توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت عبدالجلیل رازی قزوینی دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت عبدالجلیل رازی قزوینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت عبدالجلیل رازی قزوینی :

عبدالجلیل قزوینی رازی

عبدالجلیل بن ابی‌الحسین بن ابی‌الفضل قزوینی رازی (متولد اواخر سده ۵ق) فقیه و متکلم سد ششم قمری، و از سخنوران به‌نام و بانفوذ در ری بود. مهم‌ترین اثر وی، النقض است که هم از نظر محتوا (به عنوان اعتقادات شیعه) و هم از جهت متن (نثر فارسی) پر اهمیت قلمداد شده است.

فهرست مندرجات

۱ – خاندان عبدالجلیل‌
۲ – تحصیلات و شخصیت
۲.۱ – شاگردان
۳ – آثار‌
۳.۱ – تنزیه عایشه عن الفواحش العظیمه
۳.۲ – البراهین فی امامه امیرالمؤمنین
۳.۳ – السؤالات و الجوابات
۳.۴ – مفتاح الراحات فی فنون الحکایات‌
۳.۵ – رساله‌ای در ردّ ملحدان‌
۳.۶ – نقض
۴ – موقعیت وی در جامعه شیعی
۴.۱ – دیدگاه اقبال و ستاری درباره نقض
۵ – درگذشت
۶ – پانویس
۷ – منبع

خاندان عبدالجلیل‌

عبدالجلیل قزوینی، فرزند ابی‌الحسین محمّد بن ابی‌الفضل قزوینی ساوی است.

[۱] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج‌۱۰، ص‌۱۶.

خاندانش به روزگار خود، از خاندان مهم و تاثیرگذار در ری و قزوین بود.
از اشاره‌ها و گاه تصریحات عبدالجلیل رازی در لابه‌لای کتاب نقض می‌توان به جایگاه و موقعیت این خاندان در آن روزگار پی بُرد. خود وی از سخنوران به‌نام و بانفوذ ری بود و چنان‌که می‌گوید برای سخنرانی به مجالس بزرگان دعوت می‌شد و در پای سخنانش افراد زیادی از فِرَق مختلف حضور می‌یافتند. شرکت افراد مختلف از فِرَق گوناگون در پای سخنرانی فردی در دورانی که تبلیغات گسترده مذهبی وجود دارد و علاقه‌مندان به مذاهب مختلف می‌کوشند که پیروان خود را حفظ کنند و از گرایش آنان به مذاهب دیگر پیشگیری نمایند، گویای قدرت سخنوری و نفوذ کلام وی است. از سوی دیگر، بیانگر جایگاه خاندانش در جامعه است.
برادر بزرگ وی به نام اوحدالدین بن حسین در زمان تالیف کتاب نقض، در شهر ری، مفتی و به تعبیر عبدالجلیل، پیر طایفه بود. وی از جمله افرادی بود که خیلی زود به وجود کتابی علیه شیعه در شهر ری و اطراف آن پی برده و آن را مطالعه کرده است. آگاهی وی به تالیف چنین کتابی که به پنهانی بین خواص اهل سنّت، دست به دست می‌شد به گونه‌ای که فردی چون عبدالجلیل قزوینی با همه حضورش به عنوان سخنور و منبری و با همه تلاشش نمی‌توانست به آن دسترس پیدا کند، بیانگر آن است که موقعیت وی در بین شیعیان به گونه‌ای بود که باید از این قبیل امور، آگاهی پیدا کند و به احتمال قوی، افرادی که دغدغه مذهب داشتند، وی را از جمله افرادی می‌دانستند که باید از حوادث پنهان و آشکار جامعه باخبر باشد و اطلاعات لازم را به وی می‌رساندند. از بیان مرحوم عبدالجلیل چنین فهمیده می‌شود که وی فردی باهوش، دوراندیش و با اراده بود؛ زیرا بعد از آن که به وجود این کتاب پی می‌بَرَد، آن را از برادرش پنهان می‌دارد و بیم آن دارد که برادرش با تندی با موضوع برخورد کند و مشکلاتی ایجاد کند.
این نوع تصمیم‌گیری‌ها و دوراندیشی‌ها بیانگر پختگی و درایت فرد است و همین برای تبیین شخصیت وی کافی است. مفتی بودن و پیر قوم بودن نیز نشانگر همین نکته است. سه تن از فرزندان اوحدالدین نیز از عالمان این خاندان بودند که نام‌های آنان عبارت بودند از: قطب‌الدین محمّد، جلال‌الدین محمود و جمال‌الدین مسعود. منتجب‌الدین درباره آنان می‌نویسد: «همه آنان از فقیهان و صالحان هستند».

