توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت رباب در کربلا دارای ۶۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت رباب در کربلا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت رباب در کربلا :

پاورپوینت رباب در کربلا

رباب بنت امرؤالقیس بن عدی، همسر امام حسین (علیه‌السلام) و مادر سکینه و علی‌اصغر (عبدالله رضیع) است. او را زنی عالم و اهل فصاحت و بلاغت معرفی کرده‌اند. رباب در واقعه کربلا حضور داشت و همراه اسیران به شام رفت. وفات وی را نیز پس از واقعه عاشورا و از شدت غصه و اندوه ذکر کرده‌اند.

فهرست مندرجات

۱ – رباب دختر امرء القیس
۱.۱ – علاقه امام حسین به رباب
۱.۲ – فرزندان
۱.۳ – حضور در کربلا
۱.۴ – اسارت
۱.۵ – خواستگاری از رباب
۱.۶ – عزاداری بر امام حسین
۱.۷ – وفات
۱.۸ – بیان یک دیدگاه
۱.۸.۱ – بررسی دیدگاه فوق
۱.۹ – فضایل
۲ – مادر محسن بن حسین
۲.۱ – دیدگاه یاقوت حموی
۳ – عاتکه دختر زید بن عمرو
۴ – شهربانویه
۵ – پانویس
۶ – منبع

رباب دختر امرء القیس

رباب دختر امرء القیس (در برخی منابع از او به عنوان “رباب بنت انیف” یاد شده است.)

[۱] ابن کثیر، ابوالفداء اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج۸، ص۲۰۹، بیروت، دارالفکر، ۱۹۸۶.

[۲] ابن سعد، طبقات الکبری، ص۴۷۹، تحقیق محمد بن صامل السلمی، طائف، مکتبه الصدیق، چاپ اول، ۱۹۹۳، خامسه ۱.

ـ شاعر معروف عرب ـ بود. پدرش در روزگار خلیفه دوم از آیین مسیحیت دست کشید و به دین اسلام گروید و از سوی خلیفه عهده‌دار ریاست قبیله قضاعه شد. او پس از مسلمانی، سه دختر خود ـ حیاه، سلمی و رباب ـ را به ترتیب به امام علی (علیه‌السلام)، امام حسن (علیه‌السلام) و امام حسین (علیه‌السلام) تزویج کرد.

[۳] ثقفی کوفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۸۱۶، تحقیق جلال‌الدین حسینی ارموی، تهران، انجمن آثار ملی، ۱۳۵۳ش.

[۴] بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۲، ص۱۹۴-۱۹۵، تحقیق محمدباقر محمودی، بیروت، دارالتعارف، چاپ اول، ۱۹۷۷.

[۵] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۱۹، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

[۶] عسقلانی، ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۱، ص۳۵۵، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵.

علاقه امام حسین به رباب

رباب به همسری امام حسین (علیه‌السلام) درآمد و به لحاظ کمالات نفسانیه‌اش نزد آن حضرت (علیه‌السلام) منزلتی عظیم یافت و مورد علاقه شدید آن حضرت (علیه‌السلام) واقع شد؛ به گونه‌ای که در برخی منابع نقل شده، امام حسین (علیه‌السلام) در توصیف علاقه بسیار خود به او چنین سروده است:
لعمرک اننی لا حب دارا تکون بها سکینه و الرباب
احبهما و ابذل جل مالی و لیس لعاتب عندی عتاب
به جانت سوگند! خانه‌ای را که سکینه و رباب در آن باشند، دوست دارم. آن دو را دوست دارم و همه ثروتم را در این راه می‌بخشم و سرزنش ملامتگران در حقم بجا و شایسته نیست».

[۷] طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک (تاریخ الطبری)، ج۱۱، ص۵۲۰، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۹۶۷.

[۸] ابن سعد، طبقات الکبری، ص۳۷۱، تحقیق محمد بن صامل السلمی، طائف، مکتبه الصدیق، چاپ اول، ۱۹۹۳، خامسه ۱.

[۹] اصفهانی، ابوالفرج، مقاتل الطالبیین، ص۵۹، تحقیق احمد صقر، بیروت، دارالمعرفه، بی‌تا، ۱۹۹۲.

[۱۰] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۲۰، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

فرزندان

وی مادر سکینه و عبدالله بن حسین (علیه‌السلام) معروف به علی‌اصغر (علیه‌السلام) است

[۱۱] شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۳۵، قم، کنگره شیخ مفید، ص۱۴۱۳.

