توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت رضی الدین محمد باقی دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت رضی الدین محمد باقی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت رضی الدین محمد باقی :

باقی بالله

‌باقی بالله، ابوالمؤید رضی الدین محمدباقی (یا عبدالباقی) بن عبدالسلام، از مشایخ بزرگ نقشبندیه و از مروّجان این طریقه در هندوستان که در آن سرزمین به «خواجه بیرنگ» نیز شهرت دارد. وی در ۹۷۱ (یا ۹۷۲) در کابل متولد شد.

فهرست مندرجات

۱ – نسب و تحصیلات باقی بالله
۲ – آثار باقی مانده از باقی بالله
۲.۱ – کلیات باقی بالله
۲.۲ – عرفانیات باقی بالله
۲.۳ – اشعار باقی بالله
۲.۴ – رساله ای ناتمام در باب سلوک
۲.۵ – رساله ده اصل
۲.۶ – رساله نور وحدت
۲.۷ – ملفوظات باقی بالله
۳ – معتقدات باقی بالله
۳.۱ – عقیده در مورد وحدت وجود
۳.۲ – عقیده در مورد سلوک
۳.۳ – عقیده در مورد تربیت سالکان
۳.۴ – زندگی زاهدانه باقی بالله
۴ – جانشین های باقی بالله
۵ – فهرست منابع
۶ – پانویس
۷ – منبع

نسب و تحصیلات باقی بالله

پدر باقی بالله قاضی عبدالسلام سمرقندی عالم و صوفی بود و در کابل منصب قضا داشت و مادرش به خواجه عُبیداللّه احرار نقشبندی (متوفی ۸۹۶) نسب می‌رسانید.
تحصیلات نخستینش در کابل بود و از ۹۷۸ که مولانا صادق حلوایی سمرقندی (متوفی ۹۸۲) به دعوت حاکم کابل، محمد حکیم میرزا (برادر کهتر اکبرشاه بابری)، در آن شهر اقامت گزید

[۱] امین احمد رازی، هفت اقلیم، ج۳، ص۳۸۳، تهران (۱۳۴۰ ش).

نزد او به تحصیل علوم پرداخت و سپس به همراه او برای تکمیل تحصیلات خود به سمرقند رفت.
ولی در ماوراء النهر ذوق عرفانیش غالب آمد و تحصیل علوم رسمی را رها کرد و به تصوّف روی آورد و چند سالی در صحبت مشایخی مانند خواجه عبید و افتخار شیخ (از مشایخ طریقه یَسَویه) و امیرعبداللّه بلخی بود و به ذکر مراقبه می‌گذراند.
سپس، به دعوت برخی از دوستانش که در هندوستان صاحب منصب و مقامی بودند، به آن‌جا سفر کرد؛ ولی، برخلاف پیشنهاد آنان، به سپاه بابری نپیوست و به طلب عارفان و صوفیان پرداخت.
از لاهور به دهلی و از آن‌جا به کشمیر رفت و چندی در خدمت شیخ باباوالی خوارزمی (متوفی ۱۰۰۱) بود.
پس از درگذشت باباوالی، به ماوراءالنهر بازگشت و در اَمْکَنَد، در نزدیکی سمرقند، به شیخ بزرگ نقشبندیه آن زمان، مولانا خواجگی امکنگی (متوفی ۱۰۰۸)، پیوست و از او اجازه ارشاد یافت.
به سنّت نقشبندیان از مشایخ پیشین نیز «تربیت روحانی» یافت و از روحانیت شیخ عبیداللّه احرار بهره مند شد.
باقی بالله، به دستور شیخ خود، برای ارشاد و نشر طریقه نقشبندی به هندوستان بازگشت و در ۱۰۰۸ به لاهور رسید و پس از یک سال اقامت در آن‌جا به دهلی رفت و تا پایان عمر در فیروزآباد دهلی اقامت گزید.
در دهلی، برخی از رجال دولت بابری نیز به جمع مریدان باقی بالله پیوستند که از آن جمله است شیخ فرید بخارایی که به خانقاه او کمک بسیار می‌کرد.

[۲] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۵۷، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

باقی بالله بیش از حدود سه سال در مسند شیخی نماند و در اواخر عمر کار ارشاد طالبان را به خلیفه خود شیخ احمد سرهندی واگذاشت و خود عزلت گزید

[۳] محمدهاشم کشمی، زبده المقامات (برکات احمدیه)، ج۱، ص۲۸، کانپور ۱۳۰۷.

[۴] محمدهاشم کشمی، زبده المقامات (برکات احمدیه)، ج۱، ص۳۰، کانپور ۱۳۰۷.

