توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت ستیزه‌جویی در سیره نبوی دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت ستیزه‌جویی در سیره نبوی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت ستیزه‌جویی در سیره نبوی :

جدال (سیره نبوی)

رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، مجادله و ستیزه‌جویی را از اوصاف زشت و ناپسند یک مسلمان برشمردند و همواره مسلمانان را از پرداختن به آن برحذر داشته، از آن نهی می‌فرمودند.

فهرست مندرجات

۱ – معنای لغوی
۲ – مجادله در سیره نبوی
۳ – جدال در نگاه پیامبر
۴ – ستیزه‌جویی سرآغاز فتنه
۵ – واقعه سرچشمه مریسیع
۶ – پانویس
۷ – منبع

معنای لغوی

مجادله واژه‌ای است، عربی از ماده «جدل» این لغت در کتب لغت به معنای درگیری و خصومت و سرشاخ شدن با یکدیگر با انواع فنون آمده است.

[۱] ‌ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۱، ص۱۰۴-۱۰۵، بیروت، دارصادر، چاپ سوم، ۱۴۱۴.

[۲] فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ص۷۹، قم، هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹.

این لغت هم در معنای مثبت و هم در معنای منفی به کار رفته است، اما بیشتر، این کلمه در معنای منفی آن استعمال شده است.

مجادله در سیره نبوی

رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از مجادله پرهیز داشت، به طوری که روایت شده، ایشان خود را از سه چیز به شدت دورنگه می‌داشت: «جدال و کشمکش، پرحرفی و ذکر مطالب بی‌فایده.»

[۳] شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا، ج۲، ص۲۸۴، قم، جهان، ۱۳۷۸.

[۴] طبرانی، سلیمان بن احمد، معجم الکبیر، ج۲۲، ص۱۵۵، تحقیق حمدی عبدالمجید السلفی، دار احیاء التراث العربی.

[۵] طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص۱۴-۱۵، قم، شریف رضی، ۱۴۱۲.

[۶] شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۸۳، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۶۱ش.

یارانش نیز به تاسی از حضرت (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حضورش کشمکش و مجادله نمی‌کردند.

[۷] ‌ شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۳۱۸، قم، جهان، ۱۳۷۸.

[۸] شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۸۲، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۶۱ش.

[۹] طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص۱۵، قم، شریف رضی، ۱۴۱۲.

انس بن مالک نقل می‌کند که: «روزی درباره‌ی موضوعی دینی مجادله می‌کردیم که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آمد. ایشان از دیدن این صحنه بسیار خشمناک شدند، به طوری ‌که چنان خشمی‌ از ایشان سابقه نداشت. ایشان ما را از این کار باز داشته فرمود: امت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) آرام باشید آنان که پیش از شما بودند با همین کارها هلاک شدند، جدال را به خاطر بی‌فایدگی آن ترک کنید، جدال را رها کنید، چرا که مؤمن جدال نمی‌کند، جدال را رها کنید، چرا که جدال‌کننده در خسارت است، جدال را رها کنید، چرا که همین گناه برای تو کافی است که همواره جدل‌کننده باشی جدال را رها کنید، چرا که جدال کننده در قیامت به شفاعت من نمی‌رسد، جدال را رها کنید، چرا که من برای کسی که جدال را ترک کند، هر چند صادق باشد سه خانه در حاشیه، وسط و بالای بهشت متعهد می‌شوم جدال را رها کنید چرا که پس از نهی از پرستش بتان، اولین نهی پروردگار نهی از مجادله بود.»

[۱۰] ‌ طبرانی، سلیمان بن احمد، معجم الکبیر، ج۸، ص۱۵۲، تحقیق حمدی عبدالمجید السلفی، دار احیاء التراث العربی.

[۱۱] شهید ثانی، زین الدین، منیه المرید، ص۳۱۶، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۰۹.

جدال در نگاه پیامبر

رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) جدال را اگر چه شخص محق نیز باشد فاقد خیر برشمرده ترک آن را از نشانه‌های تواضع دانستند،

[۱۲] ‌شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۳۸۱، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۶۱ش.

[۱۳] عاملی، شیخ حر، وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۲۷۴، قم، آل البیت (علیه‌السّلام)، ۱۴۰۹.

ایشان (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) کسی را که از جدال بپرهیزد، هر چند محق باشد را با تقواترین مردم معرفی کرده‌،

[۱۴] ‌ شیخ صدوق، محمد بن علی، معانی الاخبار، ص۱۹۵، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۶۱ش.