[۱۲] طبرسی، اعلام الوری باعلام الهدی، ج۱، ص۴۷۸، تهران، اسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۰ق.

[۱۳] مغربی، قاضی نعمان، شرح الاخبار، ج۳، ص۱۷۷، تحقیق سید محمد حسینی جلالی، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۱۴.

که در روز عاشورا در برابر دیدگانش در آغوش امام حسین (علیه‌السلام) به شهادت رسید.

[۱۴] سماوی، محمد، ابصار العین فی انصار الحسین (علیه‌السلام)، ص۵۴، تحقیق محمدجعفر طبسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لممثلی الولی الفقیه فی حرس الثوره الاسلامیه، چاپ اول.

حضور در کربلا

از حضور رباب در صحنه عاشورا در منابع و کتب تاریخی سخن چندانی به میان نیامده است. شاید جریان آخرین وداع اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) با اهل حرم را بتوان از معدود مواردی یاد کرد که از نام رباب در آن روز سخن به میان آمده است. بنا بر نقل برخی منابع، امام حسین (علیه‌السلام) در آخرین وداعش به خواهران و دختران و دیگر زنان حرم از جمله رباب سفارش کردند که بعد از شهادت من پیراهن چاک نزنید و صورت خود را نخراشید و سخنان بیهوده بر زبان جاری نسازید.

[۱۵] سید بن طاووس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص۵۰، قم، انوار الهدی، چاپ اول، ۱۴۱۷.

اسارت

رباب پس از واقعه عاشورا، به مانند سایر بانوان اهل بیت (علیه‌السلام) به اسارت برده شد و همراه کاروان اسرا به کوفه و شام رفت. نقل شده در کوفه و در مجلس ابن زیاد رباب با دیدن سر مطهر امام حسین (علیه‌السلام) بی‌تاب شد؛ پس پیش رفت و آن را از میان طشت برداشت و بغل نمود و بوسید و آن‌گاه چنین سرود:
واحسینا! فلا انسی حسینا اقصدته اسنه الاعداء
غادروه بکربلاء صریعا لاسقی الله جانبی (الغیث بعده) کربلاء
«آه‌ ای حسین (علیه‌السلام)! من هیچ‌گاه حسین (علیه‌السلام) را فراموش نخواهم کرد؛ دشمنان او را هدف نیزه‌های خود قرار دادند. آنان او را فریب دادند و جنازه‌اش را در کربلا به خاک افکندند؛ بعد از او خدا آن سرزمین را سیراب نکند».

[۱۶] سبط بن جوزی، تذکره الخواص، ص۲۳۳ ـ ۲۳۴، قم، شریف رضی، ۱۴۱۸.

[۱۷] امین، محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۶۲۲، تحقیق حسن الامین، بیروت، دارالتعارف، بی‌تا.

برخی دیگر از منابع این شعر را به همسر دیگر امام حسین (علیه‌السلام) به نام عاتکه بنت زید بن عمرو بن نفیل نسبت داده‌اند.

[۱۸] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۱۸، ص۳۰۲ ۳۰۳، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۵.

خواستگاری از رباب

پس از بازگشت اسرا به مدینه، عده‌ای از اشراف قریش از او خواستگاری کردند؛ ولی او نپذیرفت و گفت: «لا اتخذ حموا بعد رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)؛ بعد از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم) پدر شوهری را قبول نمی‌کنم».

[۱۹] بغدادی، ابن حبیب، المحبر، ص۳۹۷، تحقیق ایلزه لیختن شتیتر، بیروت، دارالآفاق الجدیده، بی‌تا.

[۲۰] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۲۰، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

[۲۱] ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۸، بیروت، دار صادر دار بیروت، ۱۹۶۵.

[۲۲] ابن الجوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج۶، ص۹، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۲.

عزاداری بر امام حسین

وی در سوگ اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) پیوسته گریان و عزادار بود.

[۲۳] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۲۰، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

[۲۴] ابن اثیر، علی بن ابی‌الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۸، بیروت، دار صادر دار بیروت، ۱۹۶۵.

[۲۵] ابن الجوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج۶، ص۹، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۲.

