توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت خویشاوندی با شیر خوردن دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت خویشاوندی با شیر خوردن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت خویشاوندی با شیر خوردن :

قرابت رضاعی

اگر طفلی از غیرمادر طبیعی و نسبی خود با شرایطی که در فقه بیان شده، شیر بنوشد، بین طفل و آن زن و نیز بین اطفال دیگری که این زن به آن‌ها شیر داده است، محرمیت و قرابت رضاعی ایجاد می‌شود. مستند این حکم آیات و روایاتی است که در حدّ استفاضه، بلکه به تواتر، بر این حکم دلالت دارد.
شیر خوردن کودک از زن، کافی برای ایجاد قرابت رضاعی و حرمت نکاح بین آنان نمی‌باشد، بلکه منوط به‌تحقّق شرایطی است؛ برخی از این شرایط مربوط به زن مرضعه و برخی مربوط به طفل رضیع می‌باشد و بعضی نیز در تحقّق رضاع که موجب نشر حرمت می‌گردد، مدخلیّت دارد که در ادامه بیان می‌شود.

فهرست مندرجات

۱ – ایجاد محرمیت و قرابت
۲ – ادلّه فقهی ایجاد قرابت با شیرخوارگی
۳ – شرایط پیدایش محرمیّت رضاعی
۳.۱ – شرایط زن مرضعه
۳.۲ – شرایط طفل رضیع
۳.۳ – شرایط تحقّق رضاع
۴ – احکام مترتّب بر رضاع
۵ – پانویس
۶ – منبع

ایجاد محرمیت و قرابت

هرگاه طفلی از غیرمادر طبیعی و نسبی خود با شرایطی که در فقه بیان شده، شیر بنوشد، بین طفل و آن زن و نیز بین اطفال دیگری که این زن به آن‌ها شیر داده است، محرمیت و قرابت ایجاد می‌شود و آن زن، مادر رضاعی این طفل محسوب می‌شود و اطفالی که از این زن شیر خورده‌اند، برادران و خواهرانِ رضاعی وی می‌گردند.
فقهای امامیّه

[۱] فاضل آبی، حسن بن ابی‌طالب، کشف الرموز، ج۲، ص۱۲۱.

[۲] فخرالمحققین، محمد بن حسن، ایضاح الفوائد، ج۳، ص۴۳۴۴.

[۳] فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، التنقیح الرائع، ج۳، ص۴۲.

[۴] بحرانی، یوسف، الحدائق الناضره، ج۲۳، ص۳۱۷.

[۵] بحرالعلوم، سیدمحمد، بلغه الفقیه، ج۳، ص۱۲۱.

و اهل‌سنّت

[۶] ابن رشد، محمد بن احمد، بدایه المجتهد و نهایه المقتصد، ج۳، ص۵۹.

[۷] ابن قدامه، عبدالله بن احمد، المغنی، ج۷، ص۱۱۳.

[۸] قاسانی، علاءالدین، بدائع الصنائع، ج۴، ص۲.

در این حکم اتّفاق‌نظر دارند، هرچند در بعضی از شرایط آن، بحث و گفتکو است. البته قرابت رضاعی اختصاص به فقه و حقوق اسلام و کشور‌های اسلامی دارد و در حقوق اروپایی و غربی به‌چشم نمی‌خورد.

ادلّه فقهی ایجاد قرابت با شیرخوارگی

در آیه ۲۳ سوره مبارکه نساء، زنانی که ازدواج با آن‌ها ممنوع است، ذکر شده و در ادامه به کسانی که از طریق شیرخوارگی محرمیت یافته‌اند، اشاره دارد و می‌فرماید: و مادرانی که شما را شیر داده‌اند و خواهران رضاعی شما بر شما حرام‌اند. «وَاُمَّهاتُکُمُ اللاّتی اَرْضَعْنَکُمْ وَاَخَواتُکُمْ مِنَ الرَّضاعَهِ

[۹] نساء/سوره۴، آیه۲۳.

» از این آیه استفاده می‌شود که یکی از اسباب حرمت ازدواج، رضاع و شیرخوارگی است.

در این قسمت تنها به دو دسته، یعنی خواهران و مادران رضاعی اشاره شده است، ولی طبق روایات فراوانی که در دست است، محارم رضاعی منحصر به اینها نیستند، بلکه تمام کسانی که از نظر ارتباط نسبی، ازدواج با آن‌ها حرام است، از نظر شیرخوارگی نیز حرام می‌شود.

