توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت درازی بحرانی دارای ۷۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت درازی بحرانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت درازی بحرانی :

یوسف بن احمد پاورپوینت درازی بحرانی

بحرانی، یوسف بن احمد بن ابراهیم پاورپوینت درازی بحرانی، فقیه و محدّث اخباری معتدل و متتبّع پر اثرِ قرن دوازدهم است.

فهرست مندرجات

۱ – مشخصات
۲ – وفات
۳ – زندگی
۴ – فعّالیّت علمی
۵ – شاگردان
۶ – نظر علمای در مورد بحرانی
۷ – آثار علمی
۷.۱ – الحدائق الناضره
۷.۲ – الدّررالنجفیّه من الملتقطات الیوسفیّه
۷.۳ – الصوارم القاصمه لظهورالجامعین بین وُلد فاطمه
۷.۴ – جلیس الحاضر و انیس المسافر
۷.۵ – آثار دیگر
۸ – بحرانی، اخباری میانه رو
۸.۱ – مخالفت با دسته‌بندی علمای شیعه
۸.۲ – فاصله گرفتن از اخباری‌گری
۹ – فهرست منابع
۱۰ – پانویس
۱۱ – منبع

مشخصات

در ۱۱۰۷ در قریه ماحوز (واقع در یک فرسخی جنوب غربی منامه ، مرکز بحرین ) به دنیا آمد، ولی وطن اصلی او قریه دراز بوده است (به فاصله دو فرسخ و نیمی در جنوب منامه)؛ و این قریه غیر از جزیره دراز یا قشم است.

[۱] حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۲۶۵، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ ش، ج۱، ص ۵۶۴ ـ ۵۹۰ (بیشتر مطالب به نقل از روزنامه میرزا محمد کلانتر).

[۲] حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۲، ص۱۵۸۷، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ ش، ج۱، ص ۵۶۴ ـ ۵۹۰ (بیشتر مطالب به نقل از روزنامه میرزا محمد کلانتر).

پدر بحرانی مردی دانشمند بوده و به منظور شاگردی نزد شیخ سلیمان ماحوزی (معروف به محقّق بحرانی؛ بحرانی، سلیمان) مدّتی در این قریه اقامت داشته است.

بنابر گزارشِ شیخ یوسف در لؤلؤه البحرین ،

[۳] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۴۴۲، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

وی دوران کودکی را زیر نظر جدّش، ابراهیم، که به تجارت مروارید اشتغال داشته است، گذرانده و آموزگاری در خانه به او قرآن و خط را تعلیم می‌داده است.

سپس پدرش تربیت علمی او را برعهده گرفته و تا پایان عمر در تکمیل و تقویت مقام علمی و ادبی او می‌کوشیده است.

پدر شیخ یوسف پیرو مسلک مجتهدان بوده و بشدّت با اخباریون، که در بحرین بیش از نقاط دیگر فعالیت می‌کردند، مخالفت داشته و در حال تدوین اعتراضات خود بر کتاب منیه الممارسین شیخ عبداللّه بن صالح سماهیجی، از مدافعان سرسخت مشرب اخباری، به صورت رساله ای مستقل بوده، ولی با درگذشتش این کار ناتمام مانده است.

[۴] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۱۰۰ – ۱۰۱، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

ولادت او در سال ۱۰۸۴ بوده

[۵] یوسف بن احمد بحرانی، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، ج۱، مقدمه، صک ل، قم ۱۳۶۳-۱۳۶۷ ش.

و، بنا به گفته سماهیجی نامبرده که معاصر و شاگرد او نیز بوده است، گذشته از مقام فقهی و حدیثی در علوم عقلی و ریاضی نیز مهارت داشته است.

بحرانی نزدیک به سی کتاب و رساله ، که غالباً فقهی اند، تألیف کرده است.

وفات

بعد از هجوم سیف بن سلطان، پادشاهِ اباضی عمّان در فاصله ۱۱۲۷ تا ۱۱۲۹، به بحرین و قشم و لارک و تسلّط برآنها، ناگزیر در قطیف ساکن شده و در همان‌جا به سال ۱۱۳۱ درگذشته است.