[۵] بدرالدین سرهندی، حضرات القدس، ج۱، ص۳۸ـ۳۹، لاهور ۱۹۷۱.

[۶] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۴۶ـ۴۷، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

[۷] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۵۹، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

و، سرانجام، در روز شنبه ۲۵ جمادی الا´خر ۱۰۱۲ درگذشت.
از او دو پسر بازماند: یکی خواجه عُبیدالله معروف به خواجه کلان (۱۰۱۰ـ۱۰۷۳) مؤلف الطبقات الحُسامیه در شرح حال اولیا، و دیگری خواجه عبداللّه معروف به خواجه خُرد که مؤلف چند رساله کوتاه عرفانی است.

آثار باقی مانده از باقی بالله

کلیات باقی بالله

از باقی بالله آثاری به نظم و نثر بازمانده است که مجموعه آن‌ها به اهتمام مولانا ابوالحسن زید فاروقی مجدّدی گردآوری شده و با عنوان کلیات باقی بالله در لاهور در ۱۹۶۷ به چاپ رسیده است.

عرفانیات باقی بالله

مجموعه ای دیگر، که به همّت سیدنظام الدین احمد کاظمی گردآوری و با عنوان عرفانیات باقی در دهلی در ۱۹۷۰ چاپ شده است، فقط شامل اشعار باقی بالله و نیز فقراتی از شرح حال و کرامات اوست.

اشعار باقی بالله

اشعار باقی بالله، شامل رباعیات و چند مثنوی کوتاه و ساقی نامه تماماً عرفانی است.
وی در توضیح دقایق عرفانیِ ۴۶ رباعی خود شرحی نوشته و آن را سلسله الاحرار نامیده است؛ ولی، چنانکه در «ملفوظات» او آمده است، باقی بالله از این اثر خود، که مسئله وحدت وجود در آن بخوبی تحقیق شده، خرسند نبوده است؛ زیرا ظاهراً بیم آن داشته است که سخنان او به دست نااهلان بیفتد.

[۸] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۶۴، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

از میان چند مثنوی کوتاه او مثنوی گنج فقر در هندوستان شهرت و رواج بیشتری داشته است.

[۹] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۲۰۱ـ۲۳۶، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

[۱۰] باقی بالله، عرفانیات باقی، ج۱، ص۷۵ـ۱۳۰، چاپ نظام الدین احمد کاظمی، دهلی ۱۹۷۰.

[۱۱] باقی بالله، گرانمایه مثنویات تصوف، ج۱، ص۲۲۵ـ۲۶۸، حیدرآباد دکن ۱۹۱۰.

[۱۲] ساجداللّه تفهیمی، «مثنوی گنج فقر»، ج۱، ص۷۴ـ۱۰۸، دانش، ش ۹، (بهار ۱۳۶۶).

در این مثنوی، که دارای ۷۲۵ بیت و در بحرهزج مسدّس مقصور است، پس از ذکر توحید و مناجات و منقبت رسول صلّی اللّه علیه وآله وسلّم و مدح اولیا و مشایخ، برخی از مباحث عرفانی و اصول طریقه نقشبندی بیان می‌شود.
باقی بالله، چه در این مثنوی و چه در برخی منظومات دیگرش، به آثار مولانا عبدالرحمن جامی نظر داشته است.
از آثار منثور باقی بالله علاوه بر سلسله الاحرار چند رساله کوتاه نیز، که برخی از آن‌ها یادداشتهای مختصری بیش نیست، به جا مانده که در تفسیر چند سوره کوتاه و آیه قرآنی

[۱۳] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۱۵۵ـ۱۷۲، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

و در بیان حقیقت نماز و توحید است.

[۱۴] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۱۴۷ـ ۱۵۵، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

رساله ای ناتمام در باب سلوک

باقی بالله رساله ای ناتمام نیز در باب سلوک دارد که به خواهش یکی از مریدان نوشته و جزو مکتوبات او چاپ شده است.

[۱۵] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ص ۱۲۴ـ۱۲۹، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

رساله ده اصل

رساله کوتاه دیگری به نام ده اصل از باقی بالله بازمانده که درباره ده اصل سلوک (توبه، زهد، توکل) است و از آن نسخه های خطی در کتابخانه های پاکستان موجود است.

[۱۶] احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، ج۳، ص۱۴۶۰، اسلام آباد ۱۹۸۴.

رساله نور وحدت

رساله دیگری به نام نور وحدت به او نسبت داده‌اند که در لاهور چاپ شده است.