روایاتی در حدّ استفاضه، بلکه به تواتر، بر این حکم دلالت دارد؛ به عنوان نمونه:
الف: حدیث مشهور و معروف از پیامبر اعظم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) که فرموده است: با ارتباط رضاع و شیرخوارگی حرام می‌شود همان‌هایی که با ارتباط نسبی حرام می‌گردد. «یَحْرُمُ مِنَ الرَّضَاعِ مَا یَحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ».

[۱۰] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۵، ص۴۴۲، ح۹.

[۱۱] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۴۲۸، باب ۷ من ابواب ما یحرم بالمصاهره، ح۳.

در معنی آن گفته شده، این حدیث شریف، ناظر به آیه‌ای که در بیان نهی از ازدواج با محارم نسبی وارد شده، می‌باشد و مقصود از جمله «مَا یَحْرُمُ» این است که، عناوین هفت‌گانه محارم نسبی، یعنی مادر، دختر، خواهر، عمّه، خاله، دختر برادر، دختر خواهر، با ارتباط رضاعی و شیرخوارگی نیز موجب حرمت می‌گردند. بنابراین از این جمله، عنوان انتزاع می‌شود و آن‌عنوان، ملاک و مناط حکم قرار می‌گیرد و در هر کجا موجود شد، حکم مترتّب می‌گردد.
به تعبیری دیگر، آن‌چه را که نسب طبیعی و حقیقی از عناوین هفتگانه ایجاد می‌نماید، ارتباط رضاعی و شیرخوارگی نیز می‌تواند آن عناوین را ایجاد نماید و در حقیقت، رضاع نازل منزله ولادت به‌حساب آمده و مانند نسبت، موجب تحریم می‌گردد.

[۱۲] بحرالعلوم، سیدمحمد، بلغه الفقیه، ج۳، ص۱۳۰.

ب: در روایت صحیح دیگری، ابن صلاح کنانی از امام صادق (علیه‌السّلام) از چگونگی رضاع سؤال می‌کند؟ حضرت پاسخ می‌دهد: «یَحْرُمُ مِنَ الرَّضَاعِ مَا یَحْرُمُ مِنَ النَّسَبِ»

[۱۳] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۳۷۱، باب ۱ من ابواب ما یحرم بالرضاع، ح۳.

و دیگر روایاتی که به‌همین مضمون از طریق شیعه

[۱۴] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۴۸۷، باب ۳۰ من ابواب ما یحرم بالمصاهره، ح۱ و ۳.

[۱۵] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۴۹۰، باب ۳۰ من ابواب ما یحرم بالمصاهره، ح۱۲.

و اهل‌سنّت

[۱۶] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح، ج۳، ص۱۷۰، ح۲۶۴۵.

[۱۷] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح، ج۷، ص۹.

[۱۸] نیشابوری، مسلم بن حجاج، صحیح مسلم، ج۲، ص۱۰۷۱، ح۱۴۴۶.

وارد شده است.

هم‌چنین در روایت صحیح از امام صادق (علیه‌السّلام)، نقل شده که فرموده است: مرد نمی‌تواند عمّه و خاله و خواهر رضاعی خود را به ازدواج خود در‌آورد.

[۱۹] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۵، ص۴۴۵، ح۱۱.

[۲۰] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۴۰۲، باب ۱۳ من ابواب ما یحرم بالرضاع، ح۱.

شرایط پیدایش محرمیّت رضاعی

شیر خوردن کودک از زن، کافی برای ایجاد قرابت رضاعی و حرمت نکاح بین آنان نمی‌باشد، بلکه منوط به‌تحقّق شرایطی است؛ برخی از این شرایط مربوط به زن مرضعه و برخی مربوط به طفل رضیع می‌باشد و بعضی نیز در تحقّق رضاع که موجب نشر حرمت می‌گردد، مدخلیّت دارد. در ادامه به اجمال به هر سه قسم از شرایط، اشاره می‌شود.

شرایط زن مرضعه

۱. زنی که کودک را شیر می‌دهد، زنده باشد.

[۲۱] طوسی، محمد بن حسن، المبسوط، ج۵، ص۲۹۶.

[۲۲] ابن ادریس، محمد بن منصور، السرائر، ج۲، ص۵۲۱.

[۲۳] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۲، ص۵۰۹.