زندگی

دوران زندگی شیخ یوسف بحرانی با حوادث مهمی همراه بوده که موجب می‌شده است از شهری به شهر دیگر روانه شود.

با اینهمه، وی تلاش و کوشش علمی را رها نکرد و هرگز از آموزش و تحقیق جدا نشد.

در آغاز کودکی، شاهد جنگهای قبیله ای بین دو قبیله الهوله و اَلْعَتوب بوده است.

سپس، چنانچه یاد شد، براثر هجوم پی درپی سلطان عمان به بحرین، خانواده اش به قطیف مهاجرت کرد و تنها او، که بزرگترین پسر خانواده بود، برای حفظ اموال در بحرین ماند.

ولی بعد از سلطه کامل مهاجمان و شکست قوای ایرانی و به آتش کشیده شدن خانه پدری، به خانواده خود ملحق شد و با مرگ پدر در همان اوان، سرپرستی خانواده را برعهده گرفت.

دو سال در قطیف ماند و نزد شیخ حسین ماحوزی، فقیه مجتهد و مخالف علنی مسلک اخباری (متوفی ۱۱۸۱) شاگردی کرد، همچنانکه چند سال پس از آن نیز بار دیگر نزد او تلمّذ کرد و از وی اجازه حدیث گرفت.

پس از مصالحه دولت ایران و سلطان عمان و آزادی بحرین، به وطن بازگشت و چند سال نزد عالمان آن‌جا درس خواند.

و سرانجام، بعد از بازگشت از سفر حج و توقف در قطیف برای فراگیری حدیث از ماحوزی، به علّت فشارهای مالی و آشفتگی اوضاع داخلی بحرین در اثر سقوط حکومت صفوی به سال ۱۱۳۵ و همچنین قتل سلطان حسین صفوی به سال ۱۱۴۰، ناگزیر راهی ایران شد.

بحرانی، پس از مدّت کوتاهی اقامت در کرمان ، به شیراز رفت و به لحاظ حرمتی که محمدتقی خان ، حاکم شیراز ، برای او قایل شد، چند سال با آرامش به تدریس و تألیف و ادای وظایف دینی پرداخت و نیز نزد شیخ عبداللّه بلادی بحرانی (متوفی ۱۱۴۸) شاگردی کرد.

ولی سرانجام، براثر آشفتگی اوضاع داخلی شیراز به دلیل طغیان محمدتقی خان بر حکومت نادرشاه و شکست او بعد از جنگی ویرانگر و نیز شیوع وبا در سالهای ۱۱۵۶ و ۱۱۵۷ به فسا رفت و حاکم آن شهر از او تجلیل کرد.

مدتی نیز در این شهر با آرامش خاطر به تألیف و تحقیق و نیز، برای امرار معاش، به زراعت پرداخت که گویا براثر هجوم علیمردان در ۱۱۶۵

[۶] حسن بن حسن فسائی، فارسنامه ناصری، ج۱، ص۵۹۰، چاپ منصور رستگار فسائی، تهران ۱۳۶۷ ش، ج۱، ص ۵۶۴ ـ ۵۹۰ (بیشتر مطالب به نقل از روزنامه میرزا محمد کلانتر).

به آن‌جا و قتل حاکم فسا و غارت شدن شهر و از جمله به تاراج رفتن دارایی و نابودی کتابهای او، در نهایت پریشانی به اصطهبانات رفت و سرانجام راهی کربلا شد و تا پایان عمر در همان‌جا ماند.

ورود او به کربلا احتمالاً قبل از ۱۱۶۹ بوده است.

به سال ۱۱۸۶ (و یا ۱۱۸۷، بنابر ماده تاریخ مندرج در یکی از اشعار سروده شده در رثای او) به طاعون درگذشت.

فعّالیّت علمی

بحرانی به رغم نابسامانیهای مختلف دوران زندگی ـ که در بیش‌تر اشعار خود به آن اشاره دارد ـ هیچگاه تحقیق و تألیف و تدریس را رها نکرد و در تربیت شاگردان و مباحثه با معاصران و نگارش پاسخ پرسشهای دینی و سایر خدمات دینی و علمی اهتمام داشت.

