توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت شرح الرضی علی الکافیه (کتاب) دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت شرح الرضی علی الکافیه (کتاب)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت شرح الرضی علی الکافیه (کتاب) :

شرح الرضی علی الکافیه (کتاب)

«شرح الرضی علی الکافیه»، اثر محمد بن حسن استرآبادی معروف به شیخ رضی، شرح غیر مزجی «الکافیه» ابن حاجب است.

فهرست مندرجات

۱ – معرفی اجمالی
۱.۱ – دیدگاه سیوطی
۲ – ساختار
۳ – مزیت
۴ – شیوه
۵ – نمونه‌ای از استشهادات
۵.۱ – أ. شواهد قرآنی
۵.۱.۱ – اول
۵.۱.۲ – دوم
۵.۲ – ب. شواهد شعری
۵.۲.۱ – شعرای جاهلی
۵.۲.۲ – شعرای مخضرمی
۵.۲.۳ – شعرای اسلامی
۵.۲.۴ – شعرای مولدین
۵.۳ – ج. احادیث نبوی
۵.۴ – د. اقوال فصحاء
۶ – برخی کتب اثرپذیر
۶.۱ – اول
۶.۲ – دوم
۶.۳ – سوم
۷ – وضعیت کتاب‌
۸ – پانویس
۹ – منبع

معرفی اجمالی

«شرح الرضی علی الکافیه»، اثر محمد بن حسن استرآبادی معروف به شیخ رضی، شرح غیر مزجی «الکافیه» ابن حاجب می‌باشد که به زبان عربی و حدودا در اواخر قرن هفتم هجری نوشته شده است.

کتاب حاضر، اثری عظیم و بااهمیت می‌باشد که بسیاری از مسائل نحوی را با اسلوبی سهل و بسیط، در خود جای داده و مورد استقبال و استفاده بسیاری از علمای عرب و عجم بوده است.

[۱] شرح الرضی علی الکافیه، محمد بن حسن استرآبادی، متن کتاب.

دیدگاه سیوطی

سیوطی درباره این کتاب، معتقد است که هیچ شرحی بر کافیه و نیز در غالب کتبی نحوی، از لحاظ جمع، تحقیق و حسن تعلیل، مانند این اثر نوشته نشده است.

ساختار

کتاب، در چهار جلد، در دو بخش کلی عرضه شده است؛ به‌گونه‌ای که بخش اول، مشتمل بر بیست و چهار موضوع کلی بوده و بخش دوم نیز سی و شش موضوع اصلی را در خود جای داده و موضوعات فرعی دیگر، حول آن‌ها قرار گرفته است. برخی از این موضوعات اصلی، عبارتند از: کلمه و اقسام آن، کلام، معرب و مبنی، غیر منصرف، عدل، تأنیث، جمع، وزن الفعل، مرفوعات، تنازع، مبتدا و خبر، منصوبات، منادی، ترخیم، مندوب، مجرورات، توابع، ضمایر، اسم اشاره ، موصول ، اسماء افعال، اصوات، مرکبات، کنایات، ظروف، نکره، مبحث عدد، مذکر و مؤنث، مثنی و جمع، مصدر، اسم فاعل ، اسم مفعول ، صفت مشبهه، اسم تفضیل ، انواع فعل از لحاظ زمان، فعل مجهول ، متعدی و لازم، افعال قلوب، افعال ناقصه، افعال مقاربه، فعل تعجب، افعال مدح و ذم و انواع حروف که عبارتند از: جر، مشبه بالفعل، عطف، تنبیه، ایجاب، زائده، تفسیر، مصدریه، تخصیص، توقع، استفهام، شرط، ردع، تأنیث، تنوین، نون تأکید و استطراد.

مزیت

بر کافیه ابن حاجب، شرح‌های متعددی نوشته شده است؛ اما امتیاز شرح حاضر، به استقلال رأی و حریت فکر نویسنده آن می‌باشد؛ زیرا وی بر مذهب نحوی خاصی متمرکز نگردیده است؛ هرچند غالباً به مذهب بصریون تمایل داشته و تمجید بسیاری از سیبویه و آثار وی کرده است، اما در مواردی نیز آراء کوفیون را نقل و از آن‌ها دفاع کرده است، اما نکته حایز اهمیت این است که وی پس از نقل اقوال قدما و نقد آن‌ها، در بعضی موارد، رأی منحصربه‌فردی داشته است؛ با اینکه در مواردی نیز اقوال دیگر را نقل و شدیداً از آن‌ها دفاع کرده است.

[۲] «شرح الرضی علی کافیه ابن حاجب و اثره فی الدراسات النحویه اللاحقه»، یاسین، نبهان.

شریف جرجانی ، از علمای قرن هفتم هجری، ضمن اشاره به ارزش این اثر، تعلیقی بر آن نگاشته و در برخی مسائل، به مناقشه با نویسنده یا تصحیح عبارات وی پرداخته است.

شیوه

شیوه شرح بدین گونه است که در ابتدا، کلام ابن حاجب با عنوان «قال ابن حاجب» آمده و سپس شرح شیخ رضی، تحت عنوان «قال الرضی» ذیل آن قرار گرفته است؛ هم‌چنین در تشریح مباحث، تک‌تک کلمات ابن حاجب داخل پرانتز قرار گرفته و توضیحات شارح پیرامون آن کلمات و کل مطلب، در ادامه آمده است.

نمونه‌ای از استشهادات

نویسنده در شرح حاضر، از شواهد قرآنی، روایات نبوی، عبارات و فرمایشات امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج البلاغه، اشعار شعرای معروف عرب و کلمات فصحاء، استفاده بسیاری کرده است که به بررسی کوتاهی از این استشهادات پرداخته می‌شود:

أ. شواهد قرآنی

مجموعا حدود هزار و چهار آیه مورد استشهاد نویسنده قرار گرفته است و می‌توان گفت استفاده از شواهد قرآنی در این شرح نسبت به سایر شواهد، مرتبه نخست را به خود اختصاص داده است. نویسنده در اکثر موارد، تمام آیه را ذکر و سپس به شاهد مورد نظر خویش اشاره کرده است.

اکثر آیات مورد استفاده، طبق قرائت متواتر و معروف قرّاء سبعه می‌باشد؛ البته این بدان معنی نیست که نویسنده از قرائات غیر معروف و شاذ نیز غافل بوده است؛ به‌عنوان مثال، از جمله مواردی که وی از قرائت شاذ استفاده نموده، عبارت است از:

اول

آیه ۳۱ سوره یوسف : «حاشا لله»؛ در این‌جا «حاشا» به‌منزله آن دسته از مصادری قرار گرفته که دو نوع استعمال از آن‌ها جایز است: مصدریه و اسم فعل مانند: «روید زیداً، روید زیدٍ» و «بله زیداً، بله زیدٍ».

دوم

استشهاد به دخول« لام» بر خبر «أن» در قرائت شاذ آیه ۴۲ سوره انفال‌ «و أن الل