[۱۵] شیخ صدوق، محمد بن علی، امالی، ص۷۲، کتابخانه اسلامیه، ۱۳۶۲ش.

[۱۶] شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۴، ص۳۹۵، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۳.

[۱۷] دیلمی، حسن بن ابی‌الحسن، اعلام الدین، ص۳۲۲، قم، مؤسسه آل البیت (علیهم‌السّلام)، ۱۴۰۸.

فرمودند: «از نخستین چیزهایی که خداوند مرا از آن نهی کرد نزاع و کشمکش با مردم بود.»

[۱۸] ‌ طباطبایی، محمد حسین، سنن النبی، ص۵۷، تهران، اسلامیه، چاپ هفتم، ۱۳۷۸ش.

پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ترک مجادله را از نشانه‌های کمال دین برشمردند و فرمودند: ایمان بنده‌ای کامل نمی‌گردد، جز آن‌که ستیزه‌جویی و جدال را رها کند، اگرچه حق با او باشد.

[۱۹] ‌ شهید ثانی، زین الدین، منیه المرید، ص۱۷۱، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۰۹.

[۲۰] متقی هندی، علاء الدین علی، کنزالعمال فی سنن الاقوال و الافعال،، ج۳، ص۶۴۶، تصحیح صفوه السقا، بیروت، الرساله، ۱۹۸۹.

ایشان اجر ترک جدال را بهشت معرفی کردند.

[۲۱] ‌ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۲، ص۳۰۰، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ش.

[۲۲] شیخ صدوق، محمد بن علی، الخصال، ص۱۴۴، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۳.

[۲۳] قزوینی، محمد بن یزید، سنن ابن‌ ماجه، ج۱، ص۲۰، تحقیق محمد فؤاد عبدالباقی، دارالفکر.

[۲۴] سجستانی، ابن اشعث، سنن ابی‌ داوود، ج۲، ص۴۳۷، تحقیق سعید محمد اللحام، دارالفکر، چاپ اول، ۱۹۹۰.

ستیزه‌جویی سرآغاز فتنه

پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) مجادله و ستیزه‌جویی را مقدمه و سرآغاز فتنه معرفی کردند و فرمودند: هیچ گروهی فتنه‌ای برپا نکردند که پس از آن که برای فتنه مجادله کردند و هیچ گروهی در فتنه در نغلتیدند، مگر آنکه آن را پاس داشتند.

[۲۵] ‌ کوفی، محمد بن محمد، جعفریات، ص۱۷۱، تهران، مکتبه نینوی الحدیثه.

[۲۶] سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر الماثور، ج۷، ص۳۸۶، قم، مرعشی نجفی، ۱۴۰۴.

[۲۷] محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۲۴۹، قم، آل البیت (علیهم‌السّلام)، ۱۴۰۸.

هم‌چنین دانشمندان و دانشجویان را از پرداختن به مجادله برای به کرسی نشاندن حرف خود برحذر داشته، سزای کسانی که دانشی را فرا می‌گیرند تا بدان با نادانان یا دانشمندان به ستیزه برخیزد را آتش جهنم معرفی کردند.

[۲۸] ‌ ابن ابی فراس، ورام، مجموعه ورام، ج۲، ص۱۱۶، قم، مکتبه الفقیه.

ایشان به این گروه از مردم توصیه فرمودند: مجادله را رها کنید زیرا حکمت با جدل فهمیده نمی‌شود و از فتنه‌اش ایمنی نیست.

[۲۹] ‌شهید ثانی، زین الدین، منیه المرید، ص۱۷۰، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۰۹.

[۳۰] محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج۹، ص۷۷، قم، آل البیت (علیهم‌السّلام)، ۱۴۰۸.

واقعه سرچشمه مریسیع

پس از پایان جنگ بنی‌مصطلق که با پیروزی چشم‌گیر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و یارانش همرا بود، رسول خدا در مریسیع اقامت گزید، مسلمانان دسته دسته برای نوشیدن آب در سرچشمه آب مریسیع، فراهم ‌آمده بودند در این هنگام یکی از مهاجران به نام جهجاه غفاری با مردی از انصار به نام سنان بن وبرجهنی خزرجی بر سر آب به نزاع و درگیری پرداختند، هر یک از آنان مهاجران و انصار را به یاری طلبیدند، به حضرت خبر رسید و ایشان قضیه را ختم به خیر کردند.

[۳۱] بیهقی، ابوبکر، دلائل النبوه و معرفه احوال صاحب الش