او، علاوه بر استادان خود، از چهارتن از شیوخ حدیث اجازه گرفت، که از آن جمله است: مولی رفیعا گیلانی (متوفی ۱۱۶۰) که خود از علاّمه مجلسی (متوفی ۱۱۱۰) اجازه داشته و بحرانی را با علوّ اِسناد به مجلسی متصل می‌کند.

بحرانی مشایخ و طرق اجازه و روایت خود را در لؤلؤه البحرین

[۷] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۶، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

[۸] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۷۲، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

[۹] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۹۰، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

[۱۰] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۹۲، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

[۱۱] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۴۴۲ – ۴۴۵، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

بتفصیل شناسانده است.

شاگردان

شماره و نام شاگردان او طی اقامت در شیراز ثبت نشده است؛ امّا نام گروهی از دانشمندان بزرگ حوزه درسی او در کربلا معلوم است.

معروفترین آن‌ها عبارت‌اند از: مولی مهدی نراقی (متوفی ۱۲۰۹)، علاّمه بحرالعلوم (متوفی ۱۲۱۲)، ابوعلی حائری (متوفی ۱۲۱۵) مؤلّف منتهی المقال (یکی از چند منبع اصلی شرح حال بحرانی)، میرزا مهدی خراسانی فیلسوف نامبردار مشهد (متوفی ۱۲۱۶)، میرزا مهدی شهرستانی (متوفی ۱۲۱۶)، میرزا ابوالقاسم قمی (متوفی ۱۲۳۱) و سیّد علی طباطبایی معروف به صاحب ریاض (متوفی ۱۲۳۱) که همه از شاگردان برجسته وحید بهبهانی (بهبهانی، آقامحمدباقر) نیز بوده اند.

همچنین دو تن از برادرزادگانش، شیخ احمدبن محمد و شیخ حسین بن محمد نزد او درس خوانده اند.

بحرانی، علاوه بر مقام علمی، از مشایخ اجازه حدیث بوده و بسیاری از مشایخ حدیث در طبقاتِ بعد، از طریق او به سلسله اجازات می‌پیوندند.

در میان کسانی که از او اجازه حدیث گرفته اند، گذشته از بیش‌تر شاگردان نامبرده وی، می توان سیّد عبداللّه بحرانی (که به بحرانی اجازه نیز داده است)، مولی محمدمهدی فُتونی، شیخ سلیمان بن معتوق العاملی، شیخ حسین بن محمد و شیخ خلف بن عبدعلی را نام برد.

دو نفر اخیر برادرزاده بحرانی بوده‌اند که وی لؤلؤه البحرین فی الاجازه لِقُرَّتَیِالعین را به عنوان اجازه برای آن‌ها نگاشته و در آن بتفصیل از عالمان معاصر خود گرفته تا دوران کلینی و ابن بابویه یاد کرده است.

نظر علمای در مورد بحرانی

بیشتر تراجم نویسان متأخّر، هر چند غالباً بر مسلک علمی او انتقاد داشته اند، مقام فقهی و حدیثی او را ستوده و به کثرت تتبّع و قدرت حافظه و نیز تقوا و زهد او اشاره کرده اند؛ همچنانکه آثار علمی او را پربار و سودمند وصف کرده اند.

از این جمله اند: ابوعلی مازندرانی حائری در منتهی المقال، میرعبدالباقی در منتخب لؤلؤه البحرین، شیخ اسداللّه کاظمی در مقابس الانوار، خوانساری در روضات ، نیشابوری در رجال ، جاپَلَقی در الروضه البهیّه، فسائی در فارسنامه ناصری، نوری در خاتمه مستدرک الوسایل ، مامقانی در ت نقیح المقال ، امین در اعیان الشیعه .

