توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت شیخ محمدکاظم شیرازی دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت شیخ محمدکاظم شیرازی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت شیخ محمدکاظم شیرازی :

محمدکاظم شیرازی

در فرجام سده سیزده هجری قمری در سال ۱۲۹۲ هـ. ق در شهر شیراز، که در خانه حاج حیدر، تاجر شیرازی، که در میان مردم به امانت، انصاف و پرهیزکاری، اشتهار داشت کودکی دیده به جهان گشود، که نام محمد کاظم را برایش برگزیدند. او کودکی را، ـ تا حدود هشت سالگی ـ در دامن پر مهر و عطوفت پدرش، در شیراز گذراند و پس از آن، به اتفاق پدرش ـ که یکی از شیفته گان حضرت سید الشهدا ـ علیه السلام ـ بود ـ برای زیارت عتبات عالیات، به عراق مشرف شد و در حدود دو سال، یعنی تا سال (۱۳۰۲ هـ. ق) در کربلا، در جوار مرقد مقدس حضرت ابی عبدالله بسر برد. محمد کاظم در این مقطع از زندگی خود، ابتدا به فراگیری قرائت قرآن پرداخت و سپس نوشتن، و خواندن برخی از کتاب های فارسی را که در آن عصر، آموزش آن برای کودکان و نوجوانان معمول بود، آموخت.

[۱] احسن الودیعه بخش دوم، ص۲۷۸، چاپ دوم، سال ۱۳۸۸ هـ. ق.

[۲] المسلسلات ج۲، ص۱۶۵ ،چاپ کتابخانه آیه الله مرعشی نجفی، چاپ سال ۱۴۱۶ هـ. ق.

[۳] علمای معاصرین، ص۲۴۱، چاپ قدیم.

[۴] دانشمندان و سخن سرایان فارس ج۴، ص۲۳۲، چاپ ۱۳۴۰ ش.

فهرست مندرجات

۱ – بازگشت به وطن
۲ – هجرت به کربلا
۳ – هجرت در هجرت
۴ – رحلت میرزای شیرازی
۵ – حرکت دوباره به سامرا
۶ – شیخ محمد تقی در کربلا
۷ – آخرین پایگاه دانش
۸ – شاگردان
۹ – از منظر صاحب نظران
۹.۱ – سید محمد مهدی اصفهانی
۹.۲ – علامه جعفری
۱۰ – رحلت آیه الله اصفهانی
۱۱ – هجرت به قم
۱۲ – آثار
۱۳ – وفات
۱۴ – پانویس
۱۵ – منبع

بازگشت به وطن

محمد کاظم در اواخر سال (۱۳۰۲ هـ. ق) با همراهی پدرش، راهی زادگاه خود، شیراز شد. در این شهر بود که وی، عملا شروع به تحصیل و یادگیری مقدمات علوم اسلامی نمود، و فراگیری پاره ای از کتاب های سطح را پشت سر گذاشت. این جوان خودش فکر، با استعداد و پرتلاش، که جدیت و پشت کار از خصلت های ذاتی او بود، کتاب های مطول و معالم الاصول را نزد دانشمند و استاد مشهور حوزه علمیه شیراز، سید محمد علی کازرونی که در تدریس این کتاب ها، تخصص ویژه داشت، به پایان برد.

[۵] مقدمه بلغه الطالب فی حاشیه المکاسب، چاپ سال ۱۳۷۰ هـ. ق.

حوزه علمیه شیراز همواره از عزت ویژه ای برخوردار بوده است. با دقت در مدرسه هایی چون منصوریه و حکیم شیراز که چندین قرن از تأسیس آن ها می گذرد، می توان به رونق علم و دانش در این شهر پی برد. ترجمه نگاران در مورد این که آیا شخصیت مورد نظر این نوشتار، در این مقطع از تحصیلات خود در شیراز، فقط نزدیک استاد (سید محمد علی کازرونی) تحصیل نموده یا این که استادان دیگری هم داشته، سکوت نموده اند. نیز چگونگی شخصیت سید محمد علی کازرونی، در هاله ای از ابهام قرار دارد.

هجرت به کربلا

محمد کاظم در سال (۱۳۰۸ هـ. ق) در شانزدهمین بهار زندگی خویش، در حالی که جان او سرشار از عشق و شیفتگی به فراگیری دانش دین و مبانی معرفتی اسلام بود، تصمیم به هجرت گرفت. این جوان فرزانه، در راه وصول به هدف الاهی، لحظه ای درنگ نکرد و به سوی حوزه علمیه کربلا حرکت نمود. وی در آن جا کتاب هایی مانند: «شرح لمعه»، «قوانین» و «ریاض المسائل» را نزد، استادان این شهر فرا گرفت؛ اما در منابع ترجمه این عالم بزرگوار، نامی از استادانش آورده نشده است.

