توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت شمار آسمان ها دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت شمار آسمان ها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت شمار آسمان ها :

شمار آسمان‌ها

در آیات بسیاری با تعبیر سماوات ، بر تعدّد آسمان‌ها و با واژه‌های سبع سماوات، سبع طرائق و سبعاً شداداً به هفت‌گانه بودن آن‌ها تصریح شده است.

فهرست مندرجات

۱ – اقوال در مراد از عدد هفت
۱.۱ – کنایه بودن عدد هفت
۱.۲ – حقیقی بودن عدد هفت
۲ – اقوال منجمان درباره شمار زمین و آسمان
۲.۱ – مرکزیت زمین
۲.۲ – نظر هبه‌الدین شهرستانی
۲.۳ – تقسیم با عناصر تشکیل‌دهنده
۲.۴ – مطابقت عوالم با تعداد آسمان‌ها
۳ – هفت آسمان در قرآن
۴ – نظر طباطبایی در آیات آفرینش آسمان‌ها
۵ – گسترش آسمان‌ها
۶ – مقصود از گسترش آسمان‌ها
۶.۱ – توانایی آفرینش فضای بزرگ‌تر
۶.۲ – گوش‌زد کردن عظمت آسمان‌ها
۶.۳ – دورشدن اجرام از یکدیگر
۷ – فهرست منابع
۸ – پانویس
۹ – منبع

اقوال در مراد از عدد هفت

کنایه بودن عدد هفت

برخی، عدد هفت در آیات دال بر هفت‌گانه بودن آسمان‌ها را کنایه از تعدادِ نامعیّن و تعداد آسمان‌ها را به شمار ستارگان می‌دانند.

[۱] مراغی، مج ۱۰، ج ۲۸، ص ۱۵۱.

طنطاوی ، با ذکر اجمالی از سیر تطوّر آرا درباره هفت آسمان ، و‌ افلاک سبعه و ورود این نظریّات به حوزه اندیشه اسلامی می‌گوید: دانشمندان مسلمان بر آنند که واژه «سبع» حصر را نمی‌رساند؛ زیرا عدد، مفهوم مخالف ندارد و نفی ما عدا نمی‌کند.

وی، مقصود از هفت آسمان را منظومه شمسی می‌داند که برای بشر کشف شده و شاید سیّارات دیگری وجود داشته باشند که به دور خورشید می‌چرخند و تاکنون کشف نشده‌اند. 

[۲] الجواهر، مج‌۱، ج‌۱، ص‌۴۷.

حقیقی بودن عدد هفت

ولی بیش‌تر مفسّران بر آنند که عدد هفت، حقیقی است نه کنایی؛ زیرا اگر کنایی بود، نُه بار در آیات گوناگون تکرار نمی‌شد؛

[۳] التفسیر الکبیر، ج‌۲، ص‌۱۵۳.

البته بشر تا کنون نتوانسته نظر نهایی و دقیقی را درباره هفت آسمان و طبقات آن ارائه دهد.

ملاّصدرا ، شمار آسمان‌ها را بر اساس قرآن ، بیش از هفت عدد نمی‌داند و بر آن است که روش رصد و حسّ در فهم امور آسمانی ناقص است و هیچ‌کس جز پدید آورنده‌اش بر آن احاطه ندارد؛ چنان‌که خداوند می‌فرماید: «ما أَشهَدتُّهم خَلقَ السَّمـوتِ و الأرضِ و لا خَلقَ أَنفُسِهم»

[۴] کهف/سوره۱۸، آیه۵۱.

بنابراین باید به ظاهر قرآن بسنده کرد که فقط بر وجود هفت آسمان و دو جسم عظیم به نام عرش و کرسی دلالت دارد.

[۵] تفسیر ملاصدرا، ج‌۲، ص‌۲۸۹ـ۲۹۳.

اقوال منجمان درباره شمار زمین و آسمان

مرکزیت زمین

منجّمان قدیم، گمان می‌کردند که زمین مرکز عالم است و حالت سکون دارد و پدیده‌ها و افلاک دیگر، در حال گردش به دور آن هستند.

به نظر شیخ بهایی ، و‌ پیش از او بوعلی سینا که در این زمینه از فلسفه یونان ، یعنی هیأت بطلمیوس ( بطلیموس ) متأثّر بودند،

[۶] زمین و آسمان و ستارگان از نظر قرآن، ص‌۲۲۳.

جهان از سیزده کره به هم پیوسته تشکیل شده؛ نُه فلک عِلوی و چهار عنصر سِفلی که پایین‌تر از همه، زمین است و در وسط عالم قرار دارد؛ سپس کره آب که بر زمین احاطه تام ندارد.

سوم کره هوا، چهارم کره ناری، سپس افلاک نُه‌گانه، به ترتیب فلک قمر ، عطارد ، زهره ، شمس ، مریخ ، مشتری ، زحل ، فلک ثوابت و فلک اطلس یا فلک الافلاک که چرخش روزانه همه افلاک به چرخش فلک‌ الافلاک بسته است.

