توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت دوستی با دشمنان (قرآن) دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت دوستی با دشمنان (قرآن)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت دوستی با دشمنان (قرآن) :

پاورپوینت دوستی با دشمنان (قرآن)

دوستی با دشمنان اسلام و آواره کنندگان پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و مسلمانان بنا به دستور قرآن کریم حرام است.

فهرست مندرجات

۱ – راز گویی با دشمنان خدا
۱.۱ – جهاد با دشمنان خدا
۲ – حرمت دوستی با دشمنان خدا
۲.۱ – سرانجام بد دوستی با دشمن خدا
۳ – دوستی با دشمنان مسلمانان
۴ – آواره کنندگان پیامبر
۵ – آواره کنندگان مسلمانان
۵.۱ – تقسیم افراد غیر مسلمان
۵.۲ – روایت بعض مفسرین
۵.۳ – اصل کلی
۶ – پانویس
۷ – منبع

راز گویی با دشمنان خدا

در آیه ۱۶ سوره توبه به جایز نبودن دوستی با دشمنان خدا اشاره شده است:
«ام حسبتم ان تترکوا و لما یعلم الله الذین جـهدوا منکم و لم یتخذوا من دون الله و لا رسوله و لا المؤمنین و لیجه و الله خبیر بما تعملون؛

[۱] توبه/سوره۹، آیه۱۶.

آیا پنداشته‌اید که به خود واگذار می‌شوید و خداوند کسانی را که از میان شما جهاد کرده و غیر از خدا و فرستاده او و مؤمنان محرم اسراری نگرفته‌اند معلوم نمی‌دارد و خدا به آنچه انجام می‌دهید آگاه است.»

جهاد با دشمنان خدا

این آیه مسلمانان را از طریق دیگری تشویق به جهاد کرده و متوجه مسئولیت سنگین خود در این قسمت می‌کند که نباید تصور کنید، تنها با ادعای ایمان همه چیز درست خواهد شد، بلکه صدق نیت و درستی گفتار، و واقعیت ایمان شما در مبارزه با دشمنان، آن هم یک مبارزه خالصانه و دور از هر گونه نفاق، روشن می‌شود.
نخست می‌گوید: آیا گمان کردید شما را به حال خودتان رها می‌سازند؟
و در میدان آزمایش قرار نخواهید گرفت، در حالی که هنوز مجاهدین شما، و هم چنین کسانی که جز خدا و پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و مؤمنان محرم اسراری برای خود انتخاب نکرده‌اند، مشخص نشده‌اند؟ ” (ام حسبتم ان تترکوا و لما یعلم الله الذین جاهدوا منکم و لم یتخذوا من دون الله و لا رسوله و لا المؤمنین
ولیجه ( “ولیجه” از ماده” ولوج” به معنی” دخول” است، و به کسی گفته می‌شود که محرم اسرار و گرداننده کارهای انسان می‌باشد، و معنی آن تقریبا با معنی” بطانه” یکسان است.)
در حقیقت جمله فوق دو مطلب را به مسلمانان گوشزد می‌کند، و آن اینکه تنها با اظهار ایمان کارها سامان نمی‌یابد، و شخصیت اشخاص روشن نمی‌شود، بلکه با دو وسیله آزمایش، مردم آزمون می‌شوند:
نخست جهاد در راه خدا، و برای محو آثار شرک و بت پرستی و دوم ترک هر گونه رابطه و همکاری با منافقان و دشمنان، که اولی دشمنان خارجی را بیرون می‌راند و دومی دشمنان داخلی را.

[۲] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۷، ص۳۱۱.

حرمت دوستی با دشمنان خدا

در آیه ۱ سوره ممتحنه به جایز نبودن دوستی با دشمنان خدا اشاره شده است:
یـایها الذین ءامنوا لا تتخذوا عدوی و عدوکم اولیاء تلقون الیهم بالموده… ؛

[۳] ممتحنه/سوره۶۰، آیه۱.

‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی مگیرید (به طوری) که با آنها اظهار دوستی کنید و حال آنکه قطعا به آن حقیقت که برای شما آمده کافرند (و) پیامبر (خدا) و شما را (از مکه) بیرون می‌کنند که (چرا) به خدا پروردگارتان ایمان آورده‌اید اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودی من بیرون آمده‌اید (شما) پنهانی با آنان رابطه دوستی برقرار می‌کنید در حالی که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم و هر کس از شما چنین کند قطعا از راه درست منحرف گردیده است.»

سرانجام بد دوستی با دشمن خدا

چنان که در شأن نزول دانستیم حرکتی از ناحیه یکی از مسلمانان صادر شد که هر چند به قصد جاسوسی نبود ولی اظهار محبتی به دشمنان اسلام محسوب می‌شد، لذا آیات فوق نازل شد و به مسلمانان هشدار داد که از تکرار اینگونه کارها در آینده بپرهیزند.
نخست می‌فرماید: ‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید! دشمن من و خود را دوست خویش قرار ندهید” (یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا عدوی و عدوکم اولیاء) یعنی آنها فقط دشمنان خدا هستند که با شما نیز عداوت و دشمنی دارند، با این حال چگونه دست دوستی به سوی آنها دراز می‌کنید؟! سپس می‌افزاید: ” شما نسبت به آنها اظهار محبت می‌کنید در حالی که آنها نسبت به آنچه از حق برای شما آمده ( اسلام و قرآن) کافر شده‌اند، و رسول خدا و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شما است از شهر و دیارتان بیرون می‌رانند” (تلقون الیهم بالموده و قد کفروا بما جاءکم من الحق یخرجون الرسول و ایاکم ان تؤمنوا بالله ربکم)
آنها هم در عقیده با شما مخالفند، و هم عملا به مبارزه برخاسته‌اند، و کاری را که بزرگترین افتخار شما است، یعنی ایمان به پروردگار، برای شما بزرگترین جرم و گناه شمرده‌اند، و به خاطر همین شما را از شهر و دیارتان آواره کردند، با این حال آیا جای این است که شما نسبت به آنها اظهار محبت کنید، و برای نجاتشان از چنگال مجازات الهی به دست توانمند رزمندگان سپاه اسلام تلاش کنید؟! سپس برای توضیح بیشتر می‌افزاید: ” اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده‌اید پیوند دوستی با آنها برقرار نسازید” (ان کنتم خرجتم جهادا فی سبیلی و ابتغاء مرضاتی)
اگر به راستی دم از دوستی خدا می‌زنید و به خاطر او از شهر و دیار خود هجرت کرده‌اید، و طالب جهاد فی سبیل الله و جلب رضای او هستید این مطلب با دوستی دشمنان خدا سازگار نیست.

[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۱۱-۱۴.

دوستی با دشمنان مسلمانان

آیه ۱ سوره ممتحنه به حرمت دوستی با دشمنان مسلمانان اشاره دارد:
«یـایها الذین ءامنوا لا تتخذوا… و عدوکم اولیاء تلقون الیهم بالموده… ؛

[۵] ممتحنه/سوره۶۰، آیه۱.

‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی برمگیرید (به طوری) که با آنها اظهار دوستی کنید و حال آنکه قطعا به آن حقیقت که برای شما آمده کافرند (و) پیامبر (خدا) و شما را (از مکه) بیرون می‌کنند که (چرا) به خدا پروردگارتان ایمان آورده‌اید اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودی من بیرون آمده‌اید (شما) پنهانی با آنان رابطه دوستی برقرار می‌کنید در حالی که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم و هر کس از شما چنین کند قطعا از راه درست منحرف گردیده است.»

[۶] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۱۱-۱۴.

آواره کنندگان پیامبر

حرمت دوستی با دشمن