[۶] مقدمه بلغه الطالب فی حاشیه المکاسب، چاپ (۱۳۰۷ هـ. ق) ص ۱ و ۲؛ احسن الدودیعه، بخش دوم، ص ۲۷۸.

محمد کاظم شیرازی به عنوان یک طلبه جوان و درس خوان، در این مسیر مقدس، جزبه درس و تلاش نمی اندیشید. برخی از بزرگان که او را از نزدیک دیده اند، می گویند: او آن چنان غرق در درس و تحقیق و اندیشیدن بود، که هیچ مانعی او را از این کار باز نمی داشت. هیچ کس او را تشویق نمی کرد؛ اما انگیزه او، عشق سرشار او، برای با سواد شدن و فقیه شدن در دین بود و این بزرگوار در همین برهه از عمر خویش بود که با تمام وجود احساس کرد، در راه و روش طلبگی، باید دانش را همگام با کردار و عمل، فراگیرد و همان گونه که در راه کسب علم می کوشد، باید در راه سازندگی و تهذیب نفس نیز، کوشش بیشتری مبذول نماید.

[۷] مقدمه بلغه الطالب فی حاشیه المکاسب، چاپ (۱۳۰۷ هـ. ق) ص ۱ و ۲.

هجرت در هجرت

در اوائل سده چهارده هجری قمری حوزه سامرا که از رونق و جنب و جوش شگفت انگیزی برخوردار بود، حوزه درسهای دینی بسیار باشکوهی بود که سبب آن، وجود مرجع بزرگی شیعی، آیه الله سید محمد حسن شیرازی معروف به میرزای بزرگ بوده است. میرزا، از نجف به سامراء هجرت کرد و حوزه درس عظیمی تشکیل داد و برجسته ترین دانشوران روزگار، در زمینه های فقه، اصول، عرفان و حکمت به گرد این وجود با برکت و تابناک جمع شدند.
محمد کاظم در ۲۰ سالگی مجذوب آوازه و شهرت شهر سامراء و حوزه پرشکوهش شد و عزم کرد که به آن شهر هجرت کند، بنابر این از کربلا به سامراء رفت و در محضر همشهری بزرگ خویش حاضر شد.
با معرفی یکی از شاگردان میرزای شیرازی، محمد کاظم به بیت آن مرجع اول جهان تشیع راه یافت و سید، هنگامی که عقل و درایت، و اخلاق و روش و منش اسلامی و رفتار و کردار پسندیده او را مشاهده کرد، او را همانند یکی از فرزندان خود قرار داد، و دستور داد تا تمام لوازم و مایحتاج او را فراهم کنند و نیازهای مادی او را برطرف نمایند. این طلبه با استعداد شیرازی چنان مورد توجه سید محمد حسن شیرازی قرار گرفت که حتی لباس های او را در بیت آن مرجع بزرگ، می دوختند و چنین بود که محمد کاظم شیرازی در این مقطع از عمرش، از رفتار، اخلاق، دانش و درایت میرزا، درس های بزرگی آموخت.

[۸] مقدمه بلغه الطالب.

[۹] احسن الودیعه بخش۲، ص۲۷۸.

محمد کاظم، رسائل و مکاسب را نزد دانشور فرزانه، آیه الله شیخ حسنعلی تهرانی فرا گرفت و او از بزرگترین استادان سطح عالی حوزه سامرا و از منظر اخلاق و خصلت های دینی، به عنوان یک الگو در زهد و تقوا مطرح بود.

[۱۰] مقدمه بلغه الطالب.

[۱۱] احسن الودیعه بخش۲، ص ۲۷۸.

این که ایشان دروس دیگر مانند کفایه الاصول را نزد چه استادی فرا گرفته است، مشخص نیست، به هر حال او پس از اتمام کتاب های مزبور و فارغ شدن از آن ها، درس خارج فقه و اصول را نزد مجتهد معروف حوزه سامرا، میرزا محمد تقی شیرازی، آموخت و از محضر آن استاد فرهیخته و متفکر بهره مند شد.
محمد کاظم شیرازی حالا از منظر مقام فضل و دانش به مرتبه ای رسیده بود که کتاب های رسائل و مکاسب را تدریس می نمود و بر این اساس بود که در حوزه سامرا، ضمن این که از محضر میرزا محمد تقی کسب فیض می کرد، به تدریس نیز می پرداخت و گروهی از طلاب در محضر درس او حاضر می شدند. پیوند و ارتباط او با استاد بزرگش آیت حق، میرزا محمد تقی شیرازی، آن چنان محکم و پایدار شد که تا لحظات آخر عمر با برکت شیخ محمد تقی ادامه یافت.

[۱۲] احسن الودیعه بخش۲، ص۲۷۸.