۲. شیر زن، از حمل مشروع حاصل شده باشد، اعمّ از این‌که با عقد دائم باشد یا منقطع و یا ملک یمین. بنابراین اگر کودک، شیر زنی را بخورد که بدون نکاح و حمل، شیر‌دار شده یا با زنا حامله شده باشد، ایجاد محرمیت نمی‌کند. در این شرط بین فقهای امامیّه اختلافی نیست.

[۲۴] محقق ثانی، علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۱۲، ص۲۰۴.

[۲۵] فخرالمحققین، محمد بن حسن، ایضاح الفوائد، ج۳، ص۴۵.

[۲۶] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۷، ص۲۰۷۲۰۸.

[۲۷] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۹، ص۲۶۴.

۳. شیر از نکاحی باشد که زن مرضعه از همان نکاح صاحب فرزند شده باشد، بنابراین اگر بعد از ازدواج، زن بدون این‌که حامله و صاحب فرزند شود، شیر در پستان داشته باشد و طفلی آن‌را بخورد، کفایت نمی‌کند.

[۲۸] ابن ادریس، محمد بن منصور، السرائر، ج۲، ص۵۲۰.

[۲۹] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۷، ص۲۰۸.

[۳۰] فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه (کتاب النکاح)، ص۱۴۷.

در روایت صحیحه، عبدالله بن سنان از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل می‌کند که خطاب به او فرموده است: شیری که موجب حرمت و قرابت می‌گردد، شیرِ زن شوهر‌داری است که بعد از حامله شدن او باشد و به تعبیری دیگر، شیر از شوهر و برای کودک باشد. «قَالَ هُوَ مَا اَرْضَعَتِ امْرَاَتُکَ مِنْ لَبَنِکَ وَلَبَنِ وَلَدِکَ وَلَدَ امْرَاَهٍ اُخْرَی فَهُوَ حَرَامٌ».

[۳۱] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۵، ص۴۴۰، ح۱.

[۳۲] حرعاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۳۸۹، باب ۶ من باب مایحرم بالرضاع، ح۴.

البته در این‌که، آیا شرط است فرزند متولّد شده باشد یا این‌که حامله شدن زن کافی است، دو نظریّه مطرح شده است:

بعضی معتقدند، تولّد فرزند شرط نیست.

[۳۳] علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام، ج۳، ص۲۱.

[۳۴] محقق ثانی، علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۱۲، ص۲۰۱.

[۳۵] فخرالمحققین، محمد بن حسن، ایضاح الفوائد، ج۳، ص۴۵.

و برخی مانند، آیت‌الله فاضل لنکرانی، ولادت طفل را شرط می‌داند، زیرا انتساب شیر زن به شوهر که در روایات به آن اشاره شده، به این اعتبار است که فرزند از اوست و در صورتی که فرزند متولّد نشده باشد، این انتساب صحیح نیست.

[۳۶] فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه (کتاب النکاح)، ص۱۴۷.

شرایط طفل رضیع

شرط است سن طفل رضیع (شیرخوار)، کم‌تر از دو سال باشد.

[۳۷] طوسی، محمد بن حسن، النهایه، ص۴۶۱.

[۳۸] طوسی، محمد بن حسن، الخلاف، ج۵، ص۹۹۱۰۰.

شیخ مفید در این‌باره می‌نویسد: «شیرخوارگی که موجب تحریم نکاح می‌گردد، در موردی است که، طفل قبل از این‌که دو سال کامل داشته باشد، شیر بخورد، پس اگر دو ساله یا بیش‌تر باشد، شیر خوردن او موجب حرمت نکاح نمی‌گردد».

[۳۹] شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعه، ص۵۰۳.

این حکم بین فقیهان اجماعی

[۴۰] بحرالعلوم، سیدمحمد، بلغه الفقیه، ج۳، ص۱۴۸.

است و مستند آن، آیه ۲۳۳ سوره بقره

[۴۱] بقره/سوره۲، آیه۲۳۳.

‌ است، زیرا معنای رضاع در آن، شیر دادن که موجب نشر حرمت (ایجاد محرمیت) می‌گردد، نه رضاع به معنی لغوی آن.

[۴۲] ابن ادریس، محمد بن منصور، السرائر، ج۲، ص۵۱۹-۵۲۰.

شیخ طبرسی در برداشت از آیه می‌نویسد: «شیرخوارگی بعد از دو سال موجب حکم به تحریم نکاح نمی‌گردد، و این‌مطلب را به علمای اسلام نسبت می‌دهد».

[۴۳] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۱۱۳.