[۱۷] احمد منزوی، فهرست مشترک نسخه های خطی فارسی پاکستان، ج۳، ص۲۰۸۳، اسلام آباد ۱۹۸۴.

از مکتوبات باقی بالله ۸۷ نامه به چاپ رسیده

[۱۸] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۷۱ـ۱۴۳، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

که اکثر آن‌ها رهنمودهایی است درباره سلوک یا بیان نکاتی از معارف که به مریدان و خلفای خود نوشته است.

ملفوظات باقی بالله

سخنان «ملفوظات» او را در مجالس نیز یکی از مریدان گردآورده که از روی تواضع نام خود را ذکر نکرده ولی در مرثیه ای که برای باقی بالله سروده تخلّصش «رشدی» آمده است.

[۱۹] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۶۷، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

هر یک از «ملفوظات»، که هم در کلیات باقی بالله

[۲۰] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۱۹ـ۶۸، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

و هم جداگانه با عنوان حیات باقیه (دهلی ۱۹۰۵) به چاپ رسیده است، با ذکر تاریخ ثبت شده و از صفر ۱۰۰۹ آغاز می‌شود و تا شعبان ۱۰۱۲ ادامه می‌یابد.

[۲۱] باقی بالله، ۱۹۶۷، ص ۴۴ـ۴۵، از ۲ جمادی الاولی ۱۰۱۰ تا ۱ صفر ۱۰۱۲، به سبب مسافرت «رشدی»، سخنان باقی بالله ضبط نشده است.

ملفوظات از نظر احتوا بر مباحث عرفانی و مسائل طریقه نقشبندی و شیوه خاص تربیتی باقی بالله سودمند است؛ ولی، در قیاس با آثار مشابه، فواید تاریخی آن اندک است.
علت این امر ظاهراً خواستِ خود باقی بالله بوده است که پس از ضبط سخنانش به مؤلف تأکید کرده که «سخنی که در طریقه دخلی داشته باشد بنویسند و حکایات و معاملات مشایخ به آن ضم نسازند».

[۲۲] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۲۵، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

معتقدات باقی بالله

عقیده در مورد وحدت وجود

باقی بالله از معتقدان به ابن عربی بود و در نوشته‌ها و سخنانش از فصوص و فتوحات مکرر نام برده و نقل کرده است و عقیده به وحدت وجود را در آثارش و بخصوص در سلسله الاحرار بیان نموده است.
ولی جانشین او، شیخ احمد سرهندی، که مخالف وحدت وجود و مدافع «وحدت شهود» بود، می گوید

[۲۳] احمد سرهندی، مکتوبات امام ربانی، ج۱، ص۱۲۷، استانبول ۱۳۹۷/۱۹۷۷.

که باقی بالله در پایان عمر از این عقیده عدول کرد.
باقی بالله اختلاف علاءالدوله سمنانی و ابن عربی را در مسئله وحدت وجود نزاعی لفظی می‌شمرد و می‌گفت که این اختلاف مانند سایر اختلافات اولیا نتیجه عدم فهم مقصود یکدیگر است نه در اصل مسئله، و عدم فهم ناشی است از نارسایی سخن یا از علوِّ حالِ گوینده به هنگام بیان آن سخنان چندانکه دیگران از وصول بدان قاصرند و زبان به طعن و تخطئه می‌گشایند.
به اعتقاد او، علاءالدوله سمنانی نیز سخن ابن عربی را بدرستی در نیافته است، زیرا که ابن عربی وجود حق را مطلق گفته است و علاءالدوله از این اطلاقْ مطلقِ بشرطِ لا فهمیده است.

[۲۴] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۲۸، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

[۲۵] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۳۷، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

باقی بالله بر تبعیّت از شریعت و حفظ سنت تأکید داشت و طریقه نقشبندی را همان «طریقه سلف» می شمرد

[۲۶] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۴۰، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

و می‌گفت مدار این طریقه سه چیز است: رسوخ در عقاید اهل سنت و جماعت، آگاهی (حضور) و عبادت.

[۲۷] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۲۵، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

عقیده در مورد سلوک

در سلوک، «ذکر قلبی» و «رابطه» را مؤثرتر می‌دانست

[۲۸] محمدهاشم کشمی، زبده المقامات (برکات احمدیه)، ج۱، ص۱۷، کانپور ۱۳۰۷.

و ذکر جهر و سماع را روا نمی‌شمرد

[۲۹] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۴۲ـ۴۳، چاپ ابوالحسن زید فاروقی نقشبندی و برهان احمد فاروقی، لاهور، ۱۹۶۷.

[۳۰] باقی بالله، کلیات باقی بالله، ج۱، ص۱۲۵، چاپ اب