پاورپوینت عبدالرحمن بن جوزی
توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد
پاورپوینت عبدالرحمن بن جوزی دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است
شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.
لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت عبدالرحمن بن جوزی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن پاورپوینت عبدالرحمن بن جوزی :
ابنجوزی عبدالرحمان بن علی قرشی تیمی بکری بغدادی
ابو الفرج جمال الدین عبد الرحمن بن علی بن محمد جوزی قرشی تیمی بکری بغدادی (۵۱۱- ۵۹۷ ق/ ۱۱۱۷- ۱۲۰۱ م) مورخ، واعظ، مفسر و فقیه حنبلی، نسب وی به محمد فرزند ابوبکر، نخستین خلیفه، میرسد، شهرت وی به ابن جوزی به سبب نسبت جد او به بارانداز جوزه در بصره یا محله جوز در غرب بغداد است.
فهرست مندرجات
۱ – معرفی اجمالی
۲ – استادان
۳ – اوضاع دوران ابن جوزی
۴ – زندگی اجتماعی فرهنگی
۵ – تدریس و شاگردان
۶ – منازعات دینی و سیاسی
۷ – عقاید و آرا
۸ – سیمای ابن جوزی و فرزندان وی
۹ – وفات
۱۰ – آثار
۱۱ – عناوین مرتبط
۱۲ – منبع
معرفی اجمالی
عبد الرحمن در بغداد به دنیا آمد، تولد او را بین سالهای ۵۰۸- ۵۱۲ ق نوشتهاند. ابن جوزی کودکی را در رفاه، صلاح و عفاف و به سرپرستی مادر و عمهاش سپری کرد. با کسی آمیزش نداشت و با کودکان بازی نمیکرد. خود میگوید که مادر التفات چندانی به وی نداشته است. عمهاش او را برای کسب علم به داییش، ابوالفضل محمد بن ناصر بغدادی سپرد خود در المنتظم مینویسد: که ابوالفضل عهده دار آموختن حدیث به من شد و من مسند احمد بن حنبل و دیگر کتابهای مهم و اصلی را به قرائت او نزد شیوخ شنیدم و به خاطر سپردم. نیز در مشیخه آورده:
شیخ ما ابن ناصر مرا در کودکی نزد شیوخ میبرد، و عوالی (احادیث دارای اسناد عالی) را به گوش من میرساند و همه سماعات مرا به خط خود مینوشت و از آنان برای من اجازه میگرفت. پس آنگاه که معنی طلب علم را دریافتم، داناترین استادان و فهیمترین محدثان را برای ملازمت بر میگزیدم و به فضل استادان نظر داشتم، نه به شمار آنان.
نخستین سماع ابن جوزی در ۵ سالگی بود. خود در صید الخاطر مینویسد: من از کودکی شیفته دانش بودم، پس بدان پرداختم، آنگاه علاقهمند شدم که همه رشتههای علوم را بیاموزم و در صدد برآمدم که هر رشته را نیز به کمال فرا گیرم. نیز میافزاید: تحمل سختیها در راه کسب دانش در کام جان من از عسل برایم شیرینتر بود، در کودکی قرصی چند نان خشک برمیداشتم و برای آموختن حدیث بیرون میرفتم و بر کنار نهر عیسی مینشستم، آن نان را بدون آب نمیتوانستم بخورم، پس لقمهای نان میخوردم و با آن جرعهای آب مینوشیدم، چشم همت من چیزی جز لذت کسب دانش نمیدید. شیفته مطالعه بود. خود مینویسد: از مطالعه سیر نمیشوم، فهرست کتابهای وقف شده بر مدرسه نظامیه را که بالغ بر ۶۰۰۰ مجلد است، دیدهام،… بیش از ۰۰۰/ ۲۰ مجلد مطالعه کردهام و هنوز در طلب آموختنم.
استادان
آنچه ابن جوزی در مشیخه و وفیات المنتظم در باب مشایخ خود آورده است، تصویر نسبتا روشنی از آموختههای او به دست میدهد و با توجه به تاریخ درگذشت استادانش معلوم میشود که وی در دوران کودکی و نوجوانی در مجالس درس بسیاری از بزرگان علم و ادب حضور یافته و از آنان در علوم متداول زمان اجازه کتبی یا شفاهی اخذ کرده است. وی در المنتظم، به ویژه در وفیات آن بیش از ۷۰ تن و در مشیخه ۸۹ تن از استادان خود را نام میبرد که بسیاری از آنان به وی اجازه روایت دادهاند. برخی از مشهورترین استادان وی اینانند:
۱- ابوالفضل محمد بن ناصر بغدادی (۴۶۷- ۵۵۰) معروف به سلامی.
۲- ابوالقاسم علی بن یعلی علوی هروی.
۳- ابوالسعادات احمد بن احمد.
۴- فاطمه بنت حسین بن حسن بن فضلویه رازی.
۵- ابونصر احمد بن محمد بن عبد القاهر طوسی.
۶- ابوالقاسم هبه الله بن محمد شیبانی کاتب.
۷- ابوبکر محمد بن عبدالله عامری.
۸- ابوالقاسم نصر بن حسین مقری معروف به ابن حبار.
