توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت شهربهشهر دارای ۹۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت شهربهشهر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت شهربهشهر :

بهشهر

بِهْشَهْر، شهرستان و شهری در استان مازندران می‌باشد.

فهرست مندرجات

۱ – جغرافیای بهشهر
۲ – اقتصاد شهر
۳ – گونه جانوری
۴ – جمعیت
۵ – تبدیل به شهرستان
۶ – معرفی شهر بهشهر
۷ – نام‌های شهرستان
۸ – پیشین تاریخی
۹ – حمله خوارزمشاهیان و مغولان
۱۰ – علاقه شاه‌عباس به بهشهر
۱۱ – جنگ‌های بهشهر
۱۲ – فهرست منابع
۱۳ – پانویس
۱۴ – منبع

جغرافیای بهشهر

این شهرستان از شمال به دریای مازندارن و خلیج گرگان، از شرق به کردکوی و بندر گز، از جنوب به دامغان و از غرب به نکا و ساری محدود است.

[۱] گیتاشناسی، تهران، ۱۳۷۷ش.

شهرستان بهشهر از ۳ بخش مرکزی، گلوگاه و یانه‌سر، و ۳ شهر بهشهر، رستمکلا و گلوگاه، و ۶ دهستان تشکیل شده است.

[۲] نشری دفتر تقسیمات کشوری، معاونت سیاسی اجتماعی وزارت کشور، ج۱، ص۵۵-۵۶، تهران، ۱۳۷۹ش، شم‌ ۲.

شبه جزیر میانکاله در شمال شرقی این شهرستان واقع است.

[۳] گیتاشناسی، تهران، ۱۳۷۷ش.

بخش‌های شمالی شهرستان بهشهر از نوار ساحلی نسبتاً باریکی تشکیل شده، و در نواحی جنوبی آن بلندی‌های البرز واقع است.

[۴] عباس جعفری، دائره المعارف جغرافیایی ایران، ج۱، ص۲۲۱، تهران، ۱۳۷۹ش.

کوه شادر با ارتفاع ۲۵۱‘۳ متر و بادله با ارتفاع ۲۱۱‘۳ متر از بلندترین کوه‌های اطراف بهشهرند.

[۵] عباس جعفری، کوه‌ها و کوه‌نامه‌های ایران، ج۱، ص۹۰، تهران، ۱۳۶۸ش.

[۶] عباس جعفری، کوه‌ها و کوه‌نامه‌های ایران، ج۱، ص۳۵۱، تهران، ۱۳۶۸ش.

رود نکا و زارم رود از مهم‌ترین و پرآب‌ترین رودهای بهشهرند.

[۷] عباس جعفری، رودها و رودنامه‌های ایران، ج۱، ص۲۴۶، تهران، ۱۳۷۶ش.

[۸] عباس جعفری، رودها و رودنامه‌های ایران، ج۱، ص۴۶۵، تهران، ۱۳۷۶ش.

آب و هوای این شهرستان معتدل و مرطوب است.

[۹] علی‌بابا عسکری، بهشهر (اشرف‌البلاد)، ج۱، ص۱۹، تهران، ۱۳۵۰ش.

شهرستان بهشهر پوشیده از انواع گیاهان جنگلی است. در گذشته، تمام جلگ بهشهر پوشیده از جنگل بوده، که امروزه از وسعت آن کاسته شده است.

[۱۰] علی‌بابا عسکری، بهشهر (اشرف‌البلاد)، ج۱، ص۸۱، تهران، ۱۳۵۰ش.

اقتصاد شهر

اقتصاد این شهرستان برپای کشاورزی، دام‌پروری، صید ماهی و صنایع جانبی آن‌ها استوار است. کشاورزی در این شهرستان به دو طریق دیمی و آبی صورت می‌گیرد و آب لازم از رودخانه و چاه‌های ژرف و نیمه‌ ژرف تأمین می‌شود، از عمده‌ترین محصولات آن‌جا گندم، برنج، پنبه، توتون، دانه‌های روغنی و مرکبات است.