[۲] رازی، علی بن بابویه، فهرست منتجب‌الدین، ص۲۶۴.

با آن که از دیگر افراد خاندان قزوینی آگاهی چندانی در دست نیست، امّا همین مقدار هم در تبیین موقعیت خاندان قزوینی در ری بسنده است.

تحصیلات و شخصیت

‌
از آموزش‌های ابتدایی عبدالجلیل قزوینی، آگاهیِ چندانی در دست نیست. وی در لابه‌لای کتاب نقض، در مناسبت‌هایی به اساتید خود اشاره می‌کند. یکی از مهم‌ترین اساتید وی، برادر بزرگش اوحدالدین یاد شده بود. وی در این خصوص می‌نویسد: حدّثنا الاخ الامام اوحد الدین ابوعبداللَّه الحسین بن ابی الحسین بن ابی الفضل القزوینی سماعاً و قراءتاً.

[۳] قزوینی، عبدالجلیل، نقض، ص۴۹۵.

این احتمال وجود دارد که استاد دیگر وی فردی به نام ابو منصور مظفّر عبادی بوده باشد که در این مورد نیز می‌نویسد: «اخبرنا الامیر ابومنصور المظفّر العبادی».

[۴] قزوینی، عبدالجلیل، نقض، ص۵۲۲.

از این تعبیر فهمیده می‌شود که وی از مقامات سیاسی وقت و از خاندان‌های حاکم نیز به شمار می‌رفت و در عین حال، شیخ حدیثیِ مرحوم قزوینی بود. مرحوم محدّث اُرموی، این احتمال را رد کرده و بر این باور است که عبارت، از باب نقل قول است.

[۵] رازی، علی بن بابویه، فهرست منتجب‌الدین، ص۲۶۴ (بخش تعلیقات).

شاگردان

از جمله شاگردان وی شرف‌الدین منتجب بن حسین سروی بود.

[۶] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج‌۱۰۲، ص۲۸۱.

نیز سیّد واثق باللَّه احمد بن حسین حسینی که زیدی مذهب بود و با تحصیل در نزد شیخ عبدالجلیل قزوینی، مذهب شیعه دوازده امامی را پذیرا می‌شود.

[۷] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۰۲، ص۲۸۹.

از تغییر مذهب سیّد واثق می‌توان به قدرت علمی و بیان مرحوم عبدالجلیل پی برد.

آثار‌

عبدالجلیل قزوینی، افزون بر فعالیت‌های کلامی و برگزاری مجالس و نشست‌های علمی، به نگارش کتاب‌هایی نیز دست یازیده است که با کمال تاسّف، همچون آثار بسیاری از دانشمندان مسلمان پیش از یورش مغولان، بخش عمده‌ای از آنها از بین رفته‌اند. اکنون تنها کتابی که از وی در دسترس است، همین کتاب نقض است. البته امید‌ اندکی وجود دارد که در گوشه کنار کتاب‌خانه‌های جهان، شماری از نوشته‌های وی به دست آید. در هر صورت، بنا بر گزارش خود وی در کتاب نقض و دیگرانی که به شرح حالش پرداخته‌اند، آثاری بدین شرح از خود به جا گذاشته بود.

تنزیه عایشه عن الفواحش العظیمه

‌
وی این کتاب را در روزگار حاکمیت امیر عبّاس غازی و به هنگام قاضی القضاتی سعید حسن استرآبادی، به دستور سیّد شمس الدین حسینی به سال ۵۳۳ ق، نوشته است. عبدالجلیل قزوینی درباره این نوشته خود، در کتاب نقض سخن گفته است.
وی می‌نویسد: من در شهور سنه ثلاث و ثلاثین و خمسمئه، کتابی مفرد ساخته‌ام در تنزیه عایشه در دولت امیر غازی عبّاس – رحمه اللَّه علیه – به اشارت رئیس و مقتدای سادات و شیعه، سید سعید فخرالدین بن شمس‌الدین الحسینی – قدس اللَّه روحهما – و قاضی القضاه سعید عمادالدین الحسن استرآبادی – نور اللَّه قبره – به استقصا برخوانده و بر پشت آن، فصلی غرّا نوشته به استحسان تمام، و نسخه اصل به خزانه امیر عبّاس بردند و دیگر نسخت‌ها دارند.