هم‌چنین از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نقل شده که فرموده است: بعد از فطام (از شیر گرفتن طفل) شیر خوردن او موجب حرمت نکاح نمی‌گردد، «لَا رَضَاعَ بَعْدَ فِطَامٍ».

[۴۴] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۵، ص۴۴۳، ح۵.

و مقصود از فطام در اخباری که این لفظ به‌طور مطلق در آن‌ها به‌کار رفته، زمانی است که طفل را از شیر می‌گیرند، یعنی بعد از آن‌که دو ساله شد، شاهد این برداشت، روایات

[۴۵] کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۵، ص۴۴۳، ح۲۳.

است.

[۴۶] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۹، ص۲۹۶۲۹۷.

[۴۷] شیخ انصاری، مرتضی، کتاب النکاح، ص۲۹۸.

و در این‌که آیا شرط است، کودکِ زن مرضعه که شیر مربوط به اوست، کم‌تر از دو سال داشته باشد؟ دو نظریّه مطرح گردیده است،

[۴۸] ابن همزه طوسی، محمد بن علی، الوسیله الی نیل الفضیله، ص۳۰۱.

لیکن مشهور فقها آن‌را شرط نمی‌دانند.

[۴۹] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۲، ص۵۰۹.

[۵۰] علامه حلی، حسن بن یوسف، ارشاد الاذهان، ج۲، ص۲۰.

[۵۱] فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه (کتاب النکاح)، ص۱۵۵.

شرایط تحقّق رضاع

۱. شیر مربوط به یک شوهر و یک زن باشد. بنابراین اگر زنی طفلی را با شرایطی که در رضاع معتبر است، شیر دهد، سپس طفل دیگری را در زمانی‌که شوهر دوّم اختیار کرده از شیر مربوط به او، شیر دهد، بین دو طفل که از او شیر خورده‌اند، نشر حرمت نمی‌شود، هر چند بین خود زن و دو طفل و هر یک از دو زوج، قرابت رضاعی تحقّق می‌یابد.

[۵۲] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۲، ص۵۰۹-۵۱۰.

[۵۳] نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۹، ص۳۰۱.

[۵۴] شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام، ج۷، ص۲۱۰.

[۵۵] بحرالعلوم، سیدمحمد، بلغه الفقیه، ج۳، ص۱۵۰۱۵۱.

هم‌چنین اگر طفلی در شبانه روز مقداری از شیر یک زن و مقداری از زن دیگری شیر بخورد، موجب حرمت نمی‌شود، اگرچه شوهر آن دو زن، یک نفر باشد.

۲. نظریّه مشهور بین فقهای امامیه این است که شیر مستقیماً از پستان مکیده شود، بنابراین اگر شیر زنی را که در ظرف قرار گرفته بخورد، نشر حرمت نمی‌گردد.

[۵۶] علامه حلی، حسن بن یوسف، مختلف الشیعه، ج۷، ص۳۸.

[۵۷] محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام، ج۲، ص۵۰۹.

[۵۸] محقق ثانی، علی بن حسین، جامع المقاصد، ج۱۲، ص‌۲۱۱.

[۵۹] فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه (کتاب النکاح)، ص۱۴۹.

۳. لازم است شیر، خالص باشد و ممزوج به چیز دیگری نشود.

[۶۰] شیخ انصاری، مرتضی، کتاب النکاح، ص۲۹۳.

۴. از جهت کمیّت و کیفیّت باید‌ اندازه معیّن داشته باشد، به این معنی که صرف مسمّای شیر خوردن کفایت نمی‌کند.

آیت‌الله فاضل لنکرانی در این‌باره می‌نویسد: «به ضرورت فقه، مسمّای شیر خوردن (یعنی بدون در نظر گرفتن کمیت و تعداد آن) در ایجاد محرمیّت، تاثیری ندارد.

[۶۱] فاضل لنکرانی، محمد، تفصیل الشریعه (کتاب النکاح)، ص۱۵۷.

در تعیین کمیّت، دو نظریّه مطرح شده است، بعضی از فقها ده نوبت متوالی را کافی دانسته‌اند،

[۶۲] ابن ادریس، محمد بن منصور، السرائر، ج۲، ص۵۲۰.

[۶۳] ابن براج، عبدالعزیز، المهذّب، ج۲، ص۱۹۰.

[۶۴] ابوالصلاح حلبی، تقی‌الدین، الکافی فی الفقه، ص۲۸۵.

برخی دیگر معتقدند لازم است دفعاتی که طفل شیر م