[۱۱] فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (ساری)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، ج۱، ص۱۰۷، تهران، ۱۳۷۰ش، ج۲۸.

کارخانه‌های چیت‌سازی، پنبه‌پاک‌کنی، روغن‌کشی، نئوپان‌سازی، ریسندگی، توتون خشک‌کنی، نیروگاه‌ گازی و شیلات از مراکز صنعتی مهم بهشهرند.

[۱۲] فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (ساری)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، ج۱، ص۱۰۷، تهران، ۱۳۷۰ش، ج۲۸.

[۱۳] حسن قلعه‌بندی، تاریخ و جغرافیای شهرستان بهشهر، ج۱، ص۱۵، ساری، ۱۳۴۷ش.

[۱۴] حسن قلعه‌بندی، تاریخ و جغرافیای شهرستان بهشهر، ج۱، ص۲۲، ساری، ۱۳۴۷ش.

[۱۵] عباس شایان، مازندران، ج۱، ص۹۴، تهران، ۱۳۶۴ش.

تأسیسات شیلات این شهرستان در ۲۰ کیلومتری شمال نکا واقع است.

[۱۶] فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (ساری)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، ج۱، ص۱۰۷، تهران، ۱۳۷۰ش، ج۲۸.

دام‌پروری نیز درشهرستان بهشهر توسعه یافته است و محصولات آن به نقاط دیگر صادر می‌شود.

[۱۷] فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (ساری)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، ج۱، ص۱۰۷، تهران، ۱۳۷۰ش، ج۲۸.

گونه جانوری

جانوران گوناگون از جمله پلنگ، خرس، گراز، شغال، گرگ و جز آن‌ها در جنگل‌های آن‌جا یافت می‌شود.

[۱۸] فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (ساری)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، ج۱، ص۱۰۷، تهران، ۱۳۷۰ش، ج۲۸.

[۱۹] علی‌بابا عسکری، بهشهر (اشرف‌البلاد)، ج۱، ص۹۴، تهران، ۱۳۵۰ش.

جمعیت

براساس سرشماری عمومی آبان ماه ۱۳۷۵، جمعیت شهرستان بهشهر ۷۳۱‘۱۷۶ نفر بوده است که از این شمار ۱۹/۵۶ در نقاط شهری، و بقیه در روستاها اقامت داشته‌اند.

[۲۰] سرشماری عمومی نفوس و مسکن (۱۳۷۵ش)، نتایج تفصیلی، شهرستان بهشهر، مرکز آمار ایران، تهران، ۱۳۷۶ش.

تبدیل به شهرستان

از آبان ماه ۱۳۱۶، بخش اشرف (بهشهر) در شمار بخش‌های تابع شهرستان ساری بود،

[۲۱] مجموعه قوانین سال ۱۳۱۶ش، وزارت کشور، ج۱، ص۸۴، تهران، ۱۳۱۶ش.

ولی از ۱۳۳۳ش خود به شهرستان بدل گردید.

[۲۲] علی‌بابا عسکری، بهشهر (اشرف‌البلاد)، ج۱، ص۲۶۷، تهران، ۱۳۵۰ش.

معرفی شهر بهشهر

این شهر که مرکز شهرستان بهشهر است، در °۵۳ و ´۳۲ طول شرقی و °۳۶ و ´۴۱ عرض شمالی و در ارتفاع ۱۵ متری از سطح دریا واقع است.

[۲۳] عباس جعفری، دائره المعارف جغرافیایی ایران، ج۱، ص۲۲۱، تهران، ۱۳۷۹ش.

این شهر در منطق جلگه‌ای قرار دارد و تا ۱۰ کیلومتری جنوب آن را از زمین‌های کشاورزی و جنگلی پوشانیده است. راه آهن تهران ـ بندر ترکمن از این شهر می‌گذرد.