[۸] قزوینی، عبدالجلیل، نقض، ص۱۱۵.

تقریظ قاضی القضاه حنفی مذهب وقت بر این کتاب، نشان از اهمیتی بود که دانشوران شیعی و اهل سنّت آن روز به مقوله همدلی شیعه و سنّی و ایجاد دوستی بین مسلمانان داشتند و از سوی دیگر، نشانی از موقعیت عبدالجلیل قزوینی در جامعه آن روز دارد. چنان‌که مؤلّف محترم یادآور شده، نسخه اصلی این کتاب در کتاب‌خانه امیر عبّاس بود؛ امّا از سرنوشت این کتاب‌خانه، خبری نیست. آیا می‌توان روزی به نسخه‌های دیگری که از این کتاب نوشته شده است و در اختیار دیگران بود، دست یافت؟ وی در جای دیگری از کتابش پی‌جویان دیدگاه شیعه درباره عایشه را به خواندن این کتاب توصیه می‌کند و می‌نویسد:
هرکس از فریقین که خواهد که اعتقاد شیعه درباره عایشه و اُمّ سلمه و همه زنان مصطفی بداند، باید که کتاب فی تنزیه عایشه که ما در دولت امیر عبّاس غازی و عهد قاضی القضات سعید حسن استرآبادی، به اشارت امیر سیّد شمس الدین الحسینی – رحمه اللَّه علیه – ساختیم، برگیرد و بخواند.

[۹] قزوینی، عبدالجلیل، نقض، ص۲۹۵.

از این عبارت عبدالجلیل چنین به دست می‌آید که این نوشته در زمان خود، اشتهار لازم را داشت و نسخه‌های آن به مقداری بوده که برای بسیاری قابل دسترس باشد و همین امر با تصریح وی بر این که از آن «نسخت‌ها دارند» این امید را ایجاد می‌کند که شاید نسخه‌ای از آن در جایی پیدا شود. از گزارش مرحوم مجلسی به دست می‌آید که این کتاب در زمان وی وجود داشت و از یورش مغولان به سلامت گذشته بود و همین امر، آرزوی یافته شدن آن را بیشتر در دل انسان ایجاد می‌کند.

[۱۰] مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۱۰۲، ص۲۵۰.

البراهین فی امامه امیرالمؤمنین

وی این کتاب را به سال ۵۳۷ق، در اثبات امامت علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌السّلام) نوشته است و در آن، شمار خلفا، نام و القاب آنان را تحریر کرده است. این کتاب به نام البرهان فی امامه امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) هم یاد شده است.
مرحوم قزوینی در مطاوی کتاب نقض به این نوشته خود و محتوای آن اشاره کرده و در جایی از آن می‌نویسد: …و عدد اسامی همه خلفا و القاب ایشان ما در کتاب البراهین فی امامه امیرالمؤمنین بیان کرده‌ایم در تاریخ سنه سبع و ثلاثین و خمسمئه.

[۱۱] قزوینی، عبدالجلیل، نقض، ص۳۷۶.

وی در ادامه بحث از آیات و روایاتی که بر امامت علی‌بن‌ابی‌طالب (علیه‌السّلام) دلالت می‌کند، می‌نویسد:
و ما در کتاب البراهین فی امامه امیرالمؤمنین بیان آیت و وجه خبر و دلالت بر امامت، به سمع گفتیم.

[۱۲] قزوینی، عبدالجلیل، نقض، ص۶۴۱.

ظاهراً مقصود قزوینی از عدد و اسامی و القاب خلفا، خلفایی هستند که حاکمیت را در دست گرفتند و شامل خلفای راشدین، خلفای اُمَوی و عبّاسی می‌گردد و مقصود، خلفای بر حق بر اساس دیدگاه شیعه نیست. در آن زمان، اطلاق واژه خلیفه به دوازده امام (علیهم‌السّلام) متداول نبود. به احتمال بسیار زیاد در این کتاب، ضمن بحث از اثبات امامت علی (علیه‌السّلام) از خلفای صدر اسلام و نیز از اُمَویان و عبّاسیان هم سخن به میان آمده است.

الس

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• لینک دانلود فایل بلافاصله بعد از پرداخت وجه به نمایش در خواهد آمد.
• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.