[۱۳] المسلسلات ج۲، ص۱۶۵.

رحلت میرزای شیرازی

در سال (۱۳۱۲ هـ. ق)، جهان تشیع، بلکه عالم اسلام، یکی از بزرگترین مردان خویش را از دست داد، مردی که تبلور عقل، اخلاق، زهد و سیاست بود و جهان در فراق او به سوک نشست.

[۱۴] فوائد الرضویه، ص ۴۸۴.

بعد از رحلت میرزا، شیخ محمد کاظم شیرازی که چهارده سال بود پدر و خویشاوندان خود را ندیده بود، برای زیارت آنان و خویشان خود به اتفاق آیه الله شیخ محمد ابراهیم شیرازی، که یکی از شاگردان بزرگ میرزای شیرازی بود، عزم شیراز کرد و چند ماهی در آن جا ماندگار شد. او که اینک به عنوان یک طلبه فاضل و مدرس دروس سطح در سامراء، مشهور بود، بزرگان شیراز، از او درخواست نمودند که در این شهر بماند و به تدریس و امور فرهنگی بپردازد؛ اما او این پیشنهاد را نپذیرفت و بار دیگر عازم عراق و شهر سامراء شد.

[۱۵] مقدمه بلغه الطالب فی حاشیه المکاسب، سید علی شبر.

حرکت دوباره به سامرا

محمد کاظم شیرازی که شور دانش طلبی آرامش را از او سلب نموده بود، دوباره به سامراء برگشت، و با جدیت بیشتر در محضر بزرگان سامراء چون: آیه الله سید محمد فشارکی اصفهانی، شیخ حسن علی تهرانی و میرزا محمد تقی شیرازی حاضر و از خرمن دانش آن ها بهره ها برد. محمد کاظم در این اواخر فقط در درس آیه حق، میرزا محمد تقی شیرازی حضور می یافت و با گذشت زمان، یکی از همراهان و ملازمان ویژه استادش شناخته شد. او در هر دو درس استادش حاضر می شد چون مرحوم شیرازی دو درس می فرمود. یکی برای عموم شاگردان، و دیگری برای شاگردان خاص و ویژه، و همین روش ادامه داشت تا این که تحولات سیاسی و اشغال عراق به دست انگلیسی ها میرزا محمد تقی را ناچار کرد که از سامراء به کاظمین برود. شیخ محمد کاظم همراه استاد، به کاظمین رفت و در حالی که زن و بچه اش همراهش بودند، چندین سال در کاظمین زندگی کرد.
او چند سال در صحن مقدس کاظمین، درس خارج می گفت، و جمع زیادی از پژوهشگران علوم دینی، و طلبه های فاضل، در حوزه درس او شرکت می کردند.

[۱۶] احسن الودیعه بخش۲، ص۲۷۸.

[۱۷] المسلسلات ج۲، ص۱۶۵.

[۱۸] مقدم بلغه الطالب.

شیخ محمد تقی در کربلا

آیه الله محمد تقی، بعد از چند سال اقامت در کاظمین، عازم حوزه کربلا شد و در آن جا رحل اقامت افکند. شاگرد برجسته اش که اینک، به عنوان یکی از برازنده ترین مجتهدان مکتب درسی او شناخته می شد، فراق و دوری استادش را بر نتابید و بار دیگر، به همراه خانواده و فرزندان، راهی کربلا شد، و دیگر بار، به محضر استادش شتافت و در درس های فقه و اصول او شرکت نمود و خودش نیز حوزه درسی مستقلی تشکیل داد.
در سال (۱۳۳۸ هـ. ق) میرزا محمد تقی شیرازی، که در غیرت دینی و مبارزه با استعمار انگلیس، و تحقیق و ژرف اندیشی، از اسوه های برجسته فقه، اصول و سیاست اسلامی بود، دیده از جهان فرو بست و جهان اسلام را به سوگ نشاند.

[۱۹] احسن الودیعه بخش۲، ص۲۷۹.

[۲۰] علماء معاصرین، ص ۲۴۱.

[۲۱] علماء بزرگ شیعه از کلینی تا خمینی، ص۳۸۸، چاپ معارف اسلامی قم، سال ۱۳۶۴.

[۲۲] داستان هایی از زندگی علما، ص۸۳، نشر برگزیده ۱۳۷۲.

آخرین پایگاه دانش

شیخ کاظم شیرازی، این مدرس برجسته و مجتهد عالی قدر، بعد از رحلت استادش، به سبب اصرار جمعی از بزرگان نجف، به حوزه نجف رفت و بلافاصله حوزه درس او رونق بسزائی یافت و تدریس او شهرت پیدا کرد و در ردیف فقیهان نخبه و اصولین حوزه نجف به شمار آمد.

[۲۳] مقدمه ب