[۲۴] فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (ساری)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، ج۱، ص۱۰۸، تهران، ۱۳۷۰ش، ج۲۸.

[۲۵] فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور (ساری)، سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، ج۱، ص۱۰۹، تهران، ۱۳۷۰ش، ج۲۸.

بر مبنای آخرین سرشماری رسمی، بهشهر بیش از ۷۱ هزار نفر جمعیت داشته است.

[۲۶] سرشماری عمومی نفوس و مسکن (۱۳۷۵ش)، نتایج تفصیلی، شهرستان بهشهر، مرکز آمار ایران، تهران، ۱۳۷۶ش.

نام‌های شهرستان

درطول تاریخ همواره از تمام و یا قسمتی از این شهرستان با نام‌های کبودجامه، پنجاه هزار یا پنجهزار، هزارجریب، کلباد، قره طغان، طاحونه سر، آسیاب سر، خرگوران، اشرف و بهشهر یاد شده است.

[۲۷] علیرضا چکنگی، فرهنگ‌نام تطبیقی نامهای قدیم و جدید مکانهای جغرافیایی، ج۱، ص۱۶، مشهد، ۱۳۷۸ش.

[۲۸] علیرضا چکنگی، فرهنگ‌نام تطبیقی نامهای قدیم و جدید مکانهای جغرافیایی، ج۱، ص۲۶، مشهد، ۱۳۷۸ش.

[۲۹] علیرضا چکنگی، فرهنگ‌نام تطبیقی نامهای قدیم و جدید مکانهای جغرافیایی، ج۱، ص۴۸، مشهد، ۱۳۷۸ش.

[۳۰] علیرضا چکنگی، فرهنگ‌نام تطبیقی نامهای قدیم و جدید مکانهای جغرافیایی، ج۱، ص۱۲۰، مشهد، ۱۳۷۸ش.

[۳۱] حسن حجازی کناری، پژوهشی در زمین نامهای باستانی مازندران، ج۱، ص۱۴۸، تهران، ۱۳۷۲ش.

[۳۲] اردشیر برزگر، تاریخ تبرستان پس از اسلام، ج۲، ص۳۳، تهران، ۱۳۳۴ش.

[۳۳] منوچهر ستوده، از آستارا تا استارباد، ج۵، ص۶۱۵، تهران، ۱۳۷۵ش.

[۳۴] عباس اقبال آشتیانی، تاریخ مفصل ایران، ج۱، ص۴۰، تهران، ۱۳۴۱ش.

پیشین تاریخی

یافته‌های باستان‌شناختی در غارهوتو، واقع در غرب بهشهر دیرینگی زیست انسان را در این منطقه به دوران پیش از تاریخ می‌رساند.

[۳۵] نصرت‌الله مشکوتی، فهرست بناهای تاریخی و اماکن باستانی ایران، ج۱، ص۱۸۲، تهران، ۱۳۴۹ش.

[۳۶] حبیب‌الله صمدی، کشف آثار انسانهای قدیم در ایران، ج۱، ص۲۳۷-۲۳۹، ص۲۱-۲۴، کنار دریای خزر، گزارش دو ماه کمیسیون ملی یونسکو در ایران، تهران، ۱۳۳۰ش، ج۴، شم‌ ۱ و ۲.

بهشهر امروزی که از نواحی طبرستان بود، یکی از زیستگاه‌های نخستین تپوران به شمار می‌آید.

[۳۷] بهرام فره‌وشی، فرهنگ پهلوی، ج۱، ص۴۲۹، تهران، ۱۳۴۶ش.

[۳۸] Markwart, J,Ernahr, Berlin, 1901، ج۱، ص۱۳۱.

[۳۹] اسماعیل مهجوری، تاریخ مازندران، ج۱، ص۲۴، ساری، ۱۳۴۲-۱۳۴۵ش.

این ناحیه در دور ساسانی از بخش‌های کوست شمال ایران بود و با فرمانروایی مرزبانان (اسپهبدان) اداره می‌شد.