همو، با بیان این‌که مقصود از « سبع سماوات » در قرآن، افلاک منظومه شمسی است، دو فلک ثوابت و اطلس را همان کرسی و عرش در اصطلاح شرع می‌داند؛

[۷] تشریح الافلاک، ص ۵ـ۶.

ولی محی‌الدین ، افزون به سیزده فلک، عرش و کرسی را نیز دو فلک دیگر دانسته.

[۸] شرح فصوص قیصری، ص‌۵۴۳‌.

نظر هبه‌الدین شهرستانی

هبه‌الدین شهرستانی ، با ردّ نظریّه قدما که اساس آن، هیأت بطلمیوس است، می‌گوید: منظور از ارضین سبع ( زمین‌های هفت‌گانه ) ـ چنان‌که در دعاها آمده ـ هفت کره اطراف خورشید ، یعنی زمین، زهره، عطارد، مریخ، مشتری، زحل و اورانوس هستند، و‌ آسمان‌های هفت‌گانه، هوا یا بخارهایی‌اند که هر یک از این کرات را احاطه کرده‌اند؛ پس هفت آسمان بر هفت زمین محیط است.

[۹] الهیئه و الاسلام، ص‌۱۷۸ـ۱۷۹.

تقسیم با عناصر تشکیل‌دهنده

برخی، آسمان‌ها را از نظر عنصرهای تشکیل دهنده آن، به هفت قسمت تقسیم کرده

[۱۰] روح‌المعانی، مج‌۱۶، ج‌۳۰، ص‌۱۵۳.

و برخی اسم خاصّی را برای هر کدام از آسمان‌های هفتگانه ذکر کرده‌اند.

[۱۱] کشف‌الاسرار، ج‌۲، ص‌۳۸۵.

آنان برای نظر خود دلیلی بیان نکرده‌اند.

مطابقت عوالم با تعداد آسمان‌ها

برخی نیز با تقسیم عناصر موجود در جهان آفرینش و تعبیر عوالم از آن‌ها، آسمان‌های هفت‌‌گانه را به این عوالم تفسیر و ترتیب آن‌ها را چنین ذکر کرده‌اند: عالم جماد ، نبات ، حیوان ، انسان ، آسمان‌های محسوس مادّی، موجودات برزخی ، ملکوت و عالم عقل و جبروت.

[۱۲] التحقیق، ج‌۵‌، ص‌۲۲۰، «سمو».

هفت آسمان در قرآن

ملاحظه تعابیر قرآن دارای اهمیت است و نُه بار در قرآن به آسمان‌های هفت‌‌گانه تصریح شده و در دعاها نیز «هفت آسمان» فراوان آمده است و نمی‌توان به سادگی از کنار آن‌ها گذشت.

بنابراین باید گفت: آسمان‌ها، فضای گسترده‌ای هستند که یکی پشت دیگری، در فضای بی‌پایان قرار دارد و همه ستارگان و مجموعه‌های شمسی و کهکشان‌های مشهود، در متن نخستین و نزدیک‌‌ترین آسمان ( سماء دنیا ) جای گرفته‌اند؛ چنان‌که در [[|آیه]] ۱۲ فصّلت : ۴۱ آمده است: «وَ زَیّنّا السَّماءَ الدُّنیا بِمَصـبِیحَ».

[۱۳] بیّنات، س‌۱، ش‌۳، ص‌۵۷ـ۶۲.

با توجّه به این آیه و آیه ۶ صافّات : ۳۷

[۱۴] صافات/سوره۳۷، آیه۶.

(إنّا زَیَّنّا السّماءَ الدُّنیا بِزینه الکَواکِبِ) آشکار می‌شود که اجرام آسمانیِ قابل مشاهده، در آسمان اوّل جای دارند؛ پس باید شش آسمان دیگر وجود داشته باشد که در دسترس بشر نیست.

[۱۵] تفسیر نمونه، ج‌۲۰، ص‌۲۲۹.

در قرآن از این شش آسمان، وصفی به میان نیامده، جز آن‌که به صورت طبقاتی پشت سر هم قرار دارند.

[۱۶] المیزان، ج‌۱۷، ص‌۳۶۹۳۷۰.

آیه ۱۵ نوح : ۷۱

[۱۷] نوح/سوره۷۱، آیه۱۵.

نیز قرار گرفتن هفت آسمان روی هم را تأیید می‌کند: «ألَم‌ تَرَوا کَیف خَلَقَ اللّهُ سَبعَ سَمـوت طِباقاً = آیا نمی‌دانید خداوند چگونه هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفرید؟» برخی، رؤیت در آیه را به معنای علم دانسته و بر آنند که ذکر هفت آسمان در کلام نوح به صورت نشانه توحید ، دلیل آن است که مردم آن زمان از هفت آسمان آگاه بودند و انبیای گذشته نیز از آن یاد کرده‌اند.

[۱۸] المیزان، ج‌۲۰، ص‌۳۲.

نظر طباطبایی در آیات آفرینش آسمان‌ها

علاّمه طباطبایی بر آن است که از مجموع آیات مربوط به آفرینش آسمان‌ها در قرآن ، چهار مطلب درباره آسمان‌های هفت‌‌گانه به دست می‌آید:

۱. از ظاهر (نَه صریح) آیات فهمیده می‌شود که آسمان