و اشعار سوزناکی را در رثای سید و سالار شهیدان (علیه‌السلام) سرود که در برخی منابع، ابیاتی از آن به ثبت رسیده است. او در یکی از اشعارش در رثای امام حسین (علیه‌السلام) چنین سرود:
ان الذی کان نورا یستضاء به بکربلاء قتیل غیر مدفون
سبط النبی جزاک الله صالحه عنا و حبیت خیر الموازین
قد کنت لی جبلا صعبا الوذ به و کنت تصحبنا بالرحم و الدین
من للیتامی و من للسائلین و من یغنی و یاوی الیه کل مسکین
و الله لا ابتغی صهرا بصهرکم حتی اغیب بین الرمل و الطین
«به راستی آن کس که نوری روشنی‌بخش بود (و مردم از پرتو آن نور بهره می‌گرفتند)، در کربلا کشته شد و به خاک سپرده نشد. ‌ای سبط پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم)! خداوند از سوی ما به تو جزای نیک دهد و از تو خسران را دور گرداند. همانا تو برای من کوهی استوار بودی که به آن پناه می‌بردم و تو با ما به مهربانی و دین‌داری رفتار می‌کردی. دیگر چه کسی بعد از تو یتیمان و سائلان را دست‌گیری می‌کند و آن‌ها را بی‌نیاز می‌کند؟ و کیست که مسکینان را پناه می‌دهد؟. به خدا قسم! پس از او هرگز همسری برنخواهم گزید تا آن‌گاه که میان ریگ و گل پنهان شوم».

[۲۶] البری، الجوهره فی نسب الامام علی ((علیه‌السلام) و آله)، ص۴۶ ۴۷، تحقیق محمد التونجی، دمشق، مکتبه النوری، چاپ اول، ۱۴۰۲.

[۲۷] صفدی، الوافی بالوفیات، ج۱۴، ص۵۳، تحقیق احمد ارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت، داراحیاء التراث، ۲۰۰۰.

[۲۸] اصفهانی، ابوالفرج، الاغانی، ج۱۶، ص۳۶۲، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۱۵.

وفات

گفته شده پس از واقعه عاشورا، او هرگز زیر سایه و سقفی نرفت تا این‌که سرانجام پس از گذشت یک سال، بر اثر گریه و اندوه فراوان بر شهادت امام حسین (علیه‌السلام) بیمار شد و در سال شصت و دو هجری در شهر مدینه وفات کرد.

[۲۹] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۲۰، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

[۳۰] ابن اثیر، علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۸۸، بیروت، دار صادر دار بیروت، ۱۹۶۵.

[۳۱] ابن الجوزی، عبدالرحمن بن علی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ج۶، ص۹، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۲.

بیان یک دیدگاه

بنا بر نقل برخی منابع، رباب پس از شهادت امام حسین (علیه‌السلام) یک سال کنار قبر حضرت (علیه‌السلام) اقامت کرد و به عزاداری پرداخت؛ پس از پایان یک سال، در حالی که از آن‌جا دور می‌شد، چنین گفت:
«الی الحول ثم اسم السلام علیکما و من یبک حولا کاملا فقد اعتذر
تا یک سال و سپس سلام بر شما باد که هر کس یک سال کامل گریه کند، معذور خواهد بود».

[۳۲] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۲۰، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

[۳۳] عسقلانی، ابن حجر، الاصابه فی تمییز الصحابه، ج۱، ص۳۵۵، تحقیق عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۹۹۵.

بررسی دیدگاه فوق

همان‌گونه که پیداست، سرودن این شعر با این سبک و سیاق از بانوی بافضیلتی چون رباب بسیار بعید به نظر می‌رسد. از سوی دیگر اقامت یک ساله پاورپوینت رباب در کربلا هم بسیار بعید به نظر می‌رسد؛ چراکه به اجماع همه مورخین و سیره‌نگاران، پس از واقعه جان‌گداز عاشورا، تمام زنان و کودکان اهل بیت (علیه‌السلام) را از کربلا به کوفه انتقال دادند و کسی را در این سرزمین باقی نگذاشتند.

فضایل

رباب در منابع تاریخی به فضل و کمال ستوده شده است. او از افضل زنان دوران خود بود

[۳۴] صفدی، الوافی بالوفیات، ج۱۴، ص۵۳، تحقیق احمد ارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت، داراحیاء التراث، ۲۰۰۰.

و از زیباترین و عاقل‌ترین آنان به شمار می‌رفت.

[۳۵] ابن عساکر، تاریخ مدینه دمشق، ج۶۹، ص۱۲۰، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵.

مادر محسن بن حسین