[۴۰] Markwart, J,Ernahr, Berlin, 1901، ج۱، ص۱۳۱.

پس از سقوط دولت ساسانی، اسپهبدان طبرستان سال‌ها به عنوان امرای مستقل در این ناحیه فرمانروایی داشتند و تا قرن‌ها استقلال خود را حفظ کردند.

[۴۱] تئودُر نولدکه، تاریخ ایرانیان و عربها در زمان ساسانیان، ج۱، ص۶۷۳-۶۷۴، ترجم عباس زریاب، تهران، ۱۳۵۸ش.

[۴۲] Christensen, A, L’Iran sous les Sassanides, Copenhagen, 1936، ج۱، ص۵۰۱.

حکمرانان محلی آن ناحیه که به اسپهبدان مشهور بودند، از ۴۵ تا ۷۵۰ق/۶۶۵ تا ۱۳۴۹م بر بخش‌هایی از طبرستان حکومت می‌کردند.

[۴۳] مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، دانشنامه بزرگ اسلامی، ج۱، ص۳۷۹، آل باوند.

باو مؤسس سلسل باوندی یکی از سرداران یزدگرد سوم به هنگام فتوحات اسلامی در ایران بود. در روزگار او طبرستان دستخوش فتنه و آشوب هپتالیان شده بود. مردمان آن‌جا که از آسیب‌های هپتالیان به ستوه آمده بودند، فرمانروایی طبرستان را به وی پیشنهاد کردند. وی با شرایطی فرمانروایی طبرستان را پذیرفت و این خطه را از وجود هپتالیان پاک کرد و پس از ۱۵ سال فرمانروایی کشته شد؛ اما چندی بعد فرزندش سهراب قاتل پدر را کشت و بار دیگر بر این ناحیه چیره گشت.

[۴۴] محمد بن اسفندیار، تاریخ طبرستان، ج۱، ص۱۵۴-۱۵۶، به کوشش عباس اقبال آشتیانی، تهران، ۱۳۲۰ش.

حمله خوارزمشاهیان و مغولان

طبرستان و از جمله ناحی بهشهر در حدود سال ۲۲۵ق/۸۴۰م توسط عبدالله بن طاهر گشوده شد و در زمر قلمرو طاهریان قرار گرفت.

[۴۵] احمد بلاذری، فتوح‌البلدان، ج۱، ص۴۷۴-۴۷۵، به کوشش عبدالله انیس طباع و عمرانیس طباع، بیروت، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۷م.

[۴۶] عبدالحسین زرین‌کوب، تاریخ ایران بعد از اسلام، ج۱، ص۶۰۶، تهران، ۱۳۴۳ش.

در سده‌های ۳ تا ۵ق/۹-۱۱م نصرت‌الدین اسپهبد کبودجامه به فرمان حسام‌الدوله اردشیر باوندی بر جناشک در قلمرو تکش خوارزمشاه حمله برد و حکمران آن‌جا را به قتل رساند. خوارزمشاه نیز به تلافی، ولایت کبودجامه و نواحی اطراف آن را ویران کرد.

[۴۷] ظهیرالدین مرعشی، تاریخ طبرستان و رویان و مازندران، ج۱، ص۱۸۳-۱۸۴، به کوشش عباس شایان، تهران، ۱۳۳۳ش.

[۴۸] ابراهیم قفس اوغلی، تاریخ دولت خوارزمشاهیان، ج۱، ص۱۵۰، ترجم داووداصفهانیان، تهران، ۱۳۶۷ش.

۱۵ سال پس از این واقعه به هنگام یورش مغولان به مازندران، رکن‌الدین کبودجامه‌ای برادرزاد نصرت‌الدین از فرصت استفاده کرد و با مغولان متحد شد و به یاری ایشان بر کبودجامه دست یافت.