آثار علمی

آثار علمی بحرانی، چه به صورت تألیف مستقل و چه به صورت جواب مکتوب سؤالات و چه به صورت حاشیه و تعلیقه، از چهل تجاوز می‌کند که عمدتاً در حدیث و کلام و فقه است و، بنا به نوشته خود او در لؤلؤه

[۱۲] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۴۴۵، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

[۱۳] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۴۴۸، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

و نقل مازندرانی حائری در منتهی المقال، برخی از نوشته های او، از جمله اجوبه المسائل الشیرازیه، در حادثه غارت خانه او در فسا، از بین رفته است.

اهمّ کتابهای او، چه به لحاظ محتوا و چه به لحاظ موضوع، عبارت‌اند از:

الحدائق الناضره

الحدائق الناضره مجموعه ای در فقه استدلالی ، که تألیف آن را در فسا آغاز کرد و در کربلا ادامه داد، ولی به دلیل تفصیل مطلب فقط از مبحث طهارت تا آخر بحثِ ظهار را شامل است.

او در این کتاب، خصوصاً قسمتی که در کربلا تألیف کرده به تتبع کامل در روایات و اقوال فقها پیرامون هر مسئله پرداخته و کوشیده است که هیچ نکته ای را فرو نگذارد.

[۱۴] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۴۴۶، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

به همین دلیل ، فقهای بعد از او، از جمله شیخ محمد حسن نجفی در جواهرالکلام ، به مطالب این کتاب، چه برای نقل اقوال و احادیث و چه برای بررسی مطالب، مراجعه می‌کرده اند.

[۱۵] محمد حسن بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام، ج۱، ص۷۸، بیروت ۱۹۸۱.

[۱۶] محمد حسن بن باقر نجفی، جواهرالکلام فی شرح شرایع الاسلام، ج۱، ص۹۲، بیروت ۱۹۸۱.

[۱۷] یوسف بن احمد بحرانی، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، ج۱، ص۱۸۴، قم ۱۳۶۳-۱۳۶۷ ش.

[۱۸] یوسف بن احمد بحرانی، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، ج۱، ص۲۰۱، قم ۱۳۶۳-۱۳۶۷ ش.

او در روش فقهی، همانگونه که خود در مقدمه طولانی کتاب نوشته، اخباریِ میانه رو است.

او روایات راجع به هر مسئله را، براساس دیدگاه خود مبنی بر صحت احادیث کتب معتبر شیعه ، بدون بررسی و نقد سند آن‌ها نقل و علاوه بر تحلیل محتوایی آنها، اقوال یا بیانات فقهای دیگر را درباره مسئله یا روایت بدقّت بررسی می‌کند، هر چند فتوای مشهور و اجماع فقها را ذاتاً معتبر نمی‌داند؛ در عین حال، با آن‌که قیاس را، حتی اگر منصوص العلّه باشد، نمی پذیرد، گاهی برخلاف بیش‌تر فقها تا حد استنباط علت از روایات پیش می‌رود.

[۱۹] یوسف بن احمد بحرانی، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، ج۱، ص۱۸۱ – ۱۸۲، قم ۱۳۶۳-۱۳۶۷ ش.

او در این مجموعه مبحث جهاد را، به دلیل بهره کم آن در عصر غیبت

[۲۰] یوسف بن احمد بحرانی، لؤلؤه البحرین، ج۱، ص۴۴۶، چاپ محمد صادق بحرالعلوم، قم.

مطرح نکرده و کتاب را تا پایان بحث ظهار پیش برده است.

حائری، ضمن ستایش کتاب از نظر تتبّع، نپرداختن مؤلف را به استدلال براساس قواعد فقهی و مبانی اصولی یادآوری کرده است.

الحدائق نزد دانشمندان معاصر و متأخر بحرانی مقبول افتاده و چند حاشیه بر آن نوشته شده است.

همچنین بر مقدمه آن ـ که بحرانی در آن روش و دیدگاه فقهی و اصولی خود را ارائه کرده است ـ شرح و نقد و رد نوشته شده است؛ و نیز شاگرد و برادرزاده او، شیخ حسین بن محمد، باقیمانده مباحث الحدائق را تدوین کرده و آن را عیون الحقایق الناظره فی تتمیم الحدائق الناضره (یا: الح