴، ص۳۶۵، چاپ علینقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.

[۴۴] محمدهادی معرفت، التفسیر و المفسّرون فی ثوبه القشیب، ج۲، ص۳۲۷ـ۳۲۹، مشهد ۱۴۱۸ـ۱۴۱۹.

منابع روایی این تفسیر

منابع روایی این تفسیر، از حیث اعتبار، در یک سطح نیستند. معرفت

[۴۵] محمدهادی معرفت، التفسیر و المفسّرون فی ثوبه القشیب، ج۲، ص۳۲۹ـ۳۳۰، مشهد ۱۴۱۸ـ۱۴۱۹.

و ایازی

[۴۶] محمدعلی ایازی، المفسرون،حیاتهم و منهجهم، ج۱، ص۷۳۳ـ ۷۳۵، تهران ۱۴۱۴.

به اختصار از شیوه حویزی بحث کرده‌اند. حویزی از برخی منابع اهل سنّت چون شواهدالتنزیل حسکانی

[۴۷] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۲، ص۱۹۴، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

و تفسیر الکشف و البیان ابواسحاق ثعالبی نیز استفاده کرده است.

[۴۸] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۲، ص۱۵۷، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

از میان تفاسیر روایی شیعی، تفسیر علی بن ابراهیم قمی

[۴۹] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۲۳۷، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

[۵۰] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۲۷۰۲۷۵، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

و تفسیر عیاشی

[۵۱] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۲۷۵، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

[۵۲] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۳۳۳، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

از منابع اصلی حویزی در تألیف نورالثقلین بوده و تمام این دو تفسیر به تفاریق در ضمن تفسیر حویزی درج شده است. همچنین حویزی توجه خاصی به آثار شیخ صدوق داشته و بارها از آثاری چون کتاب من لایحضره الفقیه ،

[۵۳] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۳۳۷، چاپ هاشم رسولی محلاتی، قم (۱۳۸۳ ۱۳۸۵).

[۵۴] عبدعلی بن جمعه حویزی، کتاب تفسیر نورالثقلین، ج۱، ص۳۵۶،