[۴۹] محمد نسوی، سیرت جلال‌الدین مینکبرنی، ج۱، ص۶۸، ترجم کهن، به کوشش، مجتبی مینوی، تهران، ۱۳۶۵ش.

[۵۰] عباس اقبال آشتیانی، تاریخ مفصل ایران، ج۱، ص۴۰، تهران، ۱۳۴۱ش.

[۵۱] رشیدالدین فضل‌الله، جامع‌ التواریخ، ج۱، ص۴۷۰-۴۷۱، به کوشش بهمن کریمی، تهران، ۱۳۳۸ش.

مقارن با نخستین لشکرکشی امیرتیمور به مازندران در ۷۸۴ق/۱۳۸۲م، این سامان قلمرو امیرولی بود. در این سال تیمور تا حدود کبودجامه پیش راند، اما تصرف آن‌جا تا ۷۸۶ق به تأخیر افتاد.

[۵۲] شرف‌الدین علی یزدی، ظفرنامه، ج۱، ص۱۱۱۷، به کوشش عصام‌الدین اورونبایف، تاشکند، ۱۹۷۲م.

[۵۳] نظام‌الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۸۹، به کوشش پناهی سمنانی، تهران، ۱۳۶۳ش.

[۵۴] نظام‌الدین شامی، ظفرنامه، ج۱، ص۹۴-۹۶، به کوشش پناهی سمنانی، تهران، ۱۳۶۳ش.

[۵۵] حسین میرجعفری، تاریخ تحولات سیاسی، ج۱، ص۲۷-۲۸، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایران در دور تیموریان و ترکمانان، اصفهان، ۱۳۷۵.

علاقه شاه‌عباس به بهشهر

چون مادر شاه عباس صفوی اهل مازندران بود،

[۵۶] رضاقلی هدایت، سفارت‌نام خوارزم، ج۱، ص۲۴، به کوشش علی حصوری، تهران، ۱۳۵۶ش.

[۵۷] نصرالله فلسفی، زندگی شاه‌عباس اول، ج۱، ص۱۹-۲۰، تهران، ۱۳۶۹ش.

به این ناحیه توجه خاصی مبذول می‌داشت. در ۱۰۲۱ق/۱۶۱۲م به فرمان شاه عباس شهر «اشرف» بنا نهاده شد.

[۵۸] اردشیر برزگر، تاریخ تبرستان پس از اسلام، ج۲، ص۳۳، تهران، ۱۳۳۴ش.

به روایت اسکندربیک،

[۵۹] اسکندربیک منشی، عالم‌آرای عباسی، ج۱، ص۱۴۱۱، به کوشش محمد اسماعیل رضوانی، تهران، ۱۳۷۷ش.

این نام از آن‌رو بر آن‌جا نهاده شد که از نظر «نزاهت و خرمی اشرف امکن» مازندران بوده است. چون شاه عباس به هنگام سفر به مازندران در اشرف اقامت می‌کرد، نزدیکان و همراهان او عمارت‌هایی در آن ساختند و شهر رو به آبادانی نهاد.

[۶۰] اسکندربیک منشی، عالم‌آرای عباسی، ج۱، ص۱۴۱۲، به کوشش محمد اسماعیل رضوانی، تهران، ۱۳۷۷ش.

همچنین در ۱۰۲۳ق/۱۶۱۴م پس از لشکرکشی شاه‌ عباس به گرجستان بسیاری از ارمنیان و گرجیان قفقاز به مازندران کوچانیده شدند و در اشرف و دیگر شهرهای مازندران جای گرفتند.

[۶۱] محمدتقی حکیم، گنج دانش (جغرافیای تاریخی شهرهای ایران)، ج۱، ص۵۷-۵۸، به کوشش محمدعلی صوتی و جمشید کیان‌فر، تهران، ۱۳۶۶ش.