۹- ابوبکر احمد بن محمد بن احمد دینوری
۱۰- ابوالبرکات سعدالله بن محمد بن علی بن احمدی
اوضاع دوران ابن جوزی
دوران زندگی ابن جوزی مقارن با خلافت ۶ تن از خلفای عباسی است. بغداد در این روزگار همچون دیگر شهرها و مانند بسیاری از دورانهای دیگر پر آشوب و محل برخورد تعصب آمیز بین فرقههای مختلف و گروههای کلامی و مذاهب فقهی بود که به صورتهای گوناگون، مانند مناظره، مجادله و منازعات شدید، جلوهگر میشد. در این برخوردها با انتقال قدرت از خلیفهای به خلیفه دیگر و گاه با عزل و نصب وزیری، یا با روی کار آمدن امیری، فرقهای یا گروهی بر دیگر گروهها تفوق مییافت. همچنین گاه اتفاق میافتاد که برخی از علما با قدرت بیان یا شخصیت علمی یا مذهبی خویش خلیفه یا وزیری را متمایل به مذهب خویش سازند و موجبات برتری گروه و رونق مذهب خویش را فراهم آورند و مخالفان را از صحنه خارج و منزوی کنند. منازعات و اختلافات فرقهها و مذاهب گاه چنان بالا میگرفت که منتهی به منع وعاظ از جلوس بر منبر میشد. تشیع در این دوران نیرو گرفته بود. در این دوران، تصوف نیز زمینه مساعدی برای رشد یافت. ابن جوزی در صید الخاطر تصویری از روزگار خود ارائه میکند. (درباره مردم، مدارس، رباطها و خانقاهها، دولتمردان و…) . ابن جوزی روزگار خویش را دوران ریا، شهرت طلبی، عوام فریبی و مرید پروری میخواند.
نکته تامل برانگیز در عصر ابن جوزی (قرن ۶ ق/ ۱۲ م) سکوت نسبتا آشکار دستگاه خلافت و بزرگان بغداد در برابر یکی از بزرگترین رویدادهای تاریخ جهان، یعنی جنگهای صلیبی (۴۹۰- ۶۹۰ ق/ ۱۰۹۴- ۱۲۹۱ م) است که میان مسلمانان و مسیحیان و به بیانی دیگر میان شرق و غرب، نزدیک به ۲۰۰ سال ادامه داشت. ابن جوزی به عنوان مسلمانی دانشمند و مورخ روزگار خود تقریبا معاصر و شاهد دو دور، از این جنگها بوده است به دوره فتوحات صلیبیان یعنی تصرف بخش بزرگی از شام و تشکیل امارت نشینهای لاتینی در شهرهای بیت المقدس، انطاکیه، طرابلس و رها، و دوره واکنش مسلمانان در مقابل صلیبیان به سرکردگی سرداران رشید جامعه اسلامی چون عمادالدین زنگی، نورالدین زنگی و سپس صلاح الدین ایوبی و باز پس گیری بیت المقدس و دیگر شهرهای مهم که تقریبا خود جوش و بی ارتباط با مرکز خلافت تحقق یافت.
خلفای ناتوان عباسی، امرا و وزرای جاه طلب و علمای غافل بغداد چنان سرگرم بازیها و کشمکشهای مذهبی بودند که نه تنها اقدامی در برانگیختن مسلمانان و گسیل کردن نیرو برای مقابله انجام نگرفت، بلکه استمداد مکرر گروههایی از مردم جنگ زده شام که به بغداد پناه میآوردند، نیز بی پاسخ ماند.
در آثار ابن جوزی هم، چنانکه انتظار میرود به نکاتی که حکایت از همدردی و نگرانی وی در برابر این تصادم بزرگ کند، بر نمیخوریم، حتی در المنتظم، بزرگترین تالیف تاریخی او نیز بجز خبرهایی کوتاه از این درگیریها که گاه از لا به لای حوادث هر سال به دست میآید، چیز قابل توجهی نمییابیم.
زندگی اجتماعی فرهنگی
میتوان گفت که زندگی اجتماعی- فرهنگی ابن جوزی با نخستین مجالس وعظ وی (نخستین بار در ۹ سالگی بود که بر منبر رفت.) آغاز میشود و بیشترین مایه شهرت وی نیز همین بعد زندگانی اوست که تا پایان عمر در آثار خود او و دیگران منعکس شده است.
ابن جوزی در زمان وزارت ابن هبیره با سخنرانیهای خویش که هر جمعه در منزل او برگزار میشد، به شهرت رسید. خطوط اصلی محتوای خطبههای وی احیاء قدرت خلافت، دفاع شدید از سنت، رد بدعت و مخالفت با اهل بدعت، ستایش از امام احمد و پیروان او و سرزنش مخالفان آنان بود.
در مجالس وعظ ابن جوزی خلفا، وزرا، دانشمندان و بزرگان شرکت میکردند. در دوره خلافت المستضیء، ابن جوزی به اوج شهرت خویش رسید، تا آنجا که به عنوان بزرگترین واعظ حنبلیان شناخته میشد. گفته شده که شمار شرکت کنندگان این مجالس گاه به ۱۰۰ هزار تن میرسیده است. در این مجالس غالبا عده زیادی از روی تنبه توبه میکردند و بعضی از شدت تاثر موی از سر میکندند.
به گفته خود او، بیش از ۱۰۰ هزار تن به دست او توبه کردند و بیش از ۱۰۰ هزار تن به دست وی اسلام آوردند. ولی سبط او مینویسد: ۱۰۰۰ تن یهودی و نصرانی به دست وی مسلمان شدند.
از کارهای بی سابقه ابن جوزی بیان یک
- لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
- همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
- ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.