شاه‌عباس برای جلوگیری از تاخت و تاز قبایل ترکمن به اشرف، خندقی احداث کرد که از دامن کوه‌ها تا دریا ادامه داشت. سال‌ها به سبب این اقدام مازندران و اطراف آن از غارت مصون ماند و چون این خندق در نزدیکی کُلباد واقع بود، به «جَرّکلباد» معروف شد.

[۶۲] ابراهیم نامی، سفرنام استراباد و مازندران و گیلان، ج۱، ص۷۷-۷۸، به کوشش مسعود گلزاری، تهران، ۱۳۵۵ش.

[۶۳] محمدحسن اعتمادالسلطنه، مرآه البلدان، ج۱، ص۱۰۲۲، به کوشش عبدالحسین نوایی و هاشم محدث، تهران، ۱۳۶۷ش.

[۶۴] مهدی بامداد، شرح حال رجال ایران، ج۳، ص۴۱۳، تهران، ۱۳۵۷ش.

جنگ‌های بهشهر

دلاواله اشرف را شهری آباد با باغ‌های بسیار، خیابانی عریض و مناظر دلپذیر و خانه‌هایی که بدون نظم در میان درختان بنا شده، وصف کرده است.

[۶۵] پیترو دلاواله، سفرنامه، ج۱، ص۶۴۱، ترجم محمودبهفروزی، تهران، ۱۳۸۰ش.

با انقراض حکومت صفوی و ناآرامی‌های پس از آن، شهر اشرف دستخوش حوادث گوناگون گردید و آبادانی و شکوفایی خود را از دست داد. با هجوم افغان‌ها به ایران، پیش از تسخیر اصفهان، طهماسب میرزا برای گردآوری سپاه به مازندران رفت و در ۱۱۳۷ق/۱۷۲۵م وارد اشرف شد.

[۶۶] عبدالرزاق مفتون دنبلی، مآثر سلطانیه، ج۱، ص۹، به کوشش غلامحسین صدری افشار، تهران، ۱۳۵۱ش.

[۶۷] محمدحسن اعتمادالسلطنه، مرآه البلدان، ج۱، ص۱۱، به کوشش عبدالحسین نوایی و هاشم محدث، تهران، ۱۳۶۷ش.

نادرشاه افشار در دوران پادشاهی خود در آبادانی اشرف کوشید. از جمله عمارت چهل ستون را که هنگام نابسامانی‌های دور تهاجم افغان‌ها ویران شده بود، بازسازی کرد.

[۶۸] ابراهیم نامی، سفرنام استراباد و مازندران و گیلان، ج۱، ص۸۳، به کوشش مسعود گلزاری، تهران، ۱۳۵۵ش.

[۶۹] ملگونف گ، کرانه‌های جنوبی دریای خزر یا استانهای شمالی ایران، ج۱، ص۱۹۲، ترجم امیرهوشنگ امینی، تهران، ۱۳۶۷ش.

پس از درگذشت نادرشاه، محمدحسن خان قاجار بر استراباد و مازندران مستولی شد. کریم‌خان زند برای مقابله با او سپاهی به آن ناحیه فرستاد و در جنگی که در حدود جرکلباد در ۱۱۷۲ق/۱۷۵۹م روی داد، محمدحسن خان قاجار کشته شد و شهر اشرف به دست سپاهیان زندیه افتاد و ویران شد.

[۷۰] ابراهیم نامی، سفرنام استراباد و مازندران و گیلان، ج۱، ص۸۱، به کوشش مسعود گلزاری، تهران، ۱۳۵۵ش.

[۷۱] محمدحسن اعتمادالسلطنه، تاریخ منتظم ناصری، ج۱، ص۱۳۷۵-۱۳۷۶، به کوشش محمداسماعیل رضوانی، تهران، ۱۳۶۷ش.

در نتیج این جنگ‌ها شهر اشرف که در دوران صفویه پایتخت دوم ایران به شمار می‌رفت، آبادانی خود را از دست داد.

[۷۲] ابراهیم نامی، سفرنام استراباد و مازندران و گیلان، ج۱، ص۸۱